คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter1►สุดท้ายเธอก็ต้องไปกับฉัน!◄ [100%]
Chapter 1
สุดท้ายเธอก็ต้องไปกับฉัน!
[Ares's Part]
เฮ้ออ! ฟ้านะฟ้า ทำไมต้องให้ผมมางานศพอะไรนี่ด้วยว่ะ แถมต้องมาเจอกับยัยคุณหนูตกอับนั่นอีก
เหอะ ทำเป็นหยิ่งกว่าผมจะลากมาด้วยได้ก็เสียเวลาไปเป็นชาติ แถมยังมาส่งเสียงกรี๊ดแสบแก้วหูผมอีก
ผมขับรถของผมแบบนี้อยู่แล้ว ฟ้าก็นั่งจนชินไม่เห็นพูดอะไร มียัยนี่คนแรกที่มากรี๊ดใส่ฟูผมเนี่ย พูดแล้วอารมณ์เสีย
ผมน่ะไม่ชอบง้อใครหรอกนะ อยากจะลงไปก็เชิญแถวนั้นนะ มีความคนโดนแท๊กซี่พาไปข่มขืนบ่อยจะตาย
ดี พูดหญิงอย่างยัยนี่จะได้รู้สึกซะบ้าง
ตอนนี้ผมขับรถออกมาจากตรงนั้นได้ประมาณ4กิโลแล้ว อย่างมากก็แค่โดนพ่อบ่นนิดหน่อย
ผมไม่รู้หรอกนะว่าพ่อจะอยากเจอยัยบ้านี่ไปทำไม แต่ยังไงสักวันเดี๋ยวพ่อก็ต้องได้เจออยู่ดี เจอตอนไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ
เอี๊ยดดดดดด!
"โธ่เว้ย! ทำไมฉันจะต้องมาเสียเวลากับยัยนี่ด้วยนะ"
ผมกำลังขับรถกับไปที่ที่ทิ้งยัยนี่ไว้ข้างทางเพราะอะไรก็ไม่รู้สิ อยู่ๆผมก็กลับรถกลับมา
ถ้ามองตามสายตาผู้ชาย ยัยนี่เป็นคนที่สวยมากคนนึง ถ้าไม่ติดนิายซื่อๆของเธอนะ
ชีวิตนี้เธอคงอยู่แต่ในหอคอยมาตลอดสินะ เป็นคุณหนูมาตลอด รับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ก็ไม่แปลกหรอก
กึก!
ผมลงจากลงแล้ววิ่งไปดูรอบๆแถวนี้ แต่ก็ไม่เจอเธอเลย
"โธ่เว้ย! ยัยนี่นี้ทำไมชอบสร้างแต่ปัญหาว่ะ"
ผมกลับเข้ามาในรถเจอมือถือเธอตกไว้ แล้วแบบนี้ผมจะติดต่อเธอยังไงว่ะเนี่ย
"ฮัลโหล!พ่อ รู้ที่อยู่ของยัยเฮสเทียอะไรนั่นมั๊ย - -"
(แกจะเอาไปทำไม แล้วไหนบอกจะพาหนูเฮสเทียมาหาฉันไง นี่ฉันรอจนหงอกจะขึ้นแล้วนะ!)
"แค่นี้หงอกยังขึ้นไม่พออีกรึไง เอามาเหอะน่า ถ้าพ่อไม่รีบให้พ่ออาจจะไม่ได้เจอยัยนั่นอีกเลยก็ได้"
(ห๊ะ! O_O แกต้องดูแลหนูเฮสเทียเขาดีๆนะพ่อแม่เขามีบุญคุณกับฉันมาก คอนโดของหนูเฮสก็คอนโดดียวกับแกนั่นแหละ)
"อะไรนะ!แล้วทำไมผมไม่เคยเจอยัยนั่นเลยล่ะ"
(ก็เธออยู่บ้านตลอด พ่อแม่เธอซื้อไว้ให้เก็บไว้เพื่อมีเรื่องต้องใช้เท่านั้นเอง)
"เออๆๆ ไว้คุยกันนะพ่อ - -^"
(เฮ้ย แล้วเรื่องหนูเฮสทะ..)
ติ๊ด!
"เหอะ!บังเอิญเกินไปจริงๆ"
ตอนนี้ผมกำลังขับรถไปที่คอนโด แต่ถ้าเลี้ยวขวานี่ไปรถติดแน่ๆ อีกอย่างผมก็ถนัดไปทางลัดด้วย
ผมเลี้ยวเข้ามาในซอยเปลี่ยวๆซอยนึงมันเป็นทางลัดไปคอนโดผมที่เร็วที่สุด!
[Hestia's Part]
ฉันจะทำยังไงดี!ไม่มีใครสักคนผ่านมา ฉันไม่มีเสียงจะตะโกนออกไปแล้ว ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยฉันที
"ฮ่าๆๆ หนูผิดเองนะที่มาเดินอยู่บนถนนแบบนั้น ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้สารเลว! ปล่อยฉัน แฮ่กๆ นะ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันที T_T"
ฉันไม่มีแม้แต่แรงจะเปล่งเสียงแล้ว ฉันไม่มีแรงแล้ว ทำไมไม่มีใครผ่านมาสักคนนะ มาช่วยฉันให้หลุดออกไปจากไอ้สวะนี่สักที
"ใครจะมาช่วยเธอได้ล่ะ ฮ่าๆๆ"
ไอ้สวะนั่นกำลังซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอของฉัน น่าขยะแขยงที่สุด! มันกำลังพยายามจะปลดกระดุมเสื้อของฉัน
เอี๊ยดด!
"เฮ้ย! ทำไรว่ะ" เสียงนี่มันคุ้นๆนะ แต่ฉันไม่มีแรงแล้ว แต่ฉันต้องบอกให้เขาช่วยฉันให้ได้
"เรื่องของผัวเมีย แกอย่ามายุ่ง!"
"ชะ...ช่วย ด้วย" ฉันพยายามเปล่งเสียงออกไป ไอ้สวะนั่นเลยใช้มือสกปรกของมันปิดปากฉัน แล้วพยายามที่จะไล่นายคนนั่นออกไป
"-*- ห๊ะ! เมื่อกี้ยัยนั่นพูดว่าอะไรนะ"
"หุบปากน่าคนดี แกน่ะออกไปได้แล้ว ยัยนี่ไม่ได้พูดอะไรซะหน่อย ผัวเมียเขาจะคุยกันน่า"
"หึ!น่าสมเพชที่สุด ทำอะไรกันกลางถนน ฉันไม่อยากจะยุ่งด้วยหรอกนะ" พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไป ฉันเห็นร่างเขาลางๆแต่เขาจะไปไม่ได้นะ
"อย่าไปนะ! ชะ..ช่วย อึก! ด้วย" ไอ้สวะนั่นต่อยที่ท้องฉันจนตอนนี้ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตาแล้ว
"เฮ้ย! เวรเอ๊ย ทำอะไรว่ะ" นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยินก็ที่สติทั้งหมดจะดับไป
[Ares's Part]
เอี๊ยดดดด!
ผมขับรถมาเจอแท๊กซี่คันนึงจอดเลยลงไปเพื่อจะเจอยัยนั่น แต่จอดแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทำอะไรอยู่ แต่ถ้าเกิดคนในรถในเป็นยัยนั่นล่ะ
ผมเลยวิ่งเข้าไปดูสิ่งที่ผมเห็นคือ ไอ้เวรคนนึงกำลังคร่อมผู้หญิงคนนึงอยู่ แต่เธอคงจะตัวเล็กมาก ร่างของมันเลยบังหมด
"เฮ้ยทำไรว่ะ!" ผมลองตะโกนถามไปเพื่อว่าจะเป็นยัยนั่น
"เรื่องของผัวเมีย แกอย่ามายุ่ง!" ไอ้เวรนั่นตอบกับมา แล้วหันไปสนใจยัยนั่นต่อ อย่างกับฉันอยากจะยุ่งนักแหละ แค่อยากจะรู้ว่าจะใช่ยัยนั่นรึเปล่า
"ชะ...ช่วย ด้วย" ยัยผู้หญิงคนนั้นพูดมา ท่าทางคงจะเหนื่อยสินะ แต่เสียงนี้มันคุ้นๆนะ
"-*- ห๊ะ! เมื่อกี้ยัยนั่นพูดว่าอะไรนะ"
"หุบปากน่าคนดี แกน่ะออกไปได้แล้ว ยัยนี่ไม่ได้พูดอะไรซะหน่อย ผัวเมียเขาจะคุยกันน่า" เหอะ!แต่ถ้าเป็นยัยนั่นจริงๆคงไม่ยอมให้คนอื่นาพูดแบบนี้หรอกมั้ง
"หึ!น่าสมเพชที่สุด ทำอะไรกันกลางถนน ฉันไม่อยากจะยุ่งด้วยหรอกนะ" เสียเวลาผมจริงๆเลย
"อย่าไปนะ! ชะ..ช่วย อึก! ด้วย" นี่มันเสียงยัยนั่นจริงๆด้วย ไอ้เวรเอ๊ย ทำร้ายได้แม้กระทั่งผู้หญิง
"เฮ้ย! เวรเอ๊ย ทำอะไรว่ะ" ผมรีบหันกลับไปแล้วกระชากตัวไอ้สวะนั่นออกมาแล้วอัดมันไม่ยั้ง
"แกรู้มั๊ยว่ายัยนี่เป็นใคร แกมีสิทธิ์อะไรไปทำกับเธอแบบนี้ห๊ะ! เรื่องของผัวเมียงั้นหรอ จูบแรกยัยนี่มีรึยังก็ไม่รู้เล้ยย ไอ้เวรเอ๊ย!"
ผมกระหนำมัดใส่ไอ้สวะนั่นไม่ยั้ง จนมันสลบไป
"อย่าให้ฉันเจอแกอีกนะ ไม่งั้นแกได้ตายคาตีนฉันแน่ แล้วอย่ามายุ่งกับยัยนี่อีกนะ!"
พูดเดินข้ามร่างมันแล้วเอาสูทห่อตัวยัยนั่นแล้วอุ้มขึ้นพาไปที่รถ ต้องพาไปคอนโดสินะ ขืนพาไปโรงพยาบาลในสภาพแบบนี้ยัยพวกพยาบาลงี่เง่านั่นก็จะคอยถามผมว่าเธอไปทำอะไรมา ผมทำอะไรเธอ บลาๆๆ น่ารำคาญที่สุด
ตอนนี้ผมขับรถมาถึงคอนโด และกำลังอุ้มยัยนี่ขึ้นไปที่ห้อง ว่าแต่ยัยนี่ห้องอะไรว่ะ ช่างเหอะไปห้องผมก่อนล่ะกัน
"ฮึ่ย!เธอจะทำให้ฉันลำบากไปถึงไหนว่ะ"
One, 21 guns Lay down your arms Give up the fight One, 21 guns Throw up your arms into the sky,You and I
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมเลยวางยัยนั่นไว้บนเตียงแล้วรับโทรศัพท์
"ฮัลโหล"
(ไฮคะ แอเรส ทำอะไรอยู่คะ ฟ้ากวนเวลาคุณอยู่กับกิ๊กรึเปล่า?)
"ตลกน่าฟ้า ผมไม่เคยมีใครคุณก็รู้
พูดจบผมมองไปทางยัยนั่น ทำไมผมถึงต้องมองว่ะ ยัยนั่นเป็นแค่คนที่ผมช่วยชีวิตไว้นะ ไม่ใช่กิ๊กอะไรนั่นซะหน่อย
(แหม ฟ้าก็รู้นะคะ แต่แฟนฟ้าเนี่ยหล่อมากซะขนาดนั้นมีผู้หญิงมาติดก็ไมาแปลกนะ)
"- - ไร้สาระน่าฟ้า แล้วฟ้าจะกลับมาเมื่อไหร่อ่ะ คิดถึงจะตายแล้ว"
(เอ่อ...คือ ฟ้าขอโทษนะแอเรส ฟ้าตอนอยู่ต่ออีก2เดือนอ่ะคะ พอดีบริษัทที่นี่ยังไม่เรียบร้อยอ่ะคะ)
"-*- ห๊ะ! จะอยู่ต่ออีก งั้นเดี๋ยวผมบินไปหาคุณเองก็ได้นะ ผมขี้เกียจรอตั้งสองเดือน"
อะไรว่ะ!จะอยู่ต่ออีก แค่นี้ผมก็คิดถึงยัยนั่นแทบบ้าแล้วนะ ให้รออีกสองเดือนผมบินไปหาวันเดียวก็ถึงแล้ว
(แอเรสคะ ฟ้าคิดว่าคุณคงเข้าใจนะ ถึงคุณมาที่นี่ฟ้าก็คงงานยุ่งไม่มีเวลาอยู่กับคุณนะคะ)
"โธ่!อะไรว่ะเนี่ย ยังไงแค่ผมได้เห็นหน้าคุณก็พอแล้ว ไว้ปลายๆเดือนผมจะบินไปหานะ"
(ค่ะดีจังสิ้นเดือนฟ้าจะได้เจอคุณแล้ว ชวนพวกออสตันมาด้วยนะคะ งั้นฟ้าวางก่อนนะ)
"อืม ฝันดีครับ สิ้นเดือนเจอกัน"
(คะ ฝันดีนะ)
ปิ๊ป!
ผมทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา พร้อมกับมองไปทางยัยนั่นที่นอนอยู่บนเตียง ผมจะทำยังไงกับยัยตัวปัญหานี่ดีว่ะเนี่ย
ติ๊ด ตี๊ด ติ๊ด ตี๊ด!
"ปิดซะทีสิคะ ป้านมเสียงมันดังนะ!"
ผมค่อยๆเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุก กี่โมงแล้วว่ะ เฮ้ออ เพิ่งแปดโมง ปวดหลังชะมัด เมื่อกี้ยัยนั่นเรียกป้านมงั้นหรอ
"หึ!คงจะไม่เคยกับการอยู่คนเดียวสินะ อยู่บนหอคอยมากี่ปีล่ะ"
"อืมมม"
ผมมองไปที่ยัยคุรหนูตกอับที่นอนอยู่บนเตียง เมื่อคืนผมให้แม่บ้านมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเช็ดตัวให้ยัยนี่ แล้วผมก็เผลอหลับข้างๆเตียงยัยนี่
ปวดหลังชะมัดเล้ย วันนี้ผมมีธุระกับพวกไอ้ออสตันด้วย ควรจะรีบปลุกยัยนี่แล้วไล่ออกไปจากห้องผมสักที
"นี่! เธอตื่นได้แล้ว รีบๆตื่นแล้วออกไปจากห้องฉันสักทีสิว่ะ - -"
"หืมมม นายเป็นคายอ่าา เข้ามาในห้องฉันทำมายยย = ="
ยัยนั่นค่อยๆลืมตามองผมแล้วก็หลับตาต่อไป
"ผู้หญิงบ้าอะไรว่ะ! ตื่นสายจริงๆ เธอรีบๆลุกแล้วออกไปจากห้องฉันสักทีสิว่ะ!" ผมตะโกนใส่ยัยนั่น ทำให้ยัยนั่นลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
"อะไรของนายห๊ะ!นี่มันห้องฉันนะ ดะ...เดี๋ยวนะนายกับฉัน อยู่ในห้องด้วยกันทั้งคืนงั้นหรอ o_O?"
"เออ - -"
"นะ...นายทำอะไรกับฉันห๊ะ! แล้วเสื้อผ้าฉันไปไหน ฮึก ฮึก ฮือ~ นายทำอะไรฉัน ฉันเป็นเพื่อนของแฟนนายนะ นายทำแบบนี้ได้ยังไง ฮืออ~"
ยัยนั่นร้องไห้โวยวายแล้วขว้างทุกอย่างที่มีอยู่ในมือใส่ผม ยัยนี่ถ้าจะเป็นคุณหนูที่ไม่เคยมีแม้แต้จูบแรกจริงๆสินะ
"โอ๊ย! นี่ยัยบ้า ถ้าเธอไม่เลิกปาข้าวของ ฉันจะทำแบบที่เธอคิดจริงๆนะ - -^ "
"ฮึก ฮืออ~ ยังจะมีหน้ามาพูดอีกงั้นหรอ นายทำไปแล้วนี่ นายทำไปแล้ว ฉันต้องเสีย...ฮือออ~ T0T"
"55555 เธอนี่ตลกนะ เธอน่ะยังไม่ได้เสียอะไรไปให้ใครซะหน่อย ทั้งฉันแล้วก็ไอ้สวะเมื่อคืนนั่นด้วย ทีนี้เลิกโวยวายซะที ฉันรำคาญ!"
พอได้ยินแบบนั้น ยัยนั่นก็หยุดปาขว้างของแล้วหันมาคุยกับผม เหอะ!ยัยนี่เป็นผู้หญิงที่ผมไม่อยากอยู่ด้วยมากที่สุดในโลก น่ารำคาญ ไม่ฟังเหตุผล ขี้โวยวาย!
"ห๊ะ! แล้วเสื้อผ้าฉันไปไหนล่ะ แล้วทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ T_T"
"โว๊ยย! ฉันน่ะไม่ทำอะไรผู้หญิงที่ไม่เต็มใจหรอกนะ โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างเธอ ส่วนเรื่องเสื้อผ้า ฉันให้แม่บ้านมาเปลี่ยนเสื้อให้เธอแล้วเอาชุดไปสักแล้ว เอ้านี่ เสื้อผ้าของเธอ แล้วเธอน่ะหัดของใจผู้มีพระคุณซะบ้างนะฉันน่ะช่วยเธอไว้จากไอ้แท๊กซี่โรคจิตเมื่อคืนนั่นนะ"
ฟุบ!
ผมโยนเสื้อให้เธอ เธอรับแล้วมองพร้อมกับว่าผมเป็นชุด ยัยนี่ขี้บ่นจริงๆเล้ยย
"ไม่มีมารยาท! ไม่รู้ว่าฟ้าทนคบกับนายไปได้ยังไงนะโยนข้าวของให้ผู้หญิงไม่มีมารยาทจริงๆ แล้วก็ขอบใจนะที่ช่วยฉันจากไอ้โรคจิตเมื่อคืนนั่นน่ะ แถมยังให้คนมาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันอีก - -"
"เหอะ! ฉันน่ะมีมารยาทกับคนที่ควรมีมารยาทเท่านั้น!เธอเองก็ไม่ต้องรักษามารยาทอะไรมากหรอกนะ เพราะว่าเธอไม่ได้เป็นคุณหนูไฮโซผู้สูงศักดิ์อีกแล้วไม่ต้องมาวางตัวมากนักหรอก - -"
"ฉันไม่ได้วางตัวย่ะ ฉันแค่มีมารยาทเท่านั้น แล้วพวกกับกระเป๋ากับมือถือฉันอยู่ไหนล่ะ"
"อยู่ในรถ - -"
"อืม งั้นพอฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วนายพาฉันลงไปเอาทีสิ"
"เธอได้ของคืนแน่ แต่เธอต้องไปหาพ่อกับฉันก่อน - -"
"ไม่ไป!ฉันต้องรีบกลับบ้าน แล้ววันนี้ฉันนัดกับโซลิคไว้ด้วย"
"ยกเลิกนัดกับแฟนสักครั้งมันจะเสียเวลาอะไรนักหนาว่ะ เมื่อคืนพ่อฉันก็รอเจอเธออยู่แต่เธอดันมาสร้างปัญหาอีก เพราะฉะนั้นวันนี้ยังไงเธอก็ต้องไปกับฉัน!"
"ไม่ไป! และฉันจะบอกนายอีกครั้งนะว่าฉันกับโซลิคไม่ได้เป็นอะไรกัน - -^"
"เธอคิดว่าเธอมีทางเลือกอื่นงั้นหรอ อีกอย่างคอนโดเธอก็อยู่ที่นี่ยังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้น - -"
"ห๊ะ!นายหมานความฉันอยู่คอนโดเดียวกับนายแล้วทำไมนายไม่พาฉันไปส่งที่่ห้องเล่า"
"ยัยบ้านี่ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ห้องไหน รีบไปแต่งตัวได้แล้วยังไงเธอก็ต้องไปกับฉัน"
"อืม ก็ได้ฉันจะไปกับนายเพราะเมื่อคืนฉันสัญญาว่าจะไปกับนายอีกอย่างคุณพ่อของนายท่านก็รอฉันอยู่"
"พูดแบบนี้ไม่เรื่องมากตั้งแต่แรกก็จบแล้ว - -"
พูดจบยัยนั่นก็เดินเชิดเข้าไปในห้องน้ำ ยัยบ้านี่เรื่องมากจริงๆ เหอะ พอพาไปเจอพ่อแล้วผมจะได้รีบๆทิ้งยัยนี่ไปซะที
"แต่สุดท้ายยังไงเธอก็ต้องไปกับนั่นแหละเฮสเทีย - -"
นายนั่นบ่นงึมงำอะไรกันนะ น่ารำคาญจริงๆ
Talk :: ในที่สุดก็จบตอนแรกแล้วนะจ้ะ ขอโทษทีที่มาอัพช้านะจ้ะ ช่วงนี้ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ยุ่งๆนิดหน่อย
ขอเม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยนะจ้ะ จะรีบอัพเลย มีเรื่องติชมตรงไหนเม้นบอกได้เลยนะจ้ะ รับทุกคอมเม้นจ้าา ขอบคุณจ้ะ :3
Thank you for theme :)
Qreaz. 10
ความคิดเห็น