คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฝันสามมิติ
กิจกรรมวันแรกคือการไปเยี่ยมชมที่บริษัท สมาร์ทดริ้งค์ และพาไปดูภาพยนตร์สามมิติในช่วงบ่าย ซึ่งนับเป็นไฮไลท์ของวันนี้ เมื่อหลังอาหารกลางวันเด็กทุกคนก็ขึ้นรถ ผมผู้รับหน้าที่นำกิจกรรมในรถ ก็พูดคุยระหว่างที่รอให้รถแล่นไปถึงห้างใหญ่ที่ตั้งของโรงภาพยนตร์
“เด็กเอ้ย...ใครยังไม่เคยดูหนังสามมิติบ้าง”
ผมกรอกคำถามใส่ลงไปที่ไมค์หน้ารถ มีหนุ่มสาวยกมือประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์
“วันนี้ชาว creative teen ทุกท่าน จะได้ไปชมภาพยนตร์สามมิติ และระหว่างรอชมจะได้เข้าไปดูเบื้องหลังในห้องฉายด้วย”
“พี่ครับ โรงแบบนี้มันเป็นแบบที่มีกลิ่นด้วยป่ะฮะ” น้องป๊อบของผมเอง นังซะแถวหน้าเลยนะ
“ถ้าคนข้างๆ ป๊อบตด ป๊อบจะได้กลิ่นครับน้อง แล้วต้องขอบคุณคนข้างด้วยนะที่ทำให้มันกลายเป็นโรงหนังสี่มิติ”
เกิดความเงียบขึ้นมาเสี้ยววินาทีหนึ่ง พร้อมกับเสียงชาวค่ายพูดกันคนละที สองที
“แป๊ก” “แป๊ก แป๊ก”
แต่ผมก็แอบดีใจเล็กๆ นะ ที่ทำให้ป๊อบขำออกมาได้น่ะ
ที่หน้าโรงภาพยนตร์ พี่ชัยจัดแจงให้น้องๆ นั่งเป็นแถวๆกับพื้น
“เอาล่ะครับตอนนี้เราจะได้ชมภาพยนตร์กันจริงๆ หลังจากที่เมื่อสักครูได้ไปสัมผัสกับเบื้องหลังตรงเครื่องฉายมาแล้ว เดี๋ยวให้พี่ที่กลุ่มช่วยแจกแว่นเลยนะครับ”
ผมแจกแว่นให้น้องในกลุ่ม แต่ละคนดูตื่นเต้นดีใจกันใหญ่ บางคนก็เอาแว่นมาวินิจฉัยส่องไปทุกซอกทุกมุม ด้วยความสงสัยว่าไอ้แว่นนี่มันวิเศษกว่าแว่น เรย์แบนด์ ตรงไหน
แต่น้องป๊อบซึ่งอยู่ท้ายแถวกลับทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“อ่ะ... นี่ของป๊อบครับ” ผมยื่นแว่นให้
“ขอบคุณฮะ เอ่อผมอยากเข้าห้องน้ำฮะ” ป๊อบเผย
“เข้าอีกละเหรอ ไปทางโน้นเลย พวกเพื่อนๆ จะอยู่ที่โรงสองนะ โชว์ป้ายแขวนคอของค่ายก็เข้าไปได้ละ”
“ขอบคุณฮะ” แล้วมันก็วิ่งไปอย่างเร็ว
ผมแอบเซ็งนิดๆ เพราะเล็งไว้ว่าอยากจะดูหนังข้างๆป๊อบ แต่ฝันคงสลายไปแล้ว รอบนี้ค่ายเราเหมาโรง น้องๆ สามารถเลือกนั่งได้ตามชอบใจ แต่ผมบอกน้องๆ ในกลุ่มว่าให้นั่งใกล้ๆ กันไว้ ส่วนผมแอบนั่งแถวหลังน้องในกลุ่มไม่ห่างจากทางเดิน ลุกเข้าออกได้สะดวก และจะได้คอยดูแลน้องๆ ด้วย
“ของใครวางตรงนี้อ่ะ” เสียงน้องเก็ทเด็กหนุ่มจากกรุงเทพ ที่ได้รับการเลือกจากเพื่อนๆ ให้เป็นหัวหน้ากลุ่ม
“อ๋อเราจองที่ไว้ให้ป๊อบอ่ะ” น้องแนนตอบ
“โห นึกว่าจองไว้ให้เก็ทซะอีก ไม่เป็นไรเก็ทนั่งตรงนี้ก็ได้ ก็ได้นั่งใกล้แนนอยู่ดี เนอะ”
เก็ทรีบวางก้นลงไปที่ที่นั่งตัวถัดไปจากแนน
“เอ้อ อีตานี่ จะมานั่งใกล้ชั้นทำไมฮะ” แนนถาม
“ก็เราชอบแนนนี่” เก็ทพูดออกมาหน้าตาเฉย จนแนนอึ้งแก้มแดงเงียบไป
โอ้โห เด็กสมัยนี้กล้าแสดงออกจริงๆ ผมล่ะอยากจะกล้าแสดงออกแบบนี้บ้าง แต่ที่ผ่านมาก็ได้แต่รักนะแต่ไม่แสดงออก
หนังเริ่มฉายแล้วผมยังไม่เห็นป๊อบมานั่งตรงที่นั่งที่แนนเว้นไว้ให้เลย สักพักต่อมาผมก็ได้ยินเสียงคนขัดจังหวะ
“นั่งด้วยนะครับพี่” ใครวะ ผมหันหน้าไปมองเจ้าของเสียง
“ได้ๆ นั่งๆ ดิ”
ฝันเป็นจริง ลิ้นผมมันพันกัลล่ะไปหมด หัวใจราวกันจะบินออกมาเต้นรำ เมื่อน้องป๊อบหย่อนก้นลงมานั่งตัก เอ้ย นั่งลงที่นั่งข้างผม
“อ่าวแล้วไม่ไปนั่งกับเพื่อนๆ เหรอ”
ผมจะถามทำไมล่ะวะครับ เอ้อ ก็ถามไปตามมารยามารยาทน่ะ
“เออจริงด้วย แต่มันนั่งไปแล้วอ่ะครับ ขี้เกียจลุกละ” ป๊อบมิพูดเปล่า หันมายิ้มให้
ผมละไม่มีสมาธิดูหนังเลย ดูแต่ป๊อบ ขอบคุณโรงหนังสามมิติ ที่มีแว่นให้ใส่ ทำให้ผมลอบมองป๊อบได้ง่ายขึ้น สักพักผมก็แกล้งทำเป็นหลับแล้วหันหน้าไปทางเขา เพื่อจะได้มองเขาตลอดเวลา ดูป๊อบเขาสนุกกับหนังดี ไม่หันมาแลดูไอ้พี่บ้าคนนี้บ้างเลย แล้วผมก็ผล็อยหลับไปจริงๆ เสียงดนตรีประกอบหนังรัวเร็ว สลับกับเสียงพูดของตัวละคร และซาวด์เอฟเฟกต์ที่ถาโถม และแล้วดนตรีที่แสนหวานก็บรรเลงขึ้นมาในตอนท้าย เหมือนกับว่าพระเอกจะเปิดประตูเข้าไปเจอนางเอก แต่นางเอกที่ผมเห็นมันดันเป็นป๊อบเดินเข้ามาจับมือผม และเขาก็พูดกับผมว่า
“พี่ภูฮะ หนังจบแล้วพี่”
ความฝันดับวูบ ผมตาสว่าง และลืมตาขึ้นมาก็พบว่าป๊อบจับมือสะกิดผมและยื่นหน้าเข้ามาซะใกล้
“อ่าว เฮ้ยขอบใจนะที่ปลุก ” อยากบิดขี้เกียจ แต่กลัวเสียจริต
“ห่ะๆๆ หนังออกจะตื่นเต้นหลับได้ไงอ่ะพี่” ป๊อบขำ
ไฟโรงหนังเปิดสว่างขึ้น
“อ้าวป๊อบ อุตส่าห์เว้นที่ไว้ให้ มานั่งกับพี่ภูซะนี่” น้องแนนทัก
“เห็นป่ะล่ะ เก็ทบอกแล้วให้เก็ทนั่งดีกว่า” ไอ้เก็ทสอด
“อ้าวเหรอ ไม่รู้หนิ กลัวรบกวนเพื่อนๆ เลยมานั่งกะพี่เขาน่ะ หนังมันดีว่ะเนอะ สมจริงมาก”
ป๊อบพูดคุยกับเพื่อนๆ แล้วพากันเดินออกจากโรงหนังไปเพื่อรวมกลุ่มกันข้างนอก
ความคิดเห็น