คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 ::ยัยเด็กน้อย!::
“ฮัลโหลพี่โซยอน”
(ว่าไงจ๊ะ)
“พรุ่งนี้ฉันต้องเอาแฟนมาให้พ่อดูแล้วนะ พี่คุยกับเพื่อนแล้วใช่มั้ย”
(อ้อ เรียบร้อยแล้ว)
“หรอๆๆ! แล้วเค้าว่าไงบ้าง พี่เอารูปฉันให้เค้าดูด้วยใช่มั้ย?”
(พอเค้าเห็นรูปแล้ว...)
“แล้วไงต่อล่าาาา~~~~~”
(เค้าก็บอกว่า นี่เด็กอายุ 21 หรอ ทำไมหน้าแก่จัง)
“ฮะ!!!! การโกหกเป็นสิ่งที่ไม่ดีนะ - -!”
(พี่ไม่ได้โกหกนะ เค้าบอกมาแบบนั้นจริงๆ)
“ช่างเหอะ! แล้วเค้าชื่ออะไร”
(ลี มินโฮ เอาเบอร์เค้าไปมั้ยล่ะ จะได้โทรไปเตี๊ยมกัน)
“โอเคได้ ขอบคุณมากเลยนะพี่โซยอน แล้วจะซื้อกระจกไปฝาก ฮ่าๆๆ”
(เต็มบ้านแล้วย่ะ! เน่~~ ระวังนะเวลาเจอมินโฮแล้วอ่ะ จะละลาย เพราะเค้าหล่อมาก)
“หรอ”
(เค้าแก่กว่าเธอตั้งหกปี เรียกเค้าพี่ด้วยล่ะ)
“รู้แล้วน่า เอาเบอร์มา”
(โอเค รอแป๊ป)
“อึนจอง”
“ว่าไง”
“พรุ่งนี้ฉันจะไปหาแม่นะ”
ฮโยมินเดินมาบอกอึนจองด้วยสีหน้าเศร้าๆ
“ก็ดีแล้วนี่ ทำไมต้องทำหน้าเหมือนปวดอึด้วย”
“ฉันไปสองอาทิตย์เลยนะ”
“กระเป๋าก็หนักแย่เลยล่ะซิ ให้ฉันไปช่วยจัดมะ!”
จู่ๆ ฮโยมินก็โผลเข้ากอดอึนจอง มันทำให้อึนจองรู้สึกงงๆ แต่เธอก็กอดตอบ
“เป็นอะไรฮะ ไม่ได้นอนหรือไง”
“เธอไม่เป็นไรนะ เธออยากไปหาแม่ฉันบ้างหรือเปล่า เธอไปก็ได้นะ อยู่ที่นี่คนเดียวมันเหงานะรู้มั้ย”
ฮโยมินพูดทั้งๆ ที่ยังกอดอึนจองไม่ปล่อย
“นี่จะบ้าหรอ เป็นอะไรของเธอเนี่ย ฉันอยู่ได้ สองอาทิตย์เองไม่ใช่สองปี”
ฮโยมินยอดผละอ้อมกอดออก
“แต่ว่า..ฉันจะไปหาแม่ เธอไม่คิดถึงแม่เธอหรอ”
“โถ่ นึกว่าเรื่องอะไร ฉันอยู่แบบนี้มาหลายปีแล้วนะ ไปเถอะน่าาา~~ ฉันบอกว่าฉันอยู่ได้”
“แน่ใจนะ”
“แหน่ะ! แอบคิดอะไรกับฉันหรือเปล่าเนี่ย ฮ่าๆๆ แน่ใจซิ ป่ะๆ ไปจัดกระเป๋ากันดีกว่า”
อึนจองดันหลังให้ฮโยมินไปจัดกระเป๋า โดยมีอึนจองคอยช่วยด้วย
“คนนี้น่ะหรอ ที่ลูกกำลังคุยด้วย”
“ค่ะ”
คังฮยอกนั่งมองคนลีมินโฮ แฟนปลอมๆ ของจียอนอย่างสงสัย เค้าจ้องหน้ามินโฮไม่วางตา แต่มินโฮก็มองกลับพร้อมกับรอยยิ้มเบาๆ บนใบหน้า หน้าตา
“...”
“...”
ทั้งมินซองและวอนฮีถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก ไม่ใช่อึ้งที่จียอนพาเค้าเข้ามาให้คังฮยอกรู้จักหลังจากที่จียอนไม่เคยพาใครเข้ามาในบ้านเลย จียอนไม่เคยแสดงให้เห็นว่าเธอมีแฟนหรือไม่มีเพียงอย่างเดียว พวกเค้ายังอึ้งกับความหล่อของมินโฮอีกด้วย
“นายชื่ออะไร”
“ลี มินโฮครับ”
จียอนยิ้มในใจเบาๆ หลังจากที่เมื่อคืนเธอได้โทรเตี๊ยมกับมินโฮเรียบร้อยแล้ว เกี่ยวกับประวัติและนิสัยคร่าวๆ ของเธอ และสิ่งที่จียอนเน้นโซยอนไปแล้ว ว่าต้องการคนเรียบร้อย สิ่งนี้จียอนเลยไม่ได้กังวลอะไร
“คุณชอบลูกสาวผมเพราะอะไร”
“นิสัยครับ”
“นิสัยหรอ? แล้วนิสัยลูกสาวผมเป็นยังไงล่ะ”
“ดีครับ”
คังฮยอกถึงกับสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างเก็บอารมณ์ คำตอบแบบนี้มันดูอึดอัดๆ สำหรับจียอนยังไงก็ไม่รู้ แต่เธอก็คงส่งซิกให้มินโฮตอนนี้ไม่ได้ จียอนมองหน้าคังฮยอกแบบหวั่นๆ เธอเม้มปากตัวเองเพื่อเก็บอารมณ์
“รู้จักกันมานานเท่าไหร่แล้ว”
“สี่เดือนค่ะ!”
จียอนรีบพูดออกมาก่อนมินโฮ
“พ่อถามเค้า ไม่ได้ถามลูก”
คังฮยอกหันไปบอกจียอนด้วยสีหน้าจริงจัง
“ครับ อย่างที่จียอนบอก”
“แล้วคุณจะดูแลจียอนยังไง”
“ดูแลเหมือนๆ ทุกวันครับ”
ถึงท่าทางของมินโฮจะเรียบร้อย ดูเป็นผู้ชายมีภูมิฐาน แต่การตอบคำถามของเค้า ทำให้พ่อของจียอนเหมือนจะอารมณ์ขึ้นอยู่ตลอดทุกครั้ง ที่มินโฮตอบคำถาม
~ให้ตายเถอะพี่โซยอน!! นี่มันเรียบร้อยหรือกวนประสาทกันฮะ!!!! ไม่ต้องเอาและ กระจงกระจกอ่ะ!!! TooT~
“คุณรักลูกสาวผมมั้ย?”
“ครับ”
“โอเค ขอบคุณคุณมากนะ ที่สละเวลามา ผมไม่มีธุระอะไรแล้วล่ะ จียอนไปส่งเค้าซิ”
“เออะ...ค่ะ”
จียอนลุกขึ้นพามินโฮไปส่งที่หน้าบ้าน
“นี่พี่มินโฮ นี่พี่เรียบร้อยหรือกวนประสาทพ่อฉัน”
“ทำไมอ่ะ ก็คนเรียบร้อยก็ตอบอะไรสั้นๆ ไม่ใช่หรอ”
“หรอ! –...- แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ“
“อืม ไม่เป็นไร”
จียอนยิ้มให้มินโฮ ก่อนจะหันหน้ากลับเข้าไปในบ้าน แต่ปรากฎว่าเธอเห็นมินซองกับวอนฮีแอบฟังอะไรบางอย่างอยู่ เพื่อไม่ให้แผนแตก...
“นี่ตัวเอง อย่าลืมโทรหาเค้านะ ^_^”
เธอพยายามส่งซิกให้มินโฮรู้ และมันก็ได้ผล
“ได้เลย”
“เค้าขอถ่ายรูปตัวเองเก็บไว้ดูหน่อยนะ เผื่อคิดถึง”
“ได้ซิ”
จียอนหยิบมือถือขึ้นถ่ายรูปมินโฮ ก่อนจะบอกลามินโฮอีกครั้ง จียอนเดินกลับเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าร่าเริง เธอยิ้มอย่างมีความสุขเชิงเยาะเย้ยมินซองก่อนเข้าไปในบ้าน
“จียอน”
“คะ?”
“อย่าเพิ่งขึ้นข้างบน พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย”
คังฮยอกดูจริงจังอีกครั้ง แต่จียอนก็ยอมมานั่งคุยด้วยแต่โดยดี
“มีอะไรคะ”
“ทำแบบนี้คิดว่าพ่อไม่รู้หรอ”
“...”
“มินซองกับวอนฮีขึ้นไปข้างบนก่อนไป”
บรรยากาศตึงเครียดแบบนี้ ทำให้มินซองไม่กล้าถามอะไร เธอพาลูกสาวของตัวเองขึ้นไปข้างบนอย่างเงียบๆ แต่ก็ไม่วายแอบพยายามฟังเรื่องราวจากข้างบน
“เค้าไม่ใช่แฟนของลูก”
“ทำไมพ่อคิดแบบนั้น ก็บอกแล้วไง ว่าเราคุยกันมาสี่เดือนแล้ว”
“พอได้แล้วจียอน! พ่อเลี้ยงลูกมากี่ปี ทำไมพ่อจะไม่รู้ว่าอันไหนเรื่องจริงอันไหนเรื่องโกหก การตอบคำถามของเค้ามันไม่ได้เป็นการตอบคำถามที่ดูจริงใจ แต่มันเป็นการตอบคำถามเหมือนซ้อมมา”
“...”
“พ่ออาจจะดูเค้าไม่ออก แต่พ่อดูเราออก สีหน้าท่าทางของเรามันไม่ปกติ! คิดว่าพ่อโง่มากนักหรือไงถึงทำเรื่องแบบนี้!”
คังฮยอกดูโมโหอย่างเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ จียอนสะดุ้งทุกครั้งที่คังฮยอกตะหวาดใส่เธอ ในขณะนี้มินซองและวอนฮีไม่ต้องแอบฟังก็ได้ยินทุกประโยคที่คังฮยอกพูด
“ใช่! หนูกับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้นแหละ”
จียอนเอ่ยพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าเบาๆ
“แล้วลูกทำแบบนี้ทำไม!”
“ก็เพราะพ่อไงล่ะ! ถ้าหนูบอกไม่มีแฟนพ่อก็จะพาหนูไปเจอกับลูกของเจ้านายพ่อ ซึ่งพ่อก็ไม่สามารถปฎิเสธเค้าได้ก็เพราะว่าเค้าเป็นเจ้านายของพ่อไงล่ะ! พ่อกลัวเค้า แต่พ่อไม่กลัวว่าหนูจะรู้สึกยังไง พ่อเกรงใจคนอื่นมากกว่าคนในครอบครัวซะอีก! พ่อรักหนูหรือพ่อรักตำแหน่งหน้าที่การงานของพ่อกันแน่!”
เพี้ยะ!!!!!!
เสียงฝ่ามือกระทบเข้ากับใบหน้าเนียนใสของจียอนอย่างแรง จากน้ำตาที่คลอเบ้าก็ไหลออกมาโดยอัตโนมัติ แก้มของจียอนเริ่มออกสีแดงให้เห็นเป็นรอยมืออย่างเด่นชัด
“พ่อ...ทำไมทำแบบนี้”
วอนฮีที่รีบวิ่งลงมาจากข้างบน มินซองพยายามห้ามแล้วแต่เธอก็ไม่ฟัง วอนฮีวิ่งเข้าไปเกาะแขนของจียอนด้วยความเป็นห่วง จียอนยืนมองหน้าคังฮยอกด้วยน้ำตาที่อาบแก้ม เธอยืนกุมแก้มตัวเองด้วยความเจ็บปวด เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ
“ถ้าแม่อยู่ ชีวิตหนูคงดีกว่านี้!”
จียอนสะบัดแขนที่ถูกวอนฮีจับเอาไว้ออก เธอวิ่งออกจากบ้านไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกของคังฮยอกแม้แต่นิด
~ผมขอโทษนะจีอาน ที่ดูแลลูกของคุณไม่ดี~
“โทรติดมั้ยคะ?”
ไอยูเอ่ยถามโซยอนที่ตอนนี้โทรติดต่อจียอนไม่ได้เลย
“ไม่เลยอ่ะ เธอลองโทรซิคิวริ”
โซยอนหันไปบอกคิวริ อีกที
“ไม่ติดเหมือนกันอ่ะ”
คิวริเอ่ยด้วยท่าทางเป็นทุกข์เป็นร้อน ตอนนี้ทุกคนเครียดมาก หลังจากที่คังฮยอกโทรมาบอกว่าติดต่อจียอนไม่ได้ คังฮยอกอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างให้โซยอนฟัง โซยอนสารภาพทุกอย่างและขอโทษคังฮยอกที่ทำอะไรตามใจจียอนมากไปหน่อย โซยอนขออาสาตามจียอนกลับมาเอง...
“ก็พวกเธอเล่นโทรกันติดๆ แบบนี้จะโทรติดมั้ยล่ะ”
โบรัมเอ่ยอย่างหงุดหงิด ทุกคนหันมามองหน้ากันเชิงเห็นด้วย
“งั้นเธอลองโทรใหม่ซิ”
คิวริเอ่ย โบรัมก็ยอมทำตาม
“ไม่อ่ะ”
แต่มันก็ไม่สามารถติดต่อได้เหมือนทุกๆ ครั้ง
“ตายแล้ว จะทำยังไงดีเนี่ย ป่านนี้จียอนเป็นตายร้ายดียังไงบ้างนะ”
โซยอนรู้สึกผิดกับเหตุการณ์ครั้งนี้ซะเหลือเกิน
“พี่ลองโทรไปหาเพื่อนพี่ซิ จียอนอาจจะอยู่กับเค้าก็ได้นะ”
ไอยูเอ่ยขึ้น
“พี่โทรไปแล้ว แต่มินโฮบอกว่าเจอกันครั้งสุดท้ายก็บ้านจียอน”
“โอ๊ยยย! จะบ้าตาย ยัยเด็กคนนี้นี่ทำไมต้องปิดเครื่องด้วยนะ รู้มั้ยว่าทุกคนเค้าเป็นห่วง!”
โบรัมเอ่ยอย่างโมโห
“ฮือๆๆ พ่อจายร้าย!”
จียอนเดินโซซัดโซเซอยู่ข้างถนนในบรรยากาศค่อนข้างมืดสลัว
“ฮือๆๆ แม่ ทามมายแม่ม่ายยอมอยู่กับหนู”
จียอนเดินแทบจะทรงตัวไม่อยู่ เธอร้องไห้ฟูมฟายโดยไม่สนใจว่าอันตรายกำลังก้าวมาหาเธอในไม่ช้า!!
.
.
.
.
.
“เฮ้ย! มึงดูนั่นดิ”
ชายใบหน้าไม่เป็นมิตรสะกิดเพื่อนอีกคนให้ดูอะไรบางอย่าง
“โอ้โหวววว~~~ มีของดีมาประเคนให้ขนาดนี้เลยหรอวะ”
“ดูท่าทางไม่มีสติด้วยว่ะ กูว่าคืนนี้สนุกทั้งคืนแน่ ฮ่าๆๆ”
ชายหนุ่มวัยกลางคน สองคนเดินไปหาจียอนอย่างช้าๆ
“น้องเมาแล้วให้พี่ไปส่งมั้ย”
ชายคนนึงเอ่ยขึ้น เค้าพยายามจะจับแขนจียอน แต่จียอนสะบัดออกอย่างแรง
“พวกแกม่ายต้องมายู่งกับช้านนน”
“เมาแล้วยังอวดเก่งอีก!”
“กูว่ารีบๆ พามันไปที่อื่นเหอะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
“ปล่อยนะ!!!”
จียอนพยายามขัดขืนสุดชีวิต แต่ด้วยแรงของผู้หญิงบวกกับอาการที่เธอเมาจนไม่ได้สติ เธอไม่สามารถสู้แรงผู้ชายพวกนี้ได้เลย เค้าพยายามลากจียอนไปในที่ที่ไม่มีผู้คนพุกพ่าน จนในที่สุดก็สำเร็จ พวกเค้าพาเธอมาอยู่ในซอกตึกมืดๆ ที่ไม่มีคนเดินผ่านเลยแม้แต่คนเดียว จียอนไม่มีเรี่ยวแรงต่อสู้เลยซักนิด เธอโดนต่อยท้องไปหนึ่งทีหลังจากที่ขัดขืนกลุ่มชายชั่วในขณะที่ลากตัวเธอ
“ฮ่าๆๆ ใครก่อนดี”
“มึงก่อนเลย เดี๋ยวกูไปดูต้นทางให้”
ชายชั่วอีกคนนึงพูดขึ้นก่อนจะเดินไปดูต้นทางให้ ส่วนอีกคนเตรียมถอดเข็มขัดตัวเอง เค้ามองหน้าจียอนด้วยสายตาหื่นกามสุดๆ
“หือ น่ารักชะมัดเลยว่ะ”
“เร็วๆ ดิวะ เดี๋ยวก็มีคนมาหรอก”
ชายอีกคนหันมาเร่งเพื่อนของตัวเอง
“เออ รู้แล้วน่า!”
“ตำรวจมา!!”
จู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนออกมาจากแถวๆ นั้น
“เฮ้ยๆๆ! ตำรวจมาว่ะ”
ชายที่ดูต้นทางอยู่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกเพื่อนของตัวเอง
“อะไรของมึงวะ เสียอารมณ์หมด”
ชายคนที่ทำรุ่มร่ามกับจียอนบอกอย่างหัวเสีย
“ตำรวจมา! มึงจะรอให้มันมาจับมึงก็ตามใจนะ”
หลังจากคนดูต้นทางเอ่ยเสร็จ เค้าก็รีบวิ่งไปโดยไม่รอเพื่อนตัวเองเลยซักนิด
“เฮ้ย! รอกูด้วย”
และในไม่ช้า เพื่อนของเค้าก็วิ่งตามออกไปเช่นกัน ปล่อยให้จียอนนอนสลบไม่ได้สติอยู่อย่างนั้น ไม่นานนักก็มีเสียงฝีเท้าของใครสักคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าจียอน
“เฮ้ย! ยัยเด็กน้อย”
อึนจองถึงกับอึ้งเมื่อคนตรงหน้าที่เธอช่วยเหลือโดยการหลอกพวกนั้นว่าตำรวจมาเป็นจียอน...
ความคิดเห็น