คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สค. 50: free wing free style
สวัสดีทุกคน
อู้ยินดีต้อนรับเข้าสู่คอลัมน์ฟรีสไตล์ครับผม
ความทรงจำ
แด่เพื่อนรัก...
ฉันมีเพื่อนสมัยประถมอยู่คนนึง อันที่จริงเราก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันซักเท่าไหร่เพราะเขาไปเรียนที่ต่างประเทศ แล้วช่วงหลังต่างคนก็ต่างยุ่งเสียด้วย เลยแทบจะไม่ได้คุยกันเลย วันที่ดาวเต็มฟ้าทำให้คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ...
“เบื่อจริงๆเลย พวกผู้ชายเจ้าชู้!!!” นั่นเป็นวันที่ฉันพูดกับเขาในคืนที่บรรยากาศสบายๆ ฉันคิดว่าเขาจะแย้ง แต่เขาก็เห็นเป็นเรื่องตลก เสียงทุ้มๆที่ลอดออกมาทางโทรศัพท์กลับการเป็นน้ำเสียงของคนที่กลั้นหัวเราะ เขาพูดว่า
“ถ้าผู้ชายไม่เจ้าชู้น่ะสิแปลก ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่เจ้าชู้หรอก” คำพูดนั้นทำเอาคนฟังเซ็ง พลางบ่นว่า
“ก็เพราะอย่างนี้น่ะสิเราถึงได้ไม่อยากจะมีแฟน” อันที่จริงต้องบอกว่าไม่อยากแต่งเลยด้วยซ้ำ เพราะเราค่อนข้างกลัวนะ ว่าเราจะเลือกคนที่แย่ๆมา แล้วเราจะทุกข์ใจเสียเปล่าๆ เราว่าเราอยู่อย่างนี้ดีที่สุดแล้ว
“อ้าว ไม่อยากมีก็อดแต่งงานน่ะสิ” ปลายสายเริ่มทำเสียงเจ้าเล่ห์ ทำเอาคนฟังหวั่นๆว่าจะมาไม้ไหนอีก
“ก็ใครบอกว่าเราจะแต่งล่ะ เรายังไม่ได้พูดเลยนะว่าเราอยากแต่ง” คนเริ่มหัวข้อเริ่มเถียง อันที่จริงพวกเราใช้คำว่าแลกเปลี่ยนความเห็นกันมากกว่า เพราะทั้งฉันและเขามักมีความคิดอ่านไม่เหมือนกัน
“อ่านะ ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ถ้าไม่แต่งงาน ไม่มีลูก พอแก่แล้วจะเหงานะ” เขาเริ่มให้เหตุผลเหมือนเคย เขาก็เป็นอย่างนี้เสมอ เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันคิดแง่ร้ายๆเกี่ยวกับเรื่องแต่งงาน เขาก็มักจะหาข้อดีๆมาค้าน และเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันกำลังรู้สึกแย่ก็ได้เขาเนี่ยแหละที่คอยให้กำลังใจ
“ก็เลี้ยงหลานไง ไม่ก็รับเด็กมาเลี้ยง”
“แล้วมันเหมือนเวลาเลี้ยงลูกตัวเองรึเปล่าล่ะ นายน่ะชอบคิดอะไรเพี๊ยนๆ เออ เราจะคอยดูละกัน เราว่านะ นายต้องแต่งงานเร็วแน่ๆเลย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ
“เอาเหอะ เดี๋ยวเราก็รู้กัน แต่งงานเมื่อไหร่ก็บอกล่ะ เราอยากเห็นหน้าเจ้าสาวเธอเต็มทีแล้ว” ฉันหยอกเขากลับบ้าง
“เฮ้ย! แฟนก็ยังไม่มีแล้วจะให้เราเอาใครมาแต่งล่ะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงตกอกตกใจ
“จ้าๆ ไม่มีก็ไม่มี”
“แต่ถ้าแต่งงานเมื่อไหร่อย่าลืมชวนกันล่ะ เราอยากเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว” แล้วเราก็เปลี่ยนหัวข้อที่คุยกัน
ผ่านไปเกือบปี ที่ทั้งเขาและฉันต่างก็มัวยุ่งอยู่กับเรื่องรอบๆตัว นานๆทีฉันถึงจะได้ส่งอีเมล์ไปหา และน่าเสียดายที่เขาคงจะยุ่งจนไม่ทันได้ตอบกลับ เพราะฉันมัวแต่คิดเรื่องสอบเรื่องอะไรต่อมิอะไร ทำเอาหัวหมุน เรื่องนั้นผ่านไปเรื่องนี้ก็เข้ามาแทน ทำให้ลืมนึกถึงเพื่อนคนนี้ไปเลย แต่วันไหนก็ตาม อย่างเช่นวันนี้ ที่หัวได้หยุดพัก และหยุดคิดเรื่องเครียดๆทั้งหลาย ในคืนที่สงบเช่นนี้กลับทำให้ฉันคิดถึงเสียงทุ้มๆและอารมณ์ขันของเขาเหลือเกิน... หวังว่าเมื่อเขากลับมาแล้วเราจะได้คุยกันอีกเหมือนอย่างปีที่ผ่านๆมา เราจะได้มีความทรงจำดีๆเก็บไว้เมื่อเขาต้องกลับไปใหม่อีกครั้ง... และแล้วเขาก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงทุ้มๆ... “หวัดดี นายกำลังทำไรอยู่อ่ะ”
เจ้าอู้
ความคิดเห็น