ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 : ปัญหาที่รุมเร้า 2
"คุณดาราณีเข้ามาพบผมหน่อยซิ" นภัสกร ดิลกกุลชัย กรรมการผู้จัดการใหญ่ของบริษัทดิลกกุลอิมพอร์ตแอนด์เอ็กซ์พอร์ต บริษัทนำเข้าและส่งออกสินค้ารายใหญ่ของประเทศไทย กดอินเตอร์คอมเรียกเลขาฯของเขา
"ค่ะ บอส" เสียงหวานตอบกลับมา
สักพักเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
"เชิญ" น้ำเสียงของเขาดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
"บอสมีอะไรจะให้ดิฉันทำหรือค่ะ" เลขาฯสาวทำเสียงอ่อยๆ
"คุณคิดว่าคุณแปลเอกสารที่ผมสั่งเต็มความสามารถแล้วรึเปล่า ผมว่ามันไม่ได้เรื่องเลย แล้วคุณจะให้ผมทำงานอย่างนี้เองเหรอ ผมจ้างคุณมาให้ทำงานเป็นเลขาฯนะไม่ได้จ้างมาเฝ้าหน้าประตูอย่างเดียว แล้วจะให้ผมอย่างไงกับคุณ" เขาตะโกนใส่หน้าหล่อน
"ฮือๆ แล้วแต่บอสจะกรุณาเถอะค่ะ แต่ดิฉันว่าดิฉันลาออกเลยดีกว่า" เลขาฯสาวร้องไห้
"งั้นก็ดี แต่ผมมีงานสุดท้ายให้คุณทำ ไปตามคุณอัญชลีมาหาผมเดี๋ยวนี้" เขาพูด
"ค่ะ" หล่อนตอบแล้วก็เดินออกไป ทำตามที่เจ้านายของหล่อนสั่ง(ครั้งสุดท้าย)
ทันทีที่หล่อนออกมาจากห้องของนภัสกรแล้ว หล่อนก็ต้องพบกับสายตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนพนักงาน หล่อนเลยตอบไปอย่างเสียใจว่า
"ลาก่อนนะคะ ทุกคน"
"เอาอีกแล้วบอส เปลี่ยนเลขาฯมากี่คนแล้วเนี้ย น่าสงสารคุณดาราณีจัง" เสียงพนักงานคนหนึ่งออกความคิดเห็น
"งั้นเธอก็ไปเป็นเลขาฯ แทนคุณดาราณีเค้าซิ" เพื่อนพนักงานอีกคนบอก
"จะบ้าเหรอ ฉันอยู่ตำแหน่งนี้แหละดีแล้ว ไม่อยากไปเป็นกระโถนรองรับอารมณ์ใครหรอกนะ หน้าตาก็หล้อหล่อ รวยก็รวย แต่เสียอย่างเดียว อารมณ์ร้ายไปหน่อย แล้วเลขาฯคนต่อไปจะโดนอะไรอีกเนี๊ย"หล่อนตอบ
"นินทาเจ้านายระวังนะจ๊ะ" เสียงหญิงมีอายุพูดขึ้น
"อุ๊ย!! คุณอัญชลี "พนักงานสาวตกใจ
"เอาเถอะ ฉันจะต้องรีบไปพบคุณท็อปก่อน ไม่มีเวลามาว่าพวกเธอหรอก" เมื่อหล่อนกล่าวเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องท่านกรรมการผู้จัดการทันที
ในห้องทำงานของนภัสกร
"คุณท็อปมีอะไรหรือค่ะ" คุณอัญชลีถาม
"คุณเล็กช่วยหาเลขาฯให้ผมอีกคนนะครับ เอาคนที่ทำงานดีๆหน่อยนะ ไม่เอาแบบที่ว่างๆก็เอาแต่แต่งหน้านะครับ" นภัสกรพูดด้วยน้ำเสียงที่บงบอกถึงความเกรงใจ ก็เพราะว่าคุณอัญชลี หรือคุณเล็กคนนี้เป็นพนักงานเก่าแก่ตั้งแต่สมัยที่บิดาของเข้าเป็นผู้บริหารแล้ว จนกระทั่งในสมัยของเค้า
"ค่ะ คุณท็อป ดิฉันจะพยายามคะ" หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่มีแววกังวลอยู่
"งั้นผมก็ไม่รบกวนคุณเล็กแล้วล่ะครับ" เขากล่าว
"เออ คุณท็อปคะ วันนี้คุณหญิงเชิญทานอาหารเย็นที่บ้านใหญ่นะคะ" หล่อนบอก
"เอ๋ คุณแม่มีอะไรหรือครับ ถึงเรียกไปทุกทีจะโทรมาบอกผมเอง"เขาพูดด้วยความสงสัย
"ไม่ทราบค่ะ แต่คุณท็อปอย่าลืมนะคะ ฉันขอตัวนะคะ"หล่อนกล่าวแล้วก็ออกไป
แม่เค้าจะต้องมีเรื่องใหญ่ไม่ใช่แค่เรียกไปทานอาหารด้วยกันแน่ๆ เค้าชักจะกังวลแล้วซิ มันต้องเป็นเรื่องที่เค้าไม่ประสงค์แน่เลย
"ค่ะ บอส" เสียงหวานตอบกลับมา
สักพักเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
"เชิญ" น้ำเสียงของเขาดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
"บอสมีอะไรจะให้ดิฉันทำหรือค่ะ" เลขาฯสาวทำเสียงอ่อยๆ
"คุณคิดว่าคุณแปลเอกสารที่ผมสั่งเต็มความสามารถแล้วรึเปล่า ผมว่ามันไม่ได้เรื่องเลย แล้วคุณจะให้ผมทำงานอย่างนี้เองเหรอ ผมจ้างคุณมาให้ทำงานเป็นเลขาฯนะไม่ได้จ้างมาเฝ้าหน้าประตูอย่างเดียว แล้วจะให้ผมอย่างไงกับคุณ" เขาตะโกนใส่หน้าหล่อน
"ฮือๆ แล้วแต่บอสจะกรุณาเถอะค่ะ แต่ดิฉันว่าดิฉันลาออกเลยดีกว่า" เลขาฯสาวร้องไห้
"งั้นก็ดี แต่ผมมีงานสุดท้ายให้คุณทำ ไปตามคุณอัญชลีมาหาผมเดี๋ยวนี้" เขาพูด
"ค่ะ" หล่อนตอบแล้วก็เดินออกไป ทำตามที่เจ้านายของหล่อนสั่ง(ครั้งสุดท้าย)
ทันทีที่หล่อนออกมาจากห้องของนภัสกรแล้ว หล่อนก็ต้องพบกับสายตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนพนักงาน หล่อนเลยตอบไปอย่างเสียใจว่า
"ลาก่อนนะคะ ทุกคน"
"เอาอีกแล้วบอส เปลี่ยนเลขาฯมากี่คนแล้วเนี้ย น่าสงสารคุณดาราณีจัง" เสียงพนักงานคนหนึ่งออกความคิดเห็น
"งั้นเธอก็ไปเป็นเลขาฯ แทนคุณดาราณีเค้าซิ" เพื่อนพนักงานอีกคนบอก
"จะบ้าเหรอ ฉันอยู่ตำแหน่งนี้แหละดีแล้ว ไม่อยากไปเป็นกระโถนรองรับอารมณ์ใครหรอกนะ หน้าตาก็หล้อหล่อ รวยก็รวย แต่เสียอย่างเดียว อารมณ์ร้ายไปหน่อย แล้วเลขาฯคนต่อไปจะโดนอะไรอีกเนี๊ย"หล่อนตอบ
"นินทาเจ้านายระวังนะจ๊ะ" เสียงหญิงมีอายุพูดขึ้น
"อุ๊ย!! คุณอัญชลี "พนักงานสาวตกใจ
"เอาเถอะ ฉันจะต้องรีบไปพบคุณท็อปก่อน ไม่มีเวลามาว่าพวกเธอหรอก" เมื่อหล่อนกล่าวเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องท่านกรรมการผู้จัดการทันที
ในห้องทำงานของนภัสกร
"คุณท็อปมีอะไรหรือค่ะ" คุณอัญชลีถาม
"คุณเล็กช่วยหาเลขาฯให้ผมอีกคนนะครับ เอาคนที่ทำงานดีๆหน่อยนะ ไม่เอาแบบที่ว่างๆก็เอาแต่แต่งหน้านะครับ" นภัสกรพูดด้วยน้ำเสียงที่บงบอกถึงความเกรงใจ ก็เพราะว่าคุณอัญชลี หรือคุณเล็กคนนี้เป็นพนักงานเก่าแก่ตั้งแต่สมัยที่บิดาของเข้าเป็นผู้บริหารแล้ว จนกระทั่งในสมัยของเค้า
"ค่ะ คุณท็อป ดิฉันจะพยายามคะ" หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่มีแววกังวลอยู่
"งั้นผมก็ไม่รบกวนคุณเล็กแล้วล่ะครับ" เขากล่าว
"เออ คุณท็อปคะ วันนี้คุณหญิงเชิญทานอาหารเย็นที่บ้านใหญ่นะคะ" หล่อนบอก
"เอ๋ คุณแม่มีอะไรหรือครับ ถึงเรียกไปทุกทีจะโทรมาบอกผมเอง"เขาพูดด้วยความสงสัย
"ไม่ทราบค่ะ แต่คุณท็อปอย่าลืมนะคะ ฉันขอตัวนะคะ"หล่อนกล่าวแล้วก็ออกไป
แม่เค้าจะต้องมีเรื่องใหญ่ไม่ใช่แค่เรียกไปทานอาหารด้วยกันแน่ๆ เค้าชักจะกังวลแล้วซิ มันต้องเป็นเรื่องที่เค้าไม่ประสงค์แน่เลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น