คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 ::Friend::
“โหยยย!! เกือบโดนจับได้แล้วเห็นมั้ยล่ะ!”
อึนจองโวยวายหลังจากขึ้นรถ
“ก็เธอเกือบพลาดเองนะ อย่าโมโหได้มั้ยฮ๊าาา!”
โซยอนหันไปพูด
“เออน่า อย่าทะเลาะกันได้มั้ย ไหนๆ มันก็ผ่านไปแล้ว”
โบรัมพยายามห้ามศึกครั้งนี้
“สู้ๆ นะอึนจอง เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”
คิวริตบไหล่อึนจองเบาๆ
“เอ่อ...ก่อนจะให้กำลังใจกัน บอกผมก่อนได้มั้ย ว่าจะไปไหน”
“...”
คนขับแท็กซี่หันมาบอกกับพวกเธอ
“อ้าว! โอ่ะ โอ้วววว! โทษทีค่ะ ไปปาร์คแลนด์ค่ะ”
โซยอนรีบบอก
“ครับ.... - -!”
ตลอดทางทุกคนก็นั่งเถียงกันไปมาไม่หยุดหย่อน จนถึงจุดหมาย
“พ่อหวัดดีค่ะ”
จียอนทักพ่อตัวเอง หลังจากที่จูฮานกลับมาถึงบ้าน
“เรียนเป็นไงบ้างลูก”
จูฮานวางกระเป๋า ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ จียอน
“เรื่อยๆ แหละค่ะ ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง”
“แล้ว...”
“...?”
“ปีสามแล้วนี่เราอ่ะ จะฝึกงานตอนไหนล่ะ”
จียอนหันมามองหน้าพ่อตัวเอง ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกขึ้นได้
“เอ้อ! ใช่ค่ะ วันนี้ก็มีคนมาที่มหาลัย มายัดเยียดให้หนูกับฮโยมินไปฝึกงานกับเค้า”
“หรอๆๆๆๆ! แล้วเราว่าไงบ้างล่ะ ฮึ๊?”
“....ทำไมพ่อต้องตื่นเต้นขนาดนั้นด้วยล่ะ”
จียอนทำหน้างง
“เอ่อ....ก็....พ่อดีใจไง ที่เราจะได้ออกไปทำงานร่วมกับคนในสังคมอื่นบ้าง ไม่ใช่อยู่แต่ในมหาลัยอย่างเดียว”
“หนูก็ยังไม่ได้ตกลงหรอก หนูว่ามันแปลกๆ”
จียอนหรี่ตา ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรบางอย่างอยู่
“แปลกยังไง?”
จูฮานกลืนน้ำลาย
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูก็พูดไปเรื่อยเปื่อย พ่อทานอะไรมาหรือยังคะ?”
“อ่อ...ยังเลย หิวๆ เหมือนกันแหละ”
“งั้นเราออกไปหาไรทานข้างนอกกันนะ”
จียอนยิ้มหวานให้พ่อตัวเอง ก่อนจะซบลงไปที่ไหล่จูฮาน
“ได้แน่นอน รอแบมแบมกับแม่กลับมาก่อนแล้วกัน”
“ได้แน่นอนเหมือนกันค่ะ ฮ่าๆๆๆ”
“หิวอ่ะ”
อึนจองลูบท้องไปมา
“พี่ๆๆๆ จอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ”
โบรัมบอกแท็กซี่ ทำเอาทุกคนงงตามกันไปหมด
“เท่าใด!”
โบรัมถามแท็กซี่ ขณะที่เธอกำลังหยิบเงินในกระเป๋า
“เอ่อ...สองร้อยครับ”
โบรัมยื่นเงินให้แท็กซี่ ก่อนจะบอกให้คนอื่นรีบลงจากรถ
“เออ ผู้หญิงสมัยนี้แปลกจัง”
แท็กซี่นั่งบนคนเดียวในรถ ก่อนจะขับรถออกไป
“พี่ต้องการจะทำอะไร –oo-“
โซยอนหันมาถามโบรัม
“ก็ต้องการจะพาพวกเธอมาหาอะไรกินไง เห็นอึนจองบอกว่าหิว”
“บอกกันก่อน จะได้ไม่ดูเอ๋อ”
โซยอนยังคงพูดต่อ
“เอออออน่า! ร้านนี้แหละ อร่อยดี ฉันมากินหลายครั้งแล้ว”
โบรัมชี้ไปยังร้านฝั่งตรงข้าม
“ฉันจำได้ว่าร้านนี้แพง”
คิวริพูดขึ้น
“ก็มันอร่อยไง เลยแพง เออน่า ฉันเลี้ยง อย่าคิดมาก”
โบรัมเดินนำทุกคนไป คนที่เหลือมองหน้ากันไปมา ก่อนจะเดินตาม
.
.
.
.
.
.
.
.
“ร้านนี้อีกแล้วหรอลูก?”
จูฮานหันมาคุยกับจียอน หลังจากจอดรถเรียบร้อยแล้ว
“มันอร่อยนี่คะ”
“ฮ่าๆๆ พี่จียอนเค้าชอบพนักงานเสิร์ฟพ่อ หล่อๆ ทั้งนั้น”
แบมแบมแซวพี่ตัวเอง
“นายนั่นแหละชอบ ฉันไม่ชอบหรอก”
“....”
จูฮานกับฮีมานหันมามองหน้ากัน หลังจากจบประโยคที่จียอนพูด
“อ่าๆๆๆ อย่าเถียงกัน ลงรถๆ”
จีฮานพูดขึ้น แล้วทุกคนก็ทำตามที่เธอบอก
.
.
.
.
.
.
.
“...”
“...”
“...”
“นั่งมองอาหารมันคงอิ่มหรอกนะ กินกันเซ่!”
โบรัมมองหน้าทุกคน ที่นั่งมองอาหารด้วยแววตานิ่งๆ
“นี่พี่สั่งมากินกันสี่คนหรือสี่สิบคน เยอะไปหรือเปล่า”
“นั่นสิ อย่างกับเลี้ยงโต๊ะจีน”
คิวริเห็นด้วยกับคำพูดของโซยอน
“เห็นบ่นกันทุกรอบว่าเยอะ ก็เห็นกินกันหมดทุกรอบ”
โบรัมพูด ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
“ฮ่าๆๆ นั่นสิ ฉันกินก่อนและกัน”
อึนจองไม่พูดพร่ำทำเพลงเธอจัดการอาหารอย่างว่องไว
.
.
.
.
.
.
.
“ไม่โทรเรียกฮโยมินมากินด้วยกันล่ะ”
ฮีมานบอกกับจียอน หลังจากที่เธอสั่งอาหารเสร็จ
“เรียกแล้วค่ะ แต่นางบอกว่านางจะไปตามถ่ายรูปวงบิด อะไรก็ไม่รู้”
“วงบีทหรือเปล่าพี่”
แบมแบมหันมาพูดกับจียอน
“เออนั่นแหละน่า มันก็เหมือนกันนั่นแหละ หนูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
จียอนบอกกับทุกคน ก่อนจะเดินออกจากโต๊ะ
.
.
.
.
.
.
.
“โอ่ยยย! ปวดฉี่ เดี๋ยวมานะ”
อึนจองพูด ก่อนจะลุกขึ้น
.
.
.
.
.
.
“....!!!!”
อึนจองที่รีบเดินเข้ามาในห้องน้ำ แต่พอเธอเปิดประตูเข้าไป เธอเห็นจียอนยืนทาปากอยู่หน้ากระจก จียอนที่กำลังทาลิปอยู่ ก็หันมามองด้วยแววตาอึ้งๆ
“เธอ....”
จียอนเอ่ยออกมาเบาๆ
“หวะ...หวัดดี”
อึนจองยกมือทักทายกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะหันหลังเดินออก
“เดี๋ยว!”
“...”
“แล้วไม่เข้าห้องน้ำหรือไง”
จียอนถามด้วยสีหน้างงๆ
“อ่อ...เออใช่ ฉันมาเข้าห้องน้ำ”
อึนจองหันมาบอกเจื่อนๆ ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำช้าๆ
“ตายแน่ๆ เอาไงดี ถ้าเดินไปนั่งกับพวกพี่โซยอน เธอต้องสงสัยแน่ๆ”
อึนจองนั่งบ่นเบาๆ ขณะที่เธอกำลังทำธุระส่วนตัว
“ตายและ! โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามา”
อึนจองยืนกัดปากอยู่ในห้องน้ำ เธอปล่อยให้เวลาผ่านไปซักพัก จียอนคงออกจากห้องน้ำไปแล้ว อึนจองสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเปิดประตู
“เอ่อะ!!!”
แต่ผิดคาด จียอนกลับยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่ฝั่งตรงข้ามห้องน้ำของเธอ
“เข้าห้องน้ำนานจัง”
จียอนบอก ก่อนจะมองหน้าอึนจองนิ่งๆ
“ก็...ของมันมาหนัก”
อึนจองตอบติดๆ ขัดๆ ก่อนจะเดินไปล้างมือ แต่จียอนยังคงเดินตามมาช้าๆ มาหยุดอยู่ข้างๆ เธอ แล้วมองหน้าเธอผ่านกระจก
“เธอมากินข้าวที่นี่หรอ”
“อ่อ...อื้ม”
“มากินคนเดียว??”
อึนจองกลืนน้ำลาย ก่อนจะเดินไปดึงทิชชู่มาเช็ดมือ
“ใช่ มาคนเดียว”
“เธอไม่มีเพื่อนหรือไง ครั้งที่แล้วก็เห็นเธออยู่คนเดียว ครั้งนี้ยังมากินข้าวคนเดียวอีก”
จียอนถาม พร้อมกับมองอึนจองตาไม่กะพริบ
“ฉัน...ไม่ชอบความวุ่นวายอ่ะ เพื่อนเยอะเรื่องก็เยอะ อยู่คนเดียวสบายใจดี”
เหตุการณ์มันทำให้อึนจองต้องแต่งเรื่องออกมาเองโดยอัตโนมัติ
“หรอ...ฮ่าๆๆ แปลกจริง งั้นมาเป็นเพื่อนกับฉันมั้ยล่ะ”
“...”
“ฉันไม่วุ่นวายหรอก ฉันก็มีเพื่อนน้อย”
“...”
“เป็นอะไร ไม่อยากเป็นเพื่อนกับฉันหรอ?”
จียอนทำหน้าหงอย
“เอ่อ...ได้สิ”
จียอนยิ้ม
“แล้วฝึกงาน เธอจะฝึกที่นั่นหรือเปล่า”
“ฝึกงาน...?”
“เอ๊า!! งงอะไร ก็เรื่องฝึกงานวันนั้นไง”
อึนจองทำหน้านึก
“อ๋ออออออ!! ก็ต้องที่นั่นสิ”
“เธอนี่แปลกๆ นะ หึ”
จียอนมองอึนจองเหมือนจับผิด
“อืมมม...งั้นฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกัน”
อึนจองบอก ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องน้ำ
“เอ๋อจริงๆ”
จียอนยืนยิ้ม ก่อนจะจัดทรงผมตัวเอง แล้วเดินออกไปเหมือนกัน
_____________________________________________________________________
ขอโทษด้วยนะคะ ช่วงนี้ไรท์ติดสอบ เลยอัพช้าไปหน่อย รอกันหน่อยนะคะลีดทั้งหลาย เครียดหัวบานเลยค่าาาาาา -oo-!
ความคิดเห็น