คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter2►นักโทษของนาย!?◄ [60%]
Chapter 2
นักโทษของนาย!?
[Hestia's Part]
วันนี้คงเป็นวันที่แย่ที่สุดของฉันแน่ๆ เมื่อคืนฉันต้องเจอเรื่องเลวร้ายมากขนาดนั้นยังต้องมาเจอนายแอเรสบ้านี่อีก ไหนๆเขาก็เคยช่วยฉันไว้ไปพบพ่อของเขาหน่อยก็คงไม่เสียหาย แต่ที่ฉันกลัวก็คือพ่อของนายนั่นจะใจร้ายเหมือนนายนั่นรึเปล่านะ
"นี่!เมื่อไหร่จะไปสักทีห๊ะ ฉันไม่ได้มีเวลามาอยู่กับเธอทั้งวันหรอกนะ"
"รู้แล้วๆนายก็ไปซะสิ"
นายแอเรสพูดพร้อมหันมาทำหน้าบึ้งใส่ฉัน อะไรกันฉันทำอะไรให้นายรอนักหนาฉันแค่อาบน้ำไปเกือบๆชั่วโมงเองนะพอแต่งตัวเสร็จก็รีบออกมาเลยไม่เห็นจะเสียเวลาตรงไหน คนเรามันก็ต้องใช้เวลาในการอาบน้ำกันบ้างสิ
"ฉันก็ไม่ได้ขอให้นายมาอยู่กับฉันทั้งวันซะหน่อย ให้ฉันอยู่กับนายทั้งวันชอบยอมตายดีกว่า"
"หึ! งั้นหรอ งั้นเธอก็อยู่กับฉันไปทั้งวันเนี่ยแหละไม่ต้องไปไหนมันแล้ว ดีมั๊ยแล้วฉันน่ะไม่ใช่พวกชอบอยู่ว่างๆซะด้วย ชอบหาอะไรทำเธอว่าเราจะทำอะไรกันดีล่ะ ^^+"
อีตาแอเรสที่ตอนแรกรอฉันอยู่หน้าประตูตอนนี้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันเรียบร้อยโรงเรียนจีนแล้วคะ ตอนนี้หน้าฉันกับเขาห่างกันไม่ถึงนิ้วด้วยซ้ำ เมื่อคืนนี้ฉันอุตส่าห์รอดออกมาจากแท๊กซี่โรคจิต เช้าวันนี้ยังต้องมาเจอกับอีตาโรคจิตนี่อีกคน ชีวิตฉันมันจะซวยซ้ำซวยอะไรขนาดนี้
"(_////_)"
"ก้มหน้าทำไมล่ะ เงยหน้าขึ้นมาคุยกันสิครับ เอ๊ะๆๆทำไมต้องหน้าแดงล่ะ หืม^^+"
วร๊ายยยย! นายเลิกส่งยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนั้นมาได้แล้วนะ ฉันจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว ตอนนี้หน้าของฉันกับนายแอเรสอยู่ห่างกันจากไม่ถึงนิ้วเป็นไม่ถึงเซนต์แล้วคะ ลมหายใจอุ่นๆที่อยู่ตรงหน้ามันทำให้ฉันได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปสบตานายนั่น อย่าว่าแต่เงยหน้าเลย ยืนฉันยังแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว เกิดมาชีวิตนี้ไม่เคยมีผู้ชายมาเข้าใกล้แล้วพูดแบบลมหายใจต่อลมหายใจแบบนี้กับฉันเลยนะ!
"ปะ..เปล่า นี้นายถอยออกไปนะ! นายรีบไปไม่ใช่หรือไงมัวแต่มาเล่นอยู่ได้ ถอยออกไปห่างๆฉันเลยนะ (_////_)/"
พูดจบผลักอกของตานั่นให้ถอยออกไป แต่แรงของฉันดูเหมือนจะสู้ไม่ได้กับคนอย่างหมอนี่ หน้าของเขากับฉันก็ยังอยู่ใกล้กันเหมือนเดิม ถ้าเกิดฉันยังไม่ทำอะไรอยู่แบบนี้ ฉันต้องละลายตายก่อนแน่ๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหน้าของฉันมันร้อนวูบๆยังไงไม่รู้
"ฮ่าๆๆๆ เธอเนี่ยนะ คงไม่เคยมีผู้ชายมาทำแบบนี้ล่ะสิ ฮ่ะๆๆ จี้ว่ะ พอๆๆฉันไม่แกล้งเธอแล้วไปได้แล้ว เสียเวลาฉันจริงๆ - -"
"กะ..กะ...ก็เดินไปสิ ชิ! (-////-)
"ฮ่าๆๆ อย่างน้อยเช้านี้ก็ไม่น่าเบื่อเท่าไหร่ ฮ่าๆ เธอนี่จี้ดีว่ะ เดินตามมาได้แล้ว หรือว่าต้องให้ฉันจูงไปล่ะ หืม"
นายนั่นพูดจบพร้อมกับทำท่าจะเดินเข้ามาหาฉัน
"หยุดนะ! อย่าเดินเข้ามานะ ฉันไปแล้ว ไปสิไป เดินไปได้แล้ว (_////_)
ตลอดทางที่เดินมาถึงรถฉันได้แต่เดินก้มหน้ามาตลอด แล้วไม่พูดกับอีตานั่นสักคำ ฉันได้แต่ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักจากปากนายนั่น คงจะซะใจมากสินะ ที่เห็นฉันหน้าแดงไม่กล้าสู้หน้านายขนาดนี้เนี่ย
"เอ้า ขึ้นรถสิมัวแต่ก้มหน้าอยู่นั่นแหละ หรือว่าต้องให้ฉันจุดธูปอัญเชิญขึ้นรถรึไง! -*- "
"อะ..อื้อ" ฉันรีบเปิดประตูรถไปนั่งทันที
"ขาดเข็มขัดด้วย ฉันยังไม่อยากถูกจับเพราะเธอ! - -"
"อืม นายขับดีๆไปเถอะ!"
"เออน่า! - -"
อะ...อีตานี่เวลาจะโหดก็โหดจริงๆเล้ยย ฉันเนี่ยไม่น่าไปหัวใจเต้นแรงกับคนแบบนี้เลย
"เอ๊ะ!"
"อะไรอีกว่ะ!"
"คือ มือถือฉันแบตหมดน่ะ ขอยืมหน่อยนะฉันต้องโทรบอกเพื่อนป่านนี้เขาคงเป็นห่วงและตามหาฉันจะแย่แล้ว"
"หึ!ไอ้เวรนั่นสินะ ทำไมไม่โทรหากันวันเดียวถึงกับคลั่งเลยงั้นหรอ - -^"
"ฉันไม่ได้คลั่ง! กรี๊ดด! นายขับรถให้มันดีๆหน่อยสิ เมื่อกี้นายเพิ่งฝ่าไฟแดงไปนะไม่กลัวตำรวจจับรึไง!"
"ถ้าฉันกลัวไอ้ตำรวจกระจอกพวกนั้นฉันคงไม่ฝ่ามันมาหรอก! เธอน่ะนั่งดีๆแล้วหุบปากซะ ถ้าเธอกรี๊ดอีกครั้ง ฉันจะจูบเธอ!"
"ก็ดูนายขับรถเซ่! ฉันน่ะไม่ชินหรอกนะนายก็ขับให้มันช้าลงหน่อยไม่ได้หรือไง"
"ฉันก็ขับของฉันแบบนี้มาตั้งนานแล้วเธอหุบปากซะทีเถอน่า ถ้าเธอทนไม่ได้ก็ลงไป! อ้อ ถ้าคราวนี้เจอไอ้พวกสวะนั่นอีกฉันจะไม่ช่วยแล้วนะ เสียเวลา - -"
ฉันที่ทำท่าจะเก็บของลงจากรถก็นั่งนิ่งแล้วสงบปากสงบคำทันที ฉันยอมอยู่กับหมอนี่ดีกว่าต้องไปเจอเรื่องแบบเมื่อคืนนี้
"นี่!นาย ฉันขอยืมโทรศัพท์โทรบอกเพื่อนหน่อยไม่ได้หรือไงว่าไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ!"
"ไม่ให้!ฉันไม่ให้เธอยืมโทรศัพท์ของฉันโทรหาผู้ชายอย่างไอ้เวรนั่นหรอกนะ!"
"นี่นาย!โซลิคเขาเป็นคนดีนะ เขาดีกว่านานหลายเท่า เขาเป็นสุภาพบุรุษ ไม่หยาบคาย ป่าเถื่อน เหมือนนายหรอกนะจำไว้ด้วย!"
เอี๊ยดดดด!
หมอนั่นหยุดรถแล้วหันมามองฉันตาขวางทันที ฮึ่ย!มันจะมากไปแล้วนะ ทั้งดูถูกฉันสารพัดแล้วยังมาดูถูกฉันอีก มากไปแล้วฉันไม่มีทางยอมให้คนอย่างนายมาข่มขู่ฉันอีกแล้ว!
"เมื่อกี้ฉันบอกให้เธอเงียบใช่มั๊ย!"
มะ...หมอนี่เป็นอะไรนะทำไมต้องโกธรขนาดนั้นด้วย ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอ
"ฉันบอกเธอแล้วนะว่าถ้าเธอไม่หุบปากฉันจะจูบเธอ! ฉันน่ะพูดจริงทำจริงนะแล้วฉันก็จะทำให้ดู!"
อุบ!
"OxO"
ตอนนี้ปากของฉันถูกปิดด้วยปากของนายแอเรส ริมฝีปากของเขามันร้อนแรงมากจนฉันแทบจะไม่มีแรงต้าน ยิ่งฉันพยายามผลักเขาเขาก็ยิ่งรุกหนักขึ้น เหมือนฉันยิ่งห้ามเขาก็จะยิ่งทำ ถ้าเขาไม่หยุดฉันอาจจะขาดอากาศหายใจตายก็ได้ แต่นี่มันเฟิร์สคิสของฉันนะ จูบแรกของฉันมันต้องมาจากชายหนุ่มที่เพอร์เฟ๊คอย่างโลแกน เลอร์แมน หรือ โรเบิร์ต แพททินสันสิไม่ใช่จากผู้ชายป่าเถื่อน หยาบคาย นิสัยเสียแบบนี้!
"อื้อๆๆ อ่อยอั้นอ๊ะ! (ปล่อยฉันนะ!)"
"ฉันเตือนเธอแล้วนะว่าอย่าท้าฉัน!"
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็จู่โจมด้วยริมฝีปากอีกครั้ง ฉันพยายามทุบอกพร้อมผลักเขาออกไปแต่แรงของฉันมันสู้แรงของหมอนั่นไม่ได้เลย ริมฝีปากของเขาครอบงำริมฝีปากของฉันอยู่เนิ่นนานจนฉันไม่มีแรงจะผลักเขาให้ถอยไป ฉันไม่มีทางสู้แรงของเขาได้เลยสินะ ถ้าเขาไม่หยุดมันอาจจะไม่ใช่แค่จูบแน่ๆ ทั้งๆที่ฉันเพิ่งผ่านเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อคืนมาแท้ๆทำไมฉันจะต้องมาเจอกับคนป่าเถื่อนแบบหมอนี่ด้วย น้ำตาของฉันค่อยๆไหลลงช้าๆ แล้วเขาก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากปากของฉัน หน้าของเขากับฉันตอนนี้อยู่ห่างกันไม่ถึงนิ้ว
"ฮึก ฮึก นายถอยไปเลยนะ! ถอยไปเดี๋ยวนี้ ออกไปให้พ้นจากชีวิตฉันเลยนะ! นายรู้มั๊ยว่านั่นน่ะมันจูบแรกของฉันนะ นายทำอย่างงี้ได้ยังไงแอเรส ฉันเป็นเพื่อนของ ฮึก ฟ้าใสแฟนนายนะ ฮึก ฮือ~ T^T"
"O_O"
ฉันพูดพร้อมกับผลักเขาออก เขาเองก็คงจะเพิ่งนึกได้สินะว่าฉันเป็นเพื่อนของแฟนเขาเลยตกใจขนาดนั้น ฉันต้องรีบไปจากนี้ให้เร็วที่สุด ฉันรับสถานการณ์แบบนี้ไม่ไหวอีกแล้ว ฉันหยิบกระเป๋าพร้อมกับเปิดประตูรถออกไป
"ปล่อยฉันนะ! อย่าเอามือสกปรกของนายมาแตะต้องฉันนะ!" ฉันพูดพร้อมสะบัดมือออก
"เธอจะไปไหน! เดี๋ยวก็โดนฉุดเหมือนเมื่อคืนหรอก คราวนี้ไม่มีใครไปช่วยเธอหรอกนะ!"
"แล้วมันต่างกันยังไงถ้าฉันต้องไปกับคนอันตรายอย่างนายน่ะ มันก็ไม่ต่างจากไอ้โรคจิตเมื่อคืนนั่นเท่าไหร่หรอกนะ!"
"งั้นหรอ ฉันเลวไม่ต่างจากไอ้สวะนั่นงั้นหรอ แล้วฉันปล่อยเธอรอดมาได้ยังไงทั้งคืนนะ หึ!แต่เธอไม่ต้องกลัวนะ เธอไม่รอดแน่คราวนี้!"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด! ปล่อยนะ!"
Talk :: พอดีตอนนี้คิดนิยายออกเลยแวบมาอัพเลย ติดไว้ก่อนนะจ้ะ ลุ้นๆๆว่านางเอกจะรอดมั๊ย?
เดี๋ยวจะรีบมาอัพนะจ้ะ เม้นเป็นกำลังใจทีนะจ้ะ :D
Qreaz. 10
ความคิดเห็น