[fic kagerou project]ILLUSION ( yaoi shinkono )

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : ดำเนินอย่างเร่งรีบ!! //ไรท์

FIC kagerou project / mekaku city actor
pairing : shintaro x konoha/haruka

Chapter 1


"!!" ร่างโปร่งสะดุ้งตื่นจากความฝัน เช้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น ร่างบนเตียงค่อยๆลุกขึ้นช้าๆ ขาเรียวก้าวไปเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับวันนี้


[มุมมองของชินทาโร่]

    แสงตอนเช้ามันทำให้ฉันแสบตา... ฉันหรี่ตามองแสงแดดที่ลอดเข้ามาตามหน้าต่างถึงแม้ว่าฉันจะปิดผ้าม่านไว้แล้วก็ตาม

"มาสเตอร์คะ!! ฉันได้รับข้อความรวมตัวของหัวหน้าคิโดะแหละค่ะ!! รีบไปกันเถอะๆๆ" เสียงน่ารำคาญจากโทรศัพท์ของฉันพูดเร่ง

"เออๆ รู้แล้ว เงียบซะที เอเน่" ฉันพูดกับเธอด้วยสีหน้าปลงๆ ยัยนี่จะร่าเริงไปไหน...
ตัวฉันและเอเน่ได้ออกมาจากบ้านอันร่มรื่นและเงียบสงบ เพื่อมาเจอกับแสงแดดภายนอก 'แสบตาโคตร (หรี่ตาลง)'

"มาสเตอร์คะ...." เอเน่เรียกฉันระหว่างที่อยู่ท่ามกลางแดดร้อนๆ

"......" ฉันขี้เกียจพูดเพราะอากาศร้อน รอฟังว่ายัยนั่นจะพูดอะไรต่อไป

"มาสเตอร์~ นี่~ มาสเตอร์ค้าาาาาา" เอเน่เรียกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"......" เมื่อไหร่จะหยุดเรียกซะที

"มาสเตอร์ๆๆๆๆๆ !@#$!@(*&^" ฉันเริ่มฟังไม่ค่อยถนัดไม่รู้เพราะอากาศร้อนหรือว่ายัยนี่พูดไม่รู้เรื่องกันแน่...

"มีอะไรก็พูดมา" ฉันพูดพร้อมทำหน้าเบื่อหน่าย

"เมื่อคืนฝันร้ายเหรอคะ?" ...........

"?" ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมถึงถามอย่างนี้

"เมื่อคืนฉันเห็นมาสเตอร์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยล่ะ เป็นอะไรหรือเปล่..."

"ไร้สาระ" ฉันพูดแทรกทั้งๆที่เอเน่ยังพูดไม่จบ

"......" คงรู้สึกได้ว่าฉันรำคาญยัยนั่นเลยเงียบไปสักพัก
ใครมันจะอยากนึกถึงกัน.... ไอความฝันพรรคนั้น 'ลืมไปทั้งหมดยังจะดีซะกว่า'

พวกเราเดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงมุมตึกแห่งหนึ่ง คิโดะและคนอื่นๆในกลุ่มก็อยู่ที่นั่น

"ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ นึกว่าจะอยู่ที่ฐานซะอีก" ฉันเดินเข้าไปพูดกับคิโดะ

"ฉันกะจะมาซื้อหนังสือหน่อยน่ะ แต่..." ฉันมองตามสายตาของคิโดะไป...
ร่างของเด็กชายคนหนึ่งกำลังนอนแผ่อยู่กับพื้นในสภาพคว่ำหน้าลง ผมเป็นสีขาว ใส่เฮดโฟน ชุดสีขาวและมีสีดำแซมเป็นบางส่วน 'แปลกดีแท้'

"ฮารุกะ..."

"เธอว่าอะไรนะ?" แม้จะเป็นเสียงที่เบามากของเอเน่ ที่ฉันยังคงฟังได้ชัดเจนและจำเจ้าของชื่อนั้นได้ ก็ชื่อนั้นน่ะ...

"อ้ะ เปล่าค่ะๆ ไม่มีอะไรหรอก แค่นึกถึงอะไรสักอย่างน่ะค่ะ แหะๆๆ" เอเน่พูดแก้ตัวไปเรื่อย ว่าแต่ยัยนี่รู้ชื่อนั้นได้ยังไงกัน... [//ฟรอส : ทำไมรู้สึกเหมือนสปอยเลยฟร่ะ!!(ฉันจะไม่ให้นอมอล ฮ่าๆๆ)]

"นี่นาย เป็นอะไรหรือเปล่า?" โมโมะ..น้องสาวของฉัน(แม้จะไม่เหมือนก็ตาม)ถามร่างตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง

"......."

"เขายังไม่ตายใช่ไหม?" เซโตะเอ่ยขึ้นเมื่อไม่ได้ยินคำตอบออกมาจากร่างนั้น

"ยังไม่ตายหรอก ดูเหมือนจะยังหายใจอยู่นะ" โมโมะพูด

----โครกก ครากก----

"......" เสียงท้องร้องดังขึ้น ทุกคนเงียบทันทีเพื่อดูว่าต้นเสียงมาจากไหน

--ควับ-- ร่างนั้นเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาสีออกแดงๆสบตากับโมโมะแล้วค่อยๆขยับปากพูดอย่างแผ่วเบา

"หิ..ว" อ่า... นี่คือหิวจนหมดแรงสินะ

"ทำไมถึงมานอนอยู่ตรงนี้ ไม่กลับบ้านแล้วไปหาอะไรกินล่ะ?" คิโดะถาม

"...ไม่มีแล้ว" เจ้านั่นหันมาตอบคำถามคิโดะ

"ขอโทษด้วย" คิโดะพูดขอโทษ เหมือนว่าจะไปถามเรื่องที่ไม่สมควรจะถามเข้าซะแล้ว

"หิว..." เจ้านั่นยังคงพูดต่อไป

"เราพาเขากลับไปที่ฐานแล้วหาอะไรให้ทานดีไหม?" มารีเด็กสาวผมสีขาวพูดขึ้น

"ก็ดีเหมือนกันนะ ป่านนี้เจ้าเตี้ยนั่นคงรอจนรากงอกแล้ว" คาโนะพูดเสริม จะว่าไป ฮิบิยะ ไม่ได้ออกมาด้วยนี่นา

ฉันกลายเป็นตัวประกอบขึ้นมาทันที เมื่ออยู่กับเจ้าพวกนี้

"เอเน่..." ฉันพูดกับคนที่กลายเป็นตัวประกอบอีกคน

"คะ?" ยัยนั่นตอบกลับมา

"เป็นอะไรไปน่ะ เงียบมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว" ปกติแล้วเอเน่จะโหวกเหวกโวยวายตลอดไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรก็ตาม

"เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อย่าใส่ใจเลย" เอเน่ตอบปัดๆ ชิ ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก

"ว่าแต่นายชื่ออะไร?" เซโตะเอ่ยถามในระหว่างที่เข้าไปพยุงร่างที่ล้มอยู่ให้ลุกขึ้น

"โคโนฮะ..." เจ้านี่ชื่อโคโนฮะสินะ... รู้สึกเหมือนเคยเจอกันมาก่อนที่ไหนสักแห่งเลย...

"สงสัยจะคิดไปเอง" ฉันบ่นอยู่คนเดียว แล้วเดินตามคนอื่นๆกลับฐาน เพื่อจะหาอะไรให้เจ้านี่กิน
ฉันมองเจ้านั่นจากด้านหลัง ถึงจะตัวสูงแต่ก็ผอมมากทีเดียว ผิวขาวสุดๆ เสื้อผ้าเปื้อนฝุ่นไปหมดเห็นแล้วมันขัดหูขัดตาจริงๆ
'ความสูงของนาย...ก็ประมาณนี้สินะ' ฉันคิดเรื่องที่ไม่ควรจะคิดอีกแล้ว แค่เหมือนกันนิดหน่อยก็ทำให้สับสนซะได้


[มุมมองของเอเน่]

    ไม่ผิดแน่ๆ รูปร่างแบบนี้ต้องเป็นหมอนั่นไม่ผิดแน่ ชินทา... เอ่อไม่สิ 'มาสเตอร์' จะรู้ไหมนะ
ว่านี่คือ 'คนรัก' เก่าของตัวเอง ทุกคนไม่ต้องมองฉันด้วยสีหน้าแปลกๆเลยนะคะ ฉันน่ะนะ... ฉันน่ะนะ!! เป็น'สาววาย'ล่ะ
เป็นแล้วมันก็มีความสุขดีนะคะ หุหุหุ ขอเชิญให้ทุกท่านมาลิ้มลองด้วยตัวเอง 'มาสเตอร์คะ ถ้าความรักที่มีให้กันนั้นเป็นของจริงละก็ อีกไม่นานก็ต้องสัมผัสถึงกันได้แน่ๆค่ะ...'

อีกไม่นานจะถึงฐานทัพลับของกลุ่มแล้ว หวังว่าคงจะได้คุยกันเต็มที่นะ!! 'ฮารุกะ'

ถึงฉันจะรู้ว่าเรื่องราวแท้จริงมันเป็นยังไง แต่ฉันจะไม่บอกใครเด็ดขาดเลย!! (ยกเว้นพวกที่นั่งหน้าคอมอยู่ในขณะนี้)

ฉันจะให้เรื่องราวความรักของคนทั้งคู่เริ่มขึ้นมาใหม่เอง!!

ฉีกคำว่าอดีตทิ้งไปซะ มองแต่สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าก็พอแล้ว!!

____________________________________________________________________________________

แรกๆไรท์เตอร์จะไฟแรงกันทุกคนค่ะ... หลังๆจะค่อยๆดอง = = //ทุกคนเป็นงี้หมด(ฮา)

ขอบคุณผู้ที่หลงเข้ามาทุกคนเลยนะคะ ถึงจะมีน้อยนิดก็ตามแต่ ฮ่าๆๆ

ขอขอบคุณ ท่าน Ren มากๆค่ะ ที่โดนผลักตกลงมายังบทความนี้ แม้จะเป็นสาวกคุโระโคโนะก็ตาม *-*

แม้เม้นจะไม่มากแต่ก็จะอัพเรื่อยๆค่า =w=b พยายามเรียนกันน้อ