คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 : ความต้องการที่แตกต่าง
วันนี้ธันย์ชนกตื่นมาด้วยความสดใสเป็นพิเศษ การทำงานวันแรกของเธอจะต้องดีที่สุด ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ชอบเจ้านายเท่าไร และเงินเดือนจะยังไม่พอที่จะส่งให้น้องสาวสุดที่รักของเธอได้ แต่ก็ดีกว่าตกงานไม่มีรายได้
"คุณธันย์ชนกเข้ามาพบผมหน่อย"เสียงเข้มส่งผ่านอินเตอร์คอมมา
"ค่ะ" ธันย์ชนกตอบอย่างสุภาพ
เมื่อเข้าไปในห้องของนภัสกรแล้ว ธันย์ชนกก็รู้สึกถึงความสบายอย่างเช่นที่เธอเคยรู้สึกในครั้งแรกที่เธอเข้ามา
"เชิญนั่ง วันนี้ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ" ชายหนุ่มพูดเสียงเข้ม
"ค่ะ ฉันพร้อมแล้ว" เธอตอบและคิดในใจว่า 'วันนี้ตานี่กินยาผิดรึเปล่า มาแปลกแหะ'
"เริ่มแรก ผมขอถามก่อนว่าตอนนี้คุณมีเออ... แฟนหรือสามีรึยัง แต่สามีคงยังหรอกเพราะคุณยังใช้นางสาวอยู่เลย งั้นเปลี่ยนคำถามใหม่ คุณมีแฟนรึยังอ่ะ" ชายหนุ่มถามไม่เต็มเสียง
"อะไรนะ คุณเรียกฉันมาเพื่อที่จะถามเรื่องไร้สาระอย่างนี้เนี๊ยนะ" หญิงสาวร้องอย่างไม่พอใจ
"ใจเย็นๆคุณ ผมมีความจำเป็นต้องรู้ก่อนนะ ก่อนที่ผมจะพูดธุระของผม" นภัสกรตอบ
"ไม่ว่าธุระคุณจะสำคัญแค่ไหน คุณก็ไม่ควรจะมาถามเรื่องส่วนตัวของฉัน" หญิงสาวยังไม่อยุดว่า
"แล้วคุณไม่อย่างรู้ธุระของผมเหรอ ไม่แน่นะถ้าคุณรู้คุณอาจจะสนใจก็ได้" ชายหนุ่มพูดอย่างร่าเริง
"ธุระบ้าอะไรต้องถามเรื่องแฟนด้วยเล่า" เธอพูดอย่างโมโห และก่อนที่จะมีใครพูดอะไรต่อเสียงเครื่องมือสื่อสารของธันย์ชนกก็ดังขึ้น
"เออ ขอโทษค่ะ" เธอพูด "สวัสดีค่ะ ธันย์ชนกพูดค่ะ อ้าวบีเหรอมีอะไร ......อ้าวยังไม่ถึงกำหนดเลยไม่ใช่เหรอ .......เออตอนนี้พี่ยังไม่มีเลย แต่พี่จะพยายามนะ Deadlineวันไหนเหรอ..... ไม่ได้บีต้องเรียนให้จบนะ อย่ากลับมาเด็ดขาด...... เออ พี่พอมีหนทางหน่ะ...... อย่าร้องไห้บีต้องเข้มแข็งนะ จ๊ะแล้วพี่จะส่งเงินไปให้นะ" หลังจากเธอพูดโทรศัพท์เสร็จสีหน้าของเธอก็ซีดลง
"เออ ขอโทษนะครับ ไม่ได้ตั้งใจแอบฟังแต่พอดีบังเอิญได้ยิน ขอโทษนะแต่ว่าคุณมีปัญหาอะไรบอกผมก็ได้ ถ้าผมช่วยได้ผมก็จะช่วย" ชายหนุ่มพูดด้วยความหวังดี
"คุณอาจจะช่วยได้ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่อย่างเป็นหนี้บุญคุณใคร" ธันย์ชนกตอบอย่างไม่สนใจ
"ผมคิดว่าคุณน่าจะเปิดใจหน่อยนะ ไม่ว่าคนในโทรศัพท์จะเป็นใครก็ตาม ผมว่าเขาน่าจะมีความเดือดร้อนมากนะ" ชายหนุ่มเริ่มเข้าใจมากขึ้น
"คุณรู้ได้ไง และถึงคุณรู้ฉันก็ไม่อยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณหรอก"ธันย์ชนกตอบอย่างดื้อรั้น
"แล้วถ้ามีข้อแลกเปลี่ยนล่ะ" นภัสกรตอบอย่างมีเลศนัย เขาคิดว่าปัญหาของเขาเริ่งจะมีทางออกแล้ว
"คุณหมายความว่าไง" หญิงสาวถามอย่างไม่เข้าใจ
"ก็หมายความว่าถ้าเราตกลงกันได้ไงเล่า" ชายหนุ่มพูด
"ยังไงฉันก็ยังไม่เข้าใจ" ธันย์ชนกตอบ
"งั้นผมจะพูดให้คุณเข้าใจเลยละกัน คือว่าตอนนี้ผมมีปัญหาจะต้องหาผู้หญิงสักคนมาแต่งงานกับผม แล้วผมก็คิดว่าคุณน่าจะเหมาะสมที่สุด ผมก็เลยถามคุณว่าคุณมีแฟนหรีอยังไงเล่า" ชายหนุ่มอธิบาย
"ฮ่ะ ฉันนี้นะจะต้องไปแต่งงานกับคุณ ไม่มีวันซะล่ะ"ธันย์ชนกชักโมโห
"เดี๋ยวก่อนครับ เราจะมีขอแลกเปลี่ยนกันไงครับ ผมรู้ว่าคุณต้องการใช่เงินด่วน แล้วผมก็มีสิ่งที่คุณต้องการและคุณก็มีสิ่งที่ผมต้องการไง" นภัสกรตอบ
"แล้วทำไมฉันต้องทำตามที่คุณต้องการด้วยล่ะ ถึงแม้ว่าน้องสาวฉันจะต้องการเงินเรียน แต่ฉันไปหากู้ยืมเอาก็ได้ ดีกว่าจะต้องมาเปลืองตัวแต่งงานกับคุณ" หญิงสาวพูดอย่างเย่อหยิ่ง
"ขอโทษนะที่ผมจะละลาบละล้วง คือว่าน้องคุณเรียนที่ไหนเหรอทำไม่ต้องการเงินด่วนและมากขนาดคุณทำงานอย่างนี้แล้วไม่พออ่ะ" ชายหนุ่มถามอย่างสงสัย
"น้องฉันเรียนอยู่ที่อเมริกาค่ะ" ธันย์ชนกตอบ
"งั้นคุณลองคิดให้ดีนะ การเรียนและการใช้ชีวิตในเมืองนอกค่าครองชีพสูงจะตาย ถึงแม้ว่าคุณจะหาเงินค่าเรียนได้ แต่ค่าใช้จ่ายอย่างอื่นล่ะ แล้วถึงคุณจะไปกู้ยืมมาคุณคิดว่าคุณจะมีปัญญาที่ไหนไปหามาคืนเขา สมัยนี้การกู้เงินนอกระบบอันตรายจะตายไป ผมอุตส่าห์ยืนขอเสนอดีๆให้นะ โดยที่คุณจะแต่งงานกับผมแค่ในนามเท่านั้นแล้วก็เมื่อครบกำหนดเราก็จะหย่ากัน และที่สำคัญระหว่างเราแต่งงานกันอยู่ผมก็จะส่งเสียน้องคุณเองเอาไหม" ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอ
"เออ.. คืดว่า...." หญิงสาวอ่ำอึ้ง
"งั้นผมให้เวลาคุณ 1 คืน พรุ่งนี้คุณจะต้องให้คำตอบผม" นภัสกรยื่นคำขาด
ธันย์ชนกไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าแล้วก็เดินออกไปด้วยอาการคุ่นคิด
หลังจากที่ธันย์ชนกออกไปนภัสกรก็ต่อโทรศัพท์ถึงตรีภพ เพื่อบอกข่าวแก่เพื่อนรวมแผนและชวนกันไปดื่มเพื่อฉลองในความสำเร็จ(ถึงแม้จะยังไม่สำเร็จก็ตาม)
ในขณะเดียวกันธันย์ชนกซึ่งอยู่คนเดียวในขณะนี้ไม่อาจจะไปปรึกษาใครได้เธอเลยต้องพึ่งพาความคิดของตนเอง จึงทำให้เธอไม่ได้นอนทั้งคืน และตอนนี้เธอก็มีคำตอบในใจแล้ว
~จากใจผู้เขียน~
ขอขอบคุณทุกคอมเมนต์นะ ดีใจมากๆเลยที่มีคนเข้ามาอ่าน นี่เป็นเรื่องแรกช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะฮับ
ความคิดเห็น