คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เป็นเรื่อง 100%
หลังจากที่ผมตอบตกลงเลื่อนขั้นจากเพื่อนมาเป็นแฟนกับมาคัสเรียบร้อย เราก็ตัดสินใจจะประกาศให้เดอะแก๊งรู้ เลยนัดรวมตัวกันที่บ้านของไอ้คาร์ลเหมือนเดิม
ณ สวนหน้าบ้านคาร์ล
“มึงมีอะไรสำคัญมากหรอวะเจีย ถึงรอให้ถึงกำหนดนัดของเราไม่ได้ ต้องเรียกรวมตัวก่อนเนี่ย” ไอ้มาร์คบ่นออกมา ก็นะปกติกลุ่มผมจะรวมตัวกันเดือนละครั้ง แต่นี่เพิ่งเจอกันไป เมื่อสองวันก่อนเอง ผมก็นัดรวมกันอีกครั้ง
“เจียมันคงมีเรื่องสำคัญละมั้ง มันไม่ได้งี่เง่า โง่ดักดานเหมือนมึงนี่มาร์ค” ลูซัสนี่ชอบกัดไอ้มาร์คสุดๆเลยนะผมขอบอก
“ไอ้ลูซัสมึงนี่ก็เบรกกูตลอดเลยนะ แอบคิดไรกับไอ้เจียปะเนี่ย”
“หึ เรื่องอะไรกูจะคิดกับไอ้เจีย คิดกับมึงสนุกกว่าเยอะ” ห๊ะ เอาแล้วไงไอ้สองคนนี้จะเป็นแบบผมกับมาคัสหรอวะ โอ้วววว คาร์ล ในกลุ่มคงมีมึงคนเดียวแหละที่จะมีลูกหลานสืบตระกูล T_____T
“ห๊ะ มึงว่าอะไรนะลูซัส พอดีกุคุยไลน์อยู่ ไม่ได้ฟังหวะ”
“หึ” ลูซัสยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วก็มองไอ้มาร์ค พร้อมกับกระชากโทรศัพท์ไอ้มาร์คมาดูด้วย โห...มีหึงกันด้วยอะ ผมว่าปล่อยให้มันสองคนเคลียกันเองละกัน ลูซัสคงมีวิธีจัดการไอ้บ้ามาร์คได้แหละ
อ้าวๆ แล้วนี่ไอ้คุณแฟนของผมมันไปไหนวะ แม่งบอกจะมาบอกให้เพื่อนๆรู้แล้วเดินไปตามไอ้คาร์ลเสร็จก็หายหัว ขาดมันคนเดียวแล้วนะ
“เจีย มีเรื่องอะไรจะบอกหรอ” คาร์ลคงเห็นว่าผมไม่บอกอะไรสักทีเลยเอ่ยถามออกมา ก็อยากจะรีบๆบอกอะนะแต่ขาดคนสำคัญนี่ ไอ้มาคัส หายหัวไปไหนวะ
“รอมาคัสมาก่อนนะ” คาร์ลไม่ตอบอะไรแค่พยักหน้าตอบกลับมา ส่วนไอ้สองหน่อนั้นก็กัดกันไป แซะกันไป ผมละเชื่อมันเลย ถ้าไอ้มาร์คคบกับลูซัสนี่ใครจะรุก ใครจะรับหว่า แอบลุ้นเหมือนกันแฮะ หึหึ
“พูดถึงก็มาพอดี ตายยากชิบ” พอไอ้มาร์คพูดจบผมก็หันไปมอง กว่าจะมาได้นะคุณแฟน
“มาคัส มึงแม่งช้าชิบหาย ถ้าไม่ติดว่ากูอยากรู้เรื่องไอ้เจียเมียรักของกูนะ กูหนีกลับละ” เอ่อ สันขวานมาร์ค กูไปเป็นเมียมึงตอนไหน บรรทัดไหน วรรคไหนวะ ห่า
“หึ เจียไปเป็นเมียมึงตอนไหน จำได้ว่ากูเปิดซิงนะ” >///< โอ๊ยยยยไอ้บ้ามาคัส ถ้ามึงจะพูดนิ่งๆดูสบายๆขนาดนี้ จะให้กูมานั่งเกร็งทำติ่งอะไรวะ
“ห๊ะ อะไรนะไอ้ฟายมาคัส มึงกับไอ้เจีย มึงกับมัน เหี้... กูจองมันก่อนนะเว้ยยยย” จองห่าไร เพื่อนกูไม่ใช่หรอมึงอะ เอ๊ะแต่มาคัสก็เพื่อนมาก่อนนี่หว่า โอ๊ยสับสน
“หึ มึงจอง มึงเลยแค่มองไงมาร์ค กูสปาร์คกูก็เอาแม่งเลย”
“”เหี้..มาคัส เจียมึงไปยอมมันได้ไง มันคนไม่มีหัวใจนะเว้ย เปลี่ยนใจมาหากูตอนนี้ยังทันนะ โอ๊ย...ตบหัวกูมัยวะลูซัส”
“มึงอะเก็บปาก เก็บแรงไว้ เคลียร์กับกูเรื่องคนในไลน์มึงเหอะ ตายคาอกกูแน่” เอิ่ม ลูซัสมันอะไรกับไอ้มาร์ควะ ผมละสงสัยจริง ไอ้ประโยคสุดท้ายก็เบาซะไม่ได้ยินเลยอะ
“แล้วสรุปที่เรียกรวมตัวกันนี่เรื่องนี้หรอ” คาร์ลถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ ไอ้พวกนี้มันไม่คิดจะตกใจหรืออะไรบ้างเลยหรอวะเนี่ย
“พวกมึงไม่ตกใจหรอ” ผมถามด้วยสีหน้างงๆ
“ไม่เลยสักนิด มาคัสแสดงออกชัดเจนเรื่องนายจะตาย แค่นายไม่รู้ตัวเองต่างหากจอร์เจีย” อะไรของคาร์ลวะ มาคัสมันแสดงออกชัดเจนตรงไหน เมื่อไหร่ ยังไง งงแดก
“ยังไงวะ”
“กูบอกเองๆ คืองี้นะเจีย มาคัสอะปกติมันไม่ค่อยสนใจเรื่องของใครสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นเรื่องของมึงนะ ไอ้มาคัสจะโคตรสนใจและใส่ใจทุกอย่างเลย แต่ตอนแรกก็ไม่คิดว่ามันจะสปาร์คกับมึงจริงๆ คิดแค่ว่ามันรักและสนิทกับมึงที่สุดในกลุ่มคงเป็นห่วงกันธรรมดา ที่ไหนได้ แม่ง แย่งกู T____T” หน้าไอ้มาร์คนี่ดูเหมือนคนพยายามเศร้าเลย เหอะ ไอ้เสแสร้ง
“หึ รู้กันแล้วก็ดี กูกับเจียจะได้ไม่ต้องอธิบาย”
“กูคงต้องเริ่มอย่างจริงจังบ้างแล้วสินะ” อะไรวะ ลูซัสจะเริ่มอะไร ต่อมอยากเสือกทำงานอย่างไวเลยตอนนี้
“เริ่มไรวะลูซัส”
“หึ” แงะมาแค่เสียงหึ แล้วก็ยิ้ม เห้ยยย ยิ้มชั่วเหมือนตอนไอ้มาคัสอยู่กับผมสองคนเลยอะ ใครจะซวยวะเนี่ย
“อืม งั้นถ้าหมดเรื่องแล้ว กูกลับก่อนนะ มีเรื่องต้องไปเคลียร์” ลูซัสเอ่ยลาคนแรก
“เออๆ โชคดีมึง” อันนี้ไอ้มาร์คบอกครับ แถมโบกมือยิ้มร่าเชียว ดีใจอะไรของมัน
“ไม่ต้องมาโบกมือ มึงก็ต้องไปกับกู เพราะเรื่องที่กูจะเคลียร์อะเรื่องของมึงกับกู” ฮ่าๆ ตอนนี้ไอ้มาร์คหน้าเสียเลยอะ ลูซัสกับไอ้มาร์คนี่มันต้องมีซัมติงไรกันแน่เลย โอ๊ย อยากรู้ๆ
“อืมๆ งั้นเราก็กลับกันได้แล้วเจีย ไม่ต้องทำหน้างง กูไม่มีเรื่องเคลียร์ แต่อยากกินมึง ปะ” อ้าว ไหงทำไปทำมา กลายเป็นผมซวยก่อนไอ้มาร์คละวะ
“ไม่ต้องโอบเอวก็ได้มาคัส”
“หวงตัวกับกูหรอมึงอะ”
“เปล่า แต่กูอาย”
“อายไรวะ เพื่อนกันทั้งนั้น”
“เพื่อนนี้แหละตัวดีเลย ไอ้มาร์คไม่ต้องมายิ้มเลยมึง เดี๋ยวโดนลูซัสจัดการแล้วจะรู้”
“หึ ไม่ต้องไปหาเรื่องมาร์คมันหรอก มันยังไม่โดนตอนนี้หรอก แต่อีกหน่อยไม่แน่”
“มึงรู้อะไรมาหรอมาคัส”
“กูไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น ถ้าเป็นเรื่องของมึงแล้วค่อยมาถามกูนะเจียเมียรัก” พูดอย่างเดียวกุก็เขินจะตายเสือกหอมโชว์อีก โอ๊ยยยย อายเว้ยยย >////<
_____________________________ 40% __________________________
มาร์ค....ขอเม้าส์
สวัสดีครับผม ผมนายมาร์ค หนุ่มหล่อ รวย จวยมาตรฐาน ฮ่าๆ
ถึงคราวที่ผมจะออกมาเม้าท์มอยบ้างไรบ้าง เอ๊ะ อะไรนะ ไม่อยากรู้เรื่องผมหรอ
โหดร้ายเกินไปแล้วนะคุณอะ T___T
บ้านผมทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ทุกอย่างบนโลกใบนี้ ตระกูลผมได้เลยตำแหน่งผู้มีอำนาจสูงสุดของโลก อันดับ 4 มาครองอย่างง่ายดาย อันดับ 1 นี่ท่านคาร์ลเขาครอบครองโดยไม่คิดจะให้ใครสามารถมาแย่งได้ อันดับ 2 ก็เพื่อนกัดของผม ลูซัส อันดับ 3 นี่ จอร์เจียครับ อันดับ 4 ก็อย่างที่บอกผมเอง อันดับ 5 ก็มาคัส น่าแปลกเนอะ ที่ 5 อันดับ สูงสุดดันมาเป็นแก๊งเดียวกันซะได้ อย่างว่าแหละครับ ธุรกิจของเรามันคนละอย่าง ผมอหังสาริมทรัพย์มีสาขาทั่วโลกนะครับ จอร์เจียธุรกิจอาหารทั่วโลก เรียกว่าอะไรที่เกี่ยวกับของกินนี่ของบ้านไอ้เจียมันหมด มาคัสเกี่ยวกับพวกโรงแรม ที่พัก มีสาขาทั่วโลกเลยนะ ไปเที่ยวไหนกันทีนี่ สบายโคตร ลูซัสเกี่ยวกับพวกเครื่องดื่ม เหล้า แอลกอฮอร์ น้ำผลไม้ อะไรที่เป็นเครื่องดื่มนี่ตระกูลนี้เขาครองครับ และสุดท้ายคาร์ล เพื่อนผมคนนี้นี่ไม่ธรรมดานะครับ ทำธุรกิจเกี่ยวกับน้ำมันดิบ เหมือง ค้าอาวุธแบบถูกกฎหมาย และยังแอบธุรกิจมืดด้วยนะ แต่อย่างว่าแหละ มีอำนาจสูงสุดแถมมีเพื่อนอย่างพวกผมอีก เรียกว่า ทำไรก็ได้อะ ทำได้ทุกมุมโลกด้วย โฮะๆ ขอหัวเราะแบบตัวร้ายในการ์ตูนหน่อยเหอะ ห๊ะ นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณอยากรู้ อ้าว แล้วอยากรู้อะไรกันหละครับ
เรื่องของผมกับลูซัสหรอ มันไม่มี๊ ไม่มี ไม่มีอะไรเลย ก็แค่ ผมกับมันได้กันแล้วแค่นั้นเอง แล้วก็ยังไม่ได้บอกใคร ใครจะกล้าบอก ผมกับมันไม่ได้รักกันแบบที่ไอ้เจียกับมาคัสเป็นนะครับ
เรียกว่าคู่ผมนี่ คู่นอนแก้เงี่ย...หรือมีไว้เวลาเบื่อๆสาวๆ หรือหนุ่มๆแค่นั้นเอง ถามว่าผมรับหรือรุกหรอ คุณคิดว่าไงละ ผมที่หล่อ อารมณ์ดี หุ่นเพอร์เฟ็ก เซ็กซี่ ขี้เล่น กับไอ้ลูซัสที่เท่ นิ่ง ปากหมา สายตาหาเรื่อง ปราดเปรื่องเรื่องเลวๆ คิดว่าใครจะรับจะรุกหละครับ ตอบยากเนอะ ฮ่าๆ งั้นผมไม่บอกละกัน ทายๆกันมานะ ทายถูกให้จุ๊บไอ้คาร์ลเลย ไปตามตัวมันได้ที่ประเทศญี่ปุ่นนะครับ รู้สึกช่วงนี้ท่านชายเขาไปทำธุรกิจที่นั้นนะ
แต่ผมอยากถามว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างผมกับไอ้ลูซัสหรอ ดูมันจะหงุดหงิดเวลาผมคุยกับสาวๆหนุ่มๆในสต็อกผมมากๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เห็นเป็น ผมกับมันมีความสัมพันแบบนี้มาปีกว่าๆแล้วนะ แล้วมันพึ่งจะงี่เง่ามาได้เดือนกว่าๆเอง ถ้าสงสัยว่านิ่งๆแบบไอ้ลูซัสนี่ งี่เง่าเป้นด้วยหรอ งี่เง่ายังไง เดี๋ยวจะยกตัวอย่างให้ฟัง เอ๊ย อ่าน
ตัวอย่างแรกเลยนะครับ ผมนั่งกินข้าวกับมันอยู่ที่ร้านอาหาร แล้วพอดีกิ๊กผมเห็นแล้วเข้ามาทัก
“พี่มาร์ค พี่มาร์คมากินข้าวไม่โทรชวนผมเลยนะ แล้วยังไม่ติดต่อมาอีก ตั้ง 4 วันแหนะ ผมคิดถึ๊ง คิดถึง”
“อ่า โทษทีนะ พอดีพี่ยุ่งๆหนะ” ผมตอบแบบเลี่ยงๆไป รำคาญ กูจะทิ้งมึงนั้นแหละถึงได้ไม่ติดต่อไปโง่จังวะ
“อ่า งั้นหรอครับ ขอโทษนะครับที่ผมเข้ามารบกวน” น้องมินพูดกลับมาด้วยเสียงที่ฟังเหมือนจะน้อยใจ พลางทำหน้าเศร้า โว๊ะ ผมละเบื่อชิบหาย แต่ยังไม่ทันจะตอบอะไรน้องมันไอ้ลูซัสก็ชิงพูดก่อนผม เล่นเอาน้องเหวอแดกเลยครับ
“ก็รู้นี่ว่าเข้ามารบกวน แล้วทำไมยังไม่ไสหัวไปอีกหละ” ไอ้นี่ก็แรงได้ใจ
“ว่าผมหรอ”
“เหอะ คบแต่คนโง่ๆหรอวะมึงอะ” มันว่าพลางมองผม ตอบแบบไม่ได้สนใจน้องเขาเลย ไอ้บ้านี่ใครได้มันไปทำผัวนะซวยบรม มาร์คคอนเฟิร์ม แล้วไอ้น้องมันหยุดซะที่ไหนละ โอ๊ย เดี๋ยวไอ้ลูซัสมันรำคาญแล้วจะหนาว มันโหดจะตายห่า ผมยังต้องยอมมันเลยนะ
“พี่ผมไม่ได้โง่ครับ แล้วพี่มายุ่งอะไรกับเรื่องของผมกับพี่มาร์คหละ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเราสองคนนะครับ” อ้าวไอ้เด็กนี่อย่าลากกูไปเกี่ยว กูไม่ขอเอี่ยวกับเรื่องนี้นะครับ แล้วดูหน้าลูซัสสิจะโหดไปเพื่อใครวะคู่นอน
“กูก็ไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องของมึงหรอก ถ้าเรื่องของมึงไม่เกี่ยวกับคนของกู พูดแค่นี้เข้าใจไหม หรือต้องแปลไทยเป็นไทย” พอเถอะลูซัส เด็กแม่งทำหน้าสงสัยไปใหญ่ ไอ้นี่ก็โง่จัง กระทืบแม่งซะทีดีไหมเนี่ย
“ผมไม่เข้าใจ ใครคนของพี่ ผมเป็นแฟนพี่มาร์คเหอะ อย่ามามั่ว” เอ้า ไอ้นี่ก็โง่แบบจริงจังเลยเว้ย มันไม่ได้หมายได้มึงไอ้ฟายยย ไอ้ยอดผัก ไอ้สลัดน้ำใส โว๊ยหงุดหงิดปนขำเลยกู
“เหอะ มึงคิดว่ากูสนใจคนไร้ค่าแบบมึงหรอ หน้าตาก็บ้านๆเอาตีนเขี่ยๆตามทางก็เจอแล้ว คนของกูอะไอ้มาร์คไม่ใช่มึง.......ผู้จัดการมานี่หน่อยสิ ที่นี่ให้สัตว์เข้าได้ด้วยหรอ แล้วที่นี่ขายหญ้าแทนข้าวแล้วรึไง” อ้าว ด่าน้องเขาเสร็จก็เรียกผู้จัดการร้านเลยหรอ ร้านนี้เป็นของเจียครับ ผู้จัดการรู้จักพวกผมดี รีบเดินมาเชียว
“ไม่ครับคุณลูซัส ร้านเราห้ามนำสัตว์เข้ามาและเราไม่ได้ขายหญ้าแน่นอนครับ”
“แล้วคุณปล่อยให้ควายเข้ามาหาหญ้ากินในนี้ได้ยังไง เอ๊ะ หรือต้องเรียกว่าไก่นะ เพราะบางทีควายคงฉลาดกว่ามันอีก หึ” พูดเรียบๆ แต่สายตาที่มองไอ้เด็กนั้นนี่ แทนคำตอบได้ดีเลยหละ ว่ามันด่าใครแถมเสียงดังพอจะให้คนทั้งร้านมองมาที่น้องมินอีกแหนะ สงสารน้องจัง ฮ่าๆ แล้วถามว่าผู้จัดการจะทำยังไง ผุ้จัดการก็ใบ้แดกครับ ผมก็ได้แต่นั่งกลั้นหัวเราะอยู่ ลูซัสแม่งด่าเจ็บและแรงตลอด ผมถึงได้แพ้มันตลอดไงน้องมินตอนนี้ก็สะบัดหน้าวิ่งออกไปแล้ว ครับ วิ่ง วิ่งแบบเร็วมากด้วยสิ สงสารจะอายจริงอะไรจริง เป็นผมก็อายนะ โดนคนที่หล่อมากกว่าแบบไอ้ลูซัสด่าเนี่ย จะด่ามันกลับก็ไม่ได้ แม่งหล่อจริงหล่อจัง ด่ามันไม่หล่อนี่ถือว่าทำบาปเลยนะครับ เพราะถือว่าคุณโกหกหน้าด้านๆ
ตัวอย่างที่สอง ผมไปเข้าฟิตเนสตอนสายๆ แล้วเจอสาวสวยหุ่นโคตรดี เดินมาอ่อย ผมก็เข้าไปทำความรู้จักสิครับจะรออะไร แลกเบอร์ แลกไลน์ วีแชท อีเมลล์ ห่าอะไรก็ตามที่ติดต่อกันได้อะ เอาแม่งมาหมด แล้ววันนี้อยู่ดีๆไอ้เจียก็เรียกรวมตัว ผมก็งงนะว่าเรียกไมวะ เพิ่งเจอกันเมื่อสองวันก่อนเอง แล้วกลุ่มเรานัดรวมกันเดือนละครั้งนะ มีเรื่องด่วนอะไรหว่า แต่ก็ไปนะแบบชอบแซวไอ้เจีย มันหน้าหวานมากๆอะถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนนะ เสร็จโจรไปนานละครับ แต่ถึงไม่ใช่เพื่อนแต่ถ้ามีคู่แข่งเป็นมาคัสผมก็ไม่สู้นะ
มาคัสนี่จัดว่าโหดกว่าไอ้ลูซัสอีก มันไม่ด่า ไม่แรงแบบลูซัสนะครับ แต่มันมือถึง ตีนถึงเลยแหละ จริงๆผมก็สงสัยความสัมพันของสองคนนี้มาสักพักละนะ เพราะมาคัสดูจะใส่ใจไอ้เจียซะออกนอกหน้า แต่ผมก็สงสัยอยู่นะว่ามาคัสมันจะรู้อะไรเรื่องของผมกับลูซัสรึเปล่า เพราะมันดูจะไม่ค่อยใส่ใจที่ผมแซวไอ้เจียเท่าไหร่ ทั้งๆที่ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มนี่ แค่มองไอ้เจียมากๆ มาคัสก็กระทืบปางตายแล้วครับ แต่ไอ้เจียมันไม่รู้หรอก ไอ้นี่มันโลกสวยอยู่กับกะทิ พริกแกง ฮ่าๆ แล้วระหว่างที่ฟังเรื่องของพวกมันอยู่ สาวสวยที่ฟิตเนสที่มีชื่อว่า น้ำใส ก็ไลน์มาหาผม ผมก็ไลน์คุยกับเขาไม่ได้สนใจฟังที่ลูซัสมันพูด จนมันแย่งมือถือผมไปนั้นแหละ แม่งอ่านของกูด้วย ของส่วนตัวนะเว้ยยย มันอ่านไปทำคิ้วขมวดไป อะไรของมัน ผมกับน้ำใสก็แค่นัดเจอกันคืนนี้เองนะ ไม่เห็นต้องทำหน้าเหมือนผมไปลอบฆ่าใครเลย จังหวะที่ผมกำลัง งง กับอาการของลูซัสอยู่ไอ้มาคัสก็เดินมาพอดี
“มาคัส มึงแม่งช้าชิบหาย ถ้าไม่ติดว่ากูอยากรู้เรื่องไอ้เจียเมียรักของกูนะ กูหนีกลับละ” ดูหน้าไอ้เจียละฮา ทำหน้าแบบเอือมกูมากอะ ฮ่าๆ
“หึ เจียไปเป็นเมียมึงตอนไหน จำได้ว่ากูเปิดซิงนะ” โห ไอ้นี่ก็ชัดเจนซะกูเงิบแดกเลย ว่าแต่ได้กันแล้วหรอวะ ห่า เจียของผมมมมม
“ห๊ะ อะไรนะไอ้ฟายมาคัส มึงกับไอ้เจีย มึงกับมัน เหี้... กูจองมันก่อนนะเว้ยยยย” ผมแกล้งโวยวายกวนประสาทมันเล่นไว้ก่อน แล้วไอ้ลูซัสมันพิมพ์อะไรวะโทรศัพท์กูนะครับคู่นอน
“หึ มึงจอง มึงเลยแค่มองไงมาร์ค กูสปาร์คกูก็เอาแม่งเลย” มาคัสตอบมาแบบหน้านิ่งๆ ตายๆ
“”เหี้....มาคัส เจียมึงไปยอมมันได้ไง มันคนไม่มีหัวใจนะเว้ย เปลี่ยนใจมาหากูตอนนี้ยังทันนะ โอ๊ย...ตบหัวกูมัยวะลูซัส” ผมกำลังกวนประสาทไอ้คู่รักนี่อยู่ อยู่ดีๆไอ้ลูซัสก็ตบมาซะหัวทิ่มเลยกู คนอื่นอาจคิดว่าที่มันตบผมนี่เพราะแซวไปเจียแต่เปล่าครับอันนี้ผมรู้ มันตบเพราะข้อความในไลน์ต่างหาก กูนัดเจอกันมันผิดตรงไหนนนนน
“มึงอะเก็บปาก เก็บแรงไว้ เคลียร์กับกูเรื่องคนในไลน์มึงเหอะ ตายคาอกกูแน่” ห่า ชิบหายละชีวิต เวลามันโมโหหรือบอกว่าตายคาอกนี่คือ คาอกมันจริงครับ หมดแรงคาอกแม่งเลย ผมว่าผมหื่นแล้วนะ เจอลูซัสนี่ ยอมแพ้ เออ ผมแพ้แม่งทุกเรื่องอะ แล้วผมก็ไม่ได้สนใจที่ทุกคนคุยกันแล้ว มัวแต่ค้อนไอ้ลูซัสอยู่ จนได้ยินไอ้เจียถามว่ารู้กันได้ไง ผมเลยยกมือขอเสือกเลยครับ
“กูบอกเองๆ คืองี้นะเจีย มาคัสอะปกติมันไม่ค่อยสนใจเรื่องของใครสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นเรื่องของมึงนะ ไอ้มาคัสจะโคตรสนใจและใส่ใจทุกอย่างเลย แต่ตอนแรกก็ไม่คิดว่ามันจะสปาร์คกับมึงจริงๆ คิดแค่ว่ามันรักและสนิทกับมึงที่สุดในกลุ่มคงเป็นห่วงกันธรรมดา ที่ไหนได้ แม่ง แย่งกู T____T” ผมว่าพลางแกล้งตีหน้าเศร้า ทำเอาไอ้เจียเบ้ปากใส่เลยอะ ฮ่าๆ น่ารักจริงเพื่อนกู ถ้าลูซัสคู่นอนผมน่ารักได้แบบนี้นะจะเล่นแม่งทั้งคืนเลย หึหึ
ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่ ไอ้ลูซัสก็ขอตัวกลับก่อน เออไปเหอะ กูจะได้ไปดินเนอร์กับน้องน้ำใส แบบไร้มาร โฮะๆ
“อืม งั้นถ้าหมดเรื่องแล้ว กูกลับก่อนนะ มีเรื่องต้องไปเคลียร์” ผมรีบโลกมือบ๊ายบายมันเลย ดีใจจุง ดีใจจริง ดีใจจังกำลังจะได้แดกสาวสวย ^O^ แต่ความดีใจก็หายไปทันทีที่ลูซัสพูดบางอย่างออกมา
“ไม่ต้องมาโบกมือ มึงก็ต้องไปกับกู เพราะเรื่องที่กูจะเคลียร์อะเรื่องของมึงกับกู” เห้ยยย จะตายคาอกมันจริงดี หน้าเริ่มเสียแล้วสิกู น้ำใสของพี่ อดแดกแล้วสินะกู ได้แดกแต่น้ำขุ่นๆของไอ้มารลูซัส T____T
แล้วพอกลับมาถึงคอนโดก็เปนไปตามคาดครับ คาอกแม่งจริงๆ ตั้งแต่เท้าแตะพื้นห้องไล่ฟัดไปตั้งแต่หน้าประตูจนไปจบที่เตียง ยันเช้า กูน้ำหมดตัวตาย อยากกินน้ำใสโว้ยยย พอแล้วน้ำขุ่นๆเนี่ยยย
เห็นไหมครับ แค่สองตัวอย่างนะ เดี๋ยวนี้ไอ้ลูซัสมันเยอะกับผมจริงๆนะ
โอ๊ะ คนเขียนเขาบอกให้ผมเลิกโม้ก่อน เขาจะมาเม้าท์เรื่องไอ้เจียต่อ แหม๋กำลังมันเลยเนอะ
ไว้เจอกันใหม่นะครับ ถึงตอนนั้นผมคงมีเรื่องเม้าท์เยอะเลย บางทีผมอาจมีแฟนแล้วก็ได้นะ โฮะๆ
ความคิดเห็น