ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 : การเจอกันอีกครั้ง >_
ฉันเดินกลับมาบ้านพลางนึกถึงคำพูดของนายวายร้ายนั่น -_-; พรุ่งนี้เจอกันงั้นเหรอ?? จริงสินายนั่นอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันนี่นา เฮ้อ.. จะมาไม้ไหนกันอีกล่ะเนี่ย??
คิดแล้วฉันก็เดินไปเปิดตู้เย็น พลางมองหาวัตถุดิบที่จะนำมาทำอาหารได้.. มีผงซุปเต้าเจี้ยวอยู่ มีเนื้อปลาซาบะที่เหลืออยู่ตัวครึ่ง แล้วก็ไข่ =_=
ฉันต้มซุปเต้าเจี้ยว ย่างปลาซาบะ แล้วก้ทำไข่หวานย่าง ฉันว่าเมนูอาหารมันก็โอเคนะ แต่ทำไมสีมันออกมาแปลกๆแฮะ มันเกรียมๆยังไงชอบกลก็ไม่รู้สิ T^T เฮ้อ ฉันเดาได้เลยว่าพ่อกับแม่และน้องสาวฉันคงไม่โปรดปรานมันเท่าไร.. แต่ก็นั่นแหละ ฉันทำอาหารไม่เก่งนี่นา
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง..
“ซากุระ.. แม่กลับมาแล้วจ้า”
แม่ฉันทักทายอย่างร่าเริง ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นแล้ว พ่อกับแม่มองกับข้าวบนโต๊ะก่อนจะมองหน้าฉัน ฉันส่งยิ้มแหยๆให้ก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนไป.. ส่วนน้องสาวของฉันน่ะเหรอ?? นั่งกินเป็นคนแรกเลยล่ะ หุหุหุ >_<
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
วันนี้ฉันนั่งเรียนด้วยอารมณ์ลุ้นสุดๆ สาเหตุก็มาจากนายวายร้ายนั่นน่ะแหละ แต่แปลกที่ฉันไม่ยักกะเคยเจอนายนั่นเลยซักครั้ง
อีก 10 นาทีก็จะถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว.. แต่ว่าตอนนี้ท้องฉันร้องจ๊อกๆไปหมดเลยล่ะ T^T เมื่อเช้าฉันลืมกินข้าวเช้ามา เพราะอะไรน่ะเหรอ?? ฉันมัวแต่ไปกลุ้มเรื่องนายนั่นน่ะสิ.. มารู้ตัวอีกทีก็ถึงโรงเรียนซะแล้ว -_-; ท่าจะเพี้ยนนะฉัน..
“ซากุระ เป็นอะไรรึเปล่า? นั่งเหม่อเชียว”
ยูกิถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง.. ฉันรู้สึกแปลกๆเขินๆยังไงก็ไม่รู้แฮะ -_-“
“ปะ..เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ^^;”
“ดูเหมือนเธอไม่ค่อยสบายเลยนะ -_-;”
“ฉันปกติดี ^_^;”
“อืม ก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงน่ะ”
O_o ง่ะ เขาเป็นห่วงฉัน!! -_-;; เป็นห่วงทำไมกันล่ะ?? คนอย่างฉันมีอะไรน่าเป็นห่วงซะที่ไหน
“เอ่อ.. อืม ขอบใจ ^^;;”
“คาว่าชิม่า ที่เธอคุยเนี่ยแสดงว่ารู้เรื่องใช่ไหม? หืม.. ไหนตอบมาซิข้อนี้คำตอบคืออะไร?”
เอาแล้วไงล่ะ TT_TT ซวยอีกแล้วฉัน ฉันยืนมองหน้าอาจารย์มิยูกิที่สอนวิชาคณิตด้วยสีหน้าอ้อนวอนสุดๆ แต่ดูเหมือนว่าอาจารย์จะไม่สนใจฉันเลย -_-+
สรุปแล้วฉันต้องทำกายกรรมน่าห้องเรียน TOT ฮือๆ ยืนคาบไม้บรรทัดพลางยกขาขึ้นข้างหนึ่ง แล้วต้องกางแขนเหมือนโรสในไททานิคตลอดทั้งคาบเลย -_-; แต่ก็ยังโชคดีเพราะอีกแค่ 7 นาทีฉันก็จะได้พักแล้ววว >O<
“ขอโทษนะซากุระ”
“ไม่เป็นไรๆ ^^;”
“ฉันเป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องยืนนี่นา”
ยูกิคุงเดินเข้ามาขอโทษฉันตอนหมดคาบเรียน เฮอะ นายลองมายืนแทนฉันดูไหมล่ะ -_-^
จริงๆฉันก็อยากจะพูดไปแบบนั้นนะ แต่ไหนๆก็มาขอโทษแล้วฉันให้อภัยก็ได้ หุหุ =O=;;
“ไม่เป็นไรหรอก คือ ฉันไปกินข้าวก่อนนะ”
“อือ เย็นนี้กลับบ้านด้วยกันนะ”
“เอ่อ.. คือฉันต้องกลับพร้อมคิซามิ กลับมาซาโยะน่ะ ^^;”
“ไม่เป็นไรกลับกับยูกิคุงเถอะ ^O^”
“ใช่ๆๆ วันนี้ฉันกับคิซามิจะไปซื้อของน่ะ ^^”
“...O_O”
“งั้นซากุระกลับกับฉันนะ ^O^”
ยูกิคุงพูดพลางถือวิสาสะจับมือฉันมากุมไว้ อ๊ายย~ OoO หน้าฉันแดงแล้วนะเนี่ย /////
“อือ ก็ได้ -_-;”
“งั้นไปกินข้าวก่อนนะ ตอนเย็นกลับด้วยกัน สัญญาแล้วนะ ^O^”
“อะ..อือ”
ยูกิคุงยิ้มร่าพลางเดินออกไปนอกห้องอย่างอารมณ์ดี ฉันหันมาค้อนเพื่อนตัวแสบของฉัน ใครบอกกันเล่าว่าฉันอยากจะกลับบ้านกับยูกิคุงน่ะ -_-^
“ทำไมทำแบบนี้ล่ะ T^T”
“อ้าวไม่ดีเหรอซากุระ ได้กลับบ้านพร้อมกับหนุ่มหล่อแบบนั้นน่ะ”
“ฉันก็เห็นด้วยกับมาซาโยะนะ ^^;”
แล้วพวกเธอถามความเห็นฉันซักครั้งรึยังล่ะ -_-^^ ฉันใช้เวลาเกือบ 5 เดือนตอนทำใจเลิกชอบยูกิคุงนะ และฉันก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ยอมกลับไปชอบเขาอีกแล้วด้วย T^T
“-_-;;”
“น่าซากุระ.. แค่วันเดียวเอง ^^;”
“ใช่ๆ”
มาซาโยะกลับคิซามิพยายามปลอบใจฉัน -_-“ หุหุ ก็ได้ๆ เดินกับคนหล่อๆมันก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่นา ^O^
“ก็ได้”
“งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวแล้วนะ -O-”
“ไปสิๆ”
คิซามิพูดจบก็ลากฉันกับมาซาโยะไปนั่งหาที่กินข้าวในสวนหย่อมของโรงเรียน ปกติพวกเรามักจะทานข้าวกล่องกันเป็นประจำ
“ว้าว ของคิซามิน่าทานจังเลย ^_^;”
“ชมเกินไปแล้วมั้ง”
“ของมาซาโยะก็น่าทาน”
“ขอบใจจ้ะ ^O^”
ส่วนของฉัน.. ไม่น่าทานเลยซักนิด T^T
ฉันมองข้าวกล่องตัวเองอย่างไม่พิศวาส -_-“ วันนี้แม่ลืมทำข้าวกล่องให้ฉัน แน่น่อนล่ะ เพราะฉะนั้นฉันต้องทำมาเอง -O- ข้างในกล่องข้าวของฉันมีข้าวปั้นที่ไม่น่ากินเท่าไรอยู่ 3 ชิ้น ซูชิหน้าไข่ห่ออีก 4 ชิ้น ปิดท้ายด้วยเค้กชิ้นเล็กๆที่ฉันจิ๊กมาจากตู้เย็นอีก 1 ชิ้น เค้กนี่แหละมั้งที่น่ากินที่สุด ^O^ หุหุ
“อุ๊ย ดูนั่นสิ O_O”
“นั่นรุ่นพี่ อากิระ โช นี่นา!!”
“ไหนๆ ใครหรอไม่เห็นรู้จักเลย -_-;”
“อะไรซากุระ! เธอไม่รู้จักพี่โชหรอ O_O”
“พี่เขาเป็นหนุ่มป็อปของโรงเรียนเราเชียวนะ OoO”
คิซามิกับมาซาโยะมองหน้าฉันเหมือนว่าฉันเพิ่งหลุดมาจากบ้านนอก -_-; กะอีแค่ไม่รู้จัก รุ่นพี่โช อะไรนี่แค่นั้นเองเนี่ยนะ -_-^^ เฮอะ ขอฉันดูหน่อยเหอะว่านายโชนั่นจะหน้าตาดีซะขนาดไหน ฮึ!
“แล้วไหนล่ะรุ่นพี่โชอะไรนั่นน่ะ -_-;”
“นั่นไงล่ะ ที่กำลังเดินมาทางนี้น่ะ ^O^”
คิซามิตอบฉัน ในขณะที่พวกผู้หญิงอีก 3-4 กลุ่มที่นั่งบริเวณใกล้เคียงกับฉันส่งเสียงร้องดังยังกับแผ่นดินจะไหว -_-;;
และนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งกำลังเดินมาทางฉัน...
“กรี๊ดดดด พี่โช!!!!”
มาซาโยะกับคิซามิร้องกรี๊ดเมื่อนายโชนั่นเดินมาทางนี้ แล้วฉันก็ตกตกใจเมื่อฉันเห็นหน้าของนายโชนั่น....
อ๊ากกกก OoO นั่นมันนายวายร้ายคนเมื่อวานนี่นา!!!
@@@@ ตอนที่ 4 มาลงแร้วจ้า ^O^ ต้องรีบมาลงให้เลยเพราะว่าพรุ่งนี้คงไม่ได้มาอัพ ^^\" @@@@
พรุ่งนี้ไม่อยู่อ่า กว่าจะกลับก้อวันอาทิตย์แน่ะ ^^
ยังไงคนอ่านที่น่ารักก็ช่วยโหวตช่วยเม้นท์กันด้วยน้า TT^TT (สงสารคนแต่งตาดำๆคนนี้หน่อยเต๊อะ!)
พบกานตอนที่ 5 นะจ๊ะ ^3^ - ~AeAeChaN~
คิดแล้วฉันก็เดินไปเปิดตู้เย็น พลางมองหาวัตถุดิบที่จะนำมาทำอาหารได้.. มีผงซุปเต้าเจี้ยวอยู่ มีเนื้อปลาซาบะที่เหลืออยู่ตัวครึ่ง แล้วก็ไข่ =_=
ฉันต้มซุปเต้าเจี้ยว ย่างปลาซาบะ แล้วก้ทำไข่หวานย่าง ฉันว่าเมนูอาหารมันก็โอเคนะ แต่ทำไมสีมันออกมาแปลกๆแฮะ มันเกรียมๆยังไงชอบกลก็ไม่รู้สิ T^T เฮ้อ ฉันเดาได้เลยว่าพ่อกับแม่และน้องสาวฉันคงไม่โปรดปรานมันเท่าไร.. แต่ก็นั่นแหละ ฉันทำอาหารไม่เก่งนี่นา
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง..
“ซากุระ.. แม่กลับมาแล้วจ้า”
แม่ฉันทักทายอย่างร่าเริง ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นแล้ว พ่อกับแม่มองกับข้าวบนโต๊ะก่อนจะมองหน้าฉัน ฉันส่งยิ้มแหยๆให้ก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนไป.. ส่วนน้องสาวของฉันน่ะเหรอ?? นั่งกินเป็นคนแรกเลยล่ะ หุหุหุ >_<
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
วันนี้ฉันนั่งเรียนด้วยอารมณ์ลุ้นสุดๆ สาเหตุก็มาจากนายวายร้ายนั่นน่ะแหละ แต่แปลกที่ฉันไม่ยักกะเคยเจอนายนั่นเลยซักครั้ง
อีก 10 นาทีก็จะถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว.. แต่ว่าตอนนี้ท้องฉันร้องจ๊อกๆไปหมดเลยล่ะ T^T เมื่อเช้าฉันลืมกินข้าวเช้ามา เพราะอะไรน่ะเหรอ?? ฉันมัวแต่ไปกลุ้มเรื่องนายนั่นน่ะสิ.. มารู้ตัวอีกทีก็ถึงโรงเรียนซะแล้ว -_-; ท่าจะเพี้ยนนะฉัน..
“ซากุระ เป็นอะไรรึเปล่า? นั่งเหม่อเชียว”
ยูกิถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง.. ฉันรู้สึกแปลกๆเขินๆยังไงก็ไม่รู้แฮะ -_-“
“ปะ..เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ^^;”
“ดูเหมือนเธอไม่ค่อยสบายเลยนะ -_-;”
“ฉันปกติดี ^_^;”
“อืม ก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงน่ะ”
O_o ง่ะ เขาเป็นห่วงฉัน!! -_-;; เป็นห่วงทำไมกันล่ะ?? คนอย่างฉันมีอะไรน่าเป็นห่วงซะที่ไหน
“เอ่อ.. อืม ขอบใจ ^^;;”
“คาว่าชิม่า ที่เธอคุยเนี่ยแสดงว่ารู้เรื่องใช่ไหม? หืม.. ไหนตอบมาซิข้อนี้คำตอบคืออะไร?”
เอาแล้วไงล่ะ TT_TT ซวยอีกแล้วฉัน ฉันยืนมองหน้าอาจารย์มิยูกิที่สอนวิชาคณิตด้วยสีหน้าอ้อนวอนสุดๆ แต่ดูเหมือนว่าอาจารย์จะไม่สนใจฉันเลย -_-+
สรุปแล้วฉันต้องทำกายกรรมน่าห้องเรียน TOT ฮือๆ ยืนคาบไม้บรรทัดพลางยกขาขึ้นข้างหนึ่ง แล้วต้องกางแขนเหมือนโรสในไททานิคตลอดทั้งคาบเลย -_-; แต่ก็ยังโชคดีเพราะอีกแค่ 7 นาทีฉันก็จะได้พักแล้ววว >O<
“ขอโทษนะซากุระ”
“ไม่เป็นไรๆ ^^;”
“ฉันเป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องยืนนี่นา”
ยูกิคุงเดินเข้ามาขอโทษฉันตอนหมดคาบเรียน เฮอะ นายลองมายืนแทนฉันดูไหมล่ะ -_-^
จริงๆฉันก็อยากจะพูดไปแบบนั้นนะ แต่ไหนๆก็มาขอโทษแล้วฉันให้อภัยก็ได้ หุหุ =O=;;
“ไม่เป็นไรหรอก คือ ฉันไปกินข้าวก่อนนะ”
“อือ เย็นนี้กลับบ้านด้วยกันนะ”
“เอ่อ.. คือฉันต้องกลับพร้อมคิซามิ กลับมาซาโยะน่ะ ^^;”
“ไม่เป็นไรกลับกับยูกิคุงเถอะ ^O^”
“ใช่ๆๆ วันนี้ฉันกับคิซามิจะไปซื้อของน่ะ ^^”
“...O_O”
“งั้นซากุระกลับกับฉันนะ ^O^”
ยูกิคุงพูดพลางถือวิสาสะจับมือฉันมากุมไว้ อ๊ายย~ OoO หน้าฉันแดงแล้วนะเนี่ย /////
“อือ ก็ได้ -_-;”
“งั้นไปกินข้าวก่อนนะ ตอนเย็นกลับด้วยกัน สัญญาแล้วนะ ^O^”
“อะ..อือ”
ยูกิคุงยิ้มร่าพลางเดินออกไปนอกห้องอย่างอารมณ์ดี ฉันหันมาค้อนเพื่อนตัวแสบของฉัน ใครบอกกันเล่าว่าฉันอยากจะกลับบ้านกับยูกิคุงน่ะ -_-^
“ทำไมทำแบบนี้ล่ะ T^T”
“อ้าวไม่ดีเหรอซากุระ ได้กลับบ้านพร้อมกับหนุ่มหล่อแบบนั้นน่ะ”
“ฉันก็เห็นด้วยกับมาซาโยะนะ ^^;”
แล้วพวกเธอถามความเห็นฉันซักครั้งรึยังล่ะ -_-^^ ฉันใช้เวลาเกือบ 5 เดือนตอนทำใจเลิกชอบยูกิคุงนะ และฉันก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ยอมกลับไปชอบเขาอีกแล้วด้วย T^T
“-_-;;”
“น่าซากุระ.. แค่วันเดียวเอง ^^;”
“ใช่ๆ”
มาซาโยะกลับคิซามิพยายามปลอบใจฉัน -_-“ หุหุ ก็ได้ๆ เดินกับคนหล่อๆมันก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่นา ^O^
“ก็ได้”
“งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวแล้วนะ -O-”
“ไปสิๆ”
คิซามิพูดจบก็ลากฉันกับมาซาโยะไปนั่งหาที่กินข้าวในสวนหย่อมของโรงเรียน ปกติพวกเรามักจะทานข้าวกล่องกันเป็นประจำ
“ว้าว ของคิซามิน่าทานจังเลย ^_^;”
“ชมเกินไปแล้วมั้ง”
“ของมาซาโยะก็น่าทาน”
“ขอบใจจ้ะ ^O^”
ส่วนของฉัน.. ไม่น่าทานเลยซักนิด T^T
ฉันมองข้าวกล่องตัวเองอย่างไม่พิศวาส -_-“ วันนี้แม่ลืมทำข้าวกล่องให้ฉัน แน่น่อนล่ะ เพราะฉะนั้นฉันต้องทำมาเอง -O- ข้างในกล่องข้าวของฉันมีข้าวปั้นที่ไม่น่ากินเท่าไรอยู่ 3 ชิ้น ซูชิหน้าไข่ห่ออีก 4 ชิ้น ปิดท้ายด้วยเค้กชิ้นเล็กๆที่ฉันจิ๊กมาจากตู้เย็นอีก 1 ชิ้น เค้กนี่แหละมั้งที่น่ากินที่สุด ^O^ หุหุ
“อุ๊ย ดูนั่นสิ O_O”
“นั่นรุ่นพี่ อากิระ โช นี่นา!!”
“ไหนๆ ใครหรอไม่เห็นรู้จักเลย -_-;”
“อะไรซากุระ! เธอไม่รู้จักพี่โชหรอ O_O”
“พี่เขาเป็นหนุ่มป็อปของโรงเรียนเราเชียวนะ OoO”
คิซามิกับมาซาโยะมองหน้าฉันเหมือนว่าฉันเพิ่งหลุดมาจากบ้านนอก -_-; กะอีแค่ไม่รู้จัก รุ่นพี่โช อะไรนี่แค่นั้นเองเนี่ยนะ -_-^^ เฮอะ ขอฉันดูหน่อยเหอะว่านายโชนั่นจะหน้าตาดีซะขนาดไหน ฮึ!
“แล้วไหนล่ะรุ่นพี่โชอะไรนั่นน่ะ -_-;”
“นั่นไงล่ะ ที่กำลังเดินมาทางนี้น่ะ ^O^”
คิซามิตอบฉัน ในขณะที่พวกผู้หญิงอีก 3-4 กลุ่มที่นั่งบริเวณใกล้เคียงกับฉันส่งเสียงร้องดังยังกับแผ่นดินจะไหว -_-;;
และนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งกำลังเดินมาทางฉัน...
“กรี๊ดดดด พี่โช!!!!”
มาซาโยะกับคิซามิร้องกรี๊ดเมื่อนายโชนั่นเดินมาทางนี้ แล้วฉันก็ตกตกใจเมื่อฉันเห็นหน้าของนายโชนั่น....
อ๊ากกกก OoO นั่นมันนายวายร้ายคนเมื่อวานนี่นา!!!
@@@@ ตอนที่ 4 มาลงแร้วจ้า ^O^ ต้องรีบมาลงให้เลยเพราะว่าพรุ่งนี้คงไม่ได้มาอัพ ^^\" @@@@
พรุ่งนี้ไม่อยู่อ่า กว่าจะกลับก้อวันอาทิตย์แน่ะ ^^
ยังไงคนอ่านที่น่ารักก็ช่วยโหวตช่วยเม้นท์กันด้วยน้า TT^TT (สงสารคนแต่งตาดำๆคนนี้หน่อยเต๊อะ!)
พบกานตอนที่ 5 นะจ๊ะ ^3^ - ~AeAeChaN~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น