คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : วิธีปราบกระต่ายของนายบอดี้การ์ด!!
คยูฮยอนมองผ้าปูที่นอนสีชมพู ปลอกหมอนสีชมพู และผ้าห่มสีชมพูเข้าชุดด้วยสีหน้าแหยๆ ก่อนจะหันไปมองอีกร่างที่อยู่บนชุดเครื่องนอนสีชมพูเหมือนกันแต่คนละลาย
“ต้องสีชมพูด้วยเหรอครับ” คยูฮยอนถามเสียงแหยๆ
“อื้ม...ของในห้องฉันต้องสีชมพู” หันมาตอบหน้าตายแล้วก็ก้มลงไปกดเกมส์มือถือเล่นต่อ
“แต่เตียงผมน่ะ ขอสีฟ้าไม่ได้เหรอ” คยูฮยอนถาม ก็ผู้ชายถึงจะเป็นโฮโมแต่ก็เป็นอุเมะนะ..ชมพูแบบนี้ ไม่ไหวมั้ง!?!
“ไม่ได้..อยากมานอนห้องฉันเองนิ่ ไม่พอใจ ก็ออกไป” ซองมินหันมาบอกเสียงเยาะเย้ย แล้วหัวเราะคิกคัก ...อย่าให้ถึงตาผมมั่งแล้วกัน..คุณชายลี..
“ซองมิน ดึกแล้วนะครับ..ไปอาบน้ำได้แล้ว” คยูฮยอนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวไว้ (ฉูดด : เสียงเลือดกำเดาคนแต่ง) อกแกร่งมีหยดน้ำเกาะพราว ซองมินเงยหน้าจากเกมส์ขึ้นไปมอง ก็ต้องเบี่ยงหลบด้วยความเขินทันที
“ไอ้บ้า....ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วค่อยออกมา” ซองมินตวาดเสียงสูง ยกมือขึ้นปิดตา หน้าขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด คยูฮยอนเห็นอย่างนั้นก็เลยแกล้งซะหน่อย
“ซองมิน...จะอายทำไมล่ะครับ ผู้ชายเหมือนกันนี่” คยูฮยอนเดินตรงเข้ามา พยายามแกะมือเล็กๆนั่นออก
“ไม่เอา!!!” พ่อกระต่ายยกหมอนกระต่ายขึ้นมาปิดหน้าใหญ่...คยูฮยอนเห็นแล้วก็ต้องกลั้นหัวเราะอย่างสุดความสามารถ
“ขี้อายอย่างนี้ จะเป็นพ่อกระต่ายได้ยังไงล่ะครับ” คยูฮยอนบอก
“พ่อกระต่ายไม่จำเป็นต้องหน้าด้านนี่” ซองมินบอกลอดหมอนกระต่ายออกมาเสียงอู้อี้ คยูฮยอนขำพรืดดด...
“ไปอาบน้ำได้แล้ว ดึกแล้วครับ พรุ่งนี้ต้อไปโรงเรียนนะ”
“ไม่!...นายไม่ใช่พ่อฉันนะ อย่ามาสั่ง” ซองมินบอกอย่างเอาแต่ใจ คะเนเวลาว่าคยูฮยอนน่าจะแต่งตัวเสร็จแล้ว จึงค่อยๆลดหมอนลง
“นายยังไม่แต่งตัวอีกเหรอ O[]O” ซองมินร้องเสียงดัง เมื่อคยูฮยอนยังไม่ยอมแต่งตัวเหมือนเดิม กะว่าจะยกหมอนขึ้นมาปิดอีกที แต่ก็ช้ากว่าคยูฮยอนที่โยนหมอนใบนั้นไปเสียไกล
“ก็รอซองมินอาบน้ำอยู่นี่ไงครับ”
“ไม่เอาอ่ะ...ขี้เกียจ” ร่างเล็กตอบ แต่ก็ยังก้มหน้าไม่มอง
“งั้นก็อยู่อย่างนี้แหล่ะ”
“นาย!!” คนตัวเล็กหันมาแหวเสียงสูง แล้วก็หน้าแดงอีก
“เอ๊ะ..หรือว่าซองมินอยากดูของจริง” คยูฮยอนกล่าวพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
“ของจริงอะไร >__<” ซองมินถามไป หน้าแดงไป
“ของจริงนี่ไง...” พูดจบก็ผลักร่างเล็กลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมไว้อย่างชำนาญ (?) (ผ่านมาหลายฟิกละ : คยู) มือใหญ่รวบข้อมือเล็กเอาไว้ หน้าคมพร้อมกลิ่นอาฟเตอร์เชฟ (คยูมีหนวดป่าวอ่า) ก้มลงมาชิดหูของร่างบางข้างใต้
“จะไปอาบน้ำได้ยังครับ??” เสียงทุ้มกระซิบต่ำข้างหู ซองมินหลับตาปี๋ ใบหน้าน่ารักร้อนผ่าวและเรื่อสี
“ไปแล้วๆๆ ปล่อยนะ!” ร่างเล็กบิดเร่าๆทั้งถีบ ทั้งเตะคนข้างบน เมื่อเป็นอิสระแล้ว ร่างป้อมๆ ก็รีบวิ่งปรู๊ดไปอาบน้ำทันที
“น่ารักขนาดนี้ ถ้าอดใจไม่ไหวจะทำยังไงดีว้า..คยูฮยอน” ชายหนุ่มรำพึงกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นแต่งตัว กลัวว่าร่างบางจะออกมาก่อน คราวนี้ได้ไปนอนหนาวนอกห้องแน่ๆเลย
ซองมินออกมาในชุดนอนลายกระต่ายสีชมพูเรียบร้อย คยูฮยอนมองอย่างยิ้มๆ ก่อนจะถามขึ้นอย่างเสียไม่ได้
“นึกว่าซองมินจะโชว์หวิวซะอีก”
“บ้าสิ >//////////////< ฉันไม่หน้าด้านเหมือนนายหรอกนะ” ซองมินหน้าแดง ก่อนจะด่ากลบเกลื่อน มือเล็กทำท่าจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นเกมส์ต่อ แต่คยูฮยอนก็คว้าไปทันที
“นี่นาย!...เอาของฉันคืนมานะ” ซองมินบอกพร้อมเชิดปากขึ้นอย่างไม่พอใจ ตามสไตล์คุณชายแสนเอาแต่ใจ
“ดึกแล้ว..ซองมินน่ะ นอนได้แล้วครับ” คยูฮยอนบอกเสียงอ่อน
“อย่ามาทำเป็นพูดหน่อยเลย นายก็อายุเท่าฉันน่ะแหล่ะ..ยังไม่นอนเลย” ซองมินเถียงต่ออย่างไม่ลดละ
“ผมก็รอซองมินนอนอยู่นี่ไง...ผมต้องคอยดูแลจนกว่าซองมินจะหลับ ถึงจะปฏิบัติหน้าที่ได้สมบูรณ์” คยูฮยอนแย้งกลับ แถมชูมือขึ้นไปสูงๆ เมื่อซองมินกระโดดจะเอาให้ได้
“งั้นสมมติว่าฉันหลับแล้วกัน นายจะนอนก็นอนไป”
“ทำไมซองมินดื้ออย่างนี้นะ”
“ก็มันเรื่องของฉัน เอาโทสับมานานะ ไอ้บอดี้การ์ดบ้า”
คยูฮยอนได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอาใจให้กับความเอาแต่ใจของซองมิน...มันต้องมีซักวิธีสิ..อ่อ..นึกออกแล้วว
“จะนอนดีๆไหมครับ”
“ฉันบอกว่าฉันจะไม่นอนไง..นายนี่พูดไม่รู้เรื่องเหรอ” ซองมินยังคงเถียงต่อไป คยูฮยอนยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นมาแนบอกทันใด
“นายจะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ...ไอ้บ้า!!” ซองมินร้องโวยวายก่อนจะถูกวางลงที่เตียงแผ่วเบา พร้อมกับร่างสูงที่ขึ้นคร่อมเค้า (อีกแล้ว!) คยูฮยอนรวบมือที่กำลังทั้งต่อย ทั้งทุบเค้าด้วยมือเดียว หน้าคมก้มลงมาชิดหู...คราวนี้ กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวซองมิน ทำเอาคยูฮยอนแทบคลั่งเหมือนกัน
“จะนอนได้รึยังครับ” เสียงทุ้มกระซิบเบาๆ ก่อนจะเป่าลมรดแก้มเนียนๆนั่น
“นอนแล้วๆๆ” ซองมินบอกพร้อมหลับตาปี๋ หน้าน่ารักแดงก่ำเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ คยูฮยอนมองหน้านั้นอย่างพอใจ...น่ารักจังเลยนะครับซองมิน...ตัวเค้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจ้องนานแค่ไหน แต่ร่างบางนั้นมีจังหวะการหายใจเข้าออกสม่ำเสมอแล้ว
“หลับง่ายจังแฮะ..หัวถึงหมอนก็หลับเลยนะเนี่ย” คยูฮยอนมองซองมินด้วยสายตาเอ็นดู มือใหญ่ลูบผมที่ลงมาปรกแก้มซองมินออกเบาๆ
“ฝันดีนะครับ..ซองมิน ^^” คยูฮยอนกระซิบเบาๆ ที่หูซองมินอีกครั้ง และหอมแก้มเนียนๆนั่นอีกฟอดใหญ่...นายรักซองมินเข้าแล้วใช่มั๊ย..คยูฮยอน...แค่คิดว่าร่างบางข้างหน้ากำลังมีคนตามฆ่า...ใจของคยูฮยอนก็ร้อนเป็นไฟ
“ผมจะไม่ให้ซองมินเป็นอะไรทั้งนั้น ผมจะปกป้องซองมิน..ด้วยชีวิตของผมเอง” คยูฮยอนรำพึง ก่อนจะปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอน
มาอัพแล้วนะค้า..กะว่าจะไม่อัพนะเนี่ย
แต่เห็น feedback ดีมากๆอ่า เลยต้องทำตาม หุหุ (ถ้าคนอ่านเยอะอย่างนี้ แต่ง y ตั้งนานแล้วว)
รุสึกตอนนี้จะมีแต่น้ำๆเนอะ เหอะๆ คยูหื่นๆด้วยอ่า
เอะอะ จับกดๆ อย่างเดียวเลย หุหุ ปูทางไว้ก่อน NC อ๊ากกกก
ยังแต่งไม่ได้เลยอ่ะค่ะ กำลังฝึกปรืออยู่ ใครแต่งได้บ้างอ่า เสนอตัวมาช่วยเอ้หน่อยจิ
อิอิ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันเยอะ..ขนาดนี้นะคะ จะพยายามอัพให้ค่ะ
จะเปิดเทอมแล้วด้วยน้า...อัพช้าหน่อย ขอโทด
อ่านๆเม้นๆนะคะ
คิดถึงคนนี่ทรมานเนอะ ว่ามั๊ยคะ...(นอกเรื่อง อย่าสนใจ)
ความคิดเห็น