คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คนที่ใช่ ในวันที่สายเกินไป
18 ก.ย.
ไม่ได้เขียนซะนานเลยนะ เริ่มจากตรงไหนดีล่ะ เริ่มจากที่ฉันทะเลาะกับไอซ์แล้วกัน เราสองคนเหมือนคนไม่รู้จักกัน เวลาเดินผ่านก็ทำเหมือนว่าไม่เห็นอีกฝ่าย ฉันรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทุกครั้งที่เจอแบบนี้ ฉันยอมรับว่าฉันยังรักเขาอยู่เหมือนเดิม รักมากจนไม่รู้ว่าชาตินี้จะลืมเขารึเปล่า ฉันหวังอยู่ลึกๆว่า สักวันเราสองคนจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีก ตอนนี้ ฉันคบกับพี่วินอยู่ พี่เขาเป็นคนดีมาก คอยเป็นห่วงเป็นใยฉันเสมอ แต่ฉันกลับทำร้ายพี่เขา เพราะฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่วินเกินคำว่า พี่ชาย ฉันทำเพื่อปะชดไอซ์เท่านั้นเอง ฉันมันเลวจริงๆ ที่ทำร้ายคนที่รักฉัน ทำไม ความรักมันทำให้คนเรามีความสุขที่สุดและมันก็ทำให้เราเป็นทุกข์อย่างแสนสาหัส ฉันไม่อยากเจอแบบนี้ เฮ้ย...... เหนื่อย ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
*-* ได้โปรดอย่าเย็นชา..............
ฉันกลัวสายตาแบบนั้น
รู้ดีว่าเธอไม่มีใจให้กัน
หรืออาจไม่ชอบหน้าฉันด้วยซ้ำไป
เสแสร้งแกล้งทำหน่อยสิ
ขอเพียงแค่นี้จะได้ไหม ?
มองกันสักหน่อย แล้วค่อยเดินจากไป
แล้วเธอจะอาเจียนก็ได้ ........ตามใจเธอ *-*
หลายวันต่อมา
"อ้าว!!! แพร มาทำอะไรแถวนี้ล่ะ มาเที่ยวเหรอ มากับใครอ่ะ มาคนเดียวเหรอ" หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉัน ถามเป็นชุดเลย แล้วฉันจะตอบคำถามไหนก่อนดีเนี่ย เธอคนนั้นก็คือแป้ง แฟนของไอซ์
"หะ...หวัดดีจ๊ะแป้ง มาเที่ยวกับไอซ์เหรอ แล้วไอซ์หายไปไหนซะล่ะ" ฉันพยายามมองหาคนที่ฉันอยากเจอมากที่สุด ในตอนนี้ แค่ได้เจอเขาแค่สักวินาทีก็พอ
"เปล่าหรอก ฉันมากับเพื่อนน่ะ ฉันควรถามเธอมากกว่านะว่าไอซ์หายไปไหน ไปเข้าห้องน้ำเหรอ หรือว่าไปซื้อของอ่ะ" แป้งมองหาไอซ์และยิ้มอย่างมีเลศนัย
"อ้าว...แป้งไม่ได้มากับไอซ์เหรอ แล้ว.....ทำไมฉันต้องมากับไอซ์ด้วยล่ะ "
งงค่ะ ทำไมฉันต้องมากับไอซ์ด้วยล่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย เธอต่างหากที่เป็นแฟนเขา
"อ้าว.......ก็เธอสองคนเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ จะมาด้วยกันก็ไม่เห็นแปลก หรือว่า...เธอสองคนกำลังทะเลาะกันอยู่...... ใช่แน่ๆเลย ดีกันเถอะนะ ไอซ์ก็เป็นคนอย่างนี้ แหละ อย่าถือสาเขาเลย" แป้งถามเอง ตอบเองซะงั้น แล้วฉันจะอธิบายยังไงดี
"เดี๋ยว...แป้งเธอกำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่รึเปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับไอซ์นะ"งงค่ะ โค-ต-ร งงเลย ยิ่งพูดยิ่งงง ใครก็ได้ ช่วยงงเป็นเพื่อนที
"ไอซ์ยังไม่บอกเธออีกเหรอ โอ้ย เวรกรรม" แป้งดูเหมือนจะเข้าใจที่ฉันพูด เธอส่ายหน้าแล้วจึงเล่าให้ฉันฟังว่า
"ฉันกับไอซ์เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนประถมแล้ว แต่ใครๆก็ชอบมองว่า เราสองคนเป็นแฟนกัน แต่ฉันกับไอซ์ก็ไม่มีใครปฏิเสธ เพราะต่างจะให้อีกฝ่ายเป็นไม้กันหมาให้ เราสองคนจึงสัญญากันว่า ถ้าใครเจอคนที่ถูกใจ ต้องพามาแนะนำให้อีกฝ่ายรู้จัก แล้ววันนั้นไอซ์ก็โทร.มาหาฉัน เขาบอกว่าจะแนะนำคนๆนึงให้ฉันรู้จัก ฉันคิดว่าต้องเป็นผู้หญิงแน่ๆ เพราะเสียงของเขาดูตื่นเต้นและมีความสุขมากๆ ฉันจึงรีบมา และก็ได้เจอกับแพรไง" แป้งหยุดพูดเพื่อหายใจและยิ้มให้ฉัน ก็เธอพูดรัวและเร็วมาก จะรีบไปไหนเนี่ย
ฉันอึ้งกับคำพูดของแป้งมากๆ ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด คนที่ใช่ของไอซ์คือฉันใช่มั้ย ฉันเข้าใจถูกใช่มั้ย ไม่ได้เข้าข้างตัวเองใช่ปะ หูฉันไม่ฝาดใช่มั้ย ตาฉันไม่บอดฉันใช่ป่าว (แล้วมันเกี่ยวกับตาตรงไหน ท่าจะบ้าแฮะนางเอกฉัน.........นกน้อย)
"แพร เป็นอะไรรึเปล่า แพร" แป้งเขย่าตัวฉันใหญ่ จนเครื่องในฉันจะหลุดออกมาอยู่แล้ว
"เปล่า .....แล้วที่แป้งพูด หมายความว่าไง ฉัน.... เออ...."
"แพรเข้าใจถูกแล้ว ผู้หญิงคนนั้นคือแพร" แป้งพูดเหมือนเข้าใจความคิดของฉัน
"แพร วันนี้มาคนเดียวใช่ปะ"แป้งถามเหมือนกับรอคำตอบจากฉัน
"เออ........จ๊ะ มีไรเหรอ"
"งั้นเราไปเที่ยวกันนะ"แป้งพูดจบและรีบดึงมือฉันให้ลุกขึ้น
"แต่แป้งมากับเพื่อนไม่ใช่เหรอ" ฉันพยายามดึงแป้งไว้
"ไม่เป็นไรหรอกน่า"แป้งขยิบตาให้ฉัน และเธอก็ดึงมือฉันออกไป
เราสองคนเที่ยวเล่นกันอย่างสนุกสนาน คำพูดของแป้งทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ฉันควรทำยังไงดี ในเมื่อเราสองคนต่างก็รักกัน แต่ ...ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ ตอนนี้ฉันกำลังคบกับพี่วินอยู่ จะให้ฉันไปบอกเลิกเขา ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเนี่ยนะ ฉันทำไม่ได้หรอก เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันจะทำยังไงได้ ก็ควรปล่อยเลยตามเลยแล้วกัน เฮ้ย........กลุ้ม
ความคิดเห็น