ภารกิจพิซิตดาว

           
บทนำ
 

             ในห้องทำงานกลางใจเมือง ชายหนุ่มรูปงามนั่งหน้าตาเคร่งเครียดตรงข้ามกับชายกลางคน บนโต๊ะมีเอกสารสองสามฉบับ

            “เจ๊ครับ...ผมรักและไม่เคยลืมบุญคุณเจ๊นะครับ” ร่างสูงพูดน้ำตาซึม

            “แกรักฉัน สำนึกบุญคุณฉัน...แต่แกไม่ต่อสัญญากับฉัน ทำไมๆๆๆ ไหนบอกมาซิทำไม” ชายกลางคนตอบกลับด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

            “โธ่เจ๊...อย่าให้ผมต้องพูดเลย ผมไม่อยากพูด แต่ผมยืนยันได้ว่าเจ๊คือผู้มีบุญคุณใหญ่หลวงต่อผม”

            เสียงทุบโต๊ะดังปัง เจ๊กอไก่ ลุกขึ้นเท้าสะเอวตวาดเสียงดัง  “แกต้องพูด พูดมาฉันผิดอะไร ห๊ะ แกถึงตัดสินใจไม่ต่อสัญญากับฉัน  แกไม่นึกถึงฉันเลย ตอนนี้ฉันไม่มีใคร ทุกคนต่างทิ้งไปหมด รวมทั้งแก” ร่างสูงท้วมพร่ำพรูความรู้สึกใส่หน้าชายหนุ่มข้างหน้า ทั้งเสียใจ ทั้งรัก ทั้งโกธร อัดอั้นในใจเหลือเกินที่เด็กสร้างในสังกัดคนสุดท้ายไม่ต่อสัญญา

            “โธ่...เจ๊ มันก็แค่เจ๊หักเปอร์เซ็นต์เยอะ หางานได้น้อย ละครภูธร ออกป่า ผมไม่มีงานอิเว้น ไม่มีโฆษณา ไม่มีคู้จิ้น และก็……”

“กรี๊ดดดดดดดดด ....” คนตรงข้ามยังไม่ทันบรรยายจบเสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้องกังวาน 

“ไปเลย...แกจะไปไหนก็ไป ไสหัวไป จะไปเซ็นต์กับใครก็ไป ฉันไม่สนใจคนเนรคุณอย่างแกแล้ว ให้ฉันต้องปิดบริษัทที่สร้างมากับมือน้อยๆ ฉันก็ยอม” เจ๊กอไก่ สุดกลั้นออกปากไล่  ชายหนุ่มรูปงามก้มหัวให้เล็กน้อย รีบก้าวออกจากประตู ปล่อยให้คนในห้องนั่งหน้าเครียดคิดหาหนทางต่อไป

            "ฉันเจ๊กอไก่ ผู้จัดการดาราตัวแม่ จะไม่ยอมให้ ไอ้อีหน้าไหนมาทำลายฝันได้อีก ซุปตาคนต่อไปของวงการบันเทิงจะต้องเกิดจากน้ำมือนักปั้นอย่างฉัน !!!"