คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : paat>> 1 จุดเริ่มต้นของเรื่องราว
“เอาล่ะ ฉันมีเวลาให้พวกเธอพักงาน 2 ปี”กงมิน ผู้จัดการทั่วไปของค่าย เอ็สเอ็มเอ็นเตอร์เทนเมนท์ได้พูดขึ้น ก่อนที่จะหันหลังแล้วเริ่มเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อนครับพี่กงมิน”ทึกกี้หัวหน้าวง ‘super junior’พูดก่อนที่จะวิ่งไปจับไหล่กงมิน
“ทำไมต้องทำแบบนี้กับพวกเราด้วยครับ ??? พวกเรารักที่จะเป็นนักร้องพวกเรารักการทัวร์คอนเสิร์ต แต่แบบนี้มันหมายความว่ายังไงครับ?”ทึกกี้พูด กงมินก้มหน้ามองรองเท้าหนังที่มันเป็นประกาย(โดยเฉพาะเวลาโดนแสงแดดจะสะท้อนวิบวับ)ก่อนที่จะช้อนตาขึ้นไปมองหนาทึกกี้อย่างช้าๆ
“นี่เป็นคำสั่งจากเบื้องบน ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรกับเรื่องนี้ได้นะ แล้วฉันก็คิดว่า เธอไม่ควรที่จะไปยุ่งกับคนเบื้องบนมากนัก เพราะว่าดูเหมือนพวกเขาจะอยากให้พวกเธอเต็มอิ่มกับตรงนี้แล้ว”
กงมันเดินออกไปอย่างรีบเร่งก่อนที่จะหันมา
“ฉันไม่มีเวลามากพอหรอกนะ มีอีกหลายวงที่ฉันได้รับคำสั่งมาให้ไปจัดคอนเสิรต์ให้เค้า ขอให้นายสู้ต่อไป ฉันมีของบางอย่างจะให้พวกนาย”
“ตุ้บ”กงมันโยนซองกระดาษสีน้ำตาลที่ตุงเหมือนจะขาดออกมาได้ทุกเมื่อให้ทึกกี้ ทึกกี้รับมาอย่างงงๆ ก่อนที่จะพยักหน้าให้กงมิน
เขามองซองกระดาษที่อยู่ในมือก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น
“ฉันจะบอกพวกเขาได้ยังไง??”
ทึกกี้นั่งลงที่โซฟาตัวเมื่อครู่ แล้วเอามือกุมหัว
--อีกมุมหนึ่งของห้อง—
“นี่ๆฉันว่านะ ท่าทางทึกกี้จะเครียดน่าดูเลยล่ะ”
“ครับพี่ ผมก็ว่างั้น เราควรวิ่งไปจั๊กจี๊พี่เค้าดีมั้ยครับ?”
“นี่ ถึงฉันจะดูปัญญาอ่อนขนาดนั้นแต่เวลานี้ฉันไม่ทำนะ”
“เหรอครับพี่ งั้นผมไปเอง”
ฮีชอลรีบคว้าชายเสื้อของคังอินเอาไว้ก่อนที่คังอินจะเดินออกไปทันใดนั้นเอง
“นั่นใครน่ะ???”ทึกกี้หันมาอย่างรวดเร็ว ฮีชอลกับคังอินที่หลบอยู่ใต้โต๊ะสีดำเกือบหลบไม่ทัน
“พี่เค้ารู้แล้วอ่ะ ทำไงดี”
“นี่ นั่งไปเฉยๆนั่นแหละ”ฮีชอลหันไปบอกคังอิน ไม่นาน(5นาที)ทึกกี้ก็เดินมาเปิดผ้าคลุมโต๊ะ ก่อนจะพบกับคังอินและฮีชอลที่กำลังเปิดปิดไฟฉายเล่นใส่หน้าคังอินอยู่
“เฮ้ยยยย”ทึกกี้ร้องเสียงหลงก่อนที่จะล้มลงไปอยู่ที่พื้น
“อ่าว----เจอแล้วเหรอ??” ฮีชอลพูดก่อนที่จะยื่นมือไปให้ทึกกี้ดึงขึ้นมา
“นายได้ยินมาตลอดเลยเหรอ?”
“อืม”
“ขอโทษนะ”
“นายจะขอโทษเรื่องอะไร??? ฉันว่านะ เค้าให้ซองสีน้ำตาลมา ซองนั้นต้องเป็นซองขนมแน่ๆเลย”
ชินดงที่มาจากไหนไม่รู้ก็พูดขึ้นมาก่อนที่จะหยิบซองสีน้ำตาลนั้นขึ้นมาแล้วเปิดออก
“เงิน???”
“ไหนๆ”คังอินเดินไปหาชินดงแล้วหยิบเงินออกมา
“นี่มันไม่ใช่เงินเกาหลีนี่นา”
“รูปแบบนี้- - -มันต้องเป็นเงินประเทศไทยอย่างแน่แท้ทีเดียวเชียวหล่ะ”ฮยอกแจที่นั่งอยู่ข้างๆชินดงเมื่อครู่ก็ยันตัวขึ้นแล้วหยิบเงินไปดู
“หูยยย ไหนๆ นี่มันยิ่งกว่างเงินอย่างเดียวนะเนี่ย มีตั๋วเครื่องบินด้วย แล้วก็แผนที่อีกต่างหาก”
ฮยอกแจพูดแล้วล้วงของต่างๆที่มีอยู่ในถุงนั้นออกมา
“งั้นก็แสดงว่าเราต้องเดินทางไปประเทศไทยงั้นสิ”ฮีชอลพูดแล้วคอ่ยๆเดินเข้ามา
“นายอย่างทำหน้าตาน่ากลัวอย่างงั้นได้มั้ย เหมือนหน้าคังอินตอนยังไม่ได้ล้างหน้าเลย”ทึกกี้พูดแล้วลูบแขนทั้งสองข้างไปมาเบาๆ
“ฉันว่านะเราไปบอกเพื่อนๆดีกว่านะ”ฮีชอลทำเหมือนไม่ได้ยินที่ทึกกี้พูด ทำเอาทึกกี้หน้าเหวอไปเลยทีเดียว
“นายว่าพวกเขาจะทำหน้าตายังไงนะ...เมื่อได้ยินสิ่งที่พวกเราพูด”
“ไม่รู้สิ แต่ว่าอีกแป๊บเดียวเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นนายก็ได้ยินแล้วล่ะ”คังอินพูด หน้าของเขามองไปที่ประตูเหล็ก ซึ่งอีกฝั่งหนึ่งเป็นฝั่งที่กำลังร่าเริง
“เอาล่ะนะ 1-2-3”ทึกกี้เดินเข้าห้องไปคนแรก แล้วก็พูดเรื่องที่ทราบมาเมื่อกี๊ให้สมาชิกรับรู้สมาชิกทุกคนทำหน้าอึ้ง ก่อนที่จะหัวเราะออกมา
“ฉันว่านะ มันไม่เห็นน่าซีเรียสอะไรเลย พวกเราไปหาความสนุกที่เมืองไทยดีกว่านะ เราครียดกันมานานแลบ้ว ช่วงที่เรากหายไปสองปีแฟนๆก้อาจจะคิดถึงพวกเรา แล้วพอสองปีผ่านไปพอพววกเรากลับมาพวกเขาอาจจะรักเรามากกว่าเดิมและไม่ยอมให้พวกเราไปไหนอีกเลยก็ได้นะ”ซีวอนพูดแล้วหัวเราะออกมา สมาชิกทุกคนต่างจ้องหน้าเขาอย่างตกตะลึง ก่อนที่จะปรบมือออกมา
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นคำพูดของนาย”
“ใช่ๆปกติเห้นชอบทำตัวรั่วๆแต่ไม่นึกว่านายจะอุดรูรั่วได้เร็วขนาดนี้”
“ไอ้พวกบ้าเอ๊ยยยยย”ซีวอนหยิบหมอนที่อยู่ข้างกายไล่ตบเพื่อนๆทีละคนสองคนไปเรื่อยๆ ทึกกี้ที่ตอนแรกนึกว่าสมาชิกทุกคนจะเศร้ากลับยินดีกับคำพูดของซีวอน
ความคิดเห็น