คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แรกพบ 먼저 발견 3
ตอนที่ 3
D.O
หลังจากทุกคนไปรับดีโอ และไปกินข้าวกันเสร็จ บนรถตู้
“ดีโอ นายเป็นอะไรฉันเห็นนายมองไอ้ ตุ๊กตาถั่วลั่นเตานานแล้วนะ”ซูโฮพูดขึ้นหลังจากที่เห็นดีโอมองไอ้เจ้าตุ๊กตาแปลกๆนั้น
“นั่นเหมือนเจ้าปุ๊งปิ๊งของฉันเลย นายขโมยเจ้าปุ๊งปิ๊งฉันไปรึป่าวเนี่ย”ชานยอลพูดขึ้นหลังจากที่พึ่งตื่นหลังจากหลับไป 10 นาทีได้
“นี่ไม่ใช่เจ้าปุ๊งปิ๊งของฮยองนะ แล้วมันก็ไม่ใช่ของผมด้วย”ดีโอทำตาเหลือกพร้อมกับส่ายหน้า
“ไม่ใช่ของฮยองแล้วไอ้นี่มัน ของใครล่ะ ฮยองไปขโมยของใครมาเนี่ย”จงอินถาม พร้อมกับ ดึงเจ้าตัวเขียวจาก
มือดีโอไป
“ไคนายเอามาเดี๋ยวนี้น่ะมันไม่ใช่ของนายเอาไปได้ไง !!”ดีโอทำหน้าโมโหพร้อมกับเหลือกตาโต
“อ่ะ อ่ะ เอาไปเลยฮยอง แค่ตุ๊กตาทำเป็นหวงไปได้”จงอินพูดทั้งสั่น แล้วยื่นให้ดีโอ
“นั่นสิ หวงไรหนักหนาของตัวเองก็ไม่ใช่”ทุกคนพูดเป็นเสียงเดี๋ยวกัน
“สรุป ไอ้ตัวเขียวนั่น นายได้มายังไงห๊ะดีโอ ?”
“อยากรู้กันจริงหรอ?” ดีโอถาม พร้อมกับ ยิ้มแบบเขินๆ
“ถามได้ ก็อยากรู้สิฮยองถ้าไม่อยากรู้พวกเราจะถามมั้ย” จงอินพูดด้วยน้ำเสียงอยากรู้ อยากเห็น ผสมกวน
ตีน
“ตกลงแกจะแล้วมั้ย 5ถ้าไม่เล่าก็พากันเงียบๆหน่อย ฉันจะได้นอน” แพกฮยอนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรำคาญ
“ก็ได้ๆเล่าก็ได้เอ่ออ .....”ดีโอทำท่าเงิ๊กๆ งั๊กๆ
“เล่าสักทีสิว่าไอ้ตัวที่เหมือนปุ๊งปิ๊งของฉัน นายได้มาได้ยังไง”ชานยอลพูดขึ้น
“ทุกคนหยุดพูด ดีโอเริ่ม”ซูโฮผู้มีอำนาจพูดขึ้น
ดีโอเริ่มเล่า“วันนี้หลังจากที่ผมทำธุระที่ไทย ผมก็เตรียมตัวกลับมาเกาหลี บนเครื่องมีสาวน้อยคนหนึ่งก็เดิน
ชนผม”ดีโอพูดพร้อมกับหน้าตาที่แสดงถึงความเขิน
ขณะเดียวกันชานยอล กับ ซูโฮ มองหน้ากันแล้วพยักหน้าเหมือนรู้อะไรบ้างอย่าง แล้วชานยอลก็พยักหน้าอีก
ครั้งเป็นการให้สัญญาณ ก่อนที่ซูโฮก็พูดขึ้นว่า…
“สาวน้อยคนนั้นใครน่ะ อยากรู้จังแล้วน้องเค้าสวยมั้ย ดีโอ”
“ไม่รู้สิ แต่ผมว่าก็งั้นๆ แหละว่าแต่ผมเล่าต่อได้ยัง” ทุกคนพยักหน้า
“แต่น่าเสียดาย หลังจากที่ลงเครื่องแล้วผมก็ไม่ได้เจอสาวน้อยอีกเลย”
“อ่าววว ~เป็นงั้นไปได้”จงอินทำท่าเสียดาย
“แต่สุดท้ายเราก็ได้เจอกันอีกเราเจอกันที่หน้าร้านสะดวกซื้อในสนามบิน”ดีโอพูดขึ้น
“พรหมลิขิต แท้ๆเลย”ซูโฮพูดขึ้น พร้อมกับทุกคนทำเสียง วี๊ดวิ๊ววว
“เจอครั้งที่สองสาวน้องเค้าก็ยังเดินชนผมอยู่อีกนะ แต่ทำไมเค้าไม่รู้จักผมก็ไม่รู้ สงสัยเพราะหมวกกับแว่นที่
ชานยอลให้ใส่แน่เลย”ดีโอพูดด้วยความเสียดาย
ชานยอลพูดขึ้น“อ่าวว โทษฉันได้ไง นายเป็นคนอยากปลอมตัวให้คนจำไม่ได้ไม่ใช่หรอ ? ก็นายบอกว่าโดนเกย์
จับก้นเพราะ เค้าจำนายได้ นี่ฉันทำผิดหรอ”ชานยอลเถียงเพราะคิดว่าตัวเองไม่ผิด
“ชานยอลฮยอง หยุดเลย ผมอยากฟังโดฮยองเล่า”จงอินพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ว่าแต่ผมเล่าถึงไหนแล้วนะ”ดีโอถาม
“สาวน้องเค้าเดินชนฮยองอ่ะ”จงอินพูขึ้น
“ใช่ๆ สาวน้อยเดินชนผมแล้วของก็หล่นเต็มพื้นเลย มีอมยิ้ม โคล่า แล้วก็ขนม ผมช่วยน้องเค้าเก็บ แล้วน้องก็จำ
ผมได้ แต่จำได้แค่ว่าเดินชนบนเครื่องน้องเค้าบอกด้วยแหละว่าเค้าเป็นคนไทย แต่พอผมจะเอาถั่วลันเตาคืน
ให้ น้องเค้าก็วิ่งไปแล้ว”
“ดีโอแล้วนายรู้จักชื่อน้องเค้าป่าว”
“ไม่อ่ะ ผมถามไม่ทัน” พูดพร้อมกับทำหน้าเศร้า
“แต่รู้แค่ว่าน้องเค้าชอบชานยอลฮยองแน่เลย” ดีโอพูดขึ้น
“แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ” ชานยอลถาม เพราะงงกับสิ่งที่ดีโอพูด
“ก็น้องเค้ามีไอ้ตัวที่เหมือน ปุ๊งปิ๊งของฮยองไง”
“ก็อาจจะเป็นไปได้เนอะ น้องเค้าอาจจะเป็นแฟนคลับของชานยอลฮยองก็ได้”จงอินแสดงความคิดเห็น
พอจงอินพูดเสร็จก็ถึงหอพักพอดีเลย ทุกคนก็เดินลงจากรถ ซูโฮเดินมาคุยกับดีโอ
“คนไทยหน่ะ สวยทุกคนแหละ ว่ามั้ย ?ดีโอ” ซูโฮพูดพร้อมกับกอดคอดีโอแล้วเดินไปพร้อมกัน
“ฮยองรู้ได้ไง ว่าสวย” ดีโอถามขึ้น
“หรือไม่จริง ล่ะ”
“ไม่อ่ะ ผมว่าไม่หรอก” ดีโอพูดแล้วก็เดินจากไป
“นายอย่าโกหกตัวเองหน่อยเลย” ซูโฮตะโกนออกไปพร้อมกับยิ้ม
“ดีโอนายไม่รู้หรอกว่าเรื่องเกี่ยวกับสาวไทยฉันรู้ดี” ซูโฮพูดเบาๆกับตัวเอง
“ฉันคิดถึงเธอจังเลย”
นั้นเป็นข้อความที่ซูโฮส่งไปหาใครคนหนึ่งก่อนกลับเข้าหอไป
ความคิดเห็น