คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความ(รัก)ลับที่ปิดไว้
ตอนนี้เป็นเวลาว่าง เพราะอาจารย์ไม่เข้ามาสอน ฉันกับส้มจึงไปนั่งใต้ต้นจามจุรี ข้างๆสนามฟุตบอล ซึ่งเป็นที่สิ่งสถิตของพวกเราสองคน ฉันกับส้มมักจะมานั่งทำการบ้าน อ่านหนังสือ หรือมานั่งเมาท์แตกกันเสมอ ถ้าใครต้องการพบเราสองคนก็ต้องมาที่นี่แหละ
"ยัยส้ม ยัยส้ม! ยัยส้มซ่า ยัยส้มเน่า เฮ้ย!! อ่านการ์ตูนอยู่ได้ มาดูอะไรทางนี้เร็ว!!!" ฉันเรียกส้มที่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นอย่างเมามัน ให้มาช่วยพิสูจน์ว่าสิ่งที่ฉันเห็นนั่นเป็นจริงรึเปล่า
"อะไรของแก เรียกอยู่ได้ ฉันไม่ได้หูหนวกนะโว้ย" เออหูไม่หนวก แล้วเวลาเรียกทำไมไม่ตอบล่ะวะ รู้ไหมว่ามันเสียพลังงานไปมากแค่ไหนน่ะ
"เฮ้ย นั่นมันไอซ์หนิ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็คือ แอนนี่ ดาวของโรงเรียน แล้วเค้าทำอะไรกันวะ อยากรู้จัง" ส้มพูดและพยายามชะเง้อดู จนคอจะยาวเป็นยีราฟอยู่แล้ว
"จะไปรู้เหรอ ก็ฉันนั่งกับแกอยู่เนี่ย "
เออใช่ ยัยแอนนี่ ผู้หญิงที่ป๊อบที่สุดในโรงเรียนเลยก็ว่าได้ ก็เธอน่ารัก ผมที่ยาวเป็นสลวย เธอก็ทำเป็นลอนอย่างสวยงาม ผิวขาวอมชมพูตามแบบฉบับคุณหนูไฮโซ รูปร่างผอมเพรียว ดูไปดูมาก็คล้ายกับตุ๊กตาหน้าผี เฮ้ย!! ไม่ใช่ ตุ๊กตาบาร์บี้ รุ่นน้อง รุ่นพี่ต่างพากันจีบคุณเธอ ตรึม แต่ก็ไม่เห็นคุณเธอ คบกับใครสักที หรือว่า.......อ๋อเข้าใจแล้ว ชอบไอซ์นี่เอง มิน่าล่ะ ถึงไม่ยอมมีแฟนสักที แล้วถ้าไอซ์ชอบยัยนี่ขึ้นมา เราก็หมดหวังพอดี ฮือๆๆ ทำไมสาวน้อยน่ารักอย่างฉันต้องโชคร้ายแบบนี้ด้วยนะ ฮือๆๆ
"แพร แพร!!! แกเป็นอะไร ทำไมเงียบไปล่ะ" ส้มถามฉัน จนฉันตกใจ
" ปะ... เปล่าหรอก ไม่มีอะไร ดูเหมือนแอนนี่กำลังจะบอกรักไอซ์นะ"ฉันยิ้มเจื่อนๆและชี้ไปทางไอซ์ เพื่อเบนความสนใจของส้ม
ส้มซ่าเธอมีความสามารถพิเศษอีกอย่างหนึ่งก็คือ ปากเป็นโทรโข่งประจำห้อง คุณเธอไม่เคยมีความลับกับใคร และถ้ารู้ความลับอะไรมาละก้อ เธอจะป่าวประกาศทั่วห้องทันที และถ้าส้มรู้เรื่องที่ฉันชอบไอซ์ล่ะก้อ อีกสามวันเตรียม ฌาปนกิจฉันได้เลย เพราะข่าวเข้าหูไอซ์แน่นอน ฉันยังไม่อยากถูกไอซ์เกลียดหรอกนะ
"ฉันก็ว่างั้นแหละ ข่าวก็ว่ายัยนั้นชอบไอซ์ แต่ยัยนั้นก็น่ารักจริงๆแหละ เป็นถึงดาวโรงเรียนเลย ดูแล้วก็เหมาะสมกันดีนะ ถ้าเป็นฉัน ฉันก็ชอบยัยนี่เหมือนกัน" ส้มพูดและพยายามมองว่าเขาคุยกันว่าไง
คุณนายส้มขา นอกจากจะสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านแล้ว คุณนายยังเป็นผู้วิเคราะห์ข่าวในตัวอีกเหรอ ความสามารถพิเศษเยอะจัง แต่ทำไมมันไม่ยัก จะบรรจุในบทเรียนนะ ฉันแอบจิกส้มเล็กน้อย
“เฮ้ย !! แกเป็นทอมรึไง ถึงชอบผู้หญิงด้วยกัน” ฉันแกล้งแย่ส้มเล่น เพื่อที่มันจะได้ไม่สังเกตฉัน ว่าฉันกำลังอยู่ในโหมดของความเศร้า
“เปล่า แค่เปรียบเปรยเฉยๆ แกนี่โคตรโง่เลยนะ ฉันทนคบแกได้ยังไงเนี่ย” ยัยส้มทำหน้าแบบอ่อนใจสุดๆ
“อ้าว ไอ้นี่ มาว่าฉัน แต่ช่างเถอะ รีบไปสืบข่าวดิ เดี๋ยวตกข่าวนะ” ฉันรีบไล่ส้มไปทันที
ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรใหญ่ๆ หนักๆ มาทับที่หน้าอก รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก มันมีหลายๆความรู้สึกเข้ามา ใจนึงก็กลัวไอซ์จะรับรักยัยแอนนี่ และฉันก็จะอกหัก รักคุด ตุดเมิน เขินกะเทย เลยเป็นทอม นอนดมตด เฮ้ย!!! ไม่ใช่ๆๆ นอกเรื่องแล้ว แต่อีกใจนึงก็อยากให้เขามีความสุข มีคนคอยดูแล คอยห่วงใยอยู่ใกล้ๆ เขาจะได้ไม่เหงา เพราะฉันชอบไอซ์มาก ชอบเขามาตั้งนานแล้ว ชอบตั้งแต่เรียนอยู่ ม.1 ก็เราอยู่ห้องเดียวกันมาตลอด แต่ฉันไม่เคยบอกใครรู้หรอก แม้แต่ส้มเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุดยังไม่รู้เลย ก็ฉันอายหนิ ก็จากเพื่อนรัก กลายเป็นรักเพื่อน น่าเศร้าจริงๆ และที่สำคัญที่สุดก็คือ ถ้าเขารู้ว่าฉันคิดกับเขามากกว่าเพื่อน ฉันจะทำยังไง เขาจะเกลียดฉันมั้ย ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ ฉันเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียวดีกว่า แล้วคอยยินดีเมื่อเขามีความสุข แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว
บ่ายสี่โมงกว่าๆ
"ส้ม เราไปเดินเล่นกันมั้ย ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน แม่กับพี่ฉันคงยังไม่กลับน่ะ"ฉันชวน เพราะฉันยังไม่อยากอยู่คนเดียว ฉันอยากมีเพื่อนคุย เพื่อความรู้สึกบางอย่างในใจฉันมันจะเบาบางลงบ้าง
"แพร แกเป็นอะไร ฉันเห็นแกเงียบตั้งแต่เช้าแล้วนะ ข้าวกลางวันก็กินนิดเดียว อย่างแกไม่เคยเหลือข้าวในจานหรอก แถมปกติยังมาแย่งฉันกินอีก แกไม่สบายรึเปล่า ไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวฉันพาไป"ส้มถามอย่างห่วงใย แต่บางคำมันเหมือนจะด่าฉันนะ แต่ถึงยังไงก็ขอบใจแกมากนะที่คอยเป็นห่วงฉันเสมอ ส้มเพื่อนรัก
"ไม่มีไรหรอก ก็แค่ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว" ฉันตอบแต่ไม่กล้ามองหน้ามัน กลัวมันจะรู้ความจริง
"จริงเหรอ แกชอบไอซ์ใช่ไหม"ส้มมองหน้าฉันแบบจับผิดสุดๆ ยิ่งกลัวมันจะรู้ ดันมาถามซะได้ แล้วจะตอบยังไงวะเนี่ย
"ปะ...เปล่า ไม่มีอะไรหนิ ฉันไม่ได้ชอบไอซ์ พอดีไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว ขี้เกียจทำการบ้านก็เท่านั้นเอง"
"ฉันไม่เชื่อแกหรอก ฉันว่าฉันดูออกนะ ว่าแกชอบไอซ์" ส้มมองหน้าฉันอย่างรู้ทัน แล้วมันมาเกิดฉลาดอะไรตอนนี้เนี่ย โอ้ย!!!ยัยเพื่อนบ้า แกกำลังทำให้ฉันปวดหัวนะ
“เออออ”ส้มยังไม่เลิกจ้องฉัน ดังนั้นมีทางเดียวที่จะรอด คือพูดความจริง
"ใช่ ฉันชอบไอซ์ ฉันชอบมานานแล้วด้วย พอใจรึยัง แต่อย่าถามอะไรตอนนี้นะ ฉันยังไม่พร้อมจะตอบคำถามแก" ฉันบอกส้มตามความจริง แล้วพูดตัดบทเพื่อไม่ให้มันถามอะไรมาก ตอนนี้ในหัวฉันคิดแต่เรื่องที่แอนนี่มาสารภาพรักกับไอซ์ ภาพมันยังคงวนเวียนในหัวของฉันซ้ำๆๆ เหมือนว่ามีคนมาฉายให้ฉันเห็นเสมอ ฉันพยายามสลัดความคิดนี้ออกไป แต่ก็ไม่สำเร็จสักที
"ฉันว่าแล้ว ว่ามันยังไงๆอยู่ แกดีใจได้เลย ไอซ์ปฏิเสธยัยแอนนี่เรียบร้อยแล้ว" ส้มยิ้มให้ฉัน อย่างปลอบใจ จนฉันรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ดังนั้นฉันจึงเล่าความรู้สึกที่ฉันมีต่อไอซ์ให้ส้มฟัง ซึ่งมันตั้งใจฟังอย่างดี และเสนอแนะวิธีการสร้างกำลังใจต่างๆให้ฉัน ทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจมากขึ้น การที่เราได้ระบายความอัดอั้นตันใจออกมา ทำให้เรารู้สึกดี และสมองปลอดโปร่งมากขึ้น
"กลับมาแล้วค่า.. แม่หิวจริง มีไรกินบ้าง" ฉันเข้าไปกอดจากข้างหลังในขณะที่แม่ทำกับข้าวอยู่ กะจะประจบเต็มที่ เผื่อค่าขนมจะเพิ่ม ฮิ ฮิ (งกจริงๆเลยนะยัยแพร______นกน้อย) ล้อเล่นน่า
"วันนี้มีกับข้าวที่ลูกชอบหลายอย่างเลย ขึ้นไปอาบน้ำ แล้วค่อยลงมากินข้าว"แม่ตอบแต่ยังคงทำกับข้าวต่อไป
"แม่... พี่คลื่นไปไหนแล้วค่ะ กลับมายังไม่เห็นเลย" ฉันพยายามมองหาพี่ชายสุดที่รักของฉัน แต่ก็หาไม่เจอ สงสัยยังไม่กลับ
"คลื่นไปบ้านเพื่อน บอกแม่ว่าจะกลับดึก ไม่ต้องรอทานข้าว"แม่บอกและยิ้มให้ฉัน ว่าแล้วเชียว ถ้าซื้อหวยนะ ถูกรางวัลไปแล้วแน่ๆ
แม่ใจดีเสมอ แม่รักฉันและพี่คลื่นมาก พี่คลื่นและฉันก็รักแม่มากเหมือนกัน เรามีกันแค่สามคนแม่ลูก ส่วนพ่อฉันหย่ากับแม่ไปตั้งแต่ฉันอายุ 2-3 ขวบ แต่ฉันกับพี่คลื่นไม่เคยรู้สึกว่าขาดพ่อเลย เพราะแม่จะคอยเป็นทั้งพ่อและแม่ คอยดูแลเรา 2 คน อย่างดีเสมอมา
ปังๆๆๆๆ
" แพร ตื่นหรือยัง สายแล้วนะ เปิดประตูด้วย ถ้าไม่เปิดพี่จะพังประตูเข้าไปนะ"เสียงทุบประตู และเสียงตะโกนดังลั่นไปทั่วบ้านแบบนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าเป็นใคร บ้าๆๆ แบบนี้ พี่ชายฉันเองคะ
"เปิดแล้ว เปิดแล้ว จะเรียกอะไรนักหนาเนี่ย" ฉันงัวเงียมาเปิดประตูให้พี่ชายสุดที่รัก ที่ตอนนี้กำลังจะทำประตูห้องฉันพัง เสียค่าซ่อมมันแพงนะคะ ไม่ได้งกนะ แต่ฉันรู้จักใช้เงินต่างหากล่ะ (มันต่างจากงกตรงไหนเนี่ย ___นกน้อย) ต่างสิ ก็สะกดต่างกันไง ความหมายก็ไม่ค่อยเหมือนกันด้วย
"ตื่นแล้วก็ดี วันนี้แม่มีประชุมแต่เช้า ให้พี่มาปลุก อีก 20 นาทีลงมากินข้าว วันนี้พี่จะไปส่งที่โรงเรียน" พี่คลื่นพูดจบก็หันหลังเดินออกไป สั่ง สั่ง สั่ง อย่างกับฉันเป็นลูกอย่างนั้นแหละ แต่ถ้าฉันมีพ่อแบบนี้ล่ะก้อ สงสัยคงผูกคอตายไปแล้วมั้ง
"นึกไงเนี่ย จะส่งเค้าไปเรียน แล้วมหาลัยพี่ยังไม่เปิดอีกรึไง" ฉันถามอย่างงงๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นอยากจะไปส่งน้องสาวสุดที่รักคนนี้เลย
"เปิดอาทิตย์หน้า รีบอาบน้ำนะ แล้วอย่ากลับไปนอนอีกล่ะ"พี่คลื่นยิ้มอย่างรู้ทัน
"รู้ทันจริงนะ คุณพี่ชาย เฮ้ย..... เบื่อจริงๆ เล้ย คนรู้ทันเนี่ย" ฉันทำหน้าทะเล้น แล้วรีบกลับเข้าห้อง
ความคิดเห็น