คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แรกพบ 먼저 발견 6
ตอนที่ 6
Suho
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ฮยอง ฮยองมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่” แพกฮยอนพูดขึ้นหลังจากแอบฟัง สองหนุ่มอยู่นาน
“แฟน ฮยองหรอ ? ฮยองมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊ะ” ดีโอถามขึ้น
“อือๆ นั่นแหละแฟนฉัน” ซูโฮพูดตามความจริง
“แล้วคบกันนานยัง ?” แพกฮยอนถามอย่างอยากรู้
“อ่ะไรของนายห๊ะ? นายแอบฟังที่พวกฉันคุยกันหรอเนี่ย?” ซูโฮดุแพกฮยอน
“ขอโทษ พอดีผมได้ยินที่พวกพี่พูดกันอ่า มันนี่สนใจดีอ่ะ” แพกฮยอนหาข้ออ้าง
“พอเลยๆ บอกมาเลยดีกว่า ว่ามันเป็นมายังไงห๊ะ ฮยอง? ฮยองเป็นแฟนกับเพื่อนน้องคนนั้นได้ยังไงอ่ะ ?” ดีโอถาม
“ทำไมฉันต้องบอกพวกนายด้วยล่ะ” ซูโฮพูด ก่อนนึกถึงอดีตเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
2 ปีที่แล้ว
เช้าวันหนึ่ง คุณลงมาข้างล่าง ตอน 9 โมงเช้า ซึ่งคุณลงไปไม่พบใคร จึงไปถามแม่บ้าน แม่บ้านบอกว่าคุณ
พ่อคุณแม่อยู่ห้องรับแขกกับลุงชินซา (เพื่อนสนิทของพ่อคุณ) คุณรู้อย่างนั้นจึงเดินตรงดิ่งไปที่ห้องรับแขกทันที คุณเคาะ
ประตู 2 – 3 ครั้งก่อนเข้าห้องไป
คุณเดินเข้าไปเห็นลุงชินซา กับผู้หญิงสองคน คนแรกถ้าให้เดาน่าจะเป็นภรรยาของลุงชินซา อีกคนนะหรอ
คุณก็ไม่รู้เหมือนกันนะเพราะเค้ายังอายุน้อยๆอยู่ น่าจะประมาณ 14 – 15 ปี
“ซูโฮ นั่งก่อนสิลูก” แม่พูดขึ้น
“ลุงชินซา สวัสดีครับ”
“หวัดดี ซูโฮ ไม่ได้เจอกันนาน หล่อขึ้นเยอะเลยนะเรา”
“ครับขอบคุณครับ”
“นี่ภรรยาลุงเอง น้ำผึ้ง ส่วนนี่ลูกสาวลุงเอง โบว์จำน้องได้รึป่าว ที่เคยเล่นกันตอนเด็กๆไง”
“สวัสดีค่ะพี่ชาย” น้องเค้าพูเป็นภาษาเกาหลีน่ารักมากๆเลยล่ะ
“อืม หวัดดี” คุณตอบกับไป
“ซูโฮพาน้องไปเที่ยวไปลูก ผู้ใหญ่จะคุยกัน”
“ โบว์แล้วโบว์อยากไปที่ไหนเป็นพิเศษมั้ย? เดี๋ยวพี่พาไป” คุณถามน้องสาวก่อนพากันขับรถออกจากบ้านไป
“แล้วแต่พี่ซูโฮเลยค่ะ” คุณรู้สึกอึดอัดเพราะรู้สึกว่าน้องสาวคนนี้กลัวคุณยังไงไมรู้
เห็นคำตอบเป็นอย่างนั้นคุณก็เลยพาน้องคุณมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ใกล้จากตัวเมือง
โซลมากมายนัก คุณพาน้องไปเดินเล่นอยู่สักพักใหญ่ชวนน้องหาเรื่องคุยสนุกๆเพื่อจะได้สนิทกันมากขึ้น และดูเหมือนคุณ
จะประสบความสำเร็จไปได้ระดับหนึ่ง
“แล้วหิว ง่ะ” น้องสาวคนใหม่ของคุณพูดขึ้นพลางลูบท้องน้อยๆของตัวเอง
“หิวแล้วหรอ ? อยากกินไรล่ะ”
“อะไรก็ได้ค่ะ เอาแบบอร่อยๆเลยนะค่ะพี่ชายสุดหล่อ” ดูเหมือนว่าน้องสาวคุณคนนี้เขาจะร่าเริงมากขึ้น
“ไปตลาดเมียงดงกัน”
“ฮ้าๆๆ ดีเลย เที่ยวไป กินไป ช็อปไป จะมีไรให้กินบ้างน้า แล้วจะมีของที่อยากซื้อรึป่าวน้า” น้องสาวพูดก่อนกระโดดขึ้นรถ
“แล้วเราจะกินอะไรกันดี พี่ชาย”
“แล้วแต่โบว์เลย”
คุณกับน้องสาวคนใหม่สนุกกับการกิน เที่ยว ช็อป ภายในตลาดที่ดังอันดับ 1 ในเกาหลีใต้ พวกคุณเดินไปกิน
ไป จนคุณรู้สึกอิ่มค่อนข้างมากเลยทีเดียว แต่น้องสาวคุณนะสิ ยังไม่อิ่มเลย พวกคุณพากันเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งน้องสาว
คนใหม่ของคุณเจอกับอะไรบ้างอย่างเข้า
“พี่ซูโฮ เค้าอยากเล่นอันนี้อ่ะ” น้องสาวชี้ไปที่ตู้หยอดเหรียญตุ๊กตา
“อันนี้เนี่ยนะ”
“นะ นะ เค้าอยากได้ตุ๊กตา” คุณแรกสังเกตเห็นว่าน้องสาวคนนี้ใช้สรรพนามเรียกคุณดูเป็นกันเองมากขึ้น
“อ่ะๆ ก็ได้”
“เย้ หยอดเหรียญเลย เดี๋ยวเค้าเล่นเอง” แต่ดูเหมือนว่าโชคจะไม่เข้าข้างน้องของคุณเลยเพราะหยอดเหรียญไปหลายรอบ
แล้วแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะได้ตุ๊กตาสักกะตัว
“มาๆ เดี๋ยวพี่จัดการเอง ขื่นเล่นแบบนี้เงินหมดกันพอดี”คุณพูดขึ้นก่อนหยอดเหรียญ
“ทางซ้ายหน่อยๆ ซ้ายเกินไปแล้ว ขวาอีกนิด ใช้ๆเอาตัวนั้นแหละ ช้าๆเดี๋ยวมันตกลง เย้ๆได้แล้วๆ ค่อยๆ เห้ย !! ตกแล้ว พี่
ซูโฮทำแบบนี้ได้ไง” น้องสาวพูดขึ้นพร้อมกับตีคุณ หลังจากที่คุณหยอดเหรียญไปหลายรอบแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ตุ๊กตาสักตัว
“พี่ซูโฮนิสัยไม่ดี ไม่เล่นด้วยแล้ว” แล้วน้องคุณก็เดินออกไปจากคุณ
“อ่าวไงเป็นงี้ แล้วนั้นจะไปไหนหน่ะ”
“ไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมา ชิ” แล้วน้องสาวก็เดินหายไป
20 นาทีต่อมาน้องคุณมาพร้อมกับโกโก้ร้อน 2 แก้ว
“กินโกโก้ม่ะ” น้องถามพร้อมกับยื่นแก้วโกโก้ให้
“ไหนบอกไปเข้าห้องน้ำทำไมนานจัง” คุณถามพร้อมกับรับแก้วโกโก้จากน้อง
“อ่ะ พี่ให้” คุณพูดขึ้นแล้วหยิบตุ๊กตาที่ซ่อนไว้ด้านหลัง
“พี่ไปทุบตู้มารึป่าวเนี่ย เอามายังไง”
“พี่เล่นเองกับมือเลยน่ะเนี่ย เห็นว่าอยากได้” คุณทำหน้าเศร้าหลังจากน้องสาวไปเชื่อคุณ
“อ่ะๆ อ่าๆ เชื่อแล้วๆ อย่าโกรธเลยนะ อืมโกรธใช่มั้ย ถ้าโกรธก็ไม่ต้องกินเลย” แล้วน้องคุณก็แย่งโกโก้ไปจากมือคุณ
“ไม่โกรธแล้วก็ได้” แล้วคุณก็รีบเอาโกโก้จากมือน้องสาว
เสียงโทรศัพท์ของคุณดังขึ้น คุณมองหน้าจอแล้วพบว่าคนที่โทรมาคือแม่ของคุณนั้นเอง
“ครับแม่ ครับๆ ผมขอโทษครับ ตอนนี้เราสนิทกันแล้วล่ะครับ ครับเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านลุง ครับๆ”
“ป่ะกลับเถอะ ค่ำแล้ว”
และนั้นคือวันแรกที่แสนสนุกกับการพบโบว์น้องสาวลูกครึ่งตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพวกคุณก็พากันไปเที่ยวบ่อย
ขึ้นแล้วแถมน้องคุณก็ยังเรียนที่เดียวกันกับคุณอีกเลยต้องไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ จนกระทั่งคุณเริ่มรู้สึกไปมากกว่าพี่
น้องกัน และมันก็เป็นความรู้สึกเดียวกันกับน้องของคุณ ตอนแรกๆคุณคิดว่าน้องของคุณจะเป็นคนเรียบร้อยตามบุคลิก
ภายนอก แต่ป่าวเลยน้องของคุณเป็นตลก เฮฮา เป็นกันเองสุดๆ แถมบ้างครั้งก็ดื่อมากๆ แต่ยังก็เถอะคุณก็คบกับเค้าได้
เกือบปีแล้ว
Ann
กลับมาปัจจุบัน
หลังจากคอนเสิร์ตจบลงก็มีการแจกลายเซ็นคุณกับเพื่อนก็เข้าแถวซึ่งแม้จะมีคนมาไม่มากแต่เสียงก็ค่อนข้างดังเลยทีเดียว
“อันนยอง น้องชื่อไรครับ” คุณสะดุ้งกับเสียงนั้น
“ฮ่าๆ ไม่ต้องตกใจ ว่าแต่น้องชื่อไรครับ” ชานยอลถามขึ้น
“แอนค่ะ หนูชื่อแอน”
“อ่ะ ครับ ขอบคุณมากนะที่มา” ชานยอลพูดเสร็จก็ยื่นอัลบั้มให้
“อันนยอง น้องชื่อไรครับ” นั้นคือเสียงแพกฮยอน เค้าพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าคุณอย่างละเอียด คุณบอกชื่อพร้อมกับขอจับ
มือ คุณไม่รู้เลยว่าหลังจากคุณจับมือกับแพกฮยอน เค้าหันไปหยักคิ้วให้ดีโอที่นั่งข้างไค ซึ่งไคนั่งเกือบคนสุดท้าย
คุณเดินขอลายเซ็นทุกคนจนกระทั่งถึงดีโอ คนที่คุณชอบและปลื้มที่สุด
“เจอกันอีกแล้วนะสาวน้อย” เค้าพูดขึ้น แต่คุณก็ยังงงๆไม่เข้าใจว่าดีโอพูดอ่ะไร แล้วคุณก็บอกชื่อของคุณไป
“ฉันขอจับมือหน่อยสิ” เสียงนั้นทำให้คุณตกใจเพราะมันเป็นเสียงของดีโอ
“จับมือ - o -” คุณยังพูดไม่จบเค้าก็ดึงมือคุณไปจับแล้ว แล้วคุณก็ดึงมือเค้าออก
“ขอบคุณ”
“ขอบคุณอะไร” แล้วเค้าก็มองมาที่มือคุณ
“มือไง” คุณก็รีบหยิบอัลบั้มแล้ววิ่งลงไป
Bow
“ฉันคิดถึงเธอจังเลย” นั้นคือเสียงของซูโฮเค้าพูดพร้อมกับจับมือเพื่อนคุณขึ้นมา
“บ้าน่า เดียวพี่นูปก็เห็นหรอก”
“ไม่หรอก พี่เค้าเตรียมงานตอนเย็นหน่ะ แล้วโบว์อยากไปงานตอนเย็นมั้ย?” ซูโฮถามเบาๆ จนเกือบเป็นกระซิบ
“ก็ต้องอยากไปสิ ใครเค้าอยากให้แฟนตัวเองไปเที่ยวกับคนอื่นล่ะ แต่ทำไงได้โบว์อยู่กะแอนหน่ะ”
“แล้วเพื่อนโบว์เค้าอยากไปมั้ยล่ะ”
“มันก็ต้องอยากไปสิ ก็มันชอบดีโอมากเลยล่ะ”
“อ่าวแล้วน้องเค้าไม่ได้ชอบชานยอลหรอ” ซูโฮพูดขึ้นพร้อมกับนึกในใจว่า แล้วไอ้ตัวเขียวมันเป็นของใครว่ะ
“ไปก่อนนะคนอื่นเค้ารอต่อคิวอยู่”
“แล้วเจอกันตอนเย็นนะโบว์”
หลังจากที่คุณรอเพื่อนคุณอยู่นานเพื่อนคุณก็ลงมาข้างล่าง
“โบว์ฉันรอแกตั้งนาน ว่าแต่ตอนที่แกให้ซูโฮฮยองเซ็นทำไมนานจังเลยล่ะ”
“ป่าวหรอกๆ ไม่มีไร แกอยากไปงานตอนเย็นมั้ย”
“ก็อยากไปสิถามได้ แต่มันเป็นไปได้น้อยอ่ะเนอะ เค้าเอาแค่ 12 คนเอง”
“ฉันว่าต้องได้ไป เชื่อฉันสิ” นั่นคือคำที่เพื่อนของคุณพูดขึ้นแล้วเดินจากคุณไป
“ทำไมเพื่อนฉันมั่นใจขนาดนั่นเนี่ยนะ” คุณคิดในใจ
และในขณะตอนนั้นก็ถึงเวลาที่โอป้าทั้งหลายจับหางบัตรเพื่อไปงานมีทอย่างใกล้ชิด ผ่านไปหลายคู่แล้ว ชานยอลโอ้ป้าจับได้เป็นชื่อผู้ชายแหละคุณนึกแล้วก็หัวเราะในขณะที่ซูโฮโอป้าจับได้เพื่อนของคุณ
“เย้ ฉันบอกแล้วว่าต้องได้ไป”เพื่อนคุณพูดกับคุณ ก่อนจะยกนิ้วโป้ให้ซูโฮโอป้า ซึ่งคุณก็ไม่รู้หมายความว่าไง คุณสังเกตุเห็นดีโอโอป้ากำอะไรในมือก่อนจะใช้มือล้วงเข้าไปในกล่อง แต่คุณก็ไม่ได้ใส่ใจไรมากมายหรอก แล้วดีโอโอป้าก็หยิบหางบัตรขึ้นมาพร้อมกับพูด
“ยินดีกับคุณ ปาร์ค ยองแอ ด้วยนะครับ” นั้นเป็นชื่อเกาหลีของคุณเอง มันทำให้คุณประหลาดใจเป็นอย่างมากเลยทีเดียว
“อ่า ฉันได้ไปจริงหรอเนี่ย”คุณเขย่าเพื่อนแล้วถามเพื่อนอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก่อนที่คุณจะลุกขึ้นแสดงตัวตนว่าคุณยังอยู่แล้วไม่สละสิทธิในการไปงานปาร์ตี้เย็นนี้ แล้วคุณก็นั่งลง
“เห็นมั้ย ฉันบอกแล้วว่าต้องได้ไป”เพื่อนคุณพูดขึ้น
“ซูโฮโอป้า นายทำยังไงเนี่ย” นั้นคือความคิดของเพื่อนคุณซึ่งคุณไม่ได้ยินมัน
ความคิดเห็น