คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ~การพบกันที่คาดไม่ถึง
"คุณหนูค่า.....ตื่นได้แล้วค่ะ คุณหนู ซึลกิ ตื่นเถอะค่ะ"
"งั้มมมม......ค่ะ ตื่นแล้วค่ะ"
"ไปอาบน้ำ ได้แล้วนะค่ะ เดี๋ยวไปโรงเรียน สายนะค่ะ"
"ค่ะ ^^" ฉันตอบแม่บ้านสุดที่รักของฉัน
สวัสดีค่ะ คุนผู้อ่านทุ้กคน ฉันชื่อ เบ ซึลกิ ฉันเป็นคนที่จัดว่าหน้าสวยใช้ได้ (ชมตะเอง อิอิ) นิสัยออกจะห้าวๆหน่อย ปากไว มือไว แต่ไม่เคยทำร้ายใครก่อน ฉันมี เพื่อน love อยู่ 2 คน คนแรกชื่อ อายูมิ เธอเป็นคนน่ารัก น่าตาออกแนว ญี่ปุ่น ตาโต ภายนอกอาจจะน่ารักแต่นิสัยเป็นคน ใจร้อน ปากไว คนที่ 2 ชื่อ ฮง ซูอา น่าตาออกแนวเกาหลี นิสัย ปากไว มือไว ออกแนว ห้าวๆ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกฉันต้องไปโรงเรียน และก้อต้องย้ายไปอยู่หอพักที่โรงเรียน (โรงเรียนบ้าอารายมิรุ!!) ฉันเดินลงมาจากข้างบน พร้อมกระเป๋าใบใหญ่ เห็นแม่กำลังนั่งทานข้าวอยู่
"ซึลกิจ๊ะ มาทานข้าวสิลูก" แม่บอก พร้อมกับตักข้าวให้ฉัน
"ขอบคุณค่ะ แม่ ^^" ฉันบอกพร้อมกับยิ้มหวานให้แม่
"ซึลกิ ไปอยู่หอพักต้องระวังตัวให้มากๆๆนะจ๊ะ"
"ค่ะ แม่ หนูดูแลตัวเองได้ค่ะ"
" โอ๊ะ ๆ !! สายแล้วค่ะแม่ หนูไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับบอกลาแม่
ฉันวิ่งไปขึ้นรถโดยด่วน เพื่อไปโรงเรียน ฉันเรียนอยู่โรงเรียน เซจุง เป็นโรงเรียนที่ดีเลิศ 5555+ พอถึงหน้าโรงเรียน โทรสัพท์สุดที่รักของฉันก้อดังขึ้น ชื่อขึ้นว่า "อายูมิ" ฉันรีบกดรับทันที
"ฮา...โหล....."
"แกอยู่ไหนแล้วเนี่ย" ยัย อายูมิ เพื่อนที่น่ารัก แผดเสียงดังใส่โทรสับ
"ฉันอยู่ หน้าโรงเรียนแล้วย่ะ"
"เออ รีบๆๆมานะ เจอกัน ที่ศาลาริมน้ำ นะ"
"โอเค บะบาย" ฉันวางหูโทรสับ แล้วก้อรีบวิ่งสุดชีวิต เพื่อไปหาเพื่อนสุดที่รักของฉัน (เว่อ!!)
แล้วการวิ่งสุดชีวิตของฉันก้อเกิดเรื่อง ก้อเพราะฉันดันวิ่งไปชน ผู้ชาย คนนึง แถมทำน้ำเค้าหกอีกต่างหาก
" โอ๊ะ.....ขอโทดนะค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับก้มหัว
"นี่!! เธอเดินยังไงของเธอเนี่ย ชนคนอื่นเค้าไปทั่ว ข้าวของเสียหาย หมดเลย"
"ฉัน........ขอโทดจิงๆ นะค่ะ เพอดีฉันรีบนะค่ะ" ฉันยังคงก้มหัวอยู่
"คำแก้ตัว จริงๆอ่ะ มันเป็นเพราะเธอ เห็นแก่ตัว เอาแต่จะวิ่ง ไม่สนคนอื่น เห็นแก่ตัวมากๆๆ "
"นี่นาย เออ ฉันขอโทดที่เดินไม่ระวัง เพราะฉันรีบ ไม่เห็นต้องด่าแรงขนาดนั้นเลย" ฉันพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้น
โอ้ววววววววว ผู้ชายตรงหน้าฉันเค้า หล่อสุดๆ ๆ เท่ มาก ๆ จมูกโด่ง หน้าตาออกแนว เกาหลี หุ่นเค้าเหมือน นายแบบ มากๆๆ เค้ามีทรงผมที่เท่ ถึงจะหล่อยังไง แต่ก้อยอม ไม่ได้ มาว่า ฉันเห็นแก่ตัว ไม่ให้อภัย เด็ดขาดดดดดดด
"นี่ๆ เธอสรุปจะชดใช้ฉันยังไง" อีตานั่นถามพร้อมกับทำหน้ากวนประสาท
"เอออ ก้อได้ นายรอฉันแปปนึงล่ะ กาน อย่าไปไหนล่ะ" พอพูดจบฉันก้อวิ่งไปที่ร้านขาย น้ำปั่น
พอมาถึงหน้าร้านน้ำปั่น เอ เมื่อกี้อีตานั่นกินน้ำอารายนะ สีแดงๆๆ ต้องเป็น สตอเบอรรี่ปั่นแน่ๆเลย
"พี่ค่ะ เอาน้ำ สตอเบอรรี่ปั่น ค่า"
"ได้แล้วจ้า"
"ขอบคุณค่ะ" พอฉันซื้อน้ำเสร็จ ฉันก้อรีบวิ่งกลับมาที่เดิม อีตานั่นยังยืนรอฉันอยู่
"อ่ะ เอาไป" ฉันพูดพร้อมกับยัดแก้วน้ำ สตอเบอรรี่ปั่นใส่มือ อีตานั่น
ยังไม่ทันที่อีตานั่นจะพูดอารายต่อ โทรสับฉันก้อดังขึ้น ฉันรีบกดรับโดยด่วน
"ฮา....โหล"
"นี่แกตกท่อหรือยังไงฮะ ป่านนี้ยังไม่มาอีกมาเร็วๆ เลยนะ" ยัยอายูมิ แผดเสียงใส่โทรสับ เหมือนเดิม เป๊ะ
"อื้ม.........จ้า บาย" พอวางโทรสับแล้ว ฉันก้อหันไปบอกกับอีตานั่นว่า
"นี่นายฉันไปก่อนนะ ฉันชดใช้ให้นายแล้วนะ ลาก่อนนนนนนนนน" พูดจบฉันก้อวิ่งออกมาเลย โดยที่ไม่สนใจอีตานั่นจะพูดอาราย
ความคิดเห็น