รักต้องห้าม หัวใจทั้งสี่

ลำดับตอนที่ #2 : ความหลังที่ไม่อาจลืม

----  13 ปีต่อมา ---

"พี"
"พี"สาวน้อยอายุประมาณ   11  ปีเอ่ยเรียกชายหนุ่มข้างๆๆตัว
"หือ  มีอะไรหรอ"ชายหนุ่มนามว่า  พี  เอ่ยตอบ
"พาเรามาที่นี่ทำไม"ชายหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับนำมงกุฎดอกไม้ที่บรรจงทำมันเองกับมือขึ้นมาสวมให้สาวน้อย
"ว้ายสวยจัง"
"แล้วชอบไหมหล่ะ"ชายหนุ่มถามขึ้น
"ชอบสิ  ชอบมักๆๆเลย"
"ข้ามีอีกเรื่องจะบอก"
"เรื่องไรหรอ"สาวน้อยถามอย่างสงสัย
"เอาหูมาก่อนสิ"
"ไม่เอา  บอกมาเลย"
"งั้นไม่บอก"
"อะๆๆ  ก็ได้"สาวน้อยเบือนหน้าเข้ามาใกล้ๆๆชายหนุ่ม
"ข้าชอบเจ้า  องค์หญิงเซอเลอซาน"ชายหนุ่มพูดจบ  ก็ก้มลงหอมแก้มสาวน้อย  เซอเลอซานทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนแข็งทื่อ
"เจ้าชอบข้ารึป่าว"ชายหนุ่มเอ่ยถาม  เทอไม่กล้าตอบอะไรออกไป  แต่เทอก็รู้สึกดีกับเขาไม่น้อย  เเต่ไอคำว่ารู้สึกดีนี่สิ  มันหมายความว่าชอบรึป่าวเทอก็ไม่รู้
"ป่าว"สาวน้อยตอบออกไปแล้ว  มันเป็นคำตอบที่ทั้งสาวน้อย  และชายหนุ่มก็ไม่คาดฝัน  ชายหนุ่มผงะเล็กน้อยแล้วก็เดินจากหญิงสาวไป  มีเพียงคำว่า"ไม่เปนไร"ทิ้งท้าย
"พีเรอมาล"
"พีเรอมาล"สาวน้อยตะโกน  และยังตะโกนต่อไป
"พีเรอมาล"
"พีเรอมาล"


"องค์หญิงน้อยค่ะ  องค์หญิงเซอเลอซาน"
"องค์หญิงน้อย  ตื่นเถิดนะค่ะ"
"ตื่นได้แล้ว"
"ชั้นจะนอน"องค์หญิงน้อยนามว่า  เซอเลอซานที่นอนจมอยู่บนที่นอนเอ่ยบอกนางกำนัลที่มาปลุก
"ไม่ตื่นค่ะ  ท่านพีเรอมาล"นางกำนัลเอ่ยบอกหนุ่มน้อยคนหนึ่งที่ชื่อ  พีเรอมาล
"งั้นเดี๋ยวข้าจักการเอง"
"ค่ะ"นางกนัลเอ่ยรับ"

สักครู่ผ่านไป
ตุ๊บ 

ซ่า
ซ่า
ซ่า

"โอ๊ย  พวกเจ้ากล้าสาดน้ำใส่ข้าหรอ"เซอเลอซานลุกขึ้นมาโวยวาย
"ป่าวค่ะ"นางกำนัลรีบปฎิเสธ
"แล้วใครทำ"
"ข้าเอง"พีเรอมาลเอ่ยตอบเสียงเรียบ  ใช่  เขาทำ   เขาเอาน้ำสาดเซอเลอซาน
"ข้าเห็นเจ้าไม่ยอมตื่นก็เลย"
"สาดน้ำข้านงั้นสินะ"เซอเลอซานพูดออกมาเสียงดัง  จะเรียกว่าตะโกนก็ว่าได้
"ใช่  เจ้าก็ฉลาดขึ้นนิ"
"ข้าฉลาดอยู่แล้ว  แล้วเจ้ามาปลุกข้าทำไม"
"พูดให้มันเปนผู้หญิงหน่อยสิ  เซอเลอซาน"ชายหนุ่มไม่ตอบ  แต่กลับเเขวะสาวน้อย
"เออ  รู้แล้ว  ตกลงมาปลุกข้าทำไม"
"ท่านพ่อของเจ้าให้ข้ามาปลุกลงไปทานข้าว  รีบๆๆอาบน้ำละ"
"เออ  รู้แล้วไปได้แล้ว"พีเรอมาลไม่พูดอะไร  แร้วเดินออกไป  ส่วนสาวน้อยได้ยินดังนั้นก็ไปอาบน้ำ 

ซ่า
ซ่า
ซ่า
เฮ้อ  เมื่อกี้ฝันหรอเนี่ย  เรื่องเมื่อสองปีก่อน  เขาคงโกรธเรามากสินะที่เราปฎิเสธเขา  เขาถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้  กลายเป็นคนละคน  น่ากลัวชะมัดเลยอ่า  อีตานี่ เมื่อก่อนนะสุดแสนจะใจดี  ออกจาร่าเริงน่ารักจิงๆๆ  แต่ตอนนี้ล่ะปีศาจชัดๆๆ  คงหวังจะแก้แค้นมั้ง
ซ่า
ซ่า
ซ่า
อาบน้ำดีก่า
ซ่าๆๆ
ซ่า

เมื่ออาบน้ำเสร์จเซอเลอซานก็ลงมาทานข้าว  ระหว่างทานข้าวเซอเลอซานได้เดบทสนทนา
"ท่านพ่อ  ท่านพ่อ"สาวน้อยเอ่ยเรียกพ่อ
"อะไรลูก"ผู้เป็นพ่อเอ่ยตอบ
"พ่อค่ะ  ลูกจะไปสมัครเรียนที่โรงเรียนมายามนต์"
"โรเรียนเวทมนต์ที่ดีที่สุดในสามดินแดนงั้นหรอ"
"ใช่แล้วค่ะ  หนูจะเรียน"
"ไม่ได้  พ่อไม่ให้ไป"
"ทำไมล่ะค่ะ"สาวน้อยถามด้วยความงุนงง
"ไม่รู้  พ่อรู้แต่ว่าพ่อไม่อนุญาติ"
"ท่านพ่อ  แค่  2  ปีเอง"
"ไม่ได้  ไม่รู้ล่ะยังไงก็ไม่"
"แต่.."
"ไม่มีแต่"
"ท่านพี่พีเรวอล  ช่วยหน่อยสิค่ะ"เมื่อสาวน้อยรู้ว่าอ้อนไม่สำเร็จจึงขอให้พีราวอล  พี่สาวของพีเรอมาล  และเป็นคนสนิทของราชวงค์พรายมิคาเอลช่วย
"เรื่องนี้คงต้องให้พระราชากำหนดแล้วหล่ะน้องรัก"พี่สาวแสนดี  ตอบปฎิเสธ
"เชอะ"สาวน้อยพูดจบก็เดินขึ้นห้องไป 

((((((((ปัง))))))))

เสียงปิดประตูห้องของเซอเลอซาน