เนเวลล์ล่า

ลำดับตอนที่ #4 : การทดสอบที่ 2 และการทดสอบวัดความสามารถ

เราเปลี่ยนอะไรไปบางเอามาลงให้ทุกๆคนอ่านเนื่องจากมีโอกาสได้หยุด

ปล.ตอนนี้ยังแก้ไขยังไม่ดีแต่ก็อยากให้ทุกคนลองอ่านดูก่อนเพราะว่าเราอาจจะไม่ได้แก้ไขตอนนี้อีกก็ได้...

ท่ามกลางท้องฟ้าที่แสนสดใส เอรินเนียกำลังเหม่อมองท้องฟ้าอย่างเงียบงัน สักพักเสียงของหญิงสาวที่ร่าเริงสดใสก็ดังขึ้นทักทายหญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยอยู่

“อรุณสวัสดิ์จ๊ะ เอรินเนีย”

“อรุณสวัสดิ์เช่นกันจ๊ะ ฟรีย่า”

“ตื่นเช้าจังเลยนะ แล้วคนอื่นๆอยู่ไหนกันล่ะ”

“ถ้าหมายถึงเมเลนกับสฟิเนอร์นะ ตอนนี้นอนอยู่นะจ๊ะ”

“เอรินเนีย เธอนี่เก่งจังเลยนะ”

“เก่ง? เรื่องอะไรล่ะที่ฟรีย่าบอกว่าฉันเก่ง”

“ก็คำพูดที่เธอพูดไปเมื่อวานไง ตอกหน้าพวกชอบนินทาทั้งหลายได้อย่างจังเลย”

“อย่างนั้นหรอ...ฉันเองก็ไม่ได้เก่งอะไรนะแค่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวก็เท่านั้น”

“อื้อ...จริงสิวันนี้เห็นมาสเตอร์บอกว่าตอนสายๆจะมีการทดสอบที่2 ล่ะเห็นบอกว่าจะคัดเลือกว่าใครได้อยู่ห้องอะไรด้วยล่ะ รู้สึกว่าจะทำการทดสอบที่ลานกว้างนะ...ต่อหน้าทุกคนด้วยละ แล้วมีพวกรุ่นพี่แอบบอกมาด้วยนะว่าการทดสอบที่ 2 นี่โหดสุดๆเลยล่ะเอรินเนีย ฉันต้องแย่แน่ๆเลย”

“อย่าคิดอย่างนั้นสิ มีคนบอกฉันว่าถ้าเราเชื่อมั่นว่าเราทำได้เราก็จะทำได้แต่ถ้าเราเชื่อมั่นว่าเราทำไม่ได้เราก็จะทำไม่ได้...”

“จริงหรอ”เอรินเนียพยักหน้าเป็นคำยืนยันฟรีย่ายิ้มอย่างดีใจก่อนจะพูดว่า

“ฉันจะพยายามทำให้ได้”เอรินเนียยิ้มไปกับรอยยิ้มนั้นก่อนที่ฟรีย่าจะพูดว่า

“ไปกินข้าวกันนะเอรินเนีย กว่าจะเข้าทำการทดสอบที่ 2 ก็อีกนานนะ”เอรินเนียรับคำและเดินตามฟรีย่าไปโรงอาหาร

--โรงอาหาร--

“เฮ้ หวัดดี ฟรีย่า นั้นเอรินเนียใช่ป่ะ”

“อือ ใช่นี่ ยูเรน เนบีตี้ เพื่อนแถวบ้านนะ”ฟรีย่าแนะนำ

“สวัสดีจ๊ะ ฉันเอรินเนีย เสเวเลซ”

“ยินดีที่ได้รู้จักกินข้าวด้วยกันไหม”

“ด้วยความยินดีจ๊ะ”เอรินเนียส่งยิ้มให้พร้อมกับกินข้าวกับยูเรน

“เอรินเนีย มาจากสิเรียเนียใช่ไหม”

“จ๊ะ ที่สิเรียเนียสวยมากเลยนะ”

“จริงอ่ะ ฉันเองก็อยากไปนะแต่ไม่เคยได้ไปเมืองอื่นเลยได้แต่อยู่ในโนเร็คทาวน์เนี่ยแหละ”

“ฟรีย่ากับยูเรนมาจากเมืองนี้หรอ”ทั้งสองคนพยักหน้าก่อนที่ยูเรนจะพูดว่า

“ฉันมักอิจฉาคนอื่นเสมอที่ได้เดินทางมาที่นี่เพราะฉันไม่มีโอกาสได้ไปไหน”

“...แปลกดีนะ คนที่เดินทางมาที่นี่มักจะพูดว่าอิจฉาคนที่อาศัยอยู่ที่นี่เพราะมีครอบครัวอาศัยอยู่แต่คนที่อาศัยอยู่ที่นี่กลับอิจฉาคนที่มาจากที่อื่นเพราะว่าพวกเค้าได้ออกเดินทาง”เอรินเนียพูดขึ้นลอยๆแต่ยูเรนและฟรีย่าได้ยินอย่างชัดเจน

“อย่างนี้เค้าเรียกว่า ต่างคนต่างใจสินะ สภาพแวดล้อมก็มีผลต่อการดำรงชีวิตของคนเรา”

“อาจจะเป็นอย่างนั้นนะ”ยูเรนพูดอย่างเห็นด้วย

 ทั้ง 3 คนนั่งกินข้าวไปเรื่อย ส่วนใหญ่ฟรีย่าและยูเรนมักจะพูดคุยกันมากกว่าเอรินเนียเพราะเอรินเนียไม่รู้จะพูด

อะไรเพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยสนิทมากนักดังนั้นเอรินเนียจึงนั่งเงียบฟังทั้ง2 คนคุยกันมากกว่า เมื่อทุกคนกินข้าวเสร็จแล้วเอรินเนียและฟรีย่าจึงขอตัวไปลานกว้างก่อนซึ่งเป็นสถานที่ทำการทดสอบครั้งที่ 2 เมื่อ2 สาวไปถึง ผู้คนส่วนใหญ่ก็มาอยู่ร่วมตัวกันตรงนี้แล้วไม่เว้นแต่สฟิเนอร์และเมเลน

“ไง เอรินเนีย เป็นไงบ้าง”เมเลนถาม เอรินเนียเพียงยิ้มๆไม่พูดอะไรพร้อมกับฟรีย่าทักทายสฟิเนอร์

“สวัสดีจ๊ะ สฟิเนอร์”

“สวัสดี”สฟิเนอร์ทักทายเบาๆพร้อมกับกระดาษจำนวนนับไม่ถ้วนปลิววอนไปทั่ว ทุกคนหยิบแผ่นกระดาษนั้นก่อนที่มาสเตอร์จะปรากฏตัว เอรินเนียอ่านกระดาษในมือ

รายละเอียด

หอจะมี 2 หอคือ

1.หอขาว มีลักษณะเป็นสีขาวและจะสะท้อนแสงเปรียบเหมือนแก้วในเวลาราตรี ห้องนอนจะแยกระหว่างฝ่ายชายและฝ่ายหญิง และชั้นที่ 3 เป็นห้องพักของนักเรียนชั้นปีที่ 1 แต่คนที่รับตำแหน่งเป็นคณะกรรมการการนักเรียนจะถูกแยกห้องนอนออกมาจากนักเรียนที่ไม่มีตำแน่งคือชั้นที่ 7 ชั้นที่ 6จะเป็นชั้นที่จะมีห้องนั่งเล่นรวมของหอเพื่อที่จะให้มีไว้ในการประชุม ชั้นที่ 1จะเป็นห้องเรียนไว้สำหรับการสอนและห้องพยาบาลของหอ ชั้นที่ 2 จะเป็นชั้นที่มีห้องสมุดขนาดใหญ่เพื่อให้นักเรียนได้ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมซึ่งจะมีห้องที่มีไว้ให้นักเรียนทุกชั้นปีมาทำงาน,นั่งเล่นที่ชั้นนี้ ซึ่งหอทั้ง 2 จะมีนักเรียนชั้นปีที่1 ถูกแยกห้องเรียนออกมาเป็น 2 ห้อง

2.หอราตรี มีลักษณะสีดำมืด ราวกับความมืดมืดในราตรี ห้องนอนจะแย่งระหว่างฝ่ายชายและฝ่ายหญิง ชั้นต่างๆจะเหมือนกับหอขาวทุกอย่าง

โดยหอขาวและหอราตรีจะอยู่ตรงกันข้ามกันโดยจะมีบ่อน้ำพุอยู่ระหว่างกลางของหอทั้ง 2 โดยทางทิศตะวันออกจะเป็นที่ตั้งของหอขาวส่วนทิศตะวันตกจะเป็นที่ตั้งของหอราตรี ทางทิศเหนือจะมีตึกอยู่ 2 ตึกก็คือ ตึกของท่านผู้อำนวยการและตึกประชุมใหญ่ของนักเรียนโรงเรียนเวทย์โนเร็คทาวน์ ทางทิศใต้จะมีโรงอาหารและทางออกไปนอกโรงเรียนเวทย์โนเร็คทาวน์เพื่อเข้าเมืองโนเร็คทาวน์และมีห้องพยาบาล ลานฝึกซ้อมเวทย์(ประลองเวทย์)

                                                                                     แจ้งให้นักเรียนทราบ

                                                                                   ผู้ส่งสารภายในโรงเรียน

 “สวัสดี ผู้เข้าสอบโรงเรียนเวทย์โนเร็คทาวน์ทั้งหลาย วันนี้จะเป็นการทดสอบที่ 2 ซึ่งจะเป็นการคัดเลือกว่าใครอยู่ห้องและหออะไรแต่ก่อนอื่นเราต้องมาบอกกันก่อนว่าโรงเรียนเวทย์โนเร็คทาวน์นั้นมี 2 หอ คือ หอขาวและหอราตรี ซึ่งในแต่ละหอนั้นจะถูกแบ่งออกเป็น 2 ห้อง ซึ่งก็ได้อธิบายไปในกระดาษที่ทุกคน

อ่านไปแล้วนะค่ะโดยทั้ง2 ห้องนี้จะต้องมีคนเป็นคณะกรรมการนักเรียนของหอโดยตำแหน่งจะมีทั้งหมด 6 ตำแหน่งในแต่ละหอดังนั้นเริ่มคิดๆกันไว้ได้เลยว่าจะเสนอใครให้เป็น1ในนี้บ้าง โดยตำแหน่งนั้นจะมีอะไรบ้างเดี๋ยวคอยบอกกันอีกทีตอนนี้ถึงเวลาทำการทดสอบที่ 2 คัดเลือกห้องและหอได้แล้ว พอใครถูก

เรียกชื่อก็ให้เดินออกมาและมาขึ้นบนเวทีนี้ และทำอย่างไงก็ได้ที่จะให้ลมพายุนี้สงบนิ่งจะใช้เวทย์อะไรมาปะทะก็ได้เพื่อให้พายุนี้สงบนิ่ง”เมื่อมาสเตอร์พูดจบลมพายุที่โหมกระหน่ำก็พัดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่บนเวทีพังทลายไปไม่เหลืออะไร เอรินเนียมองลมพายุนั้นอย่างสงบนิ่ง บางคนถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่าง

ยากลำบาก เมื่อมาสเตอร์เว้นจังหวะนิดหนึ่งมาสเตอร์ก็ดีดนิ้วลมพายุนั้นก็หายไปพร้อมกับมาสเตอร์ประกาศเรียกชื่อ

“ยูเรน เนบิตี้”

ชายหนุ่มเดินไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่นทั้งๆที่ภายในใจนั้นหวาดเสียวและกลัวมาก ยูเรนก้าวไปข้างหน้าขึ้น

เวทีไปในใจก็พยายามร่ายเวทย์ให้สายลมนั้นหยุดนิ่งแต่ว่าพยายามทำเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จจนกระทั่งยูเรนทน

ไม่ไหวลูกไฟนับร้อยพุ่งตรงปะทะกันจึงทำให้ลมพายุนั้นสงบนิ่งลงไปในที่สุดเมื่อพายุลมสงบนิ่งแล้วมาสเตอร์ก็พูดก่อนที่ยูเรนจะหายตัวไปว่า

“ห้อง 2 หอขาว...ต่อไป ฟรีย่า เอเบอร์เลนซ์”ฟรีย่าเดินไปข้างหน้าอย่างสงบนิ่งในใจพยายามนึกถึงคำพูดของเอรินเนียอย่างมุ่งมั่น ผมสีน้ำตาลอ่อนนั้นพลิ้วไหวกับสายลมน้อยนั้น ตาสีส้มอ่อนพยายามที่จะมุ่งมั่นไม่เกรงกลัวสิ่งใดเมื่อฟรีย่าขึ้นไปถึงบนเวทีลมพายุขนาดใหญ่ก็มาล้อมรอบเธอไว้เปลวเพลิงทั้งหลาย

ออกมาตัวของหญิงสาวค่อยๆพยายามแปรเปลี่ยนให้ลมพายุเป็นเปลวเพลิงและสลายไป มาสเตอร์ดีดนิ้วพร้อมกับพูดก่อนที่ฟรีย่าจะหายตัวไปว่า

“หอขาว ห้อง 2...ต่อไป เอรินเนีย เสเวเลซ”เอรินเนียทำความเคารพมาสเตอร์เล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นบนเวทีพร้อมกับลมพายุก็ล้อมรอบเธอเหมือนคนอื่นๆ เอรินเนียยืนนิ่งหลับตาลงก่อนที่จะเปิดตาขึ้นพร้อมกับ

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นดวงตาที่มีสีเงินและพูดว่า

“สายลมเอย ท่านได้ยินเสียงข้าใช่หรือไม่ บัดนี้เจ้าจงฟังคำสั่งของข้า จงหยุดสายลมแรงที่โหมกระหน่ำนี้แปรเปลี่ยนเป็นสายลมที่สงบนิ่ง...”เมื่อเอรินเนียพูดจบลมพายุก็สงบนิ่งพร้อมกับดวงตาที่เป็นสีเงินค่อยๆ

เปลี่ยนเป็นสีน้าตาลอ่อนอย่างเคย...

“หอขาว ห้อง 1...ต่อไป สฟิเนอร์ อาร์ทแกลล์”เมื่อมาสเตอร์พูดจบเอรินเนียก็หายตัวไป

--ที่ห้องนั่งเล่นของหอขาว--

ร่างของเอรินเนียมาอยู่ในห้องๆหนึ่งที่มีโซฟาสีขาวใหญ่ 4 ตัวและโต๊ะอีก 5 ตัวทั้งหมดถูกจัดวางในสภาพที่สมดุลและสวยงาม บอร์ดสีดำที่ตัดกับสีรอบข้างทำให้ดูโดดเด่น แจกันดอกไม้สีขาวนั้นดูสวยงามเข้ากับ

บรรยากาศรอบข้างได้เป็นอย่างดี เอรินเนียมองภาพรอบข้างตัวเองอย่างตื่นตะลึงสักพักเสียงของหญิงสาวที่ร่าเริงสดใสก็ดังขึ้น

“เอรินเนีย ดีใจจังที่ได้อยู่หอขาวเอรินเนียอยู่ห้อง1 ใช่ไหม”เอรินเนียพยักหน้าก่อนจะพูดว่า

“น่าเสียดายจังที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแต่ก็ดีนะที่ได้อยู่หอเดียวกัน”เอรินเนียยิ้มพร้อมกับยูเรนพูดว่า

“พวกเธอจะลงไปสำรวจรอบๆก่อนก็ได้นะเพราะกว่าจะมีการคัดเลือกคณะกรรมการนักเรียนก็พรุ่งนี้นะ”2สาวพยักหน้าอย่างตกลงพร้อมกับเดินออกก่อนที่เอรินเนียจะเดินออกไปก็พูดกับยูเรนว่า

“ยูเรน...ช่วยฝากบอกสฟิเนอร์กับเมเลนด้วยได้ไหมจ๊ะ ว่าฉันลงไปสำรวจรอบๆ”

ยูเรนพยักหน้ารับคำพร้อมกับเอรินเนียส่งยิ้มขอบคุณและเดินออกไป เอรินเนียและฟรีย่าเดินไปเรื่อยๆเจอกับสถานที่ต่างๆภายในโรงเรียนเวทย์โนเร็คทาวน์โดยมีผู้คนมากมายเดินทางสวนกันไปมาเนื่องจากการทดสอบที่ 2 เสร็จสิ้นลงแล้ว เมื่อเอรินเนียและฟรีย่าเดินมาที่ลานกว้างแห่งหนึ่งในโรงเรียนเวทย์โนเร็ค

ทาวน์ทั้ง 2 คนก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นผู้คนมากมายยืนออกกันเป็นวงกลม เอรินเนียและฟรีย่าจึงตัดสินใจฝ่าวงล้อมเข้าไปก็เจอกับบุคคลที่ไม่คาดคิดก่อนที่เอรินเนียจะถอนหายพลางเดินไปหาบุคคลที่ไม่คาดคิดคนนั้น

“แซ็ค...”เอรินเนียเรียกชื่อชายหนุ่มที่ยืนอยู่กลางวงล้อมของคนทั้งปวงอย่างสงบ ชายหนุ่มคนนั้นหันมาก่อนจะส่งยิ้มที่แสนจะดีใจมาให้เอรินเนีย...รอยยิ้มที่ผู้หญิงส่วนใหญ่เห็นแล้วถึงกับหัวใจสะดุดก่อนที่เอรินเนียจะพูดว่า

“มาสร้างความเดือดร้อนอะไรให้ที่นี่ล่ะ”แซ็คหุบยิ้มก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า

“เปล่า...แค่จะมาสมัครเข้าที่นี่ด้วยแต่ว่า...”แซ็คหยุดพูดเอรินเนียเลยต่อให้จนจบว่า

“แต่ว่าการทดสอบเสร็จแล้วทั้ง 2 บททดสอบสินะ”แซ็คพยักหน้าก่อนที่เอรินเนียจะพูดต่อว่า

“ก็ช่วยไม่ได้นี่แล้วเรื่องที่เอเลเบเลียนเป็นยังไงบ้าง”

“ก็...ไม่ยังไงแค่พอใกล้ไปถึงเอเลเบเลียนแล้วก็มีจดหมายส่งมาว่า“ไม่มีอะไร ไม่ต้องมาที่นี่แล้ว”เอรินเนียอึ้งเล็กน้อยก่อนจะบอกว่า

“ยังไงก็เข้าที่นี่ไม่ได้หรอกนะแซ็ค เพราะการทดสอบทั้ง 2 เสร็จสิ้นแล้ว...”

“แต่ถ้าอยากจะเข้าจริงๆก็สามารถเข้าทำการทดสอบครั้งที่1 แต่ปัญหามันอยู่ที่การทดสอบที่ 2...”มาสเตอร์คนหนึ่งพูดขึ้น

“การทดสอบที่ 2 เป็นการทดสอบว่าเรามีพลังเวทย์มากแค่ไหนใช่ไหมค่ะ...ถ้าเป็นอย่างนั้นให้แซ็คประลองกับฉันก็ได้...”ทุกคนในที่นั้นตกใจในทันที

“เอรินเนีย...อย่าเลยดีกว่านะ ชีวิตเธอมีค่ามากกว่าการเข้าทดสอบของผู้ชายคนนั้นนะ”ฟรีย่าพูดขึ้น เอรินเนียส่ายหน้าก่อนจะบอกว่า

“ผู้ชายคนนี้ เค้าเป็นเพื่อนฉันแต่ถึงแม้ว่าจะเป็นเพื่อนก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะออมมือให้หรอกนะ”

“ชีวิตเธอเคยรู้จักคำว่าออมมือสำหรับฉันด้วยหรอ”แซ็คบ่นเบาๆเอรินเนียยิ้มก่อนจะพูดต่อว่า

“ตกลงทุกคนตกลงแล้วนะ เวทย์ปะทะเวทย์ น่าจะเป็นอะไรที่น่าสนุกนะเพราะฉันกับแซ็คไม่ได้ประลองเวทย์กันมาตั้งนานแล้ว”

“ฉันเองก็หวังว่าฝีมือเธอจะดีขึ้นนะ”

“เดี๋ยวก็รู้...”

เอรินเนียพูดพร้อมกับเรียกคทามาอยู่ในมือพร้อมกับแซ็คเรียกคทามาอยู่ในมือเช่นเดียวกัน เอรินเนียยิ้มนิดๆที่มุมปากและชูคทาขึ้นพร้อมกับแสงจากคทาก็ส่องจ้าพลางพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆว่า

“มังกรวารี...”ทุกคนทำหน้าตกใจก่อนที่แซ็คจะพูดว่า

“เธอเล่นอย่างนี้หรอ เอรินเนีย”

“ช่วยไม่ได้นะ...”แซ็คนิ่งเงียบพร้อมกับมาสเตอร์คนหนึ่งพูดว่า

“พอๆเดี๋ยวถ้าให้พวกเธอประลองเวทย์กันเองก็ตายกันพอดี เอาอย่างนี้เอรินเนีย เธอพอจะควบคุมสายลมได้ใช่ไหม”เอรินเนียพยักหน้าก่อนที่จะชูคทาขึ้นอีกครั้งพร้อมกับมังกรวารีก็หายไปแล้วถามมาสเตอร์ว่า

“ได้ค่ะ ทำไมหรอค่ะ มาสเตอร์”

“เอาอย่างนี้ ฉันไม่ค่อยเห็นดีเห็นงามด้วยสักเท่าไหร่ที่จะให้พวกเธอ 2 คนมาประลองเวทย์ด้วยกันและการทดสอบครั้งที่ 2 ที่ผ่านมาก็พอจะเดาได้ว่าเธอน่าจะสามารถควบคุมสายลมได้ดังนั้นจึงคิดว่าเธอน่าจะเรียกลมพายุแบบเดียวกันที่ทำการทดสอบได้...ถ้าเธอทำได้เพื่อนเธอคนนี้ก็สามารถทำการทดสอบและถ้าผ่านก็

สามารถบอกได้ว่าอยู่ห้องอะไร ดังนั้นฉันจึงคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เธอพอจะทำได้ไหม”

“...จะลองพยายามดูค่ะ มาสเตอร์”เอรินเนียพูดก่อนที่จะหลับตาลงทำใจให้สงบนิ่งพร้อมกับมาสเตอร์บอกทุกคนในบริเวณนั้นว่า

“เอาล่ะ ทุกคนขอให้ออกห่างจากบริเวณนี้ชั่วคราวนะ เพราะจะมีการทดสอบครั้งที่ 2 เป็นกรณีพิเศษจึงอยากให้พวกเธอออกห่างด้วยเพื่อความปลอดภัยของพวกเธอเอง...ส่วนนายชื่อว่าอะไรล่ะ” มาสเตอร์หันมาถามแซ็ค

“แซคคาเรีย ซิเรียเบล จากสิเรียเนีย”มาสเตอร์คนนั้นพยักหน้าก่อนจะพูดว่า

“แซคคาเรีย เดินมาข้างหน้าอยู่ข้างหน้าเอรินเนียแล้วพยายามควบคุมลมพายุที่เอรินเนียร่ายขึ้นมานะ แล้วฉันจะบอกเธอเองว่าเธอผ่านหรือไม่ผ่านและถ้าเธอผ่านได้อยู่ห้องอะไร เข้าใจไหม”

“ครับ มาสเตอร์”

แซ็ครับคำพร้อมกับเดินไปอยู่หน้าเอรินเนียพร้อมกับแซ็คเรียกชื่อหญิงสาวตรงหน้าอย่างแผ่วเบาเอรินเนียลืมตาขึ้นมามองแซ็คเล็กน้อยพร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกายจากสีน้ำตาลเป็นสีเงินเล็กน้อย แซ็คมองดวงตาที่เปล่งประกายสีเงินนั้นอย่างสงบนิ่งเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าและเอรินเนียก็หลับตาลงพร้อมกับ

ลมพายุปรากฏรอบกายแซ็คในทันที แซ็คมองลมพายุที่อยู่รอบกายอย่างสงบนิ่งเล็กน้อยก่อนจะหลับตาลงค่อยๆเปลี่ยนลมพายุเป็นเพลิงทีละเล็กน้อยทางด้านเอรินเนียนั้นกำลังพยายามให้ลมพายุไม่ขยายอาณาเขตออกนอกบริเวณแซ็คอย่างเต็มกำลังเนื่องจากลมมักมีอาณาเขตที่กว้างใหญ่และไม่สามารถควบคุมได้

ตลอดเวลาจึงทำให้เอรินเนียกำลังอยู่ในช่วงที่ลำบากในขณะที่แซ็คกำลังพยายามทำให้ลมพายุนี้สงบนิ่งลงอย่างช้าๆโดยหารู้ไม่ว่าเอรินเนียไม่สามารถควบคุมลมพายุได้แล้ว ลมพายุขยายวงกว้างทำลายทุกสิ่งอย่างที่กีดขวาง เอรินเนียฟุบตัวลงพร้อมกับเรียกคทามาอยู่ในมือพลางท่องเวทย์บางอย่างอย่างตั้งใจพร้อมกับ

ลมพายุได้พาแผ่นไม้แผ่นหนึ่งมาและกำลังมุ่งตรงไปหาที่เอรินเนียที่กำลังร่ายเวทย์บางอย่างอย่างไม่รู้ตัว!!! แซ็คมองภาพเบื้องหน้าอย่างตื่นตระหนกพร้อมกับเวทย์เพลิงของใครสักคนพุ่งตรงไปที่แผ่นไม้นั้นและถูกทำลายลงอย่างไม่เหลือแม้แต่เศษไม้ เพียงสักพักลมพายุก็สงบนิ่งลง เอรินเนียลืมตาขึ้นพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่มผมสีม่วงคนหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากบริเวณนี้นักพร้อมกับที่ชายหนุ่มคนนั้นถามเอรินเนียและแซ็คว่า

“พวกเธอไม่เป็นไรใช่ไหม”

“นาย...”เอรินเนียมองหน้าชายหนุ่มคนนั้นอย่างสงสัยพร้อมกับแซ็คถามชายหนุ่มคนนั้นว่า

“นายเป็นใคร”

“ซาเลนเดอร์ เคว็กชั่น...นั่นคือชื่อของฉัน”

ชายหนุ่มผมสีม่วงตอบพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆที่ไม่สบอารมณ์แซ็คสักเท่าไหร่แต่ก็ไม่พูดหรือแสดงท่าทางอะไรพร้อมกับมาสเตอร์พูดว่า

“พวกเธอเป็นอะไรกันหรือเปล่า”ทั้ง 2 คนส่ายหน้าพร้อมกับมาสเตอร์ถอนหายใจและพูดต่อว่า

“ดีนะที่พวกเธอไม่เป็นไร ไม่อย่างนั้นฉันต้องโดนท่านผู้อำนวยการว่าแน่ๆ เอาล่ะ การทดสอบที่ 2 ของ

แซคคาเรีย ซิเรียเบล จากสิเรียเนียถือว่าผ่าน และเธอก็อยู่ห้อง1 หอขาว...ห้องเดียวกับเอรินเนียนะ ส่วนการทดสอบแรกที่เธอต้องเข้าทำการทดสอบจะมีในตอนกลางคืนให้มารอฉันที่บ่อน้ำพุระหว่างหอขาวและหอราตรี ในเวลา 4 ทุ่มนะ”

“ครับ”แซ็ครับคำพร้อมกับทำความเคารพมาสเตอร์ก่อนที่มาสเตอร์จะหายตัวไป เมื่อมาสเตอร์หายไปทุกคนก็เริ่มสลายตัวไปด้วยไม่ยกเว้นแม้แต่ชายหนุ่มที่ชื่อว่าซาเลนเดอร์คนนั้นเพราะเมื่อเอรินเนียจะหันมาขอบคุณชายหนุ่มที่ช่วยตนเอาไว้นั้นกลับไม่พบก็เลยได้แต่เก็บคำขอบคุณเอาไว้อย่างเป็นระเบียบพร้อมกับ

เอรินเนียถอนหายใจอย่างโล่งอกพลางพูดว่า

“ดีนะที่ไม่เกิดเรื่องอะไรมากกว่านี้ถ้ามากกว่านี้ฉันคงทนไม่ได้แน่ๆ”

“เธอจะทนเรื่องอะไรไม่ทราบ”แซ็คถามด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด เอรินเนียหันมามองแซ็คที่อยู่ดีๆก็หงุดหงิดว่า

“ก็เพราะว่าฉันยังเก่งเวทย์ไม่ถึงขั้นที่จะสามารถควบคุมลมพายุได้นะสิ ถ้ามีใครเป็นอะไรไป ฉันคงทนทำใจไม่ไหว”

“แต่ตอนนี้ฉันว่าไม่ใช่เธอแล้วล่ะที่ทนไม่ไหว ฉันต่างหากที่ทนไม่ไหว”

“เรื่องอะไรที่นายทนไม่ไหวล่ะ”เอรินเนียถามพลางมองเมเลน สฟิเนอร์และฟรีย่ากำลังเดินมาหาตน

“ก็ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่หรอว่าถ้าเธอถึงโรงเรียนเวทย์โนเร็คทาวน์แล้วให้ส่งจดหมายมาให้ฉัน”

“ก็ฉันลืมนี่”เอรินเนียบอกเสียงอ่อยๆทั้งๆที่แซ็คเริ่มจะโมโหมากขึ้น

“ลืมอย่างนั้นหรอ รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงเธอมากขนาดไหน กลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บจากการทดสอบจนจะบ้าตายอยู่แล้ว เธอรู้บ้างหรือเปล่า”

แซ็คพูดออกมาอย่างคนที่โมโหและทนไม่ไหวเนื่องจากชายหนุ่มเป็นห่วงหญิงสาวมากเมื่อได้รับจดหมายให้กลับได้เค้าก็รีบตรงมาที่นี่ในทันทีเพราะความเป็นห่วงหญิงสาว ไม่นานนักแซ็คก็เริ่มควบคุมอารมณ์

ของตนให้สงบนิ่งเหมือนอย่างเคย เอรินเนียถอนหายใจเล็กน้อยอย่างโล่งใจที่แซ็คควบคุมอารมณ์ได้พร้อมกับเสียงของเมเลนดังขึ้นรียกความสนใจของเอรินเนียและแซ็คในทันที

“ไง แซ็คไม่เจอนายไม่กี่วันนายก็ยังคงรักษาระดับความหล่อได้เหมือนเดิมนะ”

“ปากนายก็เหมือนกันที่หาเรื่องแขวะคนอื่นเค้าไปได้ทั่ว”แซ็ค ตอบกลับเรียกใบหน้าบึ้งของเมเลนและเสียงหัวเราะของฟรีย่าได้ในทันทีพร้อมกับ แซ็คมองหน้าฟรีย่าซึ่งเป็นหญิงสาวคนใหม่ที่ตนไม่รู้จัก สฟิเนอร์เห็นจึงแนะนำตัวฟรีย่า

“หญิงสาวคนนี้ชื่อฟรีย่า เอเบอร์เลนซ์ จากโนเร็คทาวน์...ส่วนผู้ชายคนนี้ชื่อ แซคคาเรีย ซิเรียเบล จากสิเรียเนีย เค้าเป็นเพื่อกับเอรินเนียนะ”ฟรีย่ากับแซ็คทักทายกันเล็กน้อยพร้อมกับสฟิเนอร์ถามเอรินเนียด้วยความห่วงใยว่า

“ไม่เป็นไรนะเอรินเนีย ไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม”เอรินเนียส่งยิ้มที่แสนสดใสให้สฟิเนอร์ก่อนจะพูดว่า

“จ๊ะ ไม่เป็นไร ขอบคุณนะที่เป็นห่วง”สฟิเนอร์ส่งยิ้มให้เหมือนกับจะบอกว่าไม่เป็นไรก่อนที่แซ็คจะหันมาถามเมเลนด้วยความสนใจว่า

“เมเลน นายอยู่ห้องไหน”

“ห้อง 2 หอขาว นายโชคดีชะมัดเลยได้อยู่ห้องเดียวกับเอรินเนียและสฟิเนอร์ส่วนฉันก็ได้อยู่ห้องเดียวกับฟรีย่า”

“ทำไม อยู่ห้องเดียวกับฉันแล้วทำไมหรอเมเลน”

“เปล่า...แค่อยู่กับเธอแล้วมันน่าเบื่อ”

“อะไรนะ นายนี่มัน...”ฟรีย่ากำลังจะว่าเมเลนแต่เสียงของเอรินเนียก็ดังขึ้นขัดจังหวะพลางพูดว่า

“พอเถอะนะ...เรากลับหอกันดีกว่านะ เพราะแซ็คต้องไปทำการทดสอบตอนกลางคืนอีกนี่”

“อื้อ”

“งันก็กลับหอกัน”เอรินเนียพูดชักชวนคนอื่นๆไปเพียงสักพักคนทั้งหมดก็เดินตามเอรินเนียที่เดินนำไปก่อนเพียงสักพักคนทั้งหมดก็เดินกันไปและตามด้วยเสียงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน...

--หอขาว--

ท่ามกลางเสียงพูดคุยมากมายของนักเรียนหอขาว ฟรีย่ากับเอรินเนียกำลังเดินลงมากจาหอพักหญิงหอขาวซึ่งอยู่ทางปีกซ้ายของหอส่วนด้านขวาเป็นหอพักชายซึ่งจะแบ่งเป็นชั้นปีว่าใครอยู่ชั้นปีอะไร ในวันนี้ยังคงเป็นวันพักผ่อนของพวกนักเรียนหอขาวปีที่1เนื่องจากนักเรียนชั้นปีที่ 2 และปีที่ 3 นั้นมีบางกลุ่มที่กลับ

บ้านและยังไม่กลับมา เอรินเนียและฟรีย่าเดินลงมาจากหอพักหญิงก็เจอกับแซ็คและสฟิเนอร์ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออะไรบางอย่าง เอรินเนียและฟรีย่าจึงเดินไปทักทายทั้ง 2 หนุ่มและไปนั่งข้างๆก่อนที่เอรินเนียจะถามชายหนุ่มที่นามว่าแซ็คว่า

“เมื่อคืนเป็นอย่างไงบ้าง ได้อะไรออกมาบ้างล่ะ”แซ็คเอ่ยหน้าขึ้นจากหนังสือที่ตนอ่านอยู่ก่อนจะดีดนิ้ว

หนึ่งครั้ง สิ่งที่เหมือนลูกแก้วแต่เรืองแสงได้นั้นลอยอยู่ตรงหน้าเอรินเนีย...เอรินเนียมองเจ้าลูกแก้วตรงหน้าทั้ง2ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า

“แซ็ค แลกกันกับฉันได้ไหม”คนทั้ง 3 คนหันมามองเอรินเนียในทันทีและเอรินเนียก็พูดต่อว่า

“ฉันขอกุญแจสีน้ำตาลนั้นแลกกับคบเพลิงของฉันได้หรือเปล่า”

“ทำไมถึงอยากแลกล่ะ”แซ็คถามด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ เอรินเนียนิ่งเงียบนิดหนึ่งเหมือนกับกำลังคิดว่าจะพูดดีไหมนะก่อนที่เอรินเนียจะพูดออกไปว่า

“ฉันคิดว่าคบเพลิงของฉันน่าจะมีประโยชน์กับนายและกุญแจของนายน่าจะมีประโยชน์กับฉันก็แค่นั้น”เมื่อเอรินเนียพูดจบแซ็คก็นิ่งเงียบไปสักครู่ก่อนที่จะพยักหน้าตกลงพร้อมกับลูกแก้วเรืองแสงของแซ็คลูก

หนึ่งก็หายไปพร้อมกับวงกลมเรืองแสงออกมาจากตัวเอรินเนียและหายไปพร้อมกับลูกแก้วที่เหลือของแซ็ค

“...แล้วเมเลนอยู่ไหนล่ะ ตอนนี้”ฟรีย่าถามด้วยความสงสัย+แปลกใจเมื่อไม่เห็นชายหนุ่มที่ชอบหาเรื่องทะเลาะกับตน

“อ้อ...ตอนนี้นายนั่นอยู่ที่ห้องพักนะ”สฟิเนอร์ตอบด้วยรอยยิ้มแปลกๆพร้อมกับฟรีย่ามองหน้าสฟิเนอร์อย่างไม่อย่างจะเชื่อก่อนที่จะพูดด้วยความไม่แน่ใจว่า

“อย่าบอกฉันว่า...นายนั่นนอนอยู่”สฟิเนอร์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ายืนยันความคิดของฟรีย่าว่านั่นคือความคิดที่ถูกต้อง ฟรีย่าทำท่าตาเหลือกในทันทีก่อนจะพูดออกมาในทันทีว่า

“นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย ทำไมนายนั่นถึงยังนอนอยู่ได้ล่ะ”สฟิเนอร์ยิ้มๆแต่ไม่พูดอะไรเพียงสักพักเสียงของเอรินเนียก็ดังขึ้น...

“ฉันอยากอ่านหนังสือบ้างแล้วล่ะ ฉันจะไปห้องสมุดนะ มีใครจะไปด้วยหรือเปล่า”เอรินเนียถามพร้อมกับลุกขึ้นยืนพร้อมกับแซ็คลุกขึ้นเหมือนจะบอกว่าจะไปด้วย เอรินเนียหันไปมองสฟิเนอร์และฟรีย่าก่อนจะถามว่า

“ไม่ไปด้วยกันหรอ”สฟิเนอร์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า

“ไม่ล่ะ เดี๋ยวเมเลนลงมาไม่เจอฉันเดี๋ยวโวยวายคนอื่นจะเดือดร้อนนะ”เอรินเนียพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะหันไปมองฟรีย่า ฟรีย่าก็พูดว่า

“ฉันหิวข้าวนะ ตอนนี้คงไม่มีกะจิตกะใจมาอ่านหนังสือหรอกนะ เมื่อตอนเย็นก็ไม่ได้กินอะไรเลยด้วย ฉันเลยขอไปกินข้าวแทนก็แล้วกันนะ”เอรินเนียพยักหน้าอย่างเข้าใจพร้อมกับเดินออกไปห้องสมุดกับแซ็ค

--ห้องสมุดในหอขาว --

ร่างของคน 2 คนที่อยู่ในห้องสมุดต่างนั่งเงียบไม่พูดคุยอะไรกันเลยแม้แต่น้อยเป็นเวลานานก็ทีทั้ง 2 จะหันมาคุยกันเพียงเล็กน้อยหรือไม่ก็เดินไปหยิบหนังสือเล่มใหม่ ทั้ง 2 คนใช้เวลาในการอ่านหนังสือเป็นเวลานานจนกระทั่งจดหมายฉบับหนึ่งมาอยู่หน้าคนทั้ง 2 เอรินเนียและแซ็คมองจดหมายที่อยู่หน้าตนก่อนจะมองหน้ากันพร้อมกับแซ็คหยิบจดหมายนั่นขึ้นมาอ่านว่า

ถึง แซคคาเรีย ซิเรียเบลและเอรินเนีย เสเวเลซ : ห้องสมุดของโรงเรียนเวทย์โนเร็คทาวน์

                เนื่องจากพวกคุณทั้ง 2 ต่างได้รับการเสนอชื่อจากคนในโรงเรียนเวทย์ให้เป็น1 ในคณะกรรมการนักเรียนของโรงเรียนเวทย์โนเร็คทาวน์ ซึ่งจะมีการทดสอบความเหมาะสมของตำแหน่งที่บริเวณลานกว้างของหอทั้ง 2 ซึ่งพวกคุณทั้ง 2 จะต้องเข้ารับการทดสอบความเหมาะสมในวันนี้เป็นเวลา15.00 น.ห้ามมาสายและห้ามขาดการทดสอบถ้าขาดทางโรงเรียนจะตัดพวกคุณออกจากการเป็นนักเรียนโรงเรียนเวทย์โนเร็คทาวน์ในทันที โดยทางเราขอแจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับการเป็นคณะกรรมการนักเรียนหลังจากที่พวกคุณทำการทดสอบเสร็จแล้วแต่เราจะขอแจ้งรายละเอียดคร่าวๆว่า ในปีการศึกษานี้นักเรียนชั้นปีที่1 จะมีคนถูกคัดเลือกให้เป็นหัวหน้าหอ...ผู้ช่วยหัวหน้าหอ...หัวหน้าห้อง...และคณะกรรมการนักเรียน...พวกเราจึงหวังว่าคุณจะผ่านการทดสอบวัดความเหมาะสมนี้...

                                                                                                                                ด้วยความปรารถนาดี

                                                                                                                             ผู้ส่งสารภายในโรงเรียน

เอรินเนียหลับตาลงพร้อมกับพูดว่า

“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะ ทั้งๆที่ก็มีงานที่ต้องทำอยู่แล้วเชียว”

“ก็ทำไงได้ล่ะ” เอรินเนียถอนหายใจเล็กน้อยพร้อมกับลุกขึ้นยืนและพูดว่า

“ไปกันเถอะ แซ็คฉันชักหิวข้าวแล้วเหมือนกันนะ”แซ็คพยักหน้าและลุกขึ้นยืนและเอรินเนียก็พูดพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆว่า

“คงต้องไปเติมพลังหน่อยแล้วล่ะเพราะรู้สึกว่าบททดสอบตอนกลางคืนน่าจะโหดไม่น้อยเลยทีเดียว...”

“...”แซ็คนิ่งเงียบไม่พูดอะไรแต่เหมือนกับว่าต่างฝ่ายต่างรู้ดีอยู่ว่าคิดอะไร ทั้ง 2 จึงได้แต่ยิ้มๆเท่านั้นพร้อมกับเดินออกไปมุ่งตรงไปที่โรงอาหาร...

15.00น.

เอรินเนียและแซ็คนัดเจอกันที่ห้องนั่งเล่นรวมของหอขาว เมื่อทั้ง 2 เจอกันแล้ว ก็เดินตรงไปยังจุดนัดหมายในทันที...

ทั้ง 2 เดินไปกันเงียบไม่พูดอะไรแต่ต่างฝ่ายต่างเตรียมพร้อมที่จะรับการทดสอบครั้งนี้เป็นอย่างดี เมื่อคน

ทั้ง2 เดินไปถึงตรงกลางของลานกว้างแล้วนั่น ท้องฟ้าที่เคยสดใสอยู่นั้นก็ดับมืดสนิทในทันที เอรินเนียและแซ็คเรียกอาวุธประจำตัวขึ้นมาในทันที ทั้ง 2 ต่างมองรอบข้างตัวเองอย่างสงบนิ่งเหมือนพยายามที่จะตั้งใจฟังเสียงอะไรบางอย่าง ทั้ง 2 ยืนนิ่งไม่มีการเคลื่อนไหวแม้แต่น้อยจนกระทั่ง...

ลูกไฟหลายสิบลูกพุ่งตรงมาที่คนทั้ง 2 คทาของเอรินเนียส่องแสงสว่างจ้าในทันทีพร้อมกับเกราะกำบังลูกไฟพวกนั้นก็ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับกลุ่มคนสัก10 คนก็โผล่ออกมาจากเงามืดที่ตนแฝงตัวพร้อมกับพุ่งตรงมาทำลายคนทั้ง 2 ซึ่งผ่านเกราะป้องกันลูกไฟเข้ามาอย่างง่ายดาย ด้านแซ็คนั้นใช้ดาบเป็นอาวุธจึง

สามารถต่อกรกับกลุ่มคนที่ไม่รู้ว่าเป็นใครได้อย่างถนัดท่วงที ส่วนเอรินเนียใช้คทาเป็นอาวุธจึงเสียเปรียบอยู่เล็กน้อย...ในเมื่อลูกไฟหลายสิบลูกนั้นยังไม่หายไปและกลุ่มคนที่โผล่ออกมาเรื่อยๆนั้นไม่มีท่าจะหยุดสักทีทำให้เอรินเนียเริ่มหงุดหงิดและทนไม่ไหวจึงเรียกชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆตน แซ็คหันมามองพร้อมกับ

คทาของเอรินเนียส่องแสงจ้า แซ็คพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่ดาบของแซ็คจะเรืองแสงขึ้นเนื่องจากการร่ายเวทย์แล้วเอาคทากับดาบหันหน้าเข้ากัน กลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังและลูกไฟหลายสิบลูกที่กำลังจะพุ่งตรงมาทำร้ายทั้ง 2 คนนั้นหายไปในทันทีเมื่อเจอกับแสงของดาบและคทาของเอรินเนียพร้อมกับเวทย์สายฟ้าขนาด

ใหญ่ก็ขยายบริเวณทำลายทุกอย่างที่อยู่ข้างๆคนทั้ง 2 ให้หายไปเป็นหน้ากอง...เอรินเนียถอนหายใจอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนที่จะสร้างเวทย์แสงไฟอย่างที่มันควรจะเป็นแต่แล้วแสงไฟนั้นก็ดับลงอักครั้ง แซ็คขมวดคิ้วอย่างสงสัยพร้อมกับกลุ่มคนที่ไม่รู้ว่าโผล่ขึ้นมาใหม่หรือว่าถูกกำจัดไม่หมดหรืออย่างไรก็พุ่งตรง

มาทำร้ายคนทั้ง 2 อีกครั้ง...ในช่วงที่เอรินเนียไม่ระวังตัวนั้นผู้ชายคนหนึ่งก็ฟาดดาบมาโดนเอรินเนียในทันที เอรินเนียไม่ได้ร้องด้วยความเจ็บปวดแต่ยังได้แต่แววตาที่เป็นสีน้ำตาลเริ่มแวววาวด้วยความโมโหพร้อมกับดาบของคนๆหนึ่งพุ่งตรงมาทำร้ายเธอทางด้านหลังซึ่งเป็นเวลาเดียวกันที่ร่างของใครคนหนึ่งก็

มาโผล่มากันให้เธอพร้อมกับแสงไฟที่อยู่ๆก็สว่างขึ้นจึงทำให้เธอรู้ว่าคนที่ช่วยเธอครั้งนี้ คือ ชายหนุ่มที่นามว่าซาเลนเดอร์!!!การปรากฏตัวของซาเลนเดอร์ครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ชายหนุ่มคนนี้เพียงคนเดียวแต่ยังมีชายหนุ่มอีก2คนก็คือสฟิเนอร์และเมเลนและหญิงสาวแสนสวยอีกคนหนึ่งหญิงสาวคนนั้นหันมาถามเอรินเนีย

ก่อนที่จะใช้ขลุ่ยที่เป็นอาวุธของเธอในตอนนี้กำจัดพวกที่มาใกล้เธอให้หายไปว่า

“ไม่เป็นไรใช่ไหมจ๊ะ”เอรินเนียยิ้มเล็กน้อยก่อนจะบอกว่า

“ไม่เป็นไรจ๊ะ ว่าแต่พวกเธอรู้ได้ยังไงว่าพวกฉันอยู่ที่นี่”

“พวกเราได้รับจดหมายให้มาที่นี่ แล้วขณะที่พวกเราเดินมาที่นี่ก็เห็นว่ามีคนใช้เวทย์อยู่ตรงนี้ก็เลยรีบมานะ”

“อย่างนั้นหรอ”หญิงสาวคนนั้นพยักหน้าพลางใช้ขลุ่ยร่ายเวทย์ทำลายกลุ่มคนพวกคนต่อไป เอรินเนียใช้เวทย์รักษาตัวเองก่อนที่จะถามหญิงสาวคนนั้นว่า

“เธอชื่ออะไรล่ะ ฉันเอรินเนีย”

“ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะฉันซาราซ่า”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ ซาราซ่าเธอใช้ขลุ่ยกำจัดพวกนั้นได้ใช่ไหม”ซาราซ่าพยักหน้าก่อนที่จะเอียงหน้าถามว่า

“ทำไมหรอ”

“เธอใช้ขลุ่ยร่ายเวทย์ลวงตาได้ไหม”ซาราซ่าพยักหน้าก่อนจะบอกว่า

“ได้นะ แต่ว่าคงไม่นานัก”

“แล้วทำลายเวทย์ลวงตา+กับทำลายล้างได้หรือเปล่า”

“ฉันทำคนเดียวไม่ไว้หรอก”

“เดี๋ยวฉันช่วย...แซ็ค สฟิเนอร์ เมเลน ซาเลนเดอร์ พวกนายมีเครื่องดนตรีประจำตัวหรือเปล่าหรือว่าพวกนายใช้เวทย์กับเครื่องดนตรีเป็นไหม”ชายหนุ่มทั้งหมดส่ายหน้าก่อนจะนึกในใจว่า

‘ใครจะทำได้ล่ะการที่เราจะใช้เครื่องดนตรีเป็นอาวุธนะมีแต่พวกผู้หญิงเท่านั้นล่ะที่ทำได้ส่วนพวกผู้ชายนะมักจะใช้ดาบเป็นอาวุธ เรื่องนี้น่าจะรู้นะไม่น่าจะมาถามเลย’เอรินเนียนิ่งเงียบไปนิดหนึ่งก่อนจะพูดว่า

“พวกนายเกาะกลุ่มกันไว้นะ”แล้วชายหนุ่มพวกนั้นก็ทำตามแบบงงๆพร้อมกับเอรินเนียเรียกพิณขึ้นมา

พร้อมกับมองหน้าซาราซ่า ซาราซ่าพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับคนทั้ง 2 ก็ร่ายเวทย์ออกมาในทันที แสงสีทองลอยออกมาจากพิณทำลายกลุ่มคนที่มุ่งตรงมาทำร้ายทุกคนไปอย่างหมดสิ้นและแสงสีเขียวอ่อนลอยออกมาจากขลุ่ยคอยรอบพวกชายหนุ่มและพวกหญิงสาวเอาไว้โดยมีแสงสีทองมาช่วยเพียงเล็กน้อยและ

แสงสีทองกับแสงสีเขียวแผ่ออกไปทั่วบริเวณและทำลายเวทย์บางอย่างลงอย่างรุนแรง แสงสีทองกับแสงของสีเขียวปะทะกับแสงสีเงินที่อยู่รอบๆลานกว้างแห่งนี้ แสงทั้ง2 ปะทะกับแสงสีเงินอย่างรุนแรงเพียงสักพักแสงสีเงินนั้นก็หายไปและท้องฟ้าที่แสนสดใสก็โผล่ขึ้นมาพร้อมกับร่างของหญิงสาวทั้ง 2 ทรุดตัวลง

กับพื้นพร้อมกันในทันทีชายหนุ่มทั้งหมดจึงมาดูอาการของหญิงสาวทั้ง 2 อย่างเป็นห่วง

“เป็นอะไรมากหรือเปล่า”สฟิเนอร์ถามทั้ง 2 สาวด้วยความเป็นห่วง เอรินเนียส่ายหน้าแล้วยิ้มก่อนที่จะพูดว่า

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณนะที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ...แล้วก็ขอบคุณอีกครั้งนะที่มาช่วยฉัน ซาเลนเดอร์”ซาเลนเดอร์ยิ้มเหมือนกับจะบอกว่าไม่เป็นไรพร้อมกับเอรินเนียหันมาหาซาราซ่าพลางถามว่า

“ไหวหรือเปล่านะ”ซาราซ่ายิ้มนิดๆก่อนจะพูดว่า

“ถึงแม้จะใช้พลังเวทย์สูงและค่อนข้างจะนานนักก็ไม่ทำให้ฉันเหนื่อยมากสักเท่าไหร่หรอก ดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วงนะ”เอรินเนียยิ้ม...ยิ้มเหมือนกับจะบอกว่าขอบคุณ ทั้งหมดนั่งพักได้สักพักเงาของคนกลุ่มหนึ่งก็

ปรากฏขึ้นชายหนุ่มทั้งหมดลุกขึ้นปกป้องหญิงสาวทั้ง 2ในทันทีพร้อมกับมองกลุ่มคนที่มาใหม่อย่างไม่ไว้ใจและกลุ่มคนปริศนานั้นก็พูดขึ้นว่า

“ทำลายเวทย์ลวงตาได้เร็วดีนี่”ชายหนุ่มทุกคนต่างมองกันอย่างตกใจเพราะต่างรู้กันดีว่าถ้า2 สาวเจอแบบเดิมอีกล่ะก็ต้องสลบแน่ๆแล้วพวกเค้าจะทำอย่างไงกันดีเนี่ย ชายหนุ่มทั้งหมดมองหน้าหญิงสาวทั้ง 2 ที่กำลังก้มหน้าอยู่...พร้อมกับถามในใจตัวเองว่า...เจ้ากลุ่มคนพวกนี้จะเป็นกลุ่มคนที่ให้มาทดสอบด้วยอีกหรือเปล่าล่ะเนี่ย!!!!

**จบ**