ตอนที่ 23 : 22
คำเตือน
เนื้อหาบางฉากในเรื่องนี้อาจจะไม่เหมาะสมในเรื่องของศีลธรรม
อาจไม่เหมาะสำหรับผู้ที่อายุต่ำกว่า 18+ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
****************************************************
Chapter 22
ฉันคิดว่าเรื่องของฉันกับรุ่นพี่ฮิโรชิยังไงคุณแม่ก็ต้องรู้ ฉันทำใจสักพักแล้วและคิดว่าจะตัดสินใจคุยกับคุยแม่ และไหนจะเรื่องการหมั้นหมายของฉันกับรุ่นพี่เรียวอีก
“เห้อ...แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว” ฉันนอนนิ่งอยู่บนเตียง ก่อนจะนวดที่ขมับของตัวเองเบาๆ จ้องมองไปที่โทรศัพท์ที่ถือไว้ ...สู้ๆ ฮานะ!
ตรู๊ด...ตรู๊ด...
เสียงรอสายทำให้ใจฉันเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น บ้าจริงตอนนี้เหงื่อฉันผุดขึ้นมากรอบเต็มหมดเลย
“โมชิ โมชิ ว่าไงจ๊ะ ฮานะจังของแม่^^” (*โมชิ โมชิ - ฮัลโหล) เสียงปลายสายของแม่ดูร่าเริง
“โอก้าซังงง คิดถึงจังเลยค่ะ^^” (*โอก้าซัง - คุณแม่) ฉันตอบกลับปลายสายไปเสียงหวาน
“มาอ้อนคุณแม่แบบนี้มีอะไรหรือเปล่าฮานะจัง เสียงหวานเชียวนะลูก” คุณแม่ถามกลับอย่างรู้ทัน
“เปล่าหรอกค่ะ หนูแค่คิดถึงโอก้าซังแค่นั้นเอง” แต่ฉันเองก็ยังไม่กล้าที่จะพูดออกไปเลยแกล้งบอกคิดถึง
“ง้อแงอะไรอีกน่ะเรา แล้วนี้เจอพี่ยูสึเกะหรือยังพี่เขาไปหาเราที่โตเกียวน่ะ”
“เจอแล้วค่ะ...” อ่าจริงสิน่ะ ลืมไปเลยว่าพี่ยูสึเกะมาโตเกียว แล้วเมื่อวานก็เซอร์ไพรมากๆด้วย
“ทำไมทำเสียงแบบนั้นละคะ?” แต่เป็นเพราะว่าฉันตอบกลับด้วยเสียงไม่ดีใตเหมือนทุกครั้งมั้ง คุณแม่เลยจับสังเกตุได้
“เปล่าค่ะ หนูเจอโอนีซังเมื่อเช้าแล้วค่ะ เขากลับไปแล้วค่ะ” ฉันเว้นช่วงก่อนจะพูดต่อ “โอก้าซังหนูมีเรื่องจะบอกค่ะ”
“เรื่องอะไรคะ?” เอาล่ะ! ฉันต้องบอกคุณแม่ตรงๆ แล้ว...
“โอก้าซังค่ะ ถ้าหนูไม่หมั้นกับรุ่นพี่เรียวละคะ?” ฉันตัดสินใจถามคุณแม่ออกไป
“เอ๊?! ฮะ ฮานะจังว่าไงนะลูก?” แม่ฉันเองดูช็อคไปเลยเมื่อเขาได้ยินคำถามฉัน
“หนูบอกว่าถ้าหนูไม่หมั้นกับรุ่นพี่เรียวจะเกิดอะไรขึ้นคะ?” ฉันถามย้ำอีกรอบ
“ทำไมละลูก ตาเรียวเขาดีกับลูกมากน่ะ...” ใช่ คุณแม่พูดถูกว่ารุ่นพี่เรียวเขาดีกับฉันมาก แต่หัวใจฉันเองไม่ได้เลือกเขา
“หนูรู้ค่ะ แต่ตอนนี้หนูมีคนที่ชอบแล้วค่ะ” ใช่คนที่ฉันชอบกับไม่ใช่รุ่นพี่เรยวที่ดีกับฉัน แต่เป็นพี่ฮิโรชิ ผู้ชายแบบไทป์ที่ฉันไม่ชอบอีกต่างหาก -*-
“ฮานะจัง...” เสียงคุณแม่เรียกฉัน
“หนูขอโทษนะคะโอก้าซัง” ฉันเองก็รู้สึกผิด
“ไม่เลยหนู ไม่ต้องขอโทษแม่แบบนั้นนะคะ” แต่คุณแม่กลับไม่ถือโทษโกรธฉันเลย ท่านดูเหมือนจะเข้าใจฉันซะอีก
“หนูชอบเขาจริงๆ นะคะ...” แต่ความรู้สึกฉันที่มีให้พี่ฮิโรชินั้นเป็นความรู้สึกฉันที่ชอบเขาจริงๆ
“แม่เข้าใจลูกน่ะอย่ากังวลไปเลย เรื่องหมั้นหมายของฮานะจังกับตาเรียวคุณแม่จะลองไปพูดกับพ่อแม่ของฝ่ายนั้นดูให้นะ แต่เรื่องของตาเรียวฮานะจังต้องพูดกับพี่เขาเองนะลูก...” คุณแม่ก็คือคุณแม่ท่านเป็นห่วงความรู้สึกของฉันเสมอ ท่านไม่เคยบังคับฉันถ้าหากฉันไม่ชอบ
“ค่ะ”
“ว่าแต่คนที่ลูกชอบน่ะ เขาชื่ออะไรละจ๊ะ?” ฉันเผลอหลุดขำออกมาด้วยความโล่งใจ ที่คุณแม่แกล้งถามถึงพี่ฮิโรชิ
“วาทานะเบะ ฮิโรชิค่ะ พี่ฮิโรชิ...” ฉันบอกกับคุณแม่แค่นั้น เอาไว้มีโอกาสได้เจอคุณแม่ค่อยเล่ารายละเอียดกับคุณแม่อีกรอบ
“อ่า...ฮิโรชิคุง หวังว่าถ้าคุณแม่ไปโตเกียวฮานะจังจะพาแม่ไปเจอเขานะลูก ^^”
“ค่ะ โอก้าซัง ^^”
“อ๊ะ! เดี๋ยวคุณแม่ต้องวางสายก่อนน่ะ ฮานะจัง ดูแลตัวเองดีดีนะคะ คุณแม่เป็นห่วงน่ะ”
“โอก้าซังก็เช่นกันนะคะ รักนะคะ” ฉันวางสายจากคุณแม่ด้วยความโลงใจ
“ดีใจชะมัดเลย >_<” ฉันคว้าตุ๊กตาบนหัวนอนมากอดด้วยความดีใจ “อ๊ะ! ฉันต้องรีบบอกกับรุ่นพี่เรียวอีกสิน่ะ อ่า...ทำยังไงดีละทีนี้?” ฉันนอนกลิ้งบนที่นอนไปมา แต่ยังไงฉันก็ต้องตัดสินใจบอกรุ่นพี่เรียวเรื่องการหมั้นระหว่างเรา
ตรู๊ด...ตรู๊ด...
ฉันตัดสินใจโทรหารุ่นพี่เรียว
“คุณหนูฮานะ ^^”
“สวัสดีค่ะรุ่นพี่เรียว ว่างไหมคะ หนูโทรมากวนหรือเปล่าคะ?” ฉันถามกลับไปยังปลายสาย
“ไม่เลยครับ ^^ มีอะไรหรือเปล่าครับ?” เสียงเขายังดูร่าเริงทุกครั้งที่ฉันโทรไป
“รุ่นพี่เรียว...”
“ครับ ^^”
“ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นี้รุ่นพี่เรียวว่างไหมคะ?”
“ว่างครับ ^^ คุณหนูฮานะอยากไปไหนหรือเปล่าครับ?”
“อ่า... หนูว่าจะชวนรุ่นพี่เรียวไปคาเฟ่ แถวชิบุย่าน่ะค่ะ”
“ดีเลยครับพี่เองก็อยากพาคุณหนูฮานะไปอยู่พอดี ^^”
“พอดีเลยนะคะ ^^”
“งั้นวันหยุดนี้พี่ไปรับเรานะครับ แล้วไปที่คาเฟ่กัน ว่าแต่คุณหนูฮานะมีคาเฟ่ที่อยากไปหรือเปล่าครับ?”
“ไม่มีค่ะ ^^ รุ่นพี่เรียวพาไปคาเฟ่ที่อยากพาหนูไปได้เลยนะคะ”
“อ่า โอเคครับ ตกลงตามนี้นะครับ”
“ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ ^^” พอนึกถึงตอนที่ต้องเจอกับรุ่นพี่เรียว แอบมีความกังวลในใจฉันนิดๆ กลัวว่าจะทำให้เสียบรรยากาศน่ะ หวังว่าเรื่องนี้คงจะจบลงด้วยดีน่ะ
ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์...
@ คาเฟ่ ย่านชิบุย่า
“เป็นไงครับ ชอบไหมครับ?” เสียงรุ่นพี่รียวถามฉันขึ้นมา
“ชอบมากเลยค่ะ ที่นี่น่ารักดีนะคะ ^^” ฉันส่งรอยยิ้มไปให้รุ่นพี่เรียว ฉันชอบที่นี่มากๆ
ภายในร้านถูกตกแต่งให้เป็นโทนสีชมพูน่ารักๆ เครื่องแบบพนักงานก็โทนสีชมพู แถมตัวร้านเองไม่ได้ใหญ่มากมายแต่ลูกค้าเต็มทุกโต๊ะ ดูเหมือนว่าร้านที่รุ่นพี่เรียวพามาจะเป็นที่เขารีวิวกัน เพราะลองมองไปรอบรอบๆร้าน ทุกคนต่างพากันเก็บภาพและอัพลงโซเชี่ยลมิเดียกัน
“ออเดอร์ที่สั่งได้แล้วค่ะ ^^” พนักงานเสิร์ฟออเดอร์ที่เราสั่ง นอกจากร้านจะตกแต่งแบบโทนสีชมพูแล้ว เมนูของหวานกับเมนูเครื่องดื่ม ส่วนมาก จะเน้นสตรอเบอรี่ซะส่วนใหญ่ อย่างที่ฉันสั่งมาเป็นเค้กสตรอเบอรี่แบบชิ้น และน้ำสตรอเบอรี่ปั่น
“เดี๋ยวพี่ถ่ายรูปให้น่ะ ^^” รุ่นพี่เรียวว่าแล้วชูโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาเตรียมถ่ายรูปให้
“ค่ะ ^^” ฉันหยิบจานเค้กสตรอเบอรี่ขึ้นมา แล้วส่งยิ้มให้กับกล้องเขา
“เอาล่ะน่ะ เรียบร้อย น่ารักมากเลยครับ ^^”
“ขอบคุณค่ะ” พอถ่ายเสร็จรุ่นพี่เรียวก็ส่งรูปมาให้ทางข้อความ
“เออ รุ่นพี่เรียวค่ะ...”
“ครับ?” เขาเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์เพื่อรอฟังฉันพูด
“เออ...คือว่า” ฉันกับลังเลที่จะพูดมันออกไป...
“ครับ^^”
“เค้กอร่อยดีนะคะ ^^” ฮานะนี่เธอพูดอะไรออกไปน่ะ ใช่พอเอาเข้าจริงๆ ฉันไม่กล้าพูดกับเขาออกไปตรงๆ เพราะอะไรน่ะหรอ? กลัวเขาเสียใจ? แต่ถึงยังไงรุ่นพี่เรียวก็ต้องรู้อยู่ดี และฉันเองก็ไม่อยากให้เขารอฉันอย่างไม่มีความหวังด้วย
ขอโทษนะคะ รุ่นพี่เรียว...
****************************************************
TALK
อยู่ในช่วงทดเวลาบาดเจ็บให้กับรุ่นพี่เรียวค่ะ T^T
****************************************************
ฝากคอมเม้นให้กำลังใจ ส่งสติ๊กเกอร์ หรือจะกดหัวใจให้ก็ได้ค่ะ :)
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านนะคะ ^_^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
