คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ก่อนเริ่มเรื่อง...
ก่อนเริ่มเรื่อง...
"...โลกใบนี้มีผู้คนอาศัยอยู่นับพันล้าน กระจายอยู่ตามส่วนต่างๆ
แต่ละคนมีชีวิตอยู่ท่ามกลางกรอบความคิดที่แตกต่างกันไป
มีความรู้สึก ความเชื่อ ที่หล่อหลอมออกมาจากเตาไฟคนละเตากัน
จึงมีความคิดเห็นต่อโลกในแง่มุมที่แตกต่างกันไป ไม่เหมือนกันเลย
แง่มุมที่เรามองโลกนั้น มีผลต่อความรู้สึกของทั้งหมด
เพราะคนเรามักไม่ได้มองโลกอย่างที่มันเป็น ด้วยความเป็นจริง
แต่เรามักจะมองโลกผ่านความรู้สึก ผ่านการตีความของตัวเรา
เวลาที่เรารับรู้สิ่งใดๆ เราไม่ได้รับรู้เพียงแค่ว่ามันคือสิ่งๆหนึ่งเท่านั้น
แต่เรามักจะคิดต่อเติมไปด้วยตัวของเราเอง
ว่า สิ่งที่เราเห็นนั้นมีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับตัวของเราอย่างไร
เรียกได้ว่า โลกที่เรารับรู้ ไม่ใช่ภาพถ่ายของโลกโดยตรง
แต่เป็นภาพที่เราสร้างขึ้นมาจากประสบการณ์เล็กน้อยหลายอย่าง ประกอบเข้าไว้ด้วยกัน
จนกระทั่งกลายเป็นโลก อย่างที่เรารู้จักและคุ้นเคย
เพราะโลกที่รับรู้ เป็นภาพที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์
โลกในความความคิดของแต่ละคนจึงไม่ใช่โลกใบเดียวกัน
สำหรับคนที่มีความสุข โลกทั้งโลกอาจจะเป็นสีฟ้าสดใส
สำหรับคนที่มีความรัก โลกทั้งโลกอาจจะกลายเป็นสีชมพู
และสำหรับคนที่มีความทุกข์ อกหัก โลกทั้งโลกอาจคลุมไปด้วยสีเทาหม่น
ประสบการณ์ของเราจึงเป็นสิ่งสำคัญ เป็นเหมือนกับการต่อตัวต่อเลโก้
แต่ละชิ้นส่วนที่ประกอบเข้ากันเป็นบ้าน เป็นหุ่นยนต์ เป็นเครื่องบิน
ถ้าตัวต่อทุกชิ้นที่วางอยู่ มีครบทุกส่วนที่สวยงามอยู่แล้ว
มันก็คงเป็นเรื่องง่ายที่จะประกอบเข้าเป็นสิ่งที่เราต้องการ
แต่ถ้าหากตัวต่อที่เรามีมันขาดหายไปล่ะ ? แม้เพียงชิ้นเล็กๆก็ตาม จะเกิดอะไรขึ้น ?
สำหรับคนหนึ่งคน กับตัวต่อเพียงหนึ่งชุด
คงเป็นเรื่องยากที่จะใช้ตัวต่อเท่าที่มีอยู่ สร้างสรรค์สิ่งประดิษฐ์ทุกอย่างได้ตามใจปรารถนา
เพราะถึงแม้ว่ามันจะเพียงพอสำหรับการประกอบรถ ประกอบเรือ
มันก็คงไม่มีอะไรรับประกันได้ว่า มันจะเพียงพอสำหรับเครื่องบินหรือเปล่า...
โลกในความคิดของเราก็เหมือนกัน
ลำพังประสบการณ์ของเราเพียงคนเดียว คงไม่สามารถสร้างโลกที่เราต้องการได้หมดทุกแง่มุม
มันอาจจะเพียงพอสำหรับโลกในวันนี้ เพียงพอสำหรับโลกของฉันและเธอ
แต่ถ้าหากวันหนึ่งมีใครสักคนเพิ่มขึ้นมา หรือโลกมันต้องการอะไรที่มากไปกว่าเดิม
ประสบการณ์ของเราจะเพียงพอที่จะรับรู้และเข้าใจมันได้หรือเปล่า ?
มันจะดีกว่าไหม ??
ถ้าหากเราลองแลกเปลี่ยนชิ้นส่วนตัวต่อนั้นกับคนที่นั่งเล่นอยู่ข้างๆ
'ฉันไม่มีสีแดง แต่ฉันมีสีฟ้า...ฉันขอแลกสีฟ้ากับสีแดงของเธอได้ไหม ??'
เครื่องบินของเรา ที่ขาดตัวต่อสีแดง คงจะสวยมากขึ้นกว่าเดิม...
ไม่มีใครในโลกใบนี้ ที่มีประสบการณ์ครบทุกรูปแบบ
เหมือนกับการที่ไม่มีใครที่มีตัวต่อครบสมบูรณ์ทุกอย่าง
แต่ประสบการณ์ที่มีอยู่ของแต่ละคน ก็ย่อมแตกต่างกันไป
ในความแตกต่างนั้น ถ้าลองได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันบ้าง
ก็เหมือนกับการได้เติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไป
ได้เพิ่มเติมความสมบูรณ์ให้กับโลกของแต่ละคน
แล้วเราทุกคนก็จะมีโลกที่น่าอยู่มากขึ้นกว่าเดิม..."
บทความชุด "ดีใจที่เธอยิ้มได้ : กำลังใจในชีวิต ๒" นี้
เป็นบทความชุดต่อเนื่องจาก "กำลังใจในชีวิต" เรื่องแรกที่จบเรื่องไป
เนื้อหาบทความที่นำมาตีพิมพ์ไว้ คัดลอกจากเรื่องราวในบล็อกของผู้เขียนเอง
เป็นความหวังเล็กๆ ที่อยากจะแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเพื่อนนักอ่านทุกคน
ได้ถ่ายทอดความรู้สึกดีๆ ในวันเวลาที่มีความสุข
และระบายความเศร้าภายในใจ ในวันเวลาที่ต้องผ่านความทุกข์ระทม
แบ่งปันความคิดเห็นที่มีต่อเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา
ไว้เป็นตัวต่อชิ้นสำคัญ ที่ทุกคนมีสิทธิ์เก็บเอาไปใช้ได้ตามต้องการ
หากเพื่อนักอ่านท่านใดมีข้อแนะนำ เสนอแนะ
หรือต้องการแบ่งปันความรู้สึกร่วมกันก็เชิญได้นะครับ
รัตนาดิศร
หรือพบกันที่บล็อก (¯`·._.·[ รัตนาดิศรานุทิน ]·._.·´¯) ได้ทุกเวลาครับ
ความคิดเห็น