คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SONG OF LOVE :: 4
SONG OF LOVE 4
...่วพัลาวัน...
“นี้ๆ ียวันนี้วิาวิทยาศาสร์มีทลอสาร้วยแหละ” แอวิ่มาหาผมที่โ๊ะและผม้วยเสียื่นเ้น ผมเยหน้าึ้นมาาสมุที่ำลัวารูปอยู่อนนี้ยัเป็น่วพัลาวันอยู่
“นายทำอะไรนะ?” แอเินมานั่ร้าหน้าโ๊ะผม แล้วหยิบสมุอผมที่ำลัวาอยู่ไปู
“ว้าวว...นี้นายออแบบุเอหรอเนี้ยสวยมาๆเลย นายนี้อบพวานออแบบน่าูันเห็นวันๆนาย็เอาแ่วารูปพวนี้” แอบอะทีู่สมุวาภาพอผม
“ันอยาเป็นนัออแบบนะ^^”
“ีไน์เนอร์อ่ะหรอ?”
“อืม”
“ริอ่ะถ้าอย่านั้นอนานาย้อมีเบรนเสื้อผ้าเป็นอัวเอนะสิ?” แอถาม้วยเสียื่นเ้น
“ไม่นานั้นหรอนะ” ผมอบอย่าเิลๆ
ริ๊...
เสียออัึ้นบอถึหมเวลาพัลาวัน
“ป่ะ วิาวิทยาศาสร์าบนี้รูให้ไปห้อแล็ป” แอหันมาบอและำลัเรียมหนัสือที่ะเรียนที่ไป้วย
...ห้อแล็ป...
“เอาล่ะนัเรียนวันนี้เราะมาเรียนเี่ยวับารทลอสารนะ รูะให้พวเราแบ่ลุ่ม ลุ่มละ 4 น”
หลัาสิ้นเสียอุรูเพื่อนๆทุน่า็รีบวิ่ไปับลุ่มัน
“เฮ้ย แอ ียันับึฮยอนะอยู่ับพวนายนะ” เสียอแทยััึ้นและเินมาหาผมับแอ
“โอเลุ่มเรารบสี่นแหละนะ” แอพูึ้นแล้วหันหน้าไปฟัรูอธิบายเี่ยวับารทลอสาร
“วันนี้เราะทลอเี่ยวับารทลอโปรีนในสารอาหาร รูะให้พวเรานำไ่าวมาใส่วทลอเิมสารละลายโเียมไฮรอไ์ หลัานั้น็เิมสารละลายอปเปอร์ ัลเฟอร์ลไปห้าหย แล้วหลัานั้น็สัเุและบันทึารเปลี่ยนแปล แล้วมานำเสนอที่หน้าห้อ” หลัาที่รูอธิบายเสร็พวเรา็เริ่มลมือทำ
“เรา้อทำอะไร่อนนะ?” แทยัหันหน้าไปถามแอ
“เรา้อนำไ่าวใส่วทลอ่อนแล้วหยสาราม” แ่ลับเป็นเสียอึฮยอนัึ้นมา่อนที่แอะอบ
“โห้..นายัะเ่ทุวิาเินไปแล้วนะ? ันอิานะโว้ย!!” แทยัหันหน้าไปหาึฮยอนแล้วพูอย่ามั่นไส้
หลัานั้นเรา็หยิบอุปร์ึ้นมาเรียไว้ามที่ึฮยอนบอเพื่อเรียมารทลอ
“อ๊ะ!” ผมถึับร้อเสียหละที่ผมำลัเอื้อมมือไปหยิบวโหลทลอ แ่็เป็นัหวะเียวับที่ึฮยอนำลัะหยิบเหมือนันเลยทำให้มืออเราสัมผัสันโยบัเอิ แ่เป็นเพราะผมใเลยรีบัมือออ
“อโทษนะ” ึฮยอนรีบพูอโทษเพราะเห็นอาารใอผม
“ันอโทษนะีย” ึฮยอนพูอีรั้เมื่อเห็นผมยัเียบ แ่มันไม่ใ่อย่าที่นายินะึฮยอนันแ่...เออ...แ่...
“ไม่เป็นไรันแ่ในิหน่อยนะไม่มีไรหรอ” ผมบอับึฮยอนและทำอะไรามปิ แ่หัวใับเ้นโรมรามมือไม้สั่นไปหม แ่สัมผัสเมื่อี้แ่มือแะันเยๆหัวใผมยัสั่นแบบนี้เลย
“มันใ่แบบนี้ป่ะอ่ะ ึฮยอน?” แอหันไปถามึฮยอนหลัาที่นำไ่าวใส่วทลอ
“ใ่ นอาไ่าวแล้วเรายั้อทลอับนมถั่วเหลือและนมส้วยนะเพื่อที่เราะไ้เปรียบเทียบารเปลี่ยนแปล” หลัานั้นเรา็เริ่มทำารทลอ่อไปเรื่อยๆ
“นี้ๆ ถ้ามีสารโปรีนอยู่มันะเป็นสีอะไรอ่ะ?” ะที่แอำลันวทลออยู่นั้น็หันมาถามึฮยอน
“ถ้ามีสารโปรีนอยู่็ะเป็นสีม่วหรือสีมพู” ะที่ึฮยอน็ำลันัวทลออยู่ผม็แอบเหลือบมอเา เนินนานแ่ไหนไม่รู้ที่ผมมอเา
“มีอะไรหรือเปล่าีย?” เสียอึฮยอนทำให้ผมถึับสะุ้
“เปล่า” ผมอบแล้วรีบ้มหน้าล...อ่า~น่าอายะมั นี่เราแอบมอเาหรอเนี้ย >///<
“นี้ีย” เสียอึยอนเรียผม
“ันไม่ไ้แอบมอนายนะ!” ผมรีบอบทันที
“ฮ่า ฮ่า ันยัไม่ไ้ว่าอะไรเลยนะ ันแ่ะถามว่าบันทึารเปลี่ยนแปลเสร็ยั?” ึฮยอนถามำๆ ทำเอาผมถึับหน้าเหวอไปเลย
“สะ..เสร็แล้ว” ผมอบ้วยเสียระุระัแล้ว้มหน้าเียน่อไม่ล้าที่ะเยหน้าึ้นไปมออีน
“ป่ะ ถึลุ่มอพวเราออไปรายานผลสรุปแล้ว” แทยับอแล้วเินนำออไป หลัาที่ทำารสรุปผลเสร็รู็สั่เลิลาสและวิานี้็เป็นวิาสุท้ายอาบบ่ายแล้วเฮ้อออ...วันนี้มีแ่วิาหนัๆทั้นั้นเลย ทั้ิ ทั้วิทยาศาสร์ L ใ่สิ...วันนี้เรามีิวิับึฮยอนนิ? แบบนี้้อโทรไปบอึรีสินะ
..ื้ ื้...
ผมโทรศัพท์ไปหาึรี
“ว่าไฮะ ฮยอ?”
“วันนี้ นายลับบ้านไป่อนเลยนะพอีันมีิวิหลัเลิเรียนนะ”
“อ๋อ ฮะ...เออแล้วฮยอไม่ให้ผมรอหรอฮะผมรอไ้นะ?”
“ไม่เป็นไรหรอันลับเอไ้”
“ั้น ผมลับ่อน็ไ้ฮะแล้วเอันฮะ”
“แล้วเอัน”
หลัาที่วาสายึรีผม็รีบเ็บอใส่ระเป๋าเป้ ผมสะพายระเป๋าเป้เินออาห้อเพื่อไปหาึฮยอนที่โ๊ะนั่แถวหน้าอาารเรียน
พวเรานัเอันที่โ๊ะหน้าอาารเรียนห้าโมรึ่แ่อนนี้ผมมา่อนประมาสัสิบห้านาทีผมมอไปูรอบๆ นัเรียนเริ่มทยอยับลับบ้านบาน็แยย้ายไป้อมีฬาเพราะ่วนี้เริ่มใล้ีฬาสี แ่สายาอผมไปสะุที่ร่าสูรเสาหน้าอาารเรียนที่มีผู้หิยืนุย้วยอยู่สามสี่น ฮอน่าูเลยแฮะึฮยอน ผมมอภาพรหน้าแล้ว็เิวามรู้สึบาอย่าึ้นมา...ผมไม่อบให้ใรมายืนุยับึยอนแบบสนิทสนมแบบนี้เลยแฮะ...ผมไม่อบเลย...วามรู้สึแบบนี้มันืออะไรันนะ??
“รอนานไหม?” ึฮยอนถามึ้นแล้วเินมานั่เ้าอี้ร้ามับผม
“ไม่หรอันเพิ่มาเมื่อี้เอ ^^” ผมอบแล้วหยิบหนัสือิศาสร์พร้อมสมุึ้นมา
“วันนี้นายเ้าใบทเรียนอวันนี้บ้าไหม?” ึฮยอนบอพลาเปิอหนัสืออัวเอไป้วย
“ันยัไม่เ้าใบทเ่าเลย T^T นาย่วยทบทวนบทเ่าให้ัน่อนไ้ไหมอ่ะ?” ผมถามึยอนูเพราะลัวะเป็นารรบวนเา
“อืม...ไ้สิ” ึฮยอนอธิบายบทเรียน่อนหน้าอวันนี้ที่เราเรียน และู่ๆะที่ึฮยอนำลัอธิบายอยู่นั้นเ้า็เปลี่ยนานั่ฝั่ร้ามผมเยิบมานั่้าๆแทน อาเป็นเพราะเวลาที่ึฮยอนอธิบาย้ออยหันหน้ามาอ่านเพื่อให้อ่านไ้ถนั
แ่พอึฮยอนย้ายมานั่ใล้ๆผมแบบนี้มันทำให้ผมูเรๆเหมือนันแฮะ
“นี้เ้าใใ่ป่ะ?” เสียอึฮยอนัึ้นััหวะที่ผมำลัเหม่อทำให้ผมสะุ้เล็หน่อย
“ห๊ะ...ว่าไนะ?”
ผมเยหน้าไปถามนรหน้า แ่พอเยหน้าแ่นั้นและ...ทั้ผมและึฮยอนถึับะัเล็น้อย็หน้าอผมับึฮยอนห่าันเพียเล็น้อย มันใล้พอนทำให้ผมสัมผัสไ้ถึลมหายใอเา
เนินนานเหมือนันเราทัู้่่าไม่เยิบไปไหนทั้ผมและึฮยอน่า็ใไม่น้อยเลย แ่แล้ว...
ป๊อ!
้ามปาาที่อยู่ในมืออึฮยอนไ้ฟาลมาที่หน้าผาอผมเบาๆ เพื่อเรียสิอผมให้ลับมา
“นี้นายเหม่ออนที่ันอธิบายหรอเนี้ย? ั้นที่ันสอนมานายะรู้เรื่อไหม?” ึฮยอนุผมนิหน่อย
“ันอโทษ L” ผมบอเสียห่อยๆ ึฮยอนอาะเสียวามรู้สึ็ไ้ที่เาั้ใสอนผมแ่ผมลับไม่ั้ใฟัที่เาอธิบาย
“ั้นเริ่มใหม่็แล้วันนะ ถ้าไม่เ้าใรไหน็ถามละันะไ้ธิบาย้ำอี นายะไ้ไม่” ึฮยอนเริ่มอธิบายอีรอบ ึ่อนแรผม็ยัเรๆอยู่ับารที่ึฮยอน้ออย้มหน้ามาอธิบายเนื้อหาใล้ๆ
ึฮยอนอธิบายเนื้อหาไปเรื่อยๆ ผม็้มหน้า้มาส่วนเนื้อหาที่ไม่เ้าใใส่สมุโน้
“ยัไม่เ้าใเนื้อหาส่วนไหนไหม?” ึฮยอนถาม้ำอีรั้
“ไม่ละนายอธิบายละเอียมา มาๆๆเลย ^^” อนแรผมิว่าะสอนแ่เรื่อที่ผมไม่เ้าใแ่นั้นแ่เาลับสอนบทล่วหน้าให้ผม้วย
“ฮ่า ฮ่า ไปทบทวน้วยละะไ้ไม่ลืม” ึยอนบอพลาโยหัวอผมอย่าหมั่นเี้ยว
“รู้แล้วน่า~” ผมหันไปทำนาย้อนใส่ึฮยอนที่โยหัวผมไม่หยุ
“แ่ยัไ็อบุมาๆนะที่่วยิวิให้ัน” ผมหันไปบอึฮยอนแล้วเ็บอใส่ระเป๋า
“ไม่เป็นไร แ่...เลี้ยไอศรีมอบุัน็โอเนะ ^^”
“ั้นวันนี้...ันะเลี้ยไอศรีมนายเอ” ผมหันไปยิ้มให้ับึฮยอน แล้วยื่นมือไปหานรหน้า
“ไปันเถอะ ^^” ึฮยอนมอผมแล้วหัวเราะพลาเอื้อมมือมาับมืออผมแล้วพยุัวลุึ้น
........................................
บอนล่ะนะ...อโทษนะที่อัพเรื่อ้า T^T
ความคิดเห็น