เล่ห์กามเทพ( An artifice cupid )

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 : แปลงโฉม

         หลังการที่ต้องนั่งหลังคดหลังแข็งทำงานมาทั้งวันธันย์ชนกก็เตรียมตัวเก็บของกลับบ้าน  แต่เธอต้องชะงักเมื่อมีมือหนึ่งมาสกิดเธอแล้วก็ตามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยคำสั่ง
         "วันนี้ฉันจะไปส่งนะ" ธันย์ชนกหันไปมองต้นเสียงด้วยสีหน้างุนงง "ไม่ต้องมาทำหน้าเอ๋อ ตามฉันมา"
         หญิงสาวไม่พูดอะไรเพียงแต่เดินตามไปอย่างเงียบๆ  แล้วไม่นานทั้งสองก็มาถึงรถของนภัสกร
         "ที่จริงฉันกลับเองก็ได้" คำแรกของหญิงสาวหลังจากที่เจอกัน
         "ไม่ต้องพูดมาสั่งอะไรก็ทำตามเหอะน่า  เดี๋ยวก็รู้เองแหละ"
         ไม่มีใครพูดอะไรระหว่างที่เดินทาง  และแล้วหญิงสาวก็ก็ทำลายความเงียบ
          "นี่ไม่ใช่ทางไปบ้านฉันนะ"
          "แล้วใครบอกเธอว่าฉันจะพาเธอกลับบ้านเล่า"
          "เอ๊ะ  ฉันจะกลับบ้าน  จะพาฉันไปไหน"
          "เงียบๆเหอะ  ฉันไม่พาเธอไปปล้ำหลอกน่า  น้ำหน้าอย่างเธอแค่เห็นก็หมดอารมณ์แล้ว" เขาพูดพร้อมเบะปาก
          หลังจากนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง  จนถึงที่หมาย  นั้นคือห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
          "นี่นายพาฉันที่นี่ทำไม" หญิงสาวร้องขึ้นมาเมื่อเห็นสถานที่ที่เขาพามา
          "ฉันก็พาเธอมาแปลงโฉมไงเล่า  แต่งตัวอย่างนี้ไม่เหมาะสมกับการเป็นคนที่ฉันพาไปพบแม่หรอกน่า"  เขาพูดพลางมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจดเท้า
         "นี่นายจะว่าฉันมากไปแล้วนะ   ถ้าฉันไม่ดีไม่เหมาะสมก็จะมาขอร้องฉันทำไมล่ะ  นึกว่าฉันอย่างทำนักเหรอ  จะต้องมาแกล้งเป็นแฟนกับผู้ชายอย่างนายนะ"
         "ทำไมผู้ชายอย่างฉันมันเป็นยังไงห่ะ มีแต่คนอยากจะมาเป็นแฟนฉันทั้งนั้นแหละ "
         "เชอะ  ถ้านายไม่มีเงินอย่างเดียวนะใครเค้าก็ไม่สนใจหรอก  หน้าตาก็งั้นๆ  แถมนิสัยยังเสียอีก  บ้าอำนาจอีกต่างหาก  โอ้ยพูดทั้งวันก็ยังไม่จบ  ฉันไม่อยากจะพูด"
         "นี่เธอกล้าดียังไงมาด่าฉันห่ะ" เขาพูดพร้อมส่งสายตาอาฆาตมาด้วย  แต่นภัสกรไม่อยากจะต่อปากต่อคำด้วยเลยไม่ทำอะไร  เพียงแต่พาหญิงสาวมาที่ร้านเสื้อชื่อดังแห่งหนึ่ง
        "อ้าวคุณท็อป  ลมอะไรหอบมาค่ะเนี๊ย"  เสียงสาวประเภทสองเจ้าของร้านทักนภัสกร
        "ผมพายัยคนนี่มาให้คุณนกแปลงโฉมให้นะครับ"
        "อุ๊ยตาย  แฟนใหม่เหรอค่ะ  หน้าตาน่ารักนะคะเนี๊ย  เชื่อมือนกเหอะค่ะ  จะทำให้สวยดูเป็นสาวเลยล่ะค่ะ" หล่อนตอบพลางจับธันย์ชนกหมุนตัวเพื่อดูสัดส่วน"หุ่นก็ดี๊ดี  ยังนี้เป็นนางแบบได้สบายเลยนะค่ะเนี๊ย"
        "ฝากด้วยนะครับ"  ชายหนุ่มตอบพร้อมกับมองไปที่หญิงสาว
        คุณนกพาธันย์ชนกเข้าไปหลังร้านเพื่อหาชุดให้  แล้วไม่นานหญิงสาวก็ออกมาพร้อมกับชุดใหม่  ขณะนั้นนภัสกรกำลังนั่งอ่านนิตยสารผู้หญิง  เมื่อชายหนุ่มรู้สึกว่ามีคนเดินออกมาจึงเงยหน้าขึ้นมาแล้วขาก็ต้งตะลึง  ภาพนั้นคือธันย์ชนก เธอชั่งสวยขึ้นมากจริงๆ  เขาไม่คิดว่าเธอจะสวยขนาดนี้  นี่เธอยังแต่งตัวไม่มากมายอะไรเลย  หญิงสาวทำท่าเขอะเขินเมื่อชายหนุ่มมองด้วยสายตาแบบนั้น  แม้เพียงแป๊ปเดียวเขาก็ว่าท่าขรึมอีกครั้ง
         "เป็นไงบ้างค่ะ " เสียงคุณนกดังตามขึ้นมา
         "ก็ดีครับ  งั้นคุณนกช่วยหาชุดใหยัยนี่เพิ่มอีกซักห้าหกชุดนะครับ  เอาเป็นชุดสบายๆไม่ต้องเป็นพิธีอะไรมากนะครับ" เขาสั่งคุณนกแล้วก็หันมาพูดกับธันย์ชนกต่อ "แล้วเธอก็ไม่ต้องเปลี่ยนชุดนะ  ใส่ชุดนี้แหละ"
          เมื่อเสร็จจากร้านคุณนก  เขาก็พาเธอไปร้านอื่นอีก  ไม่ว่าจะเป็นรองเท้า  กระเป๋า  เครื่องประดับ  แล้วสุดท้ายที่โซนเครื่องสำอางค์
          "เธอควรจะแต่งหน้าบ้างนะ"  เขาพูดเหมือนต่อว่า
          "ฉันก็แต่งนะ  คุณไม่เห็นเหรอ"
          "ก็แบบว่าให้แต่งแบบที่ผู้หญิงส่วนใหญ่เข้าแต่งกันนะ  ไม่ใช่แค่ทาปากปัดแก้มอย่างที่เธอทำ"
          "คุณทำไมต้องให้ฉันเปลี่ยนทุกอย่างอย่างนี้นะ  ฉันแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วนะ  แล้วที่คุณซื้อให้ฉันเนี๊ย ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อะไรเลย  สิ้นเปลืองเปล่าๆ"
         "เอาเหอะ  เงินฉันทั้งนั้นแหละ  ฉันยังไม่บ่นเลย  เธอจะบ่นทำไมห่ะ"
         แล้วนภัสกรก็พาธันย์ชนกมาส่งที่คอนโดของหญิงสาว  แล้วเขาก็กลับไปยังคอนโดของเขาเช่นกัน แต่วันนี้เขาจิตใจว้าวุ่นกว่าที่เคย
        "ทำไมต้องไปคิดถึงยัยนั่นด้วยนะ คนอื่นสวยกว่า  แล้วก็เซ็กซี่กว่ายัยเอ๋อนั้นอีก" เขาพึมพำกับตัวเอง
        แล้วเขาก็สลัดความคิดนั้นออกแม้จะทำไม่ค่อยจะได้ก็ตาม  จากนั้นเขาก็อาบน้ำแล้วก็เข้านอนพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้น