คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ทฤษฎีพิสูจน์รัก
"เฮ้ย!!! แพร เธอไปทำอะไรมาน่ะ" บอลมองมาทางฉันอย่างงง
"เปล่าหรอก ทำไมเหรอ" ฉันทำหน้ากวนประสาท กลับไป
"เออหวะ แกไปทำอะไรมา เฮ้ย!!!! แต่งหน้าด้วยเหรอ แพร เดี๋ยวก่อน มาฟังฉันพูดก่อน....." อยู่ให้โง่เหรอ ฉันไม่สนว่าส้มจะบ่นอะไร รีบเดินหนีไปดีกว่า เดี๋ยวมันจะเห็นตาฉันที่มันบวมแดงอย่างกับกบ แต่จู่ๆ ฉันก็โดนใครคนหนึ่งลากแขนมาที่มุมตึก มันจะทำอะไรฉันเนี่ย
“เฮ้ย.!!!! ปล่อย ปล่อยฉันนะ แกจะทำอะไรฉันน่ะ”ฉันพยายามดิ้น แต่มันไม่หลุด ใครวะ แรงควายชะมัดเลย
"โอ๊ย ........เจ็บนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"ฉันพยายามสะบัดแขนออกจากคนคนนึง แต่ฉันก็ต้องตกใจ เมื่อเขาคนนั้นคือไอซ์
"ทำไมเธอทำตัวเหลวไหลอย่างนี้ล่ะ แต่งหน้าทาปากมาโรงเรียนได้ไง เธอเป็นคณะกรรมการนักเรียนนะ เธอไม่รู้เหรอว่ามันผิดกฎ"ไอซ์พูดและดันตัวฉันติดกับกำแพง จนฉันไม่กล้าจะขยับไปไหน
"รู้ แต่ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรมากมายหนิ มันไม่ผิดกฎหรอก แล้วอีกอย่างฉันก็เป็นคณะกรรมการนักเรียนด้วย ใครจะกล้าทำอะไรฉัน"ฉันตอบอย่างกวนประสาท ถ้าเราจะเป็นเพื่อนกัน ฉันต้องกล้าที่จะพูดอะไรก็ได้ เพราะยังไงเพื่อนก็โกรธกันไม่ได้นานหรอก
"ใครจะกล้าทำอะไรงั้นเหรอ ฉันเนี่ยแหละจะทำ"ดูท่าทางแล้ว เขาคงจะโกรธน่าดู แต่ฉันไม่กลัว ทำไมฉันต้องกลัว เพราะเราเป็นแค่เพื่อนกัน และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ทำอะไรมากมาย แค่จะทำตัวให้สวยขึ้นเท่านั้นเอง
"นายเนี่ยนะ จะทำอะไรฉันได้ ฉันไม่กลั....."ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ ไอซ์ก็จูบฉัน ช่างเป็นจูบที่เร่าร้อนและรุนแรง ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ แต่ทำไมจูบแรกของฉันต้องเป็นแบบนี้ล่ะ มันต้องเป็นจูบที่หอมหวานสิ ถึงจะถูก ไอซ์ทั้งจูบและกอดฉัน ฉันพยายามดิ้น แต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งดิ้นเขายิ่งกอดฉันแน่นขึ้นทุกที เขาจูบฉันนานมาก จนฉันเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว ไอ้บ้า นายจะฆ่าฉันรึไง แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้
"แพร เธอร้องไห้ทำไม ฉัน.....ขะ.....ขอโทษ"ดูไอซ์ตกใจมาก เขารีบปล่อยฉันทันที
เพี๊ยะ!!!!
ฉันตบเขาอย่างแรง จนหน้าเขาหันตามแรงตบ
“แพร ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้...............”ไอซ์พยายามจะพูด แต่ฉันไม่อยากฟัง
"ขอโทษทำไมล่ะ สะใจนายแล้วไง จะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะ นายมันบ้าไปแล้ว นายมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้ ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนายที่สุด ไปให้พ้น!!!!!! " ฉันตะโกนใส่หน้าเขา ที่ตอนนี้ยืนบื่อไปเลย
“ไม่ไปใช่มั้ย ได้ ฉันไปเอง”ฉันรีบปาดน้ำตา แล้ววิ่งหนีไป
“ฉันแค่ไม่อยากให้เธอน่ารักในสายตาคนอื่น ไม่เข้าใจรึไง”ไอซ์ตะโกนตามหลัง แต่มันไม่ทันซะแล้วเพราะเธอวิ่งไปไกลเกินกว่าที่จะยินประโยคนี้
ฉันวิ่งออกมาจากตรงนั้น ฉันไม่อยากเห็นหน้าไอซ์ ฉันเกลียดเขา แล้วตอนนี้ฉันก็เริ่มเกลียดตัวเองแล้วด้วยที่ร้องไห้เพราะเขาอีก ทั้งที่จะทำใจได้แล้วเชียว แล้วเขาเป็นบ้าอะไรเนี่ยมาทำแบบนี้กับฉัน ฉันวิ่งไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะไปไหนดี รู้แต่ว่าไปไหนก็ได้ ที่ไม่มีเขา แค่นี้ก็พอ
สองสัปดาห์ต่อมา
ตอนนี้ฉันกำลังคบกับพี่วินอยู่ พี่เขามาขอคบกับฉัน หลังจากที่เราไปเที่ยวด้วยกัน ฉันก็เลยตกลงคบกับพี่เขา เผื่อพี่เขาจะทำให้ฉันตัดใจจากไอซ์ได้สักที ขอโทษนะคะพี่วิน ที่ฉันต้องทำแบบนี้
"แพร เลิกเรียนแล้ว เดี๋ยวพี่มารับนะ " พี่วินพูดพร้อมทั้งเปิดประตูรถให้ฉัน
"คะ กลับดีดีนะคะ แล้วเจอกันเย็นนี้คะ" ฉันโบกมือลาพี่วินที่หน้าโรงเรียน แล้วก็เดินไปหาส้มที่ยืนหน้างอ รอฉันอยู่
"ล่ำลากันนานนักนะ ปล่อยให้ฉันยืนรอ รากแทบงอกแบบนี้"ส้มพูดแล้วก็เดินนำฉันไปที่ห้องเรียน
"โอ้ อย่างอนเลยนะ พอดีวันนี้ฉันตื่นสายไปหน่อยนะ โอ้ๆๆๆ อย่างอนเลยนะ นะๆๆๆ" ฉันพยายามง้อส้ม ระดับยัยแพรซะอย่าง ทำไมจะไม่สำเร็จ
"เออๆๆ รีบเข้าเรียนกันเถอะ เรื่องอื่นไว้ที่หลัง" ฉันกับส้มจึงรีบวิ่งเข้าห้องเรียน
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าฉันคบกับพี่วินในฐานะอะไร เพื่อน พี่ชาย หรือว่าคนรัก พี่วินเขาเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ มากๆ พี่วิน เข้ากับฉัน ส้มและบอลได้ดี ฉันขอให้พี่วิน มารับฉันและส้ม เพื่อมาส่งที่โรงเรียนทุกวัน ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเพราะอะไร ฉันจึงขอให้พี่วินทำแบบนี้ แต่พี่วินก็ตกลงโดยไม่ถามอะไรจากฉันเลย ที่ฉันให้พี่วิน มาส่งฉัน อาจจะเป็นเพราะว่า ฉันเจอไอซ์ที่หน้าโรงเรียนทุกวันเลยมั้ง เพื่ออยากจะประชดเขา ก็เลย ทำสวีทหวานแหววกับพี่วิน ให้ไอซ์เห็น แต่ฉันยอมรับนะว่าฉันยังรักไอซ์เหมือนเดิม ฉันรู้ว่าฉันผิดที่หลอกพี่วินว่าฉันรักเขา ทั้งๆที่ฉันรักคนอื่นอยู่ ฉันขอโทษนะที่ต้องทำแบบนี้ ขอโทษนะคะพี่วิน
"แพร เธอเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมดูเงียบๆล่ะ"ส้มถามฉันขณะที่เรานั่งกินข้าวกันอยู่
"................." ฉันเบื่อ ไม่อยากตอบอะไรทั้งนั้น อย่าถามได้มั้ย
"ข้าวมันมีไว้กิน ไม่ได้มีไว้เขี่ยเล่น"บอลว่าฉันอีก เอาเข้าไป เพื่อนฉันมันเป็นอะไรกันหมดวะ ว่าฉันอยู่ได้ เดี๋ยวปัด...เลย
"แพร เธอควรจะทำอะไรสักอย่างแล้วนะ เธอจะหลอกพี่วินเข้าไปถึงไหน ฉันรู้นะว่าเธอไม่ได้รักพี่เขาเลย เธอยังรักไอซ์อยู่ ถ้าเธอทำแบบนี้ต่อไป คนที่เจ็บเองก็คือเธอนะ"ส้มพูดเพื่อเตือนสติฉัน โดยมีบอล นั่งพยักหน้าอยู่ข้างๆ ไอ้คู่นี้มันชักยังไงๆอยู่นะ ดูมันเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
"อืม ฉันรู้แล้ว"ใช่ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อความถูกต้อง
ตอนนี้ ฉันนั่งอยู่ในรถกับพี่วิน สองคน ฉันอยากจะจัดการบางอย่างให้เสร็จเสียที แต่ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
"เออ........พี่วินคะ........แพรมีอะไรจะพูดด้วย" ฉันพูดเพื่อทำลายบรรยากาศ อันน่าอึดอัดนี้
"มีอะไรเหรอ พูดมาสิ" พี่วินพูดทั้งๆที่ไม่หันมามองหน้าฉัน
"เออ....คือว่า........เออ" จะพูดยังไงดีหล่ะ เริ่มจากตรงไหนดี พูดไม่ออกอ่ะ ใครก็ได้ช่วยที่
"เป็นอะไรรึเปล่า จะพูดอะไรกับพี่เหรอ ว่ามาสิ พี่รอฟังอยู่" พี่วินหันมายิ้มให้ฉัน มันยิ่งทำให้ฉันพูดไม่ออก
"เออ........ เปล่าคะ ไม่มีอะไร แพรแค่........อยากไปเที่ยวกับพี่สองคน แค่นั้นเอง"โกหกคะ ก็มันพูดไม่ออกนี่ เอาไว้วันหลังแล้วกัน
"แค่นี้เองเหรอ งั้นเราไปกันเลยนะ"พี่วินยิ้มให้ฉัน ดูท่าทางแล้ว เขายังคงสงสัยฉันอยู่ แต่เขาก็ไม่เอ่ยปากถามอะไรเลย ขับรถพาฉันไปเรื่อยๆ จนจอดหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง ชื่อว่า สกายดาว
"ถึงแล้ว เราเข้าไปข้างในกันเถอะ"พี่วินเดินมาเปิดประตูรถให้ฉัน
"ค่ะ"ฉันยิ้มตอบพี่วิน แล้วก็เดินเข้าไปในร้าน
พี่วินพาฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะ ฉันมองบรรยากาศรอบๆร้านนี้ดูอบอุ่น เหมาะสำหรับคู่รักที่มานั่งทานข้าวด้วยกันสองคน จนสายตาของฉันก็ไปสะดุจผู้ชายที่นั่งโต๊ะ ถัดจากฉันไป 3-4 โต๊ะ เขาคือ........
"ไอซ์" ฉันอุทานออกมาเบา ไม่คิดว่าโลกเรามันจะกลมขนาดนี้ ยิ่งหนีก็เหมือนจะยิ่งเจอ แล้วแบบนี้ฉันจะตัดใจได้ยังไงกันเล่า
"อะไรเหรอแพร เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ"พี่วินถามฉันอย่างงงๆ
"เออ......คือแพร พูดว่า.......อ๋อ อยากกินไอศรีมนะค่ะ พี่วิน" ฉันหัวเราะอย่างเก้อๆให้พี่วิน
"จ๊ะ ได้สิ แต่น้องแพรต้องทานข้าวก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่สั่งไอศรีมให้"พี่วินยิ้มให้ฉันแล้วเริ่มสั่งอาหาร เฮ้ย ค่อยโล่งอกไปหน่อย ดีนะที่เราเกิดมาสวยแถมยังฉลาดอีก ก็เลยรอดมาได้
สักพัก อาหาถูกยกมาวางเรียงรายเต็มโต๊ะ และเป็นอาหารที่ฉันชอบทุกอย่างเลย เห็นแล้วน้ำลายไหล
"น้องแพรกินเยอะๆนะครับ พี่สั่งเพื่อน้องแพรโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย กินเยอะๆนะ จะได้โตเร็วๆ" พี่วินตักอาหารใส่จานให้ฉัน พร้อมทั้งยิ้มละลายใจมาให้ ถ้าเป็นสาวๆคนอื่นคงหน้าบานเป็นจานเชิงแล้วมั้ง แต่สำหรับฉันแล้วมันออกอาการเฉยๆอะนะ
"ขอบคุณคะพี่วิน ที่จริงพี่ไม่ต้องสั่งอาหารเฉพาะที่แพรชอบก็ได้นะคะ พี่สั่งที่พี่ชอบก็ได้ แพรกินได้ทุกอย่างแหละคะ ขอแค่กินแล้วไม่ตายก็พอ" ฉันพูดแล้วก็หัวเราะกับพี่วินอย่างสนุกสนาน
ฉันแอบเห็นไอซ์มองมาทางเราสองคน แต่เมื่อฉันหันกลับไป เขาก็มองไปทางอื่น ฉันชักอยากทดสอบอะไรบางอย่างแล้วสิ ว่าทฤษฎีที่ฉันคิดมันถูกรึเปล่า
"พี่วินคะ..... กุ้งคะ แพรแกะให้แล้ว ทานเยอะๆนะคะ" ฉันตักกุ้งใส่จานให้พี่วิน พี่วิน ยิ้มกว้างแล้วตักกุ้งเข้าปาก เขาคงชอบให้ฉันทำแบบนี้ แต่ฉันทำเพื่อประชดไอซ์และทดสอบทฤษฎีบ้าๆของฉันเท่านั้นเอง มันอาจจะดูใจร้ายมากนะ แต่เมื่อฉันเลือกแล้ว ฉันก็ต้องทำ ขอโทษด้วยนะคะพี่วิน
"พี่วินจะเอาอะไรอีก มั้ยคะ เดี๋ยวแพรตักให้"ฉันพยายามเอาอกเอาใจพี่วิน ทุกอย่าง โดยสายตาก็เหลือบมองไอซ์เป็นระยะๆ ไอซ์นั่งก้มหน้านิ่ง เขี่ยข้าวในจานเล่น สายตาเขาดูเศร้ามากๆ ถ้าฉันเดาไม่ผิด ทฤษฎีของฉันถูกต้อง เขารักฉัน (ใช่ปะ)
ความคิดเห็น