STOP IT รักต้องห้ามอาจารย์ที่รัก

ตอนที่ 19 : บทที่ 18 : เหมือนมีดอกไม้ไฟอยู่ใน...

คำเตือน

เนื้อหาบางฉากในเรื่องนี้อาจจะไม่เหมาะสม

เนื้อหาในเรื่องมีเรื่องศีลธรรมมาเกี่ยวข้องอาจไม่เหมาะสำหรับผู้ที่อายุต่ำกว่า 18+

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

(เนื้อหาในเรื่องอ้างอิงเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่น)

ในส่วนของเนื้อหาหากเกิดข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

**************************************************** 

บทที่ 18 : เหมือนมีดอกไม้ไฟอยู่ใน... 

ตอนนี้เราสองคนยังอยู่กันที่โอซาก้า

เลยได้มีโอกาสเดินเล่นชมงานเทศกาลฤดูร้อนอย่าง ‘เทศกาลฮานาบิ’ หรือ ‘เทศกาลชมดอกไม้ไฟ’ ส่วนการแสดงดอกไม้ไฟนั้นจะเริ่มช่วงเวลา ทุ่มครึ่งเป็นต้นไปจนถึง สามทุ่มครึ่ง ตั้งแต่หนึ่งทุ่มครึ่งจะมีการจุดดอกไม้ไฟราว 13,500 ดอก

เพราะฉะนั้นฉันจึงชวนเขาไปดูการแสดงดอกไม้ไฟด้วยกันในช่วงตอนเย็น

เวลา 09.00

ไทจิซังพาฉันไปที่ร้านเช่าชุดที่มีทั้งชุดยูกาตะและชุดกิโมโน

ซึ่งที่นี่เองก็มีร้านเช่าชุดเอาไว้บริการนักท่องเที่ยวเป็นจำนวนมาก ไม่ใช่มีแค่ให้เช่าชุดอย่างเดียวแต่ยังมี เครื่องประดับ หรือพร๊อพอื่นๆ ก็สามารถขอเช่าที่ร้านได้เลย

และตอนนี้ฉันก็กำลังเดินเลือกชุดยูกาตะ อยู่ที่ร้านเช่าชุดแห่งหนึ่ง

ชุดที่ร้านมีให้เลือกเยอะมาก แต่ตอนนี้ฉันคัดมาแล้ว... แต่ว่าตัดสินใจเลือกไม่ได้เลยนะสิ -*-

“ไทจิซังค่ะระหว่างชุดสีแดงกับชุดสีชมพู ไทจิซังว่าชุดไหนดีคะ?” ตอนนี้ฉันที่ตัดสินใจเลือกชุดไม่ได้สักที เลยหันไปขอความเห็นจากไทจิซัง ให้เขาช่วยเลือกให้

“หื้ม...” ไทจิซังเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์หันมามองชุดที่ฉันถืออยู่

“คือว่าฉันเลือกไม่ถูกเลยค่ะว่าจะใส่สีไหนดี >_< สีแดงก็สวยดีค่ะ แต่ว่าสีชมพูก็น่ารักมากๆ” ฉันบอกกับเขา

อ่า...ก็มันลังเลนี่น่าสีแดงก็สวยมากแต่ฉันก็แอบกลัวว่าพอใส่มามันจะไม่เข้ากับฉัน สีชมพูก็น่ารักมากๆ >_<

“ถ้าถามฉัน ฉันว่าสีชมพูดีกว่า” อ่ะ ไทจิซังเลือกสีชมพูงั้นก็สีชมพูดีกว่า

“เพราะว่า... สีชมพูน่ะ เวลายูอิจังใส่แล้วดูน่ารักน่ากินดี...” ท้ายประโยคเขาพูดเบามากจนฉันแทบไม่ได้ยิน

“คะ? ไทจิซังว่าไงนะคะ?” ฉันที่กำลังหันไปบอกพี่เจ้าของร้านว่าเลือกชุดได้แล้ว ก็ไม่ได้ฟังประโยคหลังที่เขาพูดมา จึงหันไปถามเขาอีกรอบ

“เปล่าไม่มีอะไร” แต่เขากลับเฉไฉแล้วก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ต่อ

อ่ะ...อะไรของเขากัน =_=

พอเลือกชุดได้แล้วฉันก็เข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องลองเสื้อผ้า แต่ด้วยระเบียบการแต่งชุดซับซ้อน และประณีต หลากหลายขั้นตอนมากๆ จึงมีพนักงานมาคอยดูแลในการสวมชุดให้

และเมื่อสวมชุดยูกาตะที่เลือกไว้เรียบร้อยแล้ว ที่นี่ยังมีบริการแต่งหน้าทำผมให้อีกด้วย เรียกได้ว่าเดินออกจากร้านสวยทุกคน

“เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะไทจิซัง” ฉันที่เสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินมาหาไทจิซังที่นั่งรออยู่

“อืม...” แต่พอเขาเงยหน้าขึ้นมา ก็เกิดอาการชะงักทันทีที่เห็นฉัน OoO

ทำไมอะ? ฉันดูแปลกตามากเลยหรอ? เอ๊ะ...เริ่มไม่มั่นใจละนะ O///O

“ทำไมคะ? ชุดมันดูแปลกๆหรือเปล่าคะฉันดูแปลกตาหรอ? ทำไมไทจซังมองแบบนั้นคะ?” ฉันย่นจมูกใส่เขาถามกลับด้วยความรู้สึกเฟล เมื่อเขามองมาแบบนี้

“ไม่... น่ารักดี ฉันชอบ...” อือหื้อออ เล่นตอบกลับมาแบบนี้ก็ไปไม่เป็นเลยสิค่ะ >_<

“ป่ะ...ไปกันได้แล้ว” เขาบอกแล้วส่งมือมาให้ฉันจับเพื่อที่เราจะได้เดินออกไปข้างนอกกัน

“ค่ะ...” ฉันเอือมมือไปจับเขาตอบ และเราสองคนก็เดินออกจากร้านกัน

เวลา 13.00

ช่วงบ่ายเรามาเดินกันที่งาน เทศกาลเท็นจินมัตสึริ ซึ่งงานนี้จัดโดยโดยศาลเจ้าโอซาก้าเท็มมังกู และเป็นหนึ่งในสามเทศกาลที่ยิ่งใหญ่ของญี่ปุ่นด้วยล่ะ เพราะเป็นงานที่สำคัญหนึ่งในสามเทศกาลที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น จึงมีนักท่องเที่ยวมากันอย่างครึกครื้นและคลาคล่ำไปด้วยผู้คนจากในและนอกประเทศกว่า 1 ล้าน 3 แสนคนในทุกๆ ปี 

“นี่ยูอิทำไมเดินแบบนั้นละ” ไทจิซังหันมาถามเมื่อเขาเห็นฉันเดินท่าทางไม่ถนัด

“อ๊ะ!... คือว่าฉันเดินไม่ค่อยถนัดน่ะค่ะ แหะๆ” ด้วยที่ว่าเพราะใส่รองเท้าเกี๊ยะ ให้ดูเข้ากับชุด แต่ฉันกลับเดินไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ แต่เพราะว่าเพื่อความสวยงามและให้ดูเข้ากับชุดฉันจังยอมใส่ T^T ถึงแม้ว่าการเดินมันจะดูกระโดกกระเดกก็ตามเถอะน่ะ

“เธอเนี้ยน่า...” เขาถึงกับหัวเราะในความพยายามในการเดินของฉัน -*-

และระหว่างที่เรารอชมการแสดงดอกไม้ไฟช่วงเย็นนั้น

ฉันและไทจิซังเลยเดินเล่นฆ่าเวลาไปตามซุ้มต่างๆ ภายในงาน ซึ่งมีเกมช้อนปลาทอง และเกมยิงปืนได้ตุ๊กตา สอยดาว สอยขวด 

แถมยังมีร้านค้าขายอาหารเรียงรายเต็มไปหมด

เวลา 19.30

ไทจิซังพาฉันมานั่งที่ริมแม่น้ำบริเวณใกล้ๆ กับจุดชมการแสดงดอกไม้ไฟ

แต่จะว่าไปที่ที่เขาพาฉันมามันดูเงียบสงบมาก =_= เรียกได้ว่าไม่มีคนเลยดีกว่า นะ นะ นี่! ทำไมมีแค่ฉันกับเขาละเนี้ย!?

“ไทจิซังคะ? ทำไมที่นี่มันดูเงียบกว่าปกติละคะ? -.-“ ฉันถามเขาแล้วมองไปรอบๆ

“ไม่ค่อยมีใครมาตรงโซนนี้หรอก ส่วนมากเขาจะไปที่ตรงคนเยอะๆนะ แต่ฉันไม่ค่อยชอบเพราะคนเยอะๆ มันจะยิ่งเบียดกัน” เขาว่าแล้วนั่งลงกับพื้นหญ้า เมื่อเห็นเขานั่งลงฉันเลยนั่งตามเขา

ก็จริงอย่างที่เขาว่ายิ่งคนเยอะๆก็จะยิ่งดูเบียดกัน แต่ที่เขาพาฉันมาก็โอเคนะ เรานั่งบนพื้นหญ้าธรรมดาด้านข้างของเราเป็นต้นไม้ใหญ่ ที่ลมพัดเย็นตลอดเวลา

“อีกเดี๋ยวก็คงเริ่มแล้วละ” ไทจิซังพูดขึ้นสายตาจับจองไปข้างหน้าตรงแม่น้ำ

“ค่ะ” ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น >_<

ฟิ้ววว... ปุ้ง ปุ้งงงง!!

“อ๊ะ...เริ่มแล้วค่ะ...>_<” เริ่มขึ้นแล้วสินะการแสดงดอกไม้ไฟ

“ว้าววว...สวยชะมัด...” ฉันหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปและ อัดวิดีโอเพื่อที่จะได้อัพโหลดลงอินตราแกรมส่วนตัว >_<

การแสดงดอกไม้ไฟที่กำลังจุดขึ้นมาเรื่อยนั้น ทำให้เกิดแสงไฟตระการตาสวยงาม เป็นภาพที่เห็นแล้วประทับใจในความสวยงามของดอกไม้ไฟ

“อ๊ะ..!!” ขณะที่ฉันกำลังนั่งชมการแสดงดอกไม้ไฟอยู่นั้น จู่ๆก็ตกใจกระการกระทำของไทจิซัง

“อ๊ะ..!! ไทจิซังคะ” ฉันที่ถูกเขาผลักให้นอนราบกับพื้นหญ้านั้นดูตื่นตระหนกในท่าที

“ฉันกำลังดูดอกไม้ไฟอยู่นะคะ -*-“ ฉันหน้ามุ้ยใส่เขาทันที

“ไม่ต้องดูหรอก ฉันว่าตอนนี้ยูอิจังสวยกว่าดอกไม้ไฟอีก...” -///- หงื้อ ดูพูดเข้า...

สภาพฉันตอนนี้คือนอนราบอยู่กับพื้นหญ้าซึ่งมีเขาครอมอยู่ด้านบน นัยน์ตาของเขาจ้องมองลงมาหาฉัน

“เออ..ไทจิซังค่ะ -///-“ ฉันแย้งขึ้น คิดว่าถ้าเราอยู่ในท่านี้ฉันคิดว่ามันไม่ปลอดภัยกับฉันแน่เลย นี่เขากำลังจะเล่นอะไรเนี้ย >_<

CUT ***เนื้อหาไม่เหมาะสม

สิ้นสุดการกระทำนั้น... ก็เป็นช่วงที่การแสดงดอกไม้ไฟสิ้นสุดพอดี ตอนนี้ฉันทำได้แค่นอนหอบหายใจหนักเหมือนเพิ่งไปวิ่งมา

“รู้สึกดีมากใช่ไหม?” เขากระซิบที่ข้างหูของฉันอีกครั้ง...สายตาของเขามองมาที่ฉันอย่างอ่อนโยนแต่กลับแฝงไปด้วยแววตาล้อ ที่ทำให้ฉันเขิลแทบบ้า -////-

“อะอะ อื้ม -///-“ ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้ ได้แต่เขินจนทำตัวไม่ถูก... 

การมาทริปโอซาก้ากับผู้ใหญ่ขี้แกล้งอย่างเขาครั้งนี้ ทำให้ฉันคิดว่าเป็นการมาเที่ยวที่ดูเปลืองตัวสุดๆไปเลย -////- 

****************************************************

TALK

ก็นั่นแหละค่ะท่านผู้อ่าน 

คุณพี่ไทจิซังเขาไม่ค่อยอ่อนโยนกับหัวใจกับน้องยูอิเลย >_<

กรี๊ดดดสสสส เขินแทนน้องเลย ^O^

สำหรับตอนที่ถูกตัดออก ติดตามได้ที่ : 

https://www.readawrite.com/a/14433f6ce30d93f518e5dd70a7a2ea90?preview=1

****************************************************

ฝากคอมเม้นให้กำลังใจ ส่งสติ๊กเกอร์ หรือจะกดหัวใจให้ก็ได้ค่ะ :) 

ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านนะคะ ^_^