คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมมองคนข้างๆที่ดูจะหลับสบายเกินหน้าเกินตา ใช่สิมันเป็นผู้กระทำนี่
ไม่ได้ถูกกระทำเหมือนผม ปวดเมื่อยไปทั้งร่าง เจ็บแปลบๆบริเวณช่วงบั้นท้าย แต่ก้อยังพอจะเดินไหว
มันไม่ได้รุนแรงกับผมมากนักแต่ก้อไม่ได้เบาเหมือนกัน ผมเหลือบมองดูนาฬิกาที่กำลังบอกเวลา 17.40 น. ก่อนที่ผมพยุงตัวเองไปที่ห้องน้ำด้วยความลำบากนิดหน่อย ไม่รู้ร่างกายผมทึกหรืออะไร ผมถึงลุกเดินไหว ได้ยินมาบ้างเหมือนกันนะว่าบางคนที่ถึงกับเป็นไข้ ลุกไม่ขึ้น บลาๆๆๆ แต่ผมกับไม่มีอาการพวกนั้นอะ
ช่างเหอะ สงสัยไปก็ไม่ได้อะไร รีบๆล้างตัวแล้วกลับห้องดีกว่า เดี๋ยวไอ้บ้ามันตื่นขึ้นมาจะซวย
ผู้ชายห่าไรไม่รู้ อึดชิบหาย เชื่อมั้ยครับมันทำกับผมทั้งแต่เมื่อคืนยันบ่ายของอีกวัน
เฮ้อ ผมพลาดรึป่าววะที่ไปยอมมันเนี่ย....อาบน้ำไปก้อคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไป เฮ้อ...
ย้อนกลับไปเมื่อคืน....
ผมกับเดอะแก๊งนั่งเล่นกันอยู่หน้าบ้านไอ้คาร์ล ก่อนที่ไอ้ตัวเล็กของพวกเราจะพาเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักเข้ามา แนะนำว่าเป็นเพื่อนใหม่
“นี่ๆ เพื่อนใหม่ของซาบิ ชื่อ อลัน น่ารักปะ” ไอ้ตัวเล็กพูดไปยิ้มไป จะบอกว่าน่ารักยังไงก็ไม่ได้ครึ่งของเธอของหรอกตัวแสบ ไอ้ตัวเล็กหรือวาซาบิ เป็นแฟนไอ้คาร์ลครับ เธอเป็นผู้หญิงผิวขาว ตัวเล็ก(สูงแค่ 155 เอง) ตาโต ไอ้คาร์ลนี่โคตรรัก โคตรหวง โคตรหลง เรียกว่า เมียว่าไงคาร์ลว่าตาม ซึ่งก็ไม่ใช่แค่ไอ้คาร์ลหรอกนะที่ยอมไอ้ตัวเล็กไปซะทุกอย่างอะ พวกผมสี่คนก็เป็นครับ แบบว่ารักมากมาย อะ อะ แต่พวกผมรักแบบน้องสาวนะ เพราะพวกเราเป็นลูกคนเดียวของตระกูลกันทั้งนั้น พอมีไอ้ตัวเล็กเข้ามาในชีวิตไอ้คาร์ล พวกเราก็เลยรักเหมือนน้องสาวคนนึง ถึงจะดูมากไปหน่อยก็เหอะ มากขนาดไหนหนะหรอ อืมมมมม ขนาดที่ว่า ถ้า วาซาบิ พูดออกมาว่าเกลียดอะไร สิ่งๆนั้นต้องไม่มีอยู่บนโลกอะครับ ^_^ อ้อ ลืมบอกไป พวกผมเนี่ย โคตรจะยิ่งใหญ่เลยนะ แบบว่าติดอันดับผู้มีอำนาจสูงสุดของโลกอะ ติดอันดับ TOP10 เลยนะ 5 อันดับแรกก็แก๊งผมทั้งนั้น ผมนอกเรื่องมาเยอะเลยใช่มั้ยเนี่ย -____-! ต่อๆ
“คือ อลันอะ เค้าชอบ มาคัส แหละซาบิเลยพามาให้รู้จัก มาคัสๆ อลันน่ารักเนอะ ^^”
“อืม” สั้นและง่ายมาก มาคัส เพื่อนผมคนนี้มันเป็นคนนิ่งๆ ออกจะเย็นชานิดหน่อย บวกโหดโคตรๆอีกจิ๊ดนึง
“มาคัส มึงไม่ชอบ กูขอๆๆๆ” เสียงขอรัวๆ เร็วๆ ดังมาจากปากไอ้มาร์ค ไอ้นี่มันกะล่อน หน้าม่อ อย่าไปหลงหน้าหล่อๆของมันนะครับ จอร์เจียขอเตือน
“หึ เขาชอบมาคัส ไม่ได้ชอบมึง โง่หรือโง่วะ แค่นี้ก็ไม่เข้าใจ” เอิ่ม กัดได้เจ็บและนิ่งแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ลูซัส
“ไอ้กะล่อน” อันนี้ผมด่าเอง ^o^
“ด่ากูเยอะๆนะไอ้ จอร์เจีย พอเป็นเมียกูแล้วกูไม่ให้ด่านะครับ ครางได้อย่างเดียว ^o^ ” =____= ผมละเซ็งกับแม่งชิบหาย
“เหอะ สัสมาร์ค” ผมยิ้มหวานให้ก่อนด่าด้วย ผมเอนเตอร์เทรนดีใช่มะ
“ตัวเล็ก กลับมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวจะพาไปอาบน้ำและกล่อมเข้านอนเลยละกันนะครับ” ไอ้คาร์ลนี่ก็หาเรื่องพาเมียเข้าห้องตลอด กล่อมของมันจะหมายถึง การร้องเพลงประสานเสียงอะครับ แล้วมันก็เดินจูงมือไอ้ตัวเล็กไปแล้ว ทิ้งพวกผมสี่คนกับ อลัน เอาไว้ ก่อนจะมีเสียงตะโกนจากคนที่เพิ่งจากไปดังมา
“คืนนี้ อลันจะนอนที่นี่นะคะ ยังไงช่วยพาอลันมานอนห้องที่อยู่ข้างๆซาบิด้วยนะ พี่มาคัสพี่ได้ยินมั้ยเนี่ย!”
“ครับๆ” ไอ้มาคัสขานรับพร้อมทำหน้าเนือยๆ มองไปที่อลัน
“กูว่า เดี๋ยวพวกกูไปก่อนดีกว่า ให้มึงพาน้องเขาไปนอน หึหึ” ลูซัสพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินนำพวกผมออกไป ขณะที่ผมกำลังจะลุกเดินตามลูซัสออกไปก็มีเสียงเรียกไว้ซะก่อน เล่นเอาชะงักเลย
“จอร์เจีย มึงรอกูอยู่นี่แหละ ไม่ได้เอารถมาไม่ใช่หรอ เดี๋ยวไปส่งอลันแล้วจะรีบมา”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร เผื่อมึงต้องเวลาในการทำความรู้จักกับน้องเขา เดี๋ยวกูกลับกับไอ้มาร์คก็ได้” ผมเกรงใจมันนะ แบบอย่างมันเนี่ย ถึงจะหยิ่ง ถึงจะเย็นชา แต่เรื่องอย่างว่านี่ไวกันทุกคนครับแก๊งผม ฮ่าๆ ผมก็ไวนะ แต่ผมเป็นผู้ชายอบอุ่นไงเลยต่างจากพวกมันหน่อย แล้วคุณคิดว่าคนหวังดีแบบผมจะได้อะไรตอบแทนเอ่ย
แท๊แด่....
“ไม่ต้องสะเอ่อ กูบอกให้รอก็รอ” พูดจบก็พาน้องเข้าเดินเข้าไปข้างใน
“พวกกูไปก่อนนะ นั่งรอผัวมึงไปเหอะ ฮ่าๆ” ปากหมาๆแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั้ยครับว่าไอ้ห่ามาร์ค
“มึงนี่ปากหมาเนอะ มันอยู่คอนโดเดียวกัน ใช่ปะ โง่ไม่เลิก” รักมึงจังลูซัส
“สัส งั้นคราวหลังกูไม่เอารถมาละเปลืองน้ำมัน นั่งมากับมึงดีกว่า เพราะเราก็อยู่คอนโดเดียวกัน ^^”
“หึ คิดว่ากูจะให้มึงนั่ง...ความโง่ของมึงนี่ไม่มีจุดจบรึไงวะ” โหยโคตรเท่อะ ด่านิ่งๆ พร้อมทำหน้าแบบเลิกคิ้วถาม อารมณ์นั้นอะครับ ลูซัสทำแล้วโคตรเท่
“โว้ยยยยย ไม่เคยชนะแม่งเลย ไม่กลับแม่งละ นั่งรอไอ้มาคัสเป็นเพื่อนไอ้เจียนี่แหละ”
“อยากชนะกู” ลูซัสถามพลางยกยิ้มมุมปาก ดูร้ายๆปนกวนตีนไงไม่รู้สิ
“เออ!” ทำเสียงดังพร้อมทำปากยื่นปากยาว น่ารักตายห่าละ
“ก็เลิกโง่สิ” เยส วินฝุดๆ เล่นซะผมอยากคุกเข่าขอเป็นลูกศิษย์ เผื่อจะชนะไอ้มาคัสและไอ้มาร์ค ได้บ้าง
เอิ่ม แต่ไม่เข้าใจ ว่าพอไอ้มาร์คไม่ไปแล้วทำไม ลูซัสมึงถึงไม่ไปด้วยหละ ผมงงนะ แต่ไม่อยากถามกลัวโดนด่า
45 นาที ผ่านไป....
มาคัสเดินออกมาพร้อมกับหน้านิ่งๆของมัน แม่งหายไปนานมากกกกก ถ้าไม่มีไอ้มาร์คกับลูซัสอยู่นี่ผมคง แง่ว อะ จะไปกวนไอ้ตัวเล็กกับคาร์ลก็ไม่ได้ ถ้าให้พูดกันตรงๆในกลุ่มผมนี่ คาร์ลจัดว่าน่ากลัวที่สุด มันเลือดเย็น และโหดเหี้ยมมากๆ แต่กับคนอื่นนะครับ กับพวกผมมันก็ปกติแหละ ยิ่งกับไอ้ตัวเล็กนี่อย่างกับคนละคน ทั้งปากหวาน ขี้อ้อน ขี้หึง ทำตัวน่ารักสุดๆ จนพวกผมงงกันทั้งนั้น
“โหยยย กว่ามึงจะมา ดีนะที่พวกกูอยู่กับไอ้เจียมัน ไม่งั้นนะมันนั่งหงอยแดกคนเดียวแน่”
“โทษที พอดีเด็กมันขอร้องหนะ”
“ได้แล้วดิ”
“อืม”
“เป็นไงวะ ไหวปะ”
“ก็ดี ยังบริสุทธิ์”
“แต่ตอนนี้ไม่บริสุทธิ์แล้วสินะ หึ”
“หึ ก็ไม่รู้จะปฏิเสธทำไม ของมาป้อนถึงปาก”
“โหยยย แล้วมีอาการแบบ รักหรือหลง มั่งปะ”
“ไม่มีหวะ ได้แล้วก็จบๆไป กูก็บอกเขาแล้ว”
“เด็กนั้นยอมหรอวะ”
“อืม มันบอกว่าชอบกูมาก ขอมีความทรงจำกับกูก็พอ”
“แต่กูว่า คงไม่จบหรอก อย่าลืมว่านั้นหนะเพื่อนไอ้ตัวเล็ก”
ประโยคข้างบนทั้งหมดคือการสนทนาระหว่าง มาร์คและมาคัส ตบท้ายประโยคสุดท้ายด้วยลูซัส นั้นสิ อลัน หนะ เพื่อนไอ้ตัวเล็กนะ มาคัสจะมีงานเข้าซะละมั้ง
“กลับเหอะ กูอยากนอน” แหม่ๆ ท่าจะเพลียหนัก
“แหมะ ใช้พลังงานเยอะสิมึง ฮ่าๆ กี่รอบวะ”
“ 2 พอดีกูไม่ค่อยอยากทำ ไม่ค่อยมีอารมณ์”
“ไม่มีอารมณ์มึงยังล่อซะ 2 ถ้ามีอารมณ์นี่ ไม่ออกจากห้องพรุ่งนี้เลยหรอวะ” อันนี้ผมถามครับ แบบอยากกัดอะ
“หึ” มันไม่ตอบครับ มาแต่เสียง หึ มึงจะทำเสียงเพื่อ
“เออๆ แยกย้าย เจอกันเมื่อว่างเว้ย” เฮ้อ ผ่านไปอีกวันกับการนัดรวมตัวของพวกผม ผมเดินไปขึ้นรถของมาคัสโดยมีมาคัสเป็นคนขับครับ ระหว่างทางที่นั่งไปด้วยกัน ผมก็ยังสงสัยอยู่นะ ว่าผู้ชายกับผู้ชายมันดียังไง
อืม แบบนี้คงต้องถามผู้มีประสบการณ์สินะ
“มาคัส ผู้ชายนี่มันรู้สึกดีขนาดนั้นเลยหรอวะ”
“ก็ดีนะ ถามทำไม มึงไม่เคยหรอ”
“กับผู้ชายอะไม่เคย เคยแต่กับผู้หญิงหวะ”
“อยากลองไหมหละ”
“ยังไงวะ”
“เดี๋ยวกูพาไปหาเด็กที่แม่งขาย มึงจะได้ลอง เอามะ”
“แล้วกูจะติดใจไหมวะ แบบกลับมาเอาผู้หญิงอีกไม่ได้อะ”
“หึหึ ไม่รู้สิ แต่อย่างกูนี่ก็ไม่ติดนะ ยังคงได้ทั้งหญิงและชาย ถ้ากูพอใจจะเอา”
“กูไม่ได้แข็งแกร่งดั่งหินผาเหมือนมึงนะครับคุณมาคัส”
“เออ กูลืมไป คนชอบทำอาหารมันจะอ่อนโยน หึ”
“แล้วตกลงจะพากูไปจริงปะ”
“ถ้ามึงอยากลอง”
“เออๆๆ อยากลองๆ”
“อืม ได้” แล้วมาคัสก็ขับรถพาผมไปที่ที่หนึ่ง มาคัสให้ผมรอในรถครับ สักพักมันก็มาพร้อมกับเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักคนนึง “อะ เด็กนี่ ของมึง” พูดเสร็จก็ดัน ไม่สิผลักน้องเขามาให้ผม
“แล้วของมึงอะ” ผมถามเพราะไม่เห็นมันพาใครมาอีกนอกจากเด็กคนนี้
“ไม่หละ วันนี้กูไม่มีอารมณ์ อีกอย่างกูก็ทำไปแล้วไง มึงติดเชื้อโง่จากไอ้มาร์คหรอวะ” ด่ากูเฉย แบบนี้แหละ ผมถึงไม่ชอบเถียงกับพวกมัน เพราะจะแพ้ แพ้ และแพ้
“อืมๆ แล้วจะพาไปคอนโด หรือที่ไหนดีวะ”
“แบบนี้แค่โรงแรมก็พอ จะพาไปคอนโดทำห่าไร”
“อืมๆ งั้นมึงพากูไปหน่อย” แล้วมาคัสก็ขับรถพาผมกับเด็กของผมมาที่โรงแรมแห่งถึงที่จัดว่าดีอยู่นะ แต่ปกติพวกผมจะนอนแต่โรงแรมที่โคตรหรูนะครับ ไหงครั้งนี้มาคัสพามาโรงแรมที่จัดอยู่ในโหมดแค่ดีหละเนี่ย แต่ช่างเหอะ เลิกคิดๆ พาเด็กน้อยไปจัดการดีกว่า .....
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ผมก็พาเด็กนั้นออกมา อ้าว มาคัสรอผมอยู่หรอ นึกว่ากลับไปแล้วนะเนี่ย
ผมเดินยิ้มร่ามาหามาคัสก่อนจะทัก “รออยู่หรอ นึกว่ากลับไปแล้ว”
“มึงไม่ได้เอารถมา ถ้ากูกลับไปก่อน มึงจะกลับยังไง”
“แท็กซี่หรือไม่ก็นอนค้างที่นี่ไง”
“เหอะ โรงแรมแบบนี้คุณหนูอย่างมึงนอนไม่ได้หรอก”
“มึงรู้แล้วยังเสือกพากูมา”
“ก็แค่มาเอากับเด็กขายตัว จะไปที่หรูทำไม แค่นี้ก็ดีตายห่าละ” มึงหยาบคายมาก ดูหน้าน้องเขาดิ จ๋อยเลยอะ
“มาคัส สงสารเด็กมันบ้างเหอะ”
“เลิกพูดแล้วขึ้นรถซะที รำคาญ” กูทำผิดอะร๊ายยยย
“มึงจะลงไหน”
“ก็กลับคอนโดไง ลงไหนอะไรของมึงวะ”
“กูถามมัน มึงจะเสือกทำไมเนี่ยเจีย” อ้าว กูไม่รู้ กูผิดอีก ผมงอลแล้วนะ ไม่พูดกับแม่งละ
“ตกลงมึงจะลงไหน”
“ปากซอยก็ได้ครับ” พอน้องเขาตอบเสร็จ ไอ้มาคัสก็ขับรถมาจอดปากซอยแบบสวยงามพอดิบพอดี
“ลงไปดิ จะอยู่ให้เป็นเสนียดรถกูอีกนานแค่ไหนวะ” แร๊งงงงง ห่านี่แม่งน้องเขาหน้าซีดแล้วซีดอีก ผมละโคตรสงสาร พอน้องลงจากรถ ผมก็เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่รู้จักชื่อเลย กะว่าจะเปิดกระจกตะโกนถามก็โดนมารมาขวางซะก่อน “จะทำอะไรของมึง”
“จะเปิดกระจก กูลืมถามชื่อน้องเขา”
“ไม่จำเป็น มึงจะรู้จักมันไปทำไม หรือเอาไว้มาหาใหม่” คำถามก็ดูปกตินะ แต่ทำไมเสียงมันแข็งๆวะ มันคงหงุดหงิดอะไรสักอย่างละมั้งหรือไม่ก็ง่วง เพราะนี่ก้อ 4 ทุ่มแล้วนี่เนอะ
“ป่าว มันเป็นมารยาทปะวะ”
“หึ กูก้อนึกว่าติดใจ”
“ติดใจห่าไร ไม่มีความรู้สึกนั้นเลยเหอะ”
“หรอ แล้วรู้สึกไงวะ เล่ามาดิ๊ กูอยากรู้”
“มึงชอบเสือกตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ปกติไม่เห็นชอบยุ่งเรื่องของใคร”
“อืม แต่ยกเว้นเรื่องของมึงไง”
“เออๆ กูว่าทำกับผู้ชายมันก็ดีนะ แต่มันเหมือนขาดอะไรบางอย่างหวะ มันแบบ...รู้สึกดีนะ แต่มันไม่ใช่อะ มึงเข้าใจปะ รู้สึกดีแต่ให้เอาอีกก็คงไม่หวะ” ผมหันไปมองมาคัสมันยิ้มครับ มึงฟังแล้วยิ้มนี่คือ อะไร เยาะเย้ย ตลก หรืออะไรวะ
“มึงคงไม่เหมาะกับการเป็นรุกละมั้ง”
“ยังไงวะ กูไม่เข้าใจ”
“อยากรู้หรอ”
“อืมๆ”
“ถึงคอนโดแล้วกูจะบอก”
“อะไรวะ พูดให้อยากแล้วจากไป”
“หึ ถ้ากูทำให้มึงอยากนะมึงไม่ต้องกลัวว่ากูจะจากไปหรอก กูจะอยู่กับมึงยันเช้าเลย ดีมั้ยครับคุณจอร์เจีย”
“เออ ดีก็ดี” มันหมายถึงอะไรวะ ผมละงง ตามพวกแม่งไม่เคยทัน มันว่าอะไรก็ว่าตามกันไป
“มึงพูดแล้วนะ” ยิ้มชั่วร้ายอีกแล้ววววว ทำไมเวลาอยู่กันสองคนไอ้มาคัสมันขยันยิ้มชั่วใส่ผมจัง T^T
ถึงคอนโดซะที ฮ้าวววว ง่วงๆ ปาไปจะเที่ยงคืนแล้ว ง่วงชิบหาย ผมมาถึงก็อาบน้ำเตรียมตัวจะนอนแล้วเชียวนะ แต่ไอ้คุณชายมาคัสหนะสิครับ มันบอกให้รอมันก่อนมีเรื่องจะพูดต่อจากในรถ ผมก็ต้องนั่งถ่างตารอแม่งบนเตียงนี่แหละ เผื่อง่วงมากทนไม่ไหวจะได้นอนแม่งเลย ผู้ชายส้นตีนไรไม่รู้อาบน้ำโคตรนาน นี่จะชั่วโมงแล้วนะ ปกติมันอาบไม่เกินครึ่งชั่วโมงนะ แต่คราวนี้นานมากกกก
“แม่งหลับปะวะ” ผมบ่นออกมา แบบไม่ไหวอะ ง่วง
“ไม่ได้หลับ กูแค่ทำความสะอาดร่างกายกูแบบสุดๆต่างหาก”
“มึงจะทำให้มันสะอาดสุดๆทำไมวะ”
“ก็วันนี้กูเอาไอ้เด็กนั้นไปนี่ เลยต้องล้างให้สะอาดเป็นพิเศษ”
“ปกติกูเห็นมึงเอาคนอื่นก็ไม่เห็นจะมาสะอาดสุดๆเลยนะ หรือรังเกียจน้องเขา แต่น้องเขายังซิงไม่ใช่หรอวะ”
ผมเอียงคอมองมันแล้วถาม แบบว่าผมไม่เข้าใจอะ
“หึ ก็วันนี้มันไม่ปกติไง กูทำความสะอาดขนาดนี้เพื่อมึงเลยนะ”
“เพื่อกู ยังไง”
“ก็มึงสงสัยใช่มั้ย ว่าทำไมทำกับผู้ชายแล้วมึงถึงรู้สึกไม่เต็มอิ่มแบบมันขาดอะไรไป” ผมฟังมันพูดแล้วผมก็พยักหน้ารับ และมองหน้ามันรอให้มันพูดต่อ
“งั้นมึงลองมาเป็นรับให้กูไหม เผื่อมึงจะเจอสิ่งที่เติมเต็มมึงได้”
“ห๊ะ เป็นรับให้มึง คืออะไรวะ”
“ก็...นอนกับกูไง”
“ห่า ไม่เอาๆ มึงกับกูอะเพื่อนกันนะครับมาคัส เพื่อนแบบโคตรสนิท โคตรรักเลยด้วย อยู่คอนโดเดียวกันแถมห้องเดียวกันอีก ทำกับมึงไป เกิดแม่งไม่ใช่อีก กูเสียตัวฟรีอะดิ ไม่เอาอะ”
“ไม่ลองไม่รู้นะจอร์เจีย กับผู้หญิงมึงก็บอกว่าไม่เต็มอิ่ม พอให้ลองกับผู้ชายมึงก็ไม่ใช่อีก ก็เหลืออย่างสุดท้ายเนี่ย ลองเป็นรับดู เผื่อกูจะเติมเต็มให้มึงได้ กูหวังดีกับมึงนะจอร์เจีย เพื่อนสุดที่รัก” ทำไมผมรู้สึกว่าเสียงและสายตาของมาคัสมันดูเจ้าเล่ห์ๆ หรือผมคิดมากไป
“เอิ่ม มึงหวังดีกับกูจิงๆหรอมาคัส แต่กู กูกลัวหวะ”
“กลัวอะไร มึงผู้ชาย กูก็ผู้ชาย ไม่มีเสียอยู่แล้วนี่” เออ นั้นสิเนอะ ผมผู้ชายจะเสียหายได้ไง เอาวะ เผื่อจะเต็มอิ่มกับเรื่องแบบนี้กับเขาซะที
“เอ่อ... ผลัดกันทำได้ปะวะ แบบมึงทำกูเสร็จ กูก็ทำมึงบ้างอะ”
“มึงดูรูปร่างกูกับมึงด้วยสิครับเจีย มึงรุกกุไม่ไหวหรอก”
“เออๆ ก็ได้วะ แต่อย่าทำรุนแรงกับกูนะ กูกลัวเจ็บ”
“อืม จะถนุถนอม ดูแล ยิ่งกว่าชีวิตเลยครับจอร์เจีย” เสียงมึงหวานไปไหม ตามึงจะเยิ้มไปไหน แค่จะได้เอากูเนี่ย T^T พูดจบมาคัสก็เข้ามาจูบผมก็จูบตอบ แล้วมาคัสก็ซุกไซร้ไปเรื่อย ผมทำได้อยู่สองอย่างครับ ครางและก็จิกหัวมัน แบบผมก็ไม่เคยคิดจะเอากับเพื่อนเลยนะ แต่กับมาคัสนี่มันรู้สึกดีชะมัด มันโคตรเร้าโลมเก่งเลย จนผมกับมันมีอารมณ์สุดๆด้วยกันทั้งคู่เราก็เริ่มบรรเพลงตามอารมณ์และแรงปารถนาด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่ผมก็มีเรื่องสงสัยอยู่นะ ถามตอนนี้จะขัดอารมณ์ปะวะ เอาวะ เสี่ยงดู
“มาคัส อะ อืม มึงยังไหว อือ อะ อีกหรอ”
“ทำไม”
“ก็เมื่อ อ๊า เย็นอะ อื้อ อย่ากัด”
“หึ กับเด็กนั้นกูไม่มีอารมณ์ แต่กับมึงนี่อารมณ์กูมาเต็ม แล้วจำได้ใช่ไหมว่ามึงถามว่าอะไร”
“อะ อะ อะไร”
“มึงถามว่า ถ้ากูมีอารมณ์กูไม่ออกจากห้องพรุ่งนี้เลยหรอ เดี๋ยวกูทำให้มึงรู้ไงว่าถ้ากูมีอารมณ์มึงจะได้นอนตอนไหน คืนนี้หรือพรุ่งนี้ หึ” กูไม่น่าแซวมันตอนนั้นเลย มาคัสเหมือนคนตายอด ตายอยากมานาน ทำแล้วทำอีกและก็ทำแล้วทำอีก มันเอาแรงมาจากไหนวะเนี่ย กว่าจะได้นอน เกือบบ่ายครับ แบบที่ว่าแดดมาแยงตานั้นแหละผมสองคนถึงรู้สึกตัวว่าควรพักผ่อนได้แล้ว เราทำกันหนักมากไปแล้ว
“หึ ทีนี้ รู้รึยังว่าถ้ากูมีอารมณ์มันจะเป็นยังไง” พูดแล้วทำไมต้องจุ๊บหน้าผากวะ รู้สึกเหมือนเป็นเมียมันเลย >,< (ก็เป็นไปแล้วไม่ใช่หรอ =____=)
“เออ นอนเหอะ โคตรง่วง” พูดจบผมก็หลับแล้วครับไม่ไหว ง่วงและเพลียเกินไป
“เออ แล้วอย่าเสือกไปทำกับใครหละ ถ้ากูรู้ชู้มึงตาย แล้วมึงอย่าหวังจะได้เห็นใครอีกนอกจากกู” มันพูดอะไรตายๆ ก็ไม่รู้อะ ผมคงง่วงเกินไปเลยฟังไม่ได้ศัพท์ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย คร่อก...ฟี้
ความคิดเห็น