ตอนที่ 4 : บทที่ 3 : นัดบอร์ดกับรุ่นพี่มหาลัยครั้งแรก
คำเตือน
เนื้อหาบางฉากในเรื่องนี้อาจจะไม่เหมาะสม
เนื้อหาในเรื่องมีเรื่องศีลธรรมมาเกี่ยวข้องอาจไม่เหมาะสำหรับผู้ที่อายุต่ำกว่า 18+
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
(เนื้อหาในเรื่องอ้างอิงเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่น)
ในส่วนของเนื้อหาหากเกิดข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
****************************************************
บทที่ 3 : นัดบอร์ดกับรุ่นพี่มหาลัยครั้งแรก
วันนัดบอร์ด...
“ทางนี้ยูอิจัง” เสียงของนามิเรียกฉัน พร้อมกับโบกมือทักทาย
“ยูอิจังนี้คือรุ่นพี่ของฉัน รุ่นพี่ค่ะนี้เพื่อนของฉันค่ะ ชื่อซากุระ ยูอิค่ะ” นามิแนะนำรุ่นพี่ของเธอ
“สวัสดีค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” ฉันก้มหัวเคารพให้กับรุ่นพี่ทั้งสอง
“พี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ ได้ยินมาว่าทางผู้ชายที่เรานัดบอร์ดเอาไว้มาถึงกันแล้ว” ว่าแล้วรุ่นพี่ของนามิก็เดินนำเราเข้าไปในร้าน
ร้านคาราโอเกะ
ตึกตึก
เรากำลังเดินเข้าไปในร้านกัน ตอนนี้ใจฉันเต้นแรงด้วยความประหม่ามากๆเลย >///< อร้าย เขินจังนับได้ว่าเป็นการนัดบอร์ดครั้งแรกของฉันเลยก็ว่าได้
แอ็ด...
“สวัสดีค่ะทุกคน ขอโทษที่ให้รอนะคะ” รุ่นพี่ของนามิเปิดประตูเข้าไปในห้องที่เราได้จองกันเอาไว้พร้อมกับส่งเสียงทักทายสดใส
“สวัสดีครับบบ..” เสียงข้างในขานรับอย่างเป็นกันเอง
“สวัสดีอีกครั้งนะคะ ฉันชื่อมิซากะ นามิค่ะ ส่วนนี้เพื่อนฉันชื่อ ซากุระ ยูอิค่ะ” ฉันที่มัวแต่ก้มหน้าด้วยความเขิน ทำให้นามิจังแนะนำตัวแทน
จังหวะนั้นเองฉันพยายามรวบรวมความกล้าและเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะทักทายทุกคน
“อ๊ะ..” สายตาฉันไปสะดุดกับคนตรงหน้า ซึ่งเขามองฉันพร้อมกับทำหน้าดุใส่
โอ้วมายก็อด! เป็นเขาอีกแล้ว คุณลูกค้าเพื่อนของ วาทานะเบะซัง *0*
“อ้าว ยูอิจังก็มาเหมือนกันหรอเนี้ย?” วาทานะเบะซัง ทักทายพร้อมกับยิ้มจนตาหยีมาให้
“อ่อ ลืมแนะนำหมอนี้เป็นเพื่อนฉันเอง ชื่อมัตซึโอมิ ไทจิ” เขาบอกพร้อมกับกอดคอมัตซึโอมิซังที่ทำหน้าตาดุ
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ฉันทักทายกับเพื่อน วาทานะเบะซัง
“เฮ้ นายนะไอ้ไทจิทำหน้าให้มันดีดีหน่อยสิ หน้าจะตาขวางใส่ทุกคนที่มานัดบอร์ดวันนี้ไม่ได้นะเว้ย” เสียงของวาทานะเบะซังพูดขึ้น พร้อมหันไปขมวดคิ้วใส่ มัตซึโอมิซัง
“ฉันไม่ได้อยากจะมาสักหน่อย เพราะแกนั่นแหละบังคับฉันมาที่นี่” มัตซึโอมิซังบ่นและยกแก้วเบียร์ตรงหน้าขึ้นมาดื่ม
“เอาน่า ฉันเห็นช่วงนี้แกดูเหงาๆ อยากให้มาผ่อนคลาย” วาทานะเบะซังหันมาหัวเราะให้กับท่าทางหัวเสียของมัตซึโอมิซัง
“งั้นไหนๆ นายก็มาแหละ รวกวนช่วยชวนยัยหนูยูอิจังของฉันคุยที เดี๋ยวน้องเขาจะเหงา เพราะตอนนี้แกกับน้องเขาสองคนที่ยังไม่มีคู่ ^_^ เข้าใจนะคุณเพื่อน” พูดจบวาทานะเบะซังก็หันไปคุยกับสาวๆต่อ
“ยัยเด็กแก่แดด” มัตซึโอมิซังพูดขึ้น
ห๊ะ? What? อะไรของเขานะ อยู่ ๆก็หันมาว่าฉัน โอ้วพระเจ้าทำไมวันนี้ฉันต้องมาเจอกับผู้ชายแบบนี้น่ะ!?
“ห๊ะ ?” ฉันตอบเขาด้วยท่าทาง งงๆ
“ฉันว่าเธอนั้นแหละ ยัยเด็กแก่แดด” คนพูดซ้ำอีกครั้ง
“แล้วเรื่องอะไรคุณถึงมาพูดกับฉันแบบนั้น?” หน่อยแหน๊ะ อยู่ก็มาว่าฉันเป็นเด็กแก่แดดโมโหมากค่ะคุณผู้อ่านนน กรี๊ดดด
“ก็เธอนั้นแหละ อยู่แค่มัธยมปลายไม่ใช่หรอ? แล้วจะมานัดบอร์ดกับคนอายุเยอะกว่าทำไม? ทำไมไม่ไปนัดบอร์ดกับคนที่รุ่นราวคราวเดียวกัน แบบนี้ไม่ให้เรียกแก่แดดได้ไง ถูกไหม?” หลังจากที่เขาพูดจบฉันก็ไม่เก็บอาการอีกต่อ แสดงให้เห็นท่าทีว่าฉันไม่พอใจกับคำพูดของเขา
“มันก็เรื่องของฉันไม่ใช่หรอคะ? ที่จะเลือกว่าจะนัดบอร์ดกับใคร อายุเท่าไหร่ก็ได้” ฉันตอบเขาไปด้วยความไม่สบอารมณ์ คนบ้าอะไรเพิ่งรู้จักกันแต่พูดจาแย่มาก
“ใช่มันก็เรื่องของเธอ ฉันก็แค่อยากรู้” เขาพูดแล้วยักไหล่ให้อย่างไม่แคร์
“ค่ะ ถ้าฉันรู้ว่าคู่นัดบอร์ดที่เรานัดมาจะมีนิสัยที่ไม่โอเคแบบคุณฉันว่าก็คงคิดว่าไม่น่ามาเจอเหมือนกันค่ะ” เขาหน้าตึงใส่ฉันทันทีเมื่อเจอฉันตรอกกลับบ้าง เชอะ ตอนแรกทำมาว่าคนอื่นพอโดนเข้ามั่งกลับไม่ชอบ
“เฮ้ๆ ทั้งสองคนใจเย็นๆนะ” กลายเป็นเสียงของวาทานะเบะซังที่มาห้ามพวกเราสองคนไม่ให้ทะเลาะกันนั้นเอง
“นายกูดูยัยเด็กนั้นพูดสิ” มัตซึโอมิซังโวยวาย
“ก็คุณนั้นแหละค่ะที่กวนประสาทฉันก่อน” ฉันพูดขึ้นบ้าง ทำให้นามิจังที่ได้ยินถึงกับมาขอร้องให้ใจเย็นๆ
จะบ้าตายจะให้ฉันใจเย็นหรอ? เจอคนนิสัยแบบนี้อยากจะกรี๊ดดังๆ เห้อ...
และแล้วทั้งฉันและมัตซึโอมิซังเราสองคนก็สงบศึกกัน แม้บรรยากาศรอบตัวเราสองคนจะมีรังสีของอารมณ์ขุ่นมัวก็ตามเหอะ
บางครั้งฉันก็เจอสายตาของมัตซึโอมิซังที่มองมาที่ฉันด้วยความหงุดหงิด และฉันก็มองเขากลับแบบเช่นเดียวกับเขาโดนไม่ปิดบังเหมือนกัน ( -_-)-- + --(-_- )
“นี้ๆ ทุกคนเรามาร้องคาราโอเกะกันเถอะ” รุ่นพี่ของนามิพูดขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปให้ความสนใจกัน
“เอาสิ หนูก็อยากร้องเพลงเหมือนกันค่ะ >_<” เสียงของนามิจังพูดขึ้น
“ไทจินายก็มาร้องกับพวกเราสิ จะได้อารมณ์ดี” วาทานาเบะซังหันไปยื่นไมค์ให้มัตซึโอมิซัง
“ไม่ดีกว่า” แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะไม่ร้องเพลง
“เอาน่า ถือว่าฉันขอให้แกร้องสักเพลงละกัน ฮ่าๆ” วาทานาเบะซังยังคงตื้อให้มัตซึโอมิซังร้องจนได้
แต่ถึงยังงั้น มัตซึโอมิซังก็ตัดความรำคาญของวาทานะเบะซังด้วยการที่เขาคว้าไมค์มาแล้วเลือกเพลงขึ้นมาร้อง
พอเอาเข้าจริงๆ เมื่อมัตซึโอมิซังจับไมค์ร้องเพลง เสียงของเขาช่างเพราะจริงๆ ไม่คิดเลยว่าเขาที่ชอบทำหน้าตาหงุดหงิดและโหดๆแบบเขา พอร้องเพลงเสียงจะน่าฟังแบบนี้
ถ้าพูดถึงหน้าตาของมัตซึโอมิซังแล้วละก็ ฉันไม่อยากจะยอมรับหรอกนะว่าเขานะหน้าตาแบบนี้ไปเป็นนายแบบได้สบายเลย ถ้าฉันเคยพูดว่าวาทานะเบะซังหล่อมากๆละก็ มัตซึโอมิซังความหล่อเขาไม่แพ้วาทานะเบะซังเลยแหละ >_<
“ฉันขอตัวกลับก่อนนะ” หลังจากที่มัตซึโอมิซังร้องเพลงเสร็จได้สักพักแล้ว เขาก็ลุกขึ้นบอกลาทุกคนและขอตัวกลับก่อน
“วันนี้ขอบคุณมากๆเลยนะคะมัตซึโอมิซัง ที่มา^^” สาวๆทุกคนหันไปบอกลาเขา แต่ยกเว้นฉันที่แค่มองเขา แต่ไม่กล่าวคำล่ำลาอะไรทั้งนั้น
แต่ก่อนที่เขาจะกลับก็ไม่ลืมหันมาทำหน้าตาเซ็งใส่ฉัน -_-
เขานี้มันยังไงกันน่ะ ก่อนจะกลับยังไม่วายมาทำให้อารมณ์ฉันหงุดหงิด ไอ้ คน บ้า ...!!!
****************************************************
TALK
เอาแล้วไงคุณพี่ไทจิ(มัตซึโอมิ)กลับมาเจอสาวน้อยยูอิของเราอีกแล้ว >_<
ตอนแรกดำเนินเรื่องไปตามปกตินะคะ แต่พอผ่านพ้นตอนนี้ไป
รับประกันความแซ่บของไทจิแน่นอนค่ะ หุหุ
เปิดเรื่องมาจะมาทำให้เด็กแตกตื่นก็ไม่ได้ซะด้วยสิ :)
****************************************************
ฝากคอมเม้นให้กำลังใจ ส่งสติ๊กเกอร์ หรือจะกดหัวใจให้ก็ได้ค่ะ :)
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านนะคะ ^_^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
