ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : คำทำนายที่ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นจริง -_-\"
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ก่อนเปิดเรียน 1 วัน.. ฉัน คาวาชิม่า ซากุระ กำลังจะได้เป็นนักเรียนมัธยมปลายในวันพรุ่งนี้ ^^ เครื่องแบบนักเรียนใหม่.. ห้องเรียนใหม่.. เพื่อนใหม่.. โอ้วว แค่คิดก็ตื่นเต้นซะแล้ว ^O^;;
“นี่ๆ มาซาโยะ ตรงนั้นมีดูดวงด้วยล่ะ!! ไปดูเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ^O^”
“เธอนี่อีกแล้วนะ -_-“ ขยันดูซะจริง”
“นะๆ คิซามิจัง.. ไปเป็นเพื่อนฉันเถอะนะ ฉันขอร้อง TOT”
ฉันทำหน้าตาอ้อนวอนที่คิดว่าดีที่สุดแล้วออกไป.. และสุดท้าย เพื่อนๆของฉันก็ต้องเดินไปเป็นเพื่อนฉันจนได้ ^O^ โฮะๆๆ ฉันนี่เก่งจริงๆแฮะ
“มาดูดวงค่ะ”
ฉันพูดขึ้นเมื่อหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะดูดวงเงยหน้ามองฉัน.. หญิงวัยกลางคนผู้นั้นผายมือให้ฉันนั่ง ก่อนจะเริ่มถามคำถาม
“ชื่ออะไร?”
“คาวาชิม่า ซากุระค่ะ”
“วันเกิด...”
“16 พฤศจิกายน 1989 ค่ะ”
“ตอนนี้เธออายุ 15 ปีกว่าๆสินะ”
“ค่ะ”
“เอาล่ะ.. เธอจะดูเรื่องอะไรล่ะ?”
“เอ่อ.. ความรักค่ะ”
ฉันตอบโดยไม่ลังเลเลยซักนิด -_-“ ก็แหงล่ะ คนอย่างฉันก็ใช่ว่าจะขี้เหร่ซะที่ไหนล่ะ ถึงจะไม่ได้สวยอะไรมากมาย แต่อย่างน้อยก็เคยมีคนชมว่าฉันน่ะน่ารักก็แล้วกัน ^O^ แต่ว่า.. ตั้งแต่ที่ฉันเกิดมา 15 ปีกว่าเนี่ย.. ฉันยังไม่เคยมีแฟนเลยซักคน..-.,-
“เอาล่ะ.. รอเดี๋ยวนะ”
แม่หมอวัยกลางคนเขียนอะไรบางอย่าง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่ฉันดูไม่ออก -O- แต่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกี่ยวกับดวงของฉันชัวร์ๆ
“ดวงความรักของเธอตอนนี้กำลังรุ่งนะ ฉันขอแสดงความยินดีด้วย”
“มะ..หมายความว่าไงคะ?? O_O”
ฉันทำตาโตอย่างอึ้งๆปนดีใจ ^O^ ตอนนี้ทั้งฉัน มาซาโยะ และ คิซามิต่างก็กำลังจับจ้องไปที่ใบหน้าของแม่หมออย่างเอาเป็นเอาตาย -_-“
“ดวงเธอบอกว่า.. เธอมีโอกาสได้เข้าไปเกี่ยวพันกับหนุ่มป็อปถึง 3 คนเชียวนะ”
“หา!! O_O”
ฉันตาโตอีกรอบ.. ตามันวาวด้วยความหวังอย่างเปี่ยมล้น.. แต่มันจะเป็นไปได้จริงๆเหรอ?? -_-“
“มันเป็นไปได้แน่.. ดวงของเธอน่ะชะตาลิขิตเอาไว้แล้ว”
แม่หมอพูดเหมือนอ่านใจฉันออก ฉันสะดุ้งนิดๆอย่างอึ้งๆ แต่เชื่อไว้มันก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา ^O^
“แล้วจะมีคนไหนรึเปล่าคะที่เป็นคู่แท้ของฉัน?”
ฉันถามออกไปตรงๆ -_-;; ผิดด้วยเหรอที่ฉันอยากจะเจอเนื้อคู่ของฉันน่ะ
“มี.. แต่จะเป็นใครนั้นฉันคงบอกไม่ได้ เธอลองใช้ซิกเซ้นท์ที่พอมีอยู่บ้างค้นหาเอาเองก็แล้วกัน”
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ^^”
หลังจากดูหมอเสร็จ.. ฉันเดินหน้าบานออกมาเป็นกระด้ง ^O^ ส่วนเพื่อนรักของฉันก็พากันอิจฉาฉันกันซะยกใหญ่
“โห.. นี่ซากุระ ถ้าคำทำนายนั่นเป็นจริง เธอแบ่งให้ฉันซักคนสิ”
คิซามิ สาวผิวสองสีออกไปทางขาว ดวงตากลมโตดูน่ารัก ตอนนี้เธอกำลังเขย่าแขนฉันอย่างอ้อนๆ โธ่.. คิดเหรอว่าฉันจะยอม ^O^ เรื่องแบบนี้ใครดีใครได้สิ โฮะๆๆๆ
“นั่นสิ แบ่งให้ฉันมั้งดิ”
มาซาโยะ สาวน้อยหน้าใส ผิวสองสีพอๆกับฉัน เธอมีผมดกดำสนิท แล้วก็เป็นเด็กเรียนเก่งที่สุดในบรรดาเราสามคนพูดขึ้นบ้าง
“แหม.. มันอาจจะไม่เป็นจริงก็ได้ ฉันใช่ว่าจะหน้าตาดีซะที่ไหนล่ะ”
ฉันพูดอย่างถ่อมตัวอยู่บ้าง.. แบบมาดนางเอกผู้แสนดี ฮิฮิ.. แต่ความจริงก็นั่นแหละ ฉันเป็นแค่เด็กสาวหน้าตาธรรมด๊า..ธรรมดา แต่ก็ยังมีความน่ารักอยู่บ้าง ผิวสองสี ไม่ดำไม่ขาวจนเกินไป.. อืม ช่างสมดุลซะจริง -_-“ ส่วนสูงแค่ 163 ซม. แต่น้ำหนักนี่สิปาไปตั้ง 51 กก.แล้ว T^T ยิ่งปิดเทอมนี่ฉันกินแหลกชนิดที่ว่าแทบจะไม่ลืมตาเลยทีเดียว
“อ๊ะ.. ถึงบ้านซะแล้ว ฉันไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียน”
คิซามิพูดจบก็วิ่งเข้าซอยบ้านของเธอไปทันที ฉันที่มัวแต่คิดอะไรเพลินไปหน่อย ก็เพิ่งจะได้สติเมื่อตะกี้นี้เอง -_-“
“จ้ะ บ๊ายบาย พรุ่งนี้เจอกัน ^O^”
ฉันพูดจบก็โบกมือลา มาซาโยะเองก็โบกมือให้คิซามิเช่นกัน
หลังจากที่เดินแยกจากคิซามิไปได้ประมาณ 10 นาที มาซาโยะก็กลับบ้านไปอีกคน ปล่อยให้นางเอกผู้น่าสงสารอย่างฉันเดินกลับบ้านไปคนเดียว T^T
“กลับมาแล้วค่ะ”
ฉันเคาะประตูอยู่หน้าบ้านประมาณ 3-4 ครั้ง แม่ฉันเปิดประตูออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ขาวจั๊วราวกับพอกหน้าด้วยหิมะ -_-“
“ซากุระ!! ทำไมเพิ่งกลับเอาป่านนี้.. ไหนบอกจะกลับตั้งแต่บ่าย 2 นี่มัน 4 โมงเย็นแล้วนะ!!! ลูกคนนี้นี่.. แย่จริงๆ หนังสือหนังหาไม่ยอมอ่าน ขึ้น ม.4 แล้วยังทำตัวเหลวไหล ใช้ไม่ได้เลย!!”
แม่ของฉันบ่นจนลิงหลับไป 2 รอบ -_-“ มันมักจะเป็นอย่างนี้บ่อยๆเวลาฉันกลับบ้านไม่ตรงเวลา
“โธ่.. แม่ก็ พรุ่งนี้จะเปิดเทอมแล้วนี่นา หนูก็ขอไปเที่ยวกับเพื่อนให้สนุกๆไปเลยไง พอเปิดเทอมแล้วหนูจะได้ตั้งใจเรียนหนังสือไงคะ ^^”
ฉันยิ้มหน้าตายตอบแม่ไปอย่างนั้น.. ทั้งๆที่เปิดเทอมแล้วฉันจะตั้งใจอ่านหนังสือรึเปล่าก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ -.,- แต่ว่ามันก็ได้ผล.. เพราะแม่ฉันเริ่มอารมณ์ดีขึ้นทันที
“จริงรึเปล่า? -_-”
แม่ทำหน้าแบบไม่ค่อยเชื่อเท่าไร.. เฮ้อ แม่ฉันนี่ฉลาดเหมือนลูกสาวไม่มีผิด ^O^
“จริงสิคะ ^O^”
“อืม.. เข้าบ้านไปได้แล้ว ไปช่วยแม่ทำกับข้าวเร็ว”
“ค่า”
ก็อย่างที่บอกแหละว่าแม่ของฉันน่ะฉลาด.. จับผิดฉันได้แทบจะทุกเรื่อง.. ^^ แต่เสียอย่างเดียวก็คือ.. ตอนนี้ฉันฉลาดกว่าแม่แล้ว ^O^
อ๊ะๆ อย่าเพิ่งมองฉันในแง่เด็กไม่ดีสิ -_-“ ต้องเป็นสาวไม่ดีถึงจะถูก ^^ เฮ้ย ไม่ใช่ๆ O_O ฉันน่ะอาจจะไม่ฉลาดกว่าแม่ก็ได้ แต่ถ้าเป็นความเจ้าเล่ห์น่ะ รับรองได้เลยว่าแม่มีน้อยกว่าฉันชัวร์ๆ ^_^;
@@@ ตอนแรกๆยังไม่มีอะไรมากอ่ะค่ะ แต่ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจของผู้อ่านด้วยนะคะ TvT @@@
พบกันตอนที่ 2 นะคะ
“นี่ๆ มาซาโยะ ตรงนั้นมีดูดวงด้วยล่ะ!! ไปดูเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ^O^”
“เธอนี่อีกแล้วนะ -_-“ ขยันดูซะจริง”
“นะๆ คิซามิจัง.. ไปเป็นเพื่อนฉันเถอะนะ ฉันขอร้อง TOT”
ฉันทำหน้าตาอ้อนวอนที่คิดว่าดีที่สุดแล้วออกไป.. และสุดท้าย เพื่อนๆของฉันก็ต้องเดินไปเป็นเพื่อนฉันจนได้ ^O^ โฮะๆๆ ฉันนี่เก่งจริงๆแฮะ
“มาดูดวงค่ะ”
ฉันพูดขึ้นเมื่อหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะดูดวงเงยหน้ามองฉัน.. หญิงวัยกลางคนผู้นั้นผายมือให้ฉันนั่ง ก่อนจะเริ่มถามคำถาม
“ชื่ออะไร?”
“คาวาชิม่า ซากุระค่ะ”
“วันเกิด...”
“16 พฤศจิกายน 1989 ค่ะ”
“ตอนนี้เธออายุ 15 ปีกว่าๆสินะ”
“ค่ะ”
“เอาล่ะ.. เธอจะดูเรื่องอะไรล่ะ?”
“เอ่อ.. ความรักค่ะ”
ฉันตอบโดยไม่ลังเลเลยซักนิด -_-“ ก็แหงล่ะ คนอย่างฉันก็ใช่ว่าจะขี้เหร่ซะที่ไหนล่ะ ถึงจะไม่ได้สวยอะไรมากมาย แต่อย่างน้อยก็เคยมีคนชมว่าฉันน่ะน่ารักก็แล้วกัน ^O^ แต่ว่า.. ตั้งแต่ที่ฉันเกิดมา 15 ปีกว่าเนี่ย.. ฉันยังไม่เคยมีแฟนเลยซักคน..-.,-
“เอาล่ะ.. รอเดี๋ยวนะ”
แม่หมอวัยกลางคนเขียนอะไรบางอย่าง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่ฉันดูไม่ออก -O- แต่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกี่ยวกับดวงของฉันชัวร์ๆ
“ดวงความรักของเธอตอนนี้กำลังรุ่งนะ ฉันขอแสดงความยินดีด้วย”
“มะ..หมายความว่าไงคะ?? O_O”
ฉันทำตาโตอย่างอึ้งๆปนดีใจ ^O^ ตอนนี้ทั้งฉัน มาซาโยะ และ คิซามิต่างก็กำลังจับจ้องไปที่ใบหน้าของแม่หมออย่างเอาเป็นเอาตาย -_-“
“ดวงเธอบอกว่า.. เธอมีโอกาสได้เข้าไปเกี่ยวพันกับหนุ่มป็อปถึง 3 คนเชียวนะ”
“หา!! O_O”
ฉันตาโตอีกรอบ.. ตามันวาวด้วยความหวังอย่างเปี่ยมล้น.. แต่มันจะเป็นไปได้จริงๆเหรอ?? -_-“
“มันเป็นไปได้แน่.. ดวงของเธอน่ะชะตาลิขิตเอาไว้แล้ว”
แม่หมอพูดเหมือนอ่านใจฉันออก ฉันสะดุ้งนิดๆอย่างอึ้งๆ แต่เชื่อไว้มันก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา ^O^
“แล้วจะมีคนไหนรึเปล่าคะที่เป็นคู่แท้ของฉัน?”
ฉันถามออกไปตรงๆ -_-;; ผิดด้วยเหรอที่ฉันอยากจะเจอเนื้อคู่ของฉันน่ะ
“มี.. แต่จะเป็นใครนั้นฉันคงบอกไม่ได้ เธอลองใช้ซิกเซ้นท์ที่พอมีอยู่บ้างค้นหาเอาเองก็แล้วกัน”
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ^^”
หลังจากดูหมอเสร็จ.. ฉันเดินหน้าบานออกมาเป็นกระด้ง ^O^ ส่วนเพื่อนรักของฉันก็พากันอิจฉาฉันกันซะยกใหญ่
“โห.. นี่ซากุระ ถ้าคำทำนายนั่นเป็นจริง เธอแบ่งให้ฉันซักคนสิ”
คิซามิ สาวผิวสองสีออกไปทางขาว ดวงตากลมโตดูน่ารัก ตอนนี้เธอกำลังเขย่าแขนฉันอย่างอ้อนๆ โธ่.. คิดเหรอว่าฉันจะยอม ^O^ เรื่องแบบนี้ใครดีใครได้สิ โฮะๆๆๆ
“นั่นสิ แบ่งให้ฉันมั้งดิ”
มาซาโยะ สาวน้อยหน้าใส ผิวสองสีพอๆกับฉัน เธอมีผมดกดำสนิท แล้วก็เป็นเด็กเรียนเก่งที่สุดในบรรดาเราสามคนพูดขึ้นบ้าง
“แหม.. มันอาจจะไม่เป็นจริงก็ได้ ฉันใช่ว่าจะหน้าตาดีซะที่ไหนล่ะ”
ฉันพูดอย่างถ่อมตัวอยู่บ้าง.. แบบมาดนางเอกผู้แสนดี ฮิฮิ.. แต่ความจริงก็นั่นแหละ ฉันเป็นแค่เด็กสาวหน้าตาธรรมด๊า..ธรรมดา แต่ก็ยังมีความน่ารักอยู่บ้าง ผิวสองสี ไม่ดำไม่ขาวจนเกินไป.. อืม ช่างสมดุลซะจริง -_-“ ส่วนสูงแค่ 163 ซม. แต่น้ำหนักนี่สิปาไปตั้ง 51 กก.แล้ว T^T ยิ่งปิดเทอมนี่ฉันกินแหลกชนิดที่ว่าแทบจะไม่ลืมตาเลยทีเดียว
“อ๊ะ.. ถึงบ้านซะแล้ว ฉันไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียน”
คิซามิพูดจบก็วิ่งเข้าซอยบ้านของเธอไปทันที ฉันที่มัวแต่คิดอะไรเพลินไปหน่อย ก็เพิ่งจะได้สติเมื่อตะกี้นี้เอง -_-“
“จ้ะ บ๊ายบาย พรุ่งนี้เจอกัน ^O^”
ฉันพูดจบก็โบกมือลา มาซาโยะเองก็โบกมือให้คิซามิเช่นกัน
หลังจากที่เดินแยกจากคิซามิไปได้ประมาณ 10 นาที มาซาโยะก็กลับบ้านไปอีกคน ปล่อยให้นางเอกผู้น่าสงสารอย่างฉันเดินกลับบ้านไปคนเดียว T^T
“กลับมาแล้วค่ะ”
ฉันเคาะประตูอยู่หน้าบ้านประมาณ 3-4 ครั้ง แม่ฉันเปิดประตูออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ขาวจั๊วราวกับพอกหน้าด้วยหิมะ -_-“
“ซากุระ!! ทำไมเพิ่งกลับเอาป่านนี้.. ไหนบอกจะกลับตั้งแต่บ่าย 2 นี่มัน 4 โมงเย็นแล้วนะ!!! ลูกคนนี้นี่.. แย่จริงๆ หนังสือหนังหาไม่ยอมอ่าน ขึ้น ม.4 แล้วยังทำตัวเหลวไหล ใช้ไม่ได้เลย!!”
แม่ของฉันบ่นจนลิงหลับไป 2 รอบ -_-“ มันมักจะเป็นอย่างนี้บ่อยๆเวลาฉันกลับบ้านไม่ตรงเวลา
“โธ่.. แม่ก็ พรุ่งนี้จะเปิดเทอมแล้วนี่นา หนูก็ขอไปเที่ยวกับเพื่อนให้สนุกๆไปเลยไง พอเปิดเทอมแล้วหนูจะได้ตั้งใจเรียนหนังสือไงคะ ^^”
ฉันยิ้มหน้าตายตอบแม่ไปอย่างนั้น.. ทั้งๆที่เปิดเทอมแล้วฉันจะตั้งใจอ่านหนังสือรึเปล่าก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ -.,- แต่ว่ามันก็ได้ผล.. เพราะแม่ฉันเริ่มอารมณ์ดีขึ้นทันที
“จริงรึเปล่า? -_-”
แม่ทำหน้าแบบไม่ค่อยเชื่อเท่าไร.. เฮ้อ แม่ฉันนี่ฉลาดเหมือนลูกสาวไม่มีผิด ^O^
“จริงสิคะ ^O^”
“อืม.. เข้าบ้านไปได้แล้ว ไปช่วยแม่ทำกับข้าวเร็ว”
“ค่า”
ก็อย่างที่บอกแหละว่าแม่ของฉันน่ะฉลาด.. จับผิดฉันได้แทบจะทุกเรื่อง.. ^^ แต่เสียอย่างเดียวก็คือ.. ตอนนี้ฉันฉลาดกว่าแม่แล้ว ^O^
อ๊ะๆ อย่าเพิ่งมองฉันในแง่เด็กไม่ดีสิ -_-“ ต้องเป็นสาวไม่ดีถึงจะถูก ^^ เฮ้ย ไม่ใช่ๆ O_O ฉันน่ะอาจจะไม่ฉลาดกว่าแม่ก็ได้ แต่ถ้าเป็นความเจ้าเล่ห์น่ะ รับรองได้เลยว่าแม่มีน้อยกว่าฉันชัวร์ๆ ^_^;
@@@ ตอนแรกๆยังไม่มีอะไรมากอ่ะค่ะ แต่ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจของผู้อ่านด้วยนะคะ TvT @@@
พบกันตอนที่ 2 นะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น