คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4 :: นะ...นายมัน !
[Tan Say]
ปุ้ง ปุ้ง ปุ้ง
ฮ้าย! ตอนนี้ฉันกำลังให้อาหารปลาที่สระน้ำในโรงเรียนน่ะ ทุกครั้งที่ฉันมาให้อาหารปลาที่สระน้ำในโรงเรียนฉันจะรู้สึกสบายใจขึ้น ถึงปลาพวกนี้จะกินไม่รู้จักอิ่ม แต่ฉันชอบให้อาหารปลาและมองฝูงปลามากมายแบบนี้มากกว่านะ ว่าแต่เหตุผลที่ฉันต้องมาให้อาหารปลานี่น่ะเหรอ? เพราะฉันยังนึกถึงวันตายที่จะมาถึงน่ะเซ่ T T แป๋มนะแป๋มดันมาจับคู่ให้ฉันคู่กับมิวกี้ นายเพลย์บอยประจำโรงเรียนน่ะสิ ไม่น่าไว้ใจแบบนี้ เตะฉันออกจากชมรมง่ายกว่ามั้ย? แต่จนป่านนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นแล้วล่ะ...คงต้องทำจายยยยย...
“มาทำอะไรที่นี่น่ะ”อยู่ๆก็มีคนมายืนอยู่ข้างหลังฉันแล้วพูดประโยคนี้ขึ้นมา
“หะ...หา =O= ???”ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองต้นเสียงแล้วถึงกับตกใจทันที
“เป็นอะไรน่ะ”
“เอ่อ...เปล่าหรอก”มิวกี้นั่นเอง! เวลาแบบนี้นายน่าจะไปอยู่กับผู้หญิงของนายสิยะ
“นี่...ถามหน่อยสิ”มิวกี้พูดขึ้น
“อะไร?”
“เธอยังเวอร์จิ้นอยู่มั้ย”
“=[ ]=!”
“ตอบฉันมาสิ”มิวกี้มองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะซักไซ้คำตอบ
“จะบ้าเรอะ! นายมัน... กล้าถามได้ยังไงน่ะหา!!!”ว่าแล้วฉันก็ปาอาหารปลาใส่เจ้าแมวเจ้าเล่ห์อย่างเหลืออด เห็นมั้ยล่ะ? เจ้าหมอนี่คิดถึงแต่เรื่องแบบนั้น... พูดแล้วกระดากปากชะมัดT^T เมื่อฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้ฉันจึงลุกขึ้นแล้วเตรียมวิ่งออกมาจากที่ตรงนี้แต่ไอ้แมวเจ้าเล่ห์ดันดึงขาฉันไว้อยู่น่ะสิ
“ปล่อย...”ฉันพูด
“ไม่!”
“น่ะ...นายนี่มัน...!?!”แล้วฉันก็สะบัดขาฉันให้ออกจากมือของนายมิวกี้แต่ทว่า...
กรี๊ดดดดด !
ตูมมมมม !
“แค่กๆ”ฉันตกน้ำเจ้าค่า~!! TTOTT แต่ดีนะที่บ่อไม่ได้ลึกมาก แล้วฉันยังว่ายน้ำเป็นอีก เรื่องนั้นไม่มีปัญหา แต่ที่สำคัญคือ...
“ฮ่าๆๆ เธอมันน่าตลกชะมัดเหมือนลูกหมาตกน้ำเลย ฮ่าๆ”นายมิวกี้มองฉันที่ตกน้ำอย่างซะใจแล้วหัวเราะออกมาอย่างสนุกที่เห็นคนตกน้ำ!
“อะ...ไอ้แมวเจ้าเล่ห์!”ว่าแล้วฉันก็ฉุดหมอนั่นให้ลงมาตกน้ำด้วยกันแต่...แรงฉันมันน้อยนิดเกินไป TT[ ]TT อ๊ากๆๆ อยากดิ้นตาย
“เธอมันยัยลูกหมาจริงๆด้วย ฮ่าๆๆยังไงเธอก็ไม่ทำให้ฉันตกน้ำเหมือนเธอได้หรอก”ว่าแล้วเขาก็ลุกขึ้นท่าทางเหมือนจะเดินหนีอ่ะนะ จังหวะที่เขาลุกขึ้นฉันก็รีบดึงเขาลงมาด้วยพลังเฮือกสุดท้าย(เวอร์ไปป่ะ)จึงทำให้เขาตกน้ำลงมาได้อย่างสวยงาม(?)
ตูมมมมม!
พรวด
“นี่เธอทำบ้าอะไรน่ะ ยัยลูกหมา”มิวกี้โผล่หน้าออกมาแล้วหันมามอกฉันตาขวาง
“หึๆๆ...รู้รึยังล่ะฉันมันไม่ใช่ลูกหมา แต่ฉันมันเป็นช้าง! จำไว้!”
“มียัยบ้าที่ไหนอยากเป็นช้างกัน-,.- “
“ง่ะ=[ ]=! เอ่อ...แต่ยังไงฉันก็ไม่ได้อ่อนแอเหมือนที่นายคิดแล้วกัน!”ฉันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง...จะว่าไปแล้วฉันก็เป็นคนไม่ค่อยพูดนี่เนอะ ยิ่งเป็นคนแปลกหน้ายิ่งแล้วใหญ่ แต่หมอนี่มัน...
“คิก...”ว่าแล้วฉันก็อดขำไม่ได้ ก็จริงอยู่นะ ใครเขาอยากเป็นช้างกัน
“นี่เธอหัวเราะฉันเหรอ!”มิวกี้พูด
“เปล่าๆ...คิก...”ถึงฉันจะปฎิเสธ แต่ก็อดหยุดขำไม่ได้นี่นา
“ว่าแต่...เธอจะแช่อยู่ในน้ำอีกนานมั้ยยัยลูกมด”
“เห? ลูกมด=O=?”
“ฮ่าๆๆ ฉายาใหม่ของเธอนั่นแหละ เอาละๆรีบขึ้นมาได้แล้วเดี๋ยวหวัดกินหรอก”พูดจบเขาก็โดดขึ้นจากสระน้ำแล้วหันมามองฉัน ฉันกำลังจะโดดตามแต่สังขารมันไม่ให้อ่าาาา โดดไม่ถึง TOT ฉันจึงพยายามปีนขึ้นไปอีกแต่ก็ตกลงมาทุกที อ้ากๆๆ แค้นบ่อเลี้ยงปลาT[ ]T !!!
“ทำไมเธอต้องทำให้ฉันขำทุกทีสิน่า”ว่าแล้วเขาก็ยื่นมือมาทางฉัน ฉันลังเลนิดหน่อยก่อนจะจับมือของเขา แล้วฉันก็ออกมาจากสระน้ำได้ทันที แต่มิวกี้จ้องฉันตาไม่กระพริบเลยน่ะสิ เป็นอะไรหนอ=O= ?
“มองทำไม”ฉันถาม
“อื้ม...”
“=O= ?”อื้มอะไรหวา ด้วยความสงสัยฉันจึงมองไปตามสายตาของเขาจนพบสาเหตุ...
“กรี๊ดดดดด! ไอ้บ้า ไอ้ลามก โรคจิต”การตกน้ำเมื่อกี้ทำให้ชุดนักเรียนสีขาวของฉัน...อ้ากๆๆ เห็นแล้วใช่มั้ย เห็น...ของฉัน โฮ่ๆๆ อยากตายT.T
ฉันรีบหยิบกระเป๋าของฉันที่วางอยู่ข้างๆตัวออกมาปิดร่างกาย แล้วโยนถุงใส่อาหารปลาใส่หน้าหมอนั่นอย่างเต็มๆ
“ไอ้แมวเจ้าเล่ห์!”แล้วฉันรีบวิ่งออกมาจากที่ตรงนั่นโดยด่วน โชคยังดีนิดหน่อย(เน้นคำว่านิดหน่อย)หอพักหญิงอยู่ใกล้กับที่นี่นิดเดียวดังนั้นฉันจึงวิ่งออกมาอย่างหน้าด้านเพื่อเข้าหอทันที...มิวกี้...นายมันเป็นผู้ชายที่บ้าที่สุดเลยนะ...... .... ... .. . . .
ความคิดเห็น