คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : "น่ารัก"
รีมยืนแใบปลิวอยู่นเียวหน้าึเรียนใล้ับโรอาหาร รีมแนัเรียนทุนที่เินผ่านทั้นัเรียนายและนัเรียนหิ ปา็พูไป "มรมฟุบอล่า มาสมัรเ้ามรมฟุบอลัน่ะ” บานรับใบปลิว บานไม่รับ และบานถึับเินหนี
รีมนึถึอนเ้าที่เธอเินเ้าไปในมรมฟุบอลอย่าอารม์ี ั้แ่รู้ว่า ร.ร.ะมีารแ่ันฟุบอลเื่อมวามสัมพันธ์ระหว่าสอ ร.ร. เธอิว่าัวเอ้อไ้เป็นส่วนหนึ่ในิรรมนี้แน่นอน และิะปลอมัวเป็นผู้ายเหมือนในีรีส์
รีมแ่ัวเป็นนัฟุบอลาย “พี่มาร์ส่บอลมารับ” เธอพูทำเสียให่เป็นผู้ายบอับมาร์ให้เะบอลส่มาให้เธอ ทั้สอนำลัแ่ันฟุบอลันอยู่ในสนาม
มาร์เะบอลส่ให้รีม รีมเะรับบอลเลี้ยลู่อ นัฟุบอลายฝ่ายร้ามเ้ามาวา รีมเะบอลเลี้ยลูหลบผ่านมาไ้ แ่ลับเอนัฟุบอลายฝ่ายร้ามนที่สอรเ้ามาสไล์ะัลู รีมเะบอลเลี้ยลูลอย้ามผ่านอย่าสวยามหลบไ้อีรั้ แล้วเะเลี้ยลูฟุบอลรไปยัหน้าประูฝ่ายร้าม ทาโล่ไม่มีน รีมเะลูฟุบอล้วยเท้า้าย ผู้รัษาประูหลทาพุ่รับไปทา้านวา ลูฟุบอลโ้เ้ามุมประูไปอย่าสวยาม
รีมระโีใ “เฮ...” เธอหันมามอมาร์ที่วิ่เ้ามาีใับเธอ เาอเธอยัวึ้นลอย“พี่มาร์” รีมรู้สึเิน มาร์่อย ๆ วาเธอล “เ่มารีม เธอทำให้ร.ร. เรานะ เป็นแฟนับพี่นะ” รีมีใรเ้าอมาร์ยิ้มแ้มปริ
“รีม....รีม" แว่นเรียให้รีมื่นาวามฝัน “เอาไปแให้หม” แว่นวาใบปลิวหนึ่ปึบนโ๊ะให้รีม
รีมฝันสลายมอใบปลิวที่อยู่ในมือเือบ 40 แผ่น เธอยืนแมารึ่ั่วโมแล้ว็ยัไม่หม รีมนึไอเียบาอย่าึ้นไ้ เธอเินออารนั้นสวนทาับเนยที่เินหนี้ามา
“ไม่เอา” เนยบ่น “ไม่เอาอ่ะ้า เราไม่อยาเป็น” ้าเินามเนยที่เินหนี “เถอะนะ เนย นะ นะ” ้าไม่หยุรบเร้าเนย เนยหันมาุยับ้า “เราไม่อยาร่วมิรรมอะไร เราอยาโฟัสที่ารเรียนอย่าเียวนะ้า”
เนยหิสาวหน้าาสะสวย ผมยาวหาม้า าโ มูโ่ ผิวาว สู ไม่ผอมมา เธอร่วมิรรมใน ร.ร. มาั้แ่เ็ ทั้เินถือป้าย เ้นประอบเพล รำอวยพร ิรรม่า ๆ อ ร.ร.
เธอเป็นนัเรียนใหม่ั้น ม.4 ห้อ 2 ห้อเียวับ้า เธอบอับ้าเพื่อนใหม่อเธอว่า “เราอยาั้ใเรียนให้มา ๆ เราอยาเป็นหมอ”
แ่วามสวยสะุาอเนย ทำให้ทา ร.ร. สนใ ึอให้้าึ่เป็นนัเรียนเ่าและเพื่อนใหม่อเนยมา่วยพูให้เนยยอมลเป็นรัมเมเยอร์นใหม่อ ร.ร.แทนพี่เ๋ รุ่นพี่ม.6 ที่บออไป
“็เ้าในะ เราบอรูแล้ว รูเ้าบออแ่านนี้านเียว านรบรอบ ร.ร. มันสำัริ ๆ นะ” ้าบอเหุผล
“็ให้เราถือป้าย ร.ร. ไม่ไ้เหรอ” เนยถาม้า
“ร.ร. เียวันะถือป้ายทำไมล่ะ” ้าย้อนถามแล้วอธิบาย่อ “บวนพาเหรมีบวนเียว เปิเสร็ เะบอล บ”
“็เราไม่เยเป็นรัมเมเยอร์เลย อีอย่าือ…” เนยไม่ล้าบอวามริ ้าสสัยว่าเพราะอะไรเนยถึไม่ยอมใอ่อนลัที “เราลัว....” เนยอบและย้อนเล่าวามหลัให้้าฟั
อนเธอถือป้ายที่ ร.ร. เ่า ะรอวามพร้อมอบวนพาเหร รัมเมเยอร์สาวสอนเอาไม้าปัุินเล่นแ้เบื่อันอย่าสนุสนาน
“๊าย...าย” รูสาวนหนึ่เินมาเห็นะโนโวยวาย “เอาไม้ามาุเล่นเป็นอบเลยนะ” รูสาวว่ารัมเมเยอร์ทั้สอน “้อมัน็ยัไม่ีเลย ยัมาเล่นแบบนี้ันอี อยูนะ ถ้าอนโยนไม้าแล้วไปปัหัวนถือป้ายเ้านะ ะว่าให้หนัเลย”
พอถึเวลาบวนพาเหรเิน เนยะเินถือป้าย ร.ร. ทิ้ระยะห่าารัมเมเยอร์สอสาวนั้น่อน้ามา และอยพะวหลัลอ เธอลัวสอสาวนั้นะเินมาใล้เธอ นบารั้เธอ้าวเินสะุุไทยเือบะล้ม็มี
้าหัวเราะอบใหลัาฟัเนยเล่าบ “มันน่าลัวริ ๆ นะ” เนยบอไม่หัวเราะำับ้า “ิูิ นาินยัปัไ้เลย แล้วหัวนล่ะ” ้า้อหยุหัวเราะ “มันไม่แหลมนาปัหัวนไ้หรอนะเนย ถ้าโน็แ่หัวแ”
“นั่นไ ไม่เอาหรอ” เนยยัปิเสธ “ไม่โนหัวนอื่น็โนหัวัวเอ”
“โธ่.เนย” ้าปลอบ “ไม่หรอน่า ไม่น่าลัวนานั้น เรา็อยู่วโย และเี๋ยวพวพี่ ๆ เ้า็สอนให้” ้าับมือเนยให้วามมั่นใ “นะเนย เราเื่อว่าเธอทำไ้”
เนยิอยู่พัหนึ่ ่อนะพยัหน้ารับ “็ไ้”
“เย้...” ้ายิ้มีใูมือพาเนยเินไป้วยัน
รีมเปลี่ยนที่ยืนแใบปลิวหน้าึเรียนใล้โรอาหารมาเป็นทาเินเ้าห้อน้ำาย รีมยื่นให้นัเรียนายทุนที่เินผ่านเ้าและออ ทั้ยัเยียและเหน็บให้ับัวทุนที่เินหนีะไม่รับ สุท้ายรีมแใบปลิวนหม เธอรู้สึโล่ใเสร็สิ้นภาริ
็อโับพล นัเรียนใหม่ั้น ม.1 ทั้สอนเินุยันมาระหว่าทาเินเ้าห้อน้ำ
“แล้วนายะเป็นนัีฬาฟุบอลเหมือนที่ ร.ร. เ่ามั้ย” พลถาม็อโเพื่อน ร.ร.เ่าอเา
“ไม่ สัาับพี่สาวไว้ะั้ใเรียนันอย่าเียว” ็อโอบ เามอเห็นใบปลิวแผ่นหนึ่หล่นบนพื้นำลัะ้มเ็บ ัหวะเียวับรีมำลัะ้มเ็บใบปลิวแผ่นเียวันพอี
“อ๊ะ..” รีมปล่อยให้็อโเป็นนเ็บ “ให้...เอาไปเลย”
็อโมอูใบปลิวในมือ “รับสมัรสมาิมรมฟุบอล” พลอ่าน้อวามในใบปลิว
“พี่ื่อรีม พี่อยู่มรมฟุบอล พี่เะบอลเป็นนะ” รีมแนะนำัว
“พี่อ่ะนะ” พลถาม้ำให้แน่ใ เพราะรีมเป็นผู้หิัวเล็ว่าเา
“ใ่” รีมยืนยัน “พี่เะบอลเ่ว่าผู้ายอีนะ” รีมมอู็อโที่สูว่าเธอ “ไม่เื่อ็สมัรเ้ามรมฟุบอลิ แล้วเี๋ยว็เอพี่เอแหละ” รีมบอยิ้มแล้วเินไป
็อโอบเล่นีฬาั้แ่เ็ ๆ เาเล่นีฬาเ่เือบทุนิ แ่ีฬาที่เาหลรัและอบเล่นเป็นพิเศษือฟุบอล ร.ร. ใหม่อเาไม่มีทีมฟุบอลหรือมีแ่เรียว่ามรมฟุบอล ? และเป็นมรมฟุบอลที่มีผู้หิเะฟุบอล้วย ? ็อโัสินใลอเ้ามาสมัรมรมฟุบอล้วยวามสนใ และอยารู้เรื่อราวอมรมฟุบอล ?
“สวัสีรับ ผมมาสมัรเ้าทีมฟุบอล อ่อ...ไม่ใ่” ็อโแล้พูผิ “มรมฟุบอล”
ทุนหันมามอ็อโ รีมยิ้มีใำไ้ “น้อนนั้นนั่นเอ เ้ามา เ้ามา” รีม้อนรับอย่าีรีบเอาใบสมัรมาให้็อโ
“น้อ” ย้ทวนำอรีม “อยู่ ม.อะไรล่ะเรา” ย้ถาม็อโ
“ม.1” ็อโอบพร้อมับเียน้อมูลในใบสมัรไป้วย
“ม.1 เหรอ ัวสูมานะเรา ถ้าเทียบับ ม.3 แถวนี้” ย้แล้มอรีม รีมทำหน้าไม่พอใ เพราะรู้ว่าย้หมายถึเธอ
“ื่ออะไรน่ะเรา” มาร์ถาม็อโ
“ประิษภัทร”
“ื่อเล่นล่ะ”
“็อโ” มาร์ถาม็อโ็อบลับห้วน ๆ ถามำอบำ ไม่มีหาเสีย
“ุยับรุ่นพี่ไม่มีรับเลยนะ” แว่นท้ว
“ไม่เป็นไร” มาร์บอ่อนะแนะนำัวทุน “พี่ื่อมาร์ พี่ย้ พี่แว่น แล้ว็...”
“พี่รีมนสวย” รีมแนะนำัวเอ ย้พู “แหวะ นสวย นน่ารั” ทุนพาันหัวเราะ
มาร์มอหน้า็อโที่หน้านิ่ไม่ไ้หัวเราะามนอื่น
“เอาล่ะ” มาร์พูัเสียหัวเราะ “เย็นนี้เอันที่สนามฟุบอล แล้ว็...” มาร์บอรีม “ูแลแนะนำน้อ้วยนะรีม” รีมพยัหน้ายิ้มรับ
มาร์บอเสร็็ออาห้อมรมไป ย้รีบเินามมาร์ออมา้วย
“มีอะไรหรือเปล่า” ย้ถามมาร์ทีู่นิ่เียบไปั้แ่็อโเ้ามาที่มรม
“ว่าเ็นนี้แปล ๆ” มาร์สสัยแ่เพราะว่าย้ไม่เห็นว่าะมีอะไรผิปิ “่ามันเถอะ” มาร์ไม่อยาะสนใ “ยัไมรมเรา็ไม่ไ้มีอะไรที่ไม่ี” มาร์บอย้ว่าไม่มีอะไร “แล้วอย่าลืมบอไอ้สอมันล่ะ เย็นนี้ให้มันมา้วย” ย้พยัหน้ารับ
พอถึอนเย็นมาร์ับแว่นและสมาิมรมฟุบอลอี 5-6 นในุนัฟุบอลนั่อยู่ที่สแน์เียร์้าสนามฟุบอล อีฝั่หนึ่รลู่วิ่้าสนาม ลุ่มวโยธวาทิำลัเรียมัวั้บวน้อมอยู่เหมือนัน
ย้ในุนัฟุบอลเินเ้าไปหาสอที่วโยฯ ย้พูุยับสอ แ่สอไม่พูอะไรับเา สอเมินหน้าเินหนีเ้าลุ่มวโยฯไป มาร์มอูเหุาร์อยู่ลอนย้เินลับมา
“สอมันไม่มา” ย้บอ “ไม่รู้มันเป็นอะไรอมัน ไม่พูอะไร มันไม่ยอมุยับู้วย”
“่ามัน” มาร์บอ แล้วหันมาุยับแว่น “พี่เ่ับพี่เป้ิิว่อยมาวันหลัใ่มั้ย” แว่นพยัหน้ารับ “ั้นอนนี้เท่าับเราานหนึ่ เี๋ยวเอา....” มาร์มอนในทีม “็อโับรีมไปไหน” ไม่มี็อโับรีมในทีม “ยัไม่มาเหรอ” มาร์ถาม ทุนในทีม่ามอหา
เนยยืนแอบอยู่้าสแน์เียร์ใล้ับบวนวโยธวาทิ เธอรอเรียมัว้อมอย่าัวล ้าวิ่มาหาเนย “รอ่อนนะอีแป๊บหนึ่ อ่ะ.” ้าส่ไอศรีมหาเสือสีมพูให้เนย “อันนี้แ้เรียไ้ใ่ม่ะ ินรอไป่อนนะ” ้าบอ่อนะรีบวิ่ลับเ้าแถวประำำแหน่เล่นแโโฟนในวโยฯ เนยยิ้มรับแะไอศรีมหาเสือิน
สายาทุนในทีมฟุบอลหันมามอหิสาวที่ยืนแอบินไอศรีมอยู่้าสนาม สายลมพัปลิวปัผมให้เห็นใบหน้าั วาลมโใบหน้าสวย เธอยิ้มำลัินไอศรีมอย่ามีวามสุ
“น่ารั.....” เสียนัฟุบอลายพูึ้นพร้อมัน รวมทั้เสียในใอมาร์้วย
___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___ ___
ความคิดเห็น