รักอลเวงของยัยแม่มดจอมจุ้น

ลำดับตอนที่ #3 : #2

#2

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

โครมมมมมมมเสียงของวัตถุบางอย่างตกกระทบเข้ากับกองขยะ

“โอ้ยท่านราชินีจะส่งกันมาดีๆก็ไม่ได้”จีเซลก่นด่าถึงราชินี

“แอร๊ยย ยัยจีเซลช่วยด้วย!!”ฟลอร่าร้องเรียกให้เพื่อนรักช่วย

“เฮ้ย!!เป็นไรไหมยัยฟลอร่า”จีเซลถามเพื่อนรัก

“ไม่เป็นไรบ้านแกดิ โอ้ยยยเจ็บ”ฟลอร่าด่าจีเซลพร้อมลูบคลำก้นตัวเองป้อยๆ

“ฉันว่าเราไปจากที่นี่ก่อนกันเถอะเหม็นจะแย่”จีเซลชวนพร้อมทำท่าขยะแขยง

พรึ่บ!!ทั้งสองมาปรากฏตัวใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง

“เราอยู่ที่ไหนเนี่ย”จีเซลเอ่ยถามเพื่อนรักพลางมองไปรอบทิศแล้วสายตาก็ไปสะดุดเห็นบางอย่างเข้า

“นี่มันอ่านว่าอะไรเหรอฟลอร่า”จีเซลกระตุกแขนฟลอร่าแล้วชี้ไปยังป้ายที่ติดอยู่บนต้นไม้

“ไหนๆเอ....อ่านว่า Welcome to the city of Carten”

“แปลด้วยสิ”จีเซลทำหน้าเสียเพราะตัวเองตกภาษาต่างประเทศ

“เชอะ!!แค่นี้ก็แปลเองไม่ได้….มันแปลว่า ยินดีต้อนรับสู่เมืองคาร์เทน” ฟลอร่าตำหนิเพื่อนรักแล้วแปลให้จีเซลฟัง(มันถูกอ่ะป่าว)

“เมืองคาร์เทนมันส่วนไหนของโลกหล่ะ”จีเซลถามอย่างซื่อๆ

“จะไปรู้เหรอแต่ช่างเหอะเราไปหาที่พักก่อนเถอะ”ฟลอร่าชวน

“อืมฉันอยากอาบน้ำจะแย่แล้ว”จีเซลพยักหน้าแล้วเดินไปตามทางเล็กๆ

.......................................................................................................

..............................................................................

......................................................

เมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงทางเข้าเมืองคาร์เทนบรรยากาศดูสดใสมีความทันสมัยเล็กน้อยทั้งสองเดินตามทางไปเรื่อยๆมีทั้งโรงเรียนสวนสาธารณะเป็นเมืองเล็กๆแต่ก็สวยดีแล้วทั้งสองก็มาหยุดที่หมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งมีป้ายเขียนบอกว่า  

“บ้านจัดสรรคาร์เทน”

“ไปกันเถอะจีเซล”ฟลอร่าเอ่ยขึ้น

“นี่เทอจะเข้าไปเหรอ”จีเซลถามอย่าง งงๆ

“ใช่สิเราจะอาศัยที่นี่”ฟลอร่าตอบอย่างอารมณ์ดี

“ไปก็ไป”จีเซลบ่นอุบอิบไปตามทางจนกระทั่ง

พลั่กโครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

“โอ้ยนี่คุณเดินดูตาม้าตาเรือหน่อยสิ”เสียงของชายหนุ่มดังขึ้น

“นี่นายอย่ามาโทษกันอย่างนี้สินายแหละผิดเอง”จีเซลต่อว่าชายหนุ่มทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน(ก็เจ้าหล่อนชวนทะเลาะทุกคนแหละ-_-)

“เทอแหละผิด”ชายหนุ่มต่อว่าไม่เลิก

“นายแหละไอ้ขี้ตู่”จีเซลก็ไม่ยอมลดละ

“หยุดนะพวกเทอทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างกะเด็ก”ฟลอร่าห้าม

“ขอโทดจ้า/ขอโทดครับ”ทั้งสองเอ่ยขอโทด

“สวัสดีค่ะฉันฟลอร่านี่จีเซลค่ะ”ฟลอร่าแนะนำตัวหลังจากห้ามทัพ

“หวัดดีครับผมเอลฟ์นะครับ”ชายหนุ่มนามเอลฟ์เอ่ยทักทายตอบ

“ชื่อยังกะพวกสัตว์ประหลาด”จีเซลบ่นออกมาด้วยความโมโห

“แหมยังกะชื่อคุนสวยเริ่ดหรูอย่างงั้นแหละ”เอลฟ์ต่อว่าคืน

“ปากมากนักนะนายเดี๋ยวเสกให้เป็นกบเลยย่ะ”จีเซลเผลอหลุดปากออกมาอย่างลืมตัว

“อุ้ยไปเหอะจีเซลไปนะค่ะบาย”เมื่อฟลอร่าพูดจบรีบคว้ามือของจีเซลแล้วตรงไปยังบ้านที่ร่ายมนต์ไว้(มันร่ายมนต์ตอนไหนเนี่ย)

ปล่อยให้ชายหนุ่มนามเอลฟ์ยืนงงกับคำที่จีเซลเผลอหลุดปากพูดออกไปกับท่าทีร้อนรนของฟลอร่าชายหนุ่มครุ่นคิดพักหนึ่งจึงเดินจากไปโดยไม่ทิ้งความสงสัยภายในหัวสมองของตัวเองไปเลย

.......................................................................................................

..........................................................................

........................................................

ณ โลกเวทย์…

“ท่านอาเมทท่านจะไม่คิดทานอะไรก่อนหรือเจ้าค่ะ”สาวใช้คนสนิทเป็นห่วงเพราะหลังจากที่จีเซลกับฟลอร่าจากไปยังโลกมนุษย์

“ไม่หล่ะข้าไม่หิว”อาเมทตอบทั้งๆที่รู้สึกหิว

“ท่านอาเมทค่ะ”สาวใช้ยังย้ำเพื่อให้เจ้านายของตัวเองทานอาหาร

“ขอบใจมากนะแต่ข้าไม่หิว”อาเมทยังยืนยันคำเดิม

“งั้นไปนะเจ้าค่ะ”พูดจบสาวใช้เลยเดินออกจากห้องไป

“แต่หิวจังเลยเสกไรกินเองดีกว่า”อาเมทบ่น(อ้าวเมื่อกี้เค้าถามดันไม่หิว-_-กวนทั้งพ่อทั้งลูก)หลังจากเสกอะไรกินเองแล้วอาเมทก็ออกไปยังห้องส่วนตัวแล้วเดินไปยังตู้หนังสือหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาเปิดไปจนถึงหน้าที่มีรูปของจีเซลตอนเด็กๆสดใสร่าเริงไม่มีเปลี่ยนไปจากเดิมอาเมทดูภาพแล้วอมยิ้มอย่างมีความสุขก่อนนำไปเก็บไว้ที่เดิม...

 
จีเซล                     ฟลอร่า                    

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

รู้สึกว่าตอนจบมักจะจบตรงที่โลกเวทย์ซะเหลือเกิน

แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะค่ะที่ติดตามชม

พบกันใหม่ค่าพรึ่บวิ้งวิ้ง