รักสุดแสนวุ่นวายของยัยคุณหนู

ตอนที่ 17 : 16

คำเตือน

เนื้อหาบางฉากในเรื่องนี้อาจจะไม่เหมาะสมในเรื่องของศีลธรรม

อาจไม่เหมาะสำหรับผู้ที่อายุต่ำกว่า 18+ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

****************************************************

Chapter 16

ใครก็ได้ช่วยฉันด้วยT^T

“เมนูที่สั่งได้แล้วค่ะ” ฉันรับแก้วค็อกเทลที่สั่งมาไว้ที่โต๊ะ ฉันสั่งโมจิโตะมาที่คิดว่ามันน่าจะเบาที่สุดแล้วมั้งน่ะ ค็อกเทลแก้วนี้ประกอบไปด้วย เหล้ารัมน้ำมะนาว โซดา น้ำตาลทรายแดงมิ้นท์สด และน้ำแข็ง

“ว่าไงครับ:)” ดูหน้าพี่ฮิโรชิสิเพลย์บอยสุดๆ_ ยิ่งเขามาอยู่ในลุคโฮสต์แบบนี้ยิ่งดูแบดบอยแบบสุดๆไปเลย แล้วทีสำคัญเขายังเป็นอันตรายต่อหัวใจฉันในตอนนี้อีกต่างหาก_

“นะหนูต้องบอกด้วยหรอคะ? ว่าต้องให้พี่บริการแบบไหนT^T” อ่า ดูฉันตอนนี้สิประหม่าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พี่ฮิโรชิที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้เหมือนกันเขาไม่เหมือนพี่ฮิโรชิที่ฉันรู้จักเลย หรือว่านี้คือตัวตนของเขาจริงๆกันแน่_

“ผมก็ต้องรู้สิครับ ไม่งั้นผมจะบริการยังไงให้คุณหนูฮานะถูกใจในคืนนี้ละครับ:)” ฉันเหมือนหัวใจกระตุกวู้บทุกครั้งที่เจอรอยยิ้มสุดแสนทะเล้นของเขาแบบนี้ ไม่ๆ ฮานะเธอต้องตั้งสติไว้ให้ดีดี_

“ก็...”

“แบบไหนครับ:)”

“ว้ายยย! อุ๊ปส!... พี่ฮิโรชิ!” ฉันเผลอร้องกรี๊ดเสียงหลงเมื่อจู่ๆ เขาก็ยื่นหน้าเข้ามาจู่โจมใกล้ๆ บ้าๆ บ้าบอที่สุด

“ไม่ชอบแบบที่พี่ทำอยู่ตอนนี้ค่ะ!” ฉันตอบและจ้องเขากลับ ตอนนี้หน้าเราอยู่ห่างกันแค่นิดเดียวเอง เขายกยิ้มที่มุมปากก่อนจะถอยกลับไปนั่งที่เดิม พระเจ้า! นี่เขาเล่นแบบนี้ฉันไม่ตลกเลยน่ะ

“งั้นดื่มนี้ก่อนสิครับ:)” พี่ฮิโรชิว่าแล้วหยิบแก้วค็อกเทลที่ฉันสั่งมายื่นให้ฉันดื่ม

“คะ ค่ะ” ฉันบังคับไม่ให้มือสั่นต่อหน้าเขา แต่เสียงขานรับเมื่อกี้ไม่ทันแล้วแอบสั่นๆ นิดๆ

“หมดแก้วนะครับ:)” อะ อะไรนะ!? หมดแก้วหรอ?O_O

“คือ...” ฉันกำลังจะปฏิเสธ

“เป็นประเพณีของที่นี้ครับ เริ่มแก้วแรกต้องหมดแก้วครับ ถ้าไม่หมดละวังโดนทำโทษนะครับ:)” ห๊ะ!?O_O มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ ฉันก้มลงมองแก้วในมือแอบลอบกลืนน้ำลายนิดๆ เห็นแก้วใสๆ เหมือนจะไม่ค่อยมีแอลกอฮอล์แต่ฉันรับรู้ได้เลยว่า ปริฒาณแอลกอฮอล์ดูท่าจะไม่เบาเหมือนกัน

พรึบ!

หลังจากที่ทำใจอยู่นานมาก ก็กระดกแก้วค็อกเทลจนหมดแก้ว น้ำในแก้วค็อกเทลเมื่อไหลผ่านลำคอรู้สึกได้ถึงความแซ่บร้อนของแอลกอฮอล์ที่ไหลเข้าสู่ร่างกาย

เพียงแค่ปริมาณแอลกอฮอล์เพียงแค่แก้วเดียวทำให้ร่างกายฉันเลือดสูบฉีดมากกว่าเดิมยิ่งขึ้น พระเจ้า! ค็อกเทลแก้วนี้แรงกว่าเบียร์ที่ฉันเคยดื่มเสียอีก

“คุณหนูฮานะครับ เมาแล้วหรอครับ?:)” เสียงพี่ฮิโรชิเรียกที่ฉันเหมือนจะช้ากว่าปกติหรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ในตัวฉันกันน่ะทำให้เสียงเรียกเขาดูเชื่องช้า

“เอาโมจิโตะแบบนี้อีกแก้วค่ะ!” เมื่อบริกรชายเดินผ่านโต๊ะฉันจึงหันไปสั่งค็อกเทลอีกแก้ว ได้เขาจะแกล้งฉันแบบนี้ใช่ไหม? ฉันจะไม่ยอมเขาอีกต่อไป!

“แล้วพี่ฮิโรชิไม่ดื่มหรอคะ? หรือว่ากลัวเมาเหมือนกัน” ฉันยิ้มก่อนย้อนถามเขากลับ

“หึ” ได้ยินแค่เขาแค้นเสียงหัวเราะแค่นั้น ก่อนจะไปกระซิบกับบริกรเพื่อสั่งเครื่องดื่ม

“คุณหนูฮานะเองก็อย่ารีบเมาไปก่อนละกันครับเดี๋ยวจะหมดสนุก :)” หึ๊ย! เวลานี้เหมือนโดนเขาดูถูกยังไงก็ไม่รู้ ความรู้สึกข้างในของฉันมันร้องบอกว่าไม่ยอม ยังไงฉันก็ทำให้เขาสยบให้ได้! ตอนนี้ฉันต้องการแอลกอฮอล์มาทำให้ร่างกายมันดูกล้าบ้าบิ่นมากกว่านี้มาก

“เล่นเกมไหมครับ แก้เบื่อ” เขาเสนอขึ้นมา

“ได้ค่ะ ตอนนี้ฉันเองก็เริ่มรู้สึกเบื่อๆ เหมือนกัน ไม่รู้ว่าโฮสต์ที่นี่บริการแย่หรือเปล่า” ดูเหมือนตอนนี้พอร่างกายเริ่มมีปริมาณแอลกอฮอล์เข้ามาฉันก็ดูเหมือนจะไม่เป็นตัวเอง หรือว่านี้คือความรู้สึกอีกด้านที่ฉันไม่ค่อยได้แสดงออกมา ฉันเองก็ไม่แน่ใจ แต่พอได้เห็นสีหน้าในความมั่นใจของพี่ฮิโรชิแบบนั้น ฉันเองก็รู้สึกอยากจะเอาชนะเขาขึ้นมาให้ได้

“หึ เดี๋ยวก็รู้ครับว่าบริการแย่หรือดีมากๆ กันแน่:)” เขาบอกอย่างมั่นใจ “เกมง่ายๆนะครับทายหัวก้อย พอจะเข้าใจอยู่นะครับ”

“ค่ะ... แต่ฉันขอเป็นคนโยนเหรียญนะคะ:)” ฉันบอกพร้อมกับยื่นมือไปด้านหน้าเขาเพื่อให้เขาส่งเหรียญมา

“ก็ได้ครับ” เขาว่าแล้วยื่นเหรียญในการเล่นเกมส่งมาให้ฉัน

“เริ่มแล้วนะคะ:)” ฉันยิ้มอย่างมั่นใจ แน่นอนว่าฉันรู้เทคนิคกลโกงในการโยนเหรียญแบบนี้อยู่บ้าง

“หัวหรือก้อยค่ะ” ฉันถามเขา

“เลือกก่อนเลยครับ” แต่เขาเองก็ไว้เชิงฉันเหมือนกัน

“งั้นหนูเลือกหัวค่ะ ส่วนพี่ฮิโรชิก็ก้อยละกันนะคะ” ฉันบอกพร้อมกับเฉลยออกมาแน่นอนว่ามันเป็นด้านหัวที่ฉันเลือกเอาไว้

“หวาแย่จัง...พี่ฮโรชิแพ้ค่ะ แล้วแบบนี้คนแพ้ต้องทำอะไรดีค่ะ” ฉันแกล้งยื่นหน้าไปถามเขาใกล้ๆเลียนแบบเขาที่ทำให้ฉันตกใจเมื่อกี้ แต่เสียดายจังเหมือนเขาจะไม่รู้สึกอะไรเลย -*-

“สั่งมาได้เลยครับ” เขาบอกแล้วกระดกแก้วเหล้าในมือ

“งั้นหนูขอสั่งให้พี่ฮิโรชิ คลานจากโซฟามุมนู้นมาหาหนูที่นั่งตรงนี้ค่ะ”

“หื้ม?” เขาหันมาถามเหมือนจะถามฉันว่าจะเอาแบบนี้จริงๆ?

“ค่ะ พี่ฮิโรชิแพ้แล้วก็ต้องทำตามคนที่ชนะสิค่ะ^^”

“โอเคครับ” เขาตอบฉันก่อนจะเริ่มทำตามที่ฉันบอก

“อิอิ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อยนะคะ^^” เมื่อเขามาถึงตรงที่ฉันนั่ง ฉันจึงเอื้อมมือไปหยิกแก้มเขาอย่างหมั่นเขี้ยว แต่ก็โดนเขาปัดมือออกแม้จะไม่แรงมากนัก แต่รับรู้ได้ถึงความไม่พอใจของเขากับคำสั่งของฉัน

“ระวังจะโดนเอาคืนนะครับ อย่าหาว่าผมไม่เตือน” เสียงของเขาที่ตอบกลับมาดูไม่พอใจมาก หว๊า...ทำไมดุจัง อิอิ

“จะรอดูค่ะ^^” ฉันบอกอย่างมั่นใจตราบใดที่ฉันยังครองเหรียญอยู่มีหรอที่เขาจะชนะฉันได้ไม่มีทางหรอกค่ะคุณเพลย์บอย ^O^

หลังจากที่เราเล่นมา 3-4 ครั้งแล้ว ฉันชนะทุกตาและคุณเพลย์บอยก็ต้องทำตามคำสั่งของฉัน ตอนนี้ฉันเริ่มชอบที่นี้ขึ้นมาแล้วละสิ^O^

“ดูเหมือนจะเล่นเก่งนะครับ” เสียงเขาที่พูดมานั้นดูประชดประชันสุดๆ

“แน่นอนค่ะ มาเริ่มกันต่อเลยนะคะ^^” ฉันบอก

“รอบนี้ผมขอโยนเองนะครับ:)” เขาว่าพลางยื่นมือมาตรงหน้าฉัน เอาแล้วไงความมั่นใจเมื่อกี้นี้หายไปเลย ฉันลังเลนิดนึงก่อนจะค่อยๆ ยื่นเหรียญคืนเขา

“เริ่มแล้วนะครับ:)” คราวนี้เขากลับส่งยิ้มอย่างมั่นใจมาให้ฉันแทน ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนว่ารอบนี้ฉันจะแพ้ยังไงไม่รู้T^T

“เลือกอะไรครับ:)”

“เลือกก้อยค่ะ” คราวนี้กลายเป็นฉันเองที่ต้องมาเสี่ยงโชคแทนเขา

“เหรียญออกหัวครับ... คนแพ้ต้องทำตามคนที่ชนะใช่ไหมครับ?” คุณเพลย์บอยส่งยิ้มแห่งผู้ชนะมาให้ฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวกลับคำสั่งของเขามาก

“ได้ค่ะ ว่ามาเลย”

“จูบผมสิครับ:)”

“คะ!?O_O” ฉันตกใจสุดๆกับคำสั่งของเขา

“คนแพ้ต้องทำตามคำสั่งคนที่ชนะนะครับ เพราะเมื่อกี้ผมแพ้คุณหนูฮานะผมยังทำตามคำสั่งเลย”

“แต่ว่า...”

“อย่าคิดว่าคุณหนูฮานะจะโยนเหรียญเป็นอยู่คนเดียวนะครับ :)” คุณเพลย์บอยก็คงโยนเหรียญเก่งไม่แพ้เหมือนกันสินะ _

ฉันยกแก้วค็อกเทลขึ้นมาดื่มจนหมด หวังว่าแอลกอฮอล์ในแก้วจะทำให้ฉันมีความกล้ามากกว่าเดิม ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือไปจับประคองหน้าพี่ฮิโรชิให้ได้องศาที่เหมาะสม ก่อนจะค่อยๆ ประกบริมฝีปากลงหาคุณเพลย์บอยตรงหน้า

“แบบนี้เขาไม่ได้เรียกว่าจูบนะครับ:)” พอฉันถอนริมฝีปากออกคุณเพลย์บอยเขาก็ประท้วงขึ้นมา

“อ๊ะ!..” ฉันตกใจเมือคุณเพลย์บอยประคองหน้าฉันเข้าไปใกล้เขาก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาทำให้ฉันดูว่าจูบที่เขาต้องการคือแบบนี้

จูบครั้งนี้ของเขาปั่นป่วนหัวฉันไม่แพ้ครั้งไหนๆเลย ริมฝีปากของเขาขบเม้มเบาๆ หยอกล้อก่อนที่มือเขาที่ประคองหน้าฉันอยู่เอื้อมมาบีบที่ค้างฉันเบาๆก่อนที่ปากฉันจะเผยอออกเปิดโอกาสให้เรียวลิ้นของเขาเข้ามาซุกซนหยอกเหย้ากับลิ้นของฉัน

“อื้ออ...” จากจูบเบาๆ ก่อนแปรเปลี่ยนมาเป็นจูบที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ไปตามอารมณ์ของเราสองคน มือของฉันขย้ำคอเสื้อเขาเหมือนต้องการระบายอารมณ์ที่เกิดขึ้น

อึก!

คุณเพลย์บอยผลักฉันนั่งพิงกับโซฟาก่อนจะตามมาประกบริมฝีปากฉันอีกครั้งราวกับว่าไม่อยากให้ริมฝีปากของเราห่างกันแม้เสี้ยววินาทีเดียว

“พี่ฮิโรชิ...” เสียงฉันเรียกคุณเพลย์บอยแผ่วเบาก่อนจะหอบหายใจหนัก แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจกลับก้มลงมาจูบต่อ คราวนี้ฉันเบื้อนหน้าหนีเขา

“หึ ไม่เก่งแล้วหรอครับ?” เขาเข่นเสียงถาม

“พี่ฮิโรชิแกล้งหนูหรอ?” ฉันถามเขากลับ พลางเอามือยันหน้าอกคนตรงหน้าเอาไว้

“ใช่ครับ” เขารับอย่างหน้าตาย

“พี่ฮิโรชินิสัยไม่ดีที่สุด!” ฉันบอกเขาอย่างโมโห

“คุณหนูฮานะนั้นแหละครับที่ทำตัวแย่ ทำไมถึงมาที่แบบนี้!” คุณเพลย์บอยเองก็โมโหไม่แพ้กันตอนนี้เราต่างเหมือนไฟกันทั้งคู่

“หนูโตแล้วนะคะ ตัดสินใจเองได้”

“หมดเวลาสนุกแล้วครับกลับบ้านเดี๋ยวนี้” คุณเพลย์บอยบอกแล้วดึงแขนฉันขึ้นสร้างความแตกตื่นให้เพื่อนสาวฉัน

“ทำไรของนายนะฮิโรชิ” รุ่นพี่มิกะนั้นเองที่เข้ามาห้ามคุณเพลย์บอย

“ฉันขอพาตัวคุณหนูฮานะกลับก่อนน่ะ ขอตัว” พูดจบคุณเพลย์บอยก็ออกแรงดึงฉันออกจากโฮสต์คลับ

ตึง!

คุณเพลย์บอยจับฉันยัดใส่รถของเขาก่อนจะเดินอ้อมมาฝั่งคนขับ วันนี้เขาเปลี่ยนรถมาไม่ได้ขับบิ๊กไบท์คันเดิม

“วันนี้คุณหนูฮานะมีเวลาแก้ตัวทั้งคืนแน่ๆครับ ไม่ต้องห่วง ช่วยหาเหตุผลดีดีว่าทำไมถึงไปที่นั้นด้วยนะครับ” ฉันนั่งเงียบมาตลอดทางรับรู้ได้เลยว่าเขาอารมณ์ไม่ดีสุดๆ แล้วฉันจะรับมือกับเขาได้ไหม? ขนาดแค่เห็นรุ่นพี่เรียวหอมแก้มเขายังโมโหแล้วถ้าแบบนี้ละ? ใครก็ได้ช่วยฉันทีT^T

****************************************************

TALK

ต่อจากนี้ ท่านฮิโรชิบอกว่า จะไม่การอ่อนโยนอีกต่อไป...

กรี๊ดดดด _

****************************************************

ฝากคอมเม้นให้กำลังใจ ส่งสติ๊กเกอร์ หรือจะกดหัวใจให้ก็ได้ค่ะ :)

ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านนะคะ ^_^