คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ชอบเรา หรือว่าเราคิดไปเอง
"แพร เธอกลับก่อนเถอะ เรื่องทำความสะอาดห้องน้ำนั้นเป็นหน้าที่ฉันเอง มันจะมืดอยู่แล้ว"ไอซ์บอกฉันหลังจากที่เราประชุมเสร็จ
" ฉันทำผิดนะ ฉันมีความรับผิดชอบมากพอ ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง"
"แต่........."ไอซ์เหมือนจะพูดอะไรต่อ แต่เขาก็หยุดพูด
"มีอะไรเหรอ บอกมาเถอะ เราเป็นเพื่อนกันนะ"ฉันถามไอซ์อย่างเซ้าซี้ แล้วคิดว่า เขาอาจจะบอกฉันว่า เขาห่วงฉันมากๆๆๆๆๆ และก็เขา.......ฉัน
"เออ! พี่ชายเธอฝากฉันดูแลเธอ และฉันก็สัญญากับพี่เธอแล้วด้วย" เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! เพล้ง! หน้าแตกคะ แบบหมอพรทิพย์ก็ช่วยไม่ได้ ยัยบ้า แกคิดได้ไง ว่า เขาห่วงแก และเขาชอบแก ยัยบ้าเอ๊ย แล้วเราสองคนก็เดินไปทำความสะอาดห้องน้ำด้วยกัน
"ขอบใจนะที่มาส่ง เข้าบ้านก่อนไหม"ฉันกล่าวขอบคุณไอซ์และชวนเขาเข้าบ้าน แต่.....คุณอย่าคิดมาก เพราะฉันจะชวนเขาเข้ามากินข้าวเย็นด้วย
"ไม่ล่ะ มันดึกแล้ว ฉันกลับนะ"แล้วไอซ์ก็กลับไป
"เอ้า! กลับมาแล้วเหรอ นึกว่าหาทางกลับบ้านไม่ถูก กะว่าจะแจ้งตำรวจนะเนี่ย" พี่คลื่นแซวฉัน ฉันจึงเคี่ยงค้อนอันใหญ่ใส่เขาอย่างจังและรีบเดินขึ้นไป
16 ส.ค.
วันนี้ฉันเจอเรื่องวุ่นวายทั้งวันเลย พี่คลื่นไปส่งฉันที่โรงเรียนเพื่อรอเจอไอซ์ แผนสูงจริงๆ เลยนะ แต่เขาสองคนสามารถเข้ากันได้ดีจนน่าแปลกใจ แถมพี่คลื่นยังฝากฝังฉันไว้กับไอซ์อีก ฉัน
ลุ้น แทบตายกลัวไอซ์จะไม่รับปาก แต่พอเขารับปากและยิ้มมาทางฉัน หัวใจฉันแทบจะหยุดเต้น เขินจนทำอะไรไม่ถูก แต่วันดีดีของฉันต้องจบลง เมื่อไอ้บอลมันมาแกล้งฉัน และทะเลาะกันอย่างรุนแรงถึงขั้นเข้าห้องปกครอง ครั้งแรกในชีวิตของฉันเลยเนี่ยที่เข้าห้องปกครอง ฉันและไอซ์ถูกทำโทษให้ล้างห้องน้ำเป็นเวลา 1 เดือน และฉันต้องช็อกอีกครั้ง เมื่อฉันได้เป็นนางเอกละครคู่กับไอซ์ในงานนิทรรศการของโรงเรียน ฉันจะทำได้มั้ยเนี่ย แต่ยังไงก็ต้องพยายามกันก่อน ไม่ลองก็ไม่รู้
รักที่ไม่หวังผลตอบแทน ใครๆเขามักบอกว่ามันงี่เง่าและไร้สาระมาก ๆ แต่สำหรับฉัน ฉันว่ามันมีค่ามาก บางครั้ง ความรักก็ไม่ได้หมายถึงการครอบครองคนที่เรารัก แต่การทำให้คนที่เรารักมีความสุข นั่นแหละที่เขาเรียกว่าความรักที่แท้จริง
* -* หลายคนว่าการสมหวังในรัก คือความสุขที่สุด
แต่สำหรับฉัน แค่ได้รักเธอก็มีความสุขมากกว่า
เมื่อ "รักคือการให้" เลยไม่ต้องการอะไรกลับคืนมา
เพราะอยากให้เธอเป็นสิ่งมีค่า ยิ่งกว่าสิ่งใด
ไม่ต้องการเป็นตัวสำรอง เจ้าของ หรืออะไรทั้งนั้น
ไม่ต้องการแบ่งความผูกพันของเธอ กับใครคนไหน
ไม่ต้องการ จะบอกเธอ ว่ารักสุดหัวใจ
แค่อยากให้เป็นความทรงจำฝังตัวตลอดไป
........ว่าครั้งหนึ่ง เคยมีหัวใจไว้รักเธอ *-*
"แอบคิดถึงเธอทุกวัน ทั้งที่อยู่ข้างเธอ แอบเห็นทุกทีที่เธอคอยมองเขา อยากพูดว่ารักสักคำ ก็คงจะแสนเบา เธอเห็นเราเป็นแค่เด็กวุ่นวาย........"เสียงมือถือฉันเองคะ และฉันก็รู้ว่าใครโทรมา เพราะมีแต่เขาที่ฉันตั้งเป็นเพลงนี้(เด็กวุ่นวายของโฟร์-มด)
"มีอะไรเหรอไอซ์"
"ฉันจะบอกเธอว่า พรุ่งนี้มีสอบเคมี และชีววิทยาต่อกันเลย อ่านหนังสือด้วยนะ"เขาพูดอย่างตะกุกตะกัก
"จ๊ะ กำลังจะอ่านอยู่ แต่ไอซ์บอกฉันระหว่างทางที่กลับบ้านแล้วนะ จำไม่ได้เหรอ"ฉันถามอย่างงงๆ
"เหรอ เออ... งั้นแค่นี้นะ สวัสดีครับ" แล้วไอซ์ก็วางสายไป วันนี้ไอซ์ทำอะไรแปลกๆ บอกเรื่องสอบฉันตั้งหลายรอบ แถมยังติวให้บนรถ แล้วบอกลืมได้ไง หรือว่า..........เขาห่วงเรา (เข้าข้างตัวเองไม่มีใครเกินเลย_________นกน้อย) เฮ้ย…..คงคิดไปเองอีกแล้วเรา
วันรุ่งขึ้น
"เป็นไงส้ม ทำข้อสอบได้มั้ย"ฉันถามส้มที่ทำหน้าเหมือนอยากตายตอนออกห้องสอบ
"แกรู้แล้วยังมาถามอีก ใครจะเก่งเหมือนแกล่ะ"ส้มส่งสายตาเคียงๆมาที่ฉันอย่างแรง!!
"เป็นไงบ้าง ทำข้อสอบได้มั้ย"ไอซ์เดินมาถามเราสองคน
"ได้"ฉันตอบ
"ไม่ได้"ส้มตอบ
"อย่าคิดมากเลย ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวแล้ว"ไอซ์ชวน
"ไปสิๆ ฉันก็หิวเหมือนกัน หิวมากๆเลยด้วย" ส้มพูดยิ้มๆ แล้วหันมาทางฉัน
ฉันรู้นะว่าส้มคิดอะไรอยู่ มันจะพยายามจะให้ฉันอยู่กับไอซ์ แต่ฉันกลัวหนิ เรื่องอื่นฉันอาจจะเก่งกล้าสามารถ หน้าด้านไม่มีใครเกิน แต่เรื่องรักเนี่ย ขอไว้สักเรื่องแล้วกัน
"แพร คิดอะไรอยู่น่ะ ไม่หิวเหรอ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ไปเถอะ" ไอซ์ไม่รอให้ฉันตอบ ก็มาเดินจูงมือฉันไป
ตอนนี้ ใจฉันเต้นแรงแทบจะทะลุออกมานั่งรับลมเย็นๆข้างนอกอยู่แล้ว โอ้ยอย่าเต้นแรงสิโว้ย เดี๋ยวไอซ์ก็ได้ยินหรอก
ฉันเดินไปโรงอาหารพร้อมกับไอซ์โดยที่มือเขายังจับมือฉันอยู่ ตลอดทางที่เดินมา มีแต่คนมองฉันกับไอซ์กันใหญ่ บางคนมองแล้วก็ซุบซิบนินทา คงคิดว่าฉันกับไอซ์กำลังคบกันอยู่ล่ะสิ ถ้าเป็นแบบนี้ จริงก็ดีอะดิ ต้องขอบคุณส้มมันจริงๆที่มันเปิดโอกาสให้ฉันอยู่กับไอซ์แบบนี้
"แพร อยากกินอะไร เดี๋ยวฉันจะซื้อมาให้ "
"อะไรก็ได้จ๊ะ เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำและหาที่นั่งนะ"ฉันยิ้มให้ไอซ์
"อืม.."ไอซ์ยิ้มตอบ น่ารักเป็นบ้าเลย แบบนี้ไม่ต้องกินข้าวฉันก็อยู่ได้
ทำไมช่วงนี้เขาถึงมาอยู่ใกล้ๆฉันเสมอนะ เขาอาจจะชอบเราขึ้นมาจริงๆก็ได้ ไม่หรอกมั้ง เราคงคิดไปเองแหละ เขาก็คิดกับเราแค่เพื่อน หรือว่าไม่ใช่แบบเพื่อน หรือว่าใช่ โอ๊ย!!! ไม่คิดแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว ปล่อยมันไปแบบนี้แหละ ถ้าเขามีใจให้เรา เขาก็คงบอกเองแหละ ฉันพยายามหาคำตอบในใจ
สักพักไอซ์ก็เดินกลับมาพร้อมส้มซ่า ในมือไอซ์มีข้าวมันไก่อยู่สองจาน เขายื่นให้ฉันหนึ่งจาน แล้วเราสามคนก็นั่งกินข้าวกัน มื้อนี้เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดของฉันเลยล่ะ
"อิ่มจัง ขอบคุณนะที่เลี้ยงข้าวพวกเรา"ฉันกล่าวขอบคุณไอซ์ ที่เลี้ยงข้าวพวกเรา
"นี่.....วันนี้มีซ้อมละครวันแรกใช่ปะ งั้นฉันไปดูนะ"ส้มพูดขึ้น
"ไม่ให้ไป" ถ้าส้มซ่าไป มีหวังมันแซวฉันจนฉันแสดงละครไม่ได้แน่เลย
"นะ นะ เพื่อนขอไปด้วยคนสิ"ส้มอ้อนวอน จนฉันต้องใจอ่อน ยอมให้ไป
"ก็ได้...แต่แกต้องอยู่เฉยๆนะ" ฉันพูดและทำสายตาดุๆใส่ส้มซ่า
"งั้นไปกันเลย"ส้มประกาศและเดินนำพวกเราไป ฉันและไอซ์มองหน้ากันอย่างขำๆในท่าทางของ ส้มที่ดูจะเหมือนเด็กๆ
ความคิดเห็น