ยัยตัวร้ายกะนายหน้าใส

ลำดับตอนที่ #1 : -1-

" ตื่นๆ ตื่นได้แล้วยัยกี๋ " อ๋า มาเรียกทำไมแต่เช้าเนี่ย ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลยนะ

" พึ่งกี่โมงเอง รีบตื่นทำไม " ชั้นถามกลับไปอย่างงัวเงีย

" ก็ลูกต้องไปเรียนนี่ วันนี้เปิดเทอมแล้วนะ " ห๊ะ อะไรนะ เปิดเทอมงั้นหรอ ไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย O_o

" ค่าๆ ตื่นแล้วๆ " ฉันยอมลุกแต่โดยดี เพราะเปิดเรียนวันแรก ฉันไม่อยากไปสายหน๊ะ

หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ลงไปทานอาหารเช้าที่แม่เตรียมไว้ให้

" แม่ วันนี้อาหารน่ากินเน๊อะ "

" ไม่น่ากินได้ไง แม่ตั้งใจทำเลยหนิ เปิดเรียนวันแรกหนิ " ฉันหล๊ะ รักแม่จริ๊งจริง

" อือ..แม่ หนูอิ่มและ ไปเรียนละนะคะ รักแม่ที่สุดเลย " พอพูดจบ ฉันก็วิ่งไปหอมแก้มแม่1ที ^0^

จากนั้นฉันก็เดินไปโรงเรียน เพราะบ้านฉันใกล้กับโรงเรียน

พอไปถึงหน้าโรงเรียน ฉันก็เห็นยัยเพื่อนเลิฟของฉัน ยืนรออยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน

" เห้ย ยัยกี๋ แกมาถึงแล้วหรอ ฉันอะ รอแกตั้งนาน " ยัยมีมี่เพื่อนซี้สุดเลิฟของฉันพูดขึ้น

" อะไรมี่ แกเวอร์ไปรึป่าว มารอฉันตั้งนาน แกมารอฉัน หรือแกรอใคร "

ที่ฉันถามไปอย่างนั้นก็เพราะเพื่อนสาว ชอบรุ่นพี่คนนึงหน่ะ

" มารอแกอ่ะสิ ไม่รอแกจะให้ฉันไปรอใคร " เพื่อนฉันพูดหน้าตาย ฉันเชื่อแกตายแหละย่ะ

" เอาเหอะแก แล้วเราจะยืนคุยตรงนี้อีกนานมั้ย ขึ้นไปคุยบนห้องเหอะ ฉันคิดถึงเพื่อนๆของฉัน " ((>o<))


บนห้องเรียน

" นี่ยัยกี๋ยัยมี่ เธอรู้มั้ยตอนปิดเทอมนะ ฉันอ่ะไปเที่ยวฮ่องกงมาแหละ

แต่ต้องขอโทษทีนะ ฉันลืมซื้อของฝากมาให้พวกเธอหน่ะ " ยัยหมวกเพื่อนที่ฉันไม่ชอบหน้าที่สุด

" เรื่องเธอเหอะยัยหมวก ฉันไม่อยากได้ของเธอหรอก " ฉันพูดไปอย่างที่ฉันคิด ฉันไม่อยากได้ของของยัยหมวยจริงๆหนิ

" เห้ย จารย์มาแล้ว " เพื่อนในห้องฉันตะโกนบอกเพื่อนๆ

" งั้นฉันไปนั่งทีก่อนนะ เบื่อที่จะคุยกับพวกเธอ " 

" ก็ไปสิ พวกฉันไม่ได้ล๊อกขาเธอไว้หนิ " อึ๋ยย มั่นไส้ๆๆๆ ทำยังไงดี

ละแล้ว แผนการอันชั่วร้ายของฉันก้พุ่งปรี๊ดขึ้นมาในหัวสมองของฉัน

ทันที่ที่ยัยหมวยจะเดินไปนั่งที ขาของฉันไปดันขวางทางเดินของยัยหมวย

ยัยหมวยก็เลยเดินสะดุด 555 ฉันหละสะใจ

คนทั้งห้องหัวมามองที่หมวยเป็นตาเดียว แล้วส่งเสียงหัวเราะดังลั่น

" ฝากไว้ก่อน กลางวันได้เห็นดีกันแน่ " มาเถอะจ๊ะ ไม่กลัวหรอก แบร่ๆ


" สวัสดีค่ะนักเรียน คุณครูชื่อขวัญศิริ นะคะ เป็นครูประจำชั้นของนักเรียนห้องB

ครูอยากรู้จักกับนักเรียนทุกคน งั้นครูขอให้นักเรียนมาแนะนำตัวให้ครูรู้จักทีนะ เริ่มจากนักเรียนตรงนี้เลยคะ "

พอครูพูดจบ หัวหน้าห้องที่นั่งรักการเรียนเป็นชีวิตจิตใจ ก็เริ่มพูดแนะนำตัวเป็นคนแรกจนกระทั่งมาถึงมีมี่

" สวัสดีคะ ฉันชื่ออภิญญา รัตนมณีโชติ ชื่อเล่นชื่อมีมี่ มีเพื่อนสนิทชื่อบุ้งกี๋ค่ะ " พอยัยมี่พูดจบ ฉันก้ลุกขึ้นพูดต่อ

" สวัสดีคะ ฉันชื่อศศิรกานต์ คุณานุการกุล ชื่อเล่นชื่อบุ้งกี๋ มีเพื่อนสนิทชื่อมีมี่ค่ะ " เมื่อฉันกำลังจะนั่ง ฉันก้เหลือบไปเห็น

ยัยหมวยกำลังทำปากขมุบขมิบ เหมือนกำลังนินทาฉันกับยัยมีมี่อยู่

" มีมี่ แกดูหมวยดิ เหมือนกำลังจะนินทาพวกเราอยู่อะ "

" ช่างมันเหอะ ปล่อยมันบ้าไป เดี๋ยวมันก็เงียบเองอะ "

หลังจากการแนะนำตัวเสร็จครูก็ปล่อยลงมาพักเที่ยง แต่ฉันรู้สึกเหมือนมีใครมาทำอะไรที่หลังฉัน

แต่ช่างมันเหอะ คงไม่มีอะไรหรอก ฉันคงคิดไปเอง ว่าแต่ ยัยมี่หายไปไหนละเนี่ย มะกี๊ยังเห็นอยู่เลย

ตลอดที่ฉันเดิมหายัยมี่ ฉันรู้สึก(อีกแล้ว)ว่ามีแต่คนมองฉัน แบบนี้ คนสวยก้เขินสิ รู้ว่าสวยไม่ต้องมองก็ได้

แต่ดูจากคนที่มองนี่ มองฉันแบบแปลกๆนะสิ

" ยัยคนนี้อยากเด่นมาจากไหน " สายตาที่1

" ยัยคนนี้น่าขำชะมัด " สายตาที่2

โอ๊ย นี่มันอะไรเนี่ย

เห้ย นั่นมีมี่ ฉันหาแกเจอแล้วว T^T

" มีมี่ แก ฉันมีไรแปลกไปรึป่าว ทำไมตอนเดินมาหาแก มีแต่คนมองฉันอะ " T^T

" 555 มีสิวะ ก็หลังแก มีกระดาษมาแปะอยู่อ่ะ เขียนว่า *หนูอยากเด่น หนูอยากดัง หนูอยากมีแฟน* นะสิ " 

กรี๊ด ใครกันที่ทำแบบนี้ นึกๆๆ อ๋อ ยัยหมวยแน่ๆเลย หื๊มม แก ตาย !!

" หมวย " 

" อะไร มีไรเหรอจ๊ะ " แหม ยังจะมาทำเล่นหูเล่นตา -*-

" เธอเอากระดาษมาแปะหลังฉันทำไม " 

" ก็เมื่อเช้า เธอทำอะไรฉันไว้หล๊ะ ฉันก้เอาคืนไง โฮะๆ " หึยย เจ็บใจ ถือว่าหายกันก็แล้วกัน

อย่าให้มีครั้งที่2 ฉันไม่ปล่อยแกจริงๆแน่ ตอนนี้ฉันกลายเป็นอาภาพรไปแล้ว (อารมณ์เสีย) -*-

ไปหายัยมีมี่ดีกว่า จะได้กินข้าว เผื่ออารมณ์จะได้เย็นลง - -

แต่ระหว่างทาง ฉันเดินไปชนกับผู้ชายคนนึง ตาย ฉันจะโดนต่อยมั้ย ฉันยิ่งเป็นสาวบอบบางเรียบร้อย (เหรอ?)

" นี่เธอ เดินยังไงเนี่ย น้ำหกเลอะเทอะใส่เสื้อฉันหมดแล้ว " 

" อะไรของนาย นายเดินไม่ดูเองตังหาก นายเป็นคนเดินชนฉัน ไม่ใช่ฉันเดินชนนาย " ฉันก้มหน้าก้มตาด่าไป

" เธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร " นายนั่นถามอย่าอารมณ์เสียสุดๆ ฉันก็อารมณ์เสียเหมือนกันแหละย่ะ

" นายเป็นอะไรป่ะเนี่ย ตัวนายยังไม่รู้ตัวเองว่าเป็นใคร และฉันจะรู้มั้ย " อ่า ทำไมฉันถึงได้ตอบแบบนี้ วอนโดนต่อยจริงๆ

แต่นายนี่หน้าใส แถมยังหล่อ น่าจะเป็นลูกผู้ดีแน่ๆ ผิวเนียนขาว ผมซอยรากไทรประบ่า

จัดว่าเป็นแค่หน้าตาดีเลยทีเดียว แต่นิสัยนี่ แย่ชะมัด

" นี่เธอ ... " ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อ ฉันก็เดินเชิงวิ่งไป เพราะอะไรนะเหรอ ไม่ใช่เพราะฉันกลัวหรอกนะ แต่เพราะฉันหิว

" โถ่เว้ย!! อย่าให้ฉันเจอเธออีกละยัยตัวดี " ฉันเลยหัวไปแลบลิ้นใส่เขา ก่อนจะเดินไปหายัยมี่

ฉันหายัยมี่ไม่เจอ ทำไงดีหละ ฉันจะไม่เดินหาแกอีกแล้วเพราะฉันเดินไม่ไหวแล้วนะยัยมี่ ฉันหิว

ฉันขอกินก่อนละกันนะยัยมี่ เจอกันบนห้องนะจ๊ะ เพื่อนเลิฟฟ

" ยัยมี่ ตอนกลางวันแกหายไปไหนมา " ฉันตะหวาดใส่มีมี่

มีมี่ทำหน้าแอ๊บแบ๊ว ใสซื่อ ละคำตอบที่ฉันได้ฟัง ฉันอยากจะเลิกคบกะมันจริงๆ

ยัยมี่มันตอบฉันว่า

" ก็ตอนกลางวันฉันเจอพี่โตโต้นะสิ ฉันเลยขอนั่งกินข้าวกับพี่โตโต้

พี่โตโต้ก้ให้ฉันนั่งกินด้วย ฉันละปลื้มพี่เขาจริงๆ " เห็นมั้ยหล่ะ คำตอบของมัน -*-

" แกนะแก เจอรุ่นพี่ที่แอบชอบ ก็ลืมเพื่อน เชอะ " ฉันแอบเคืองเล็กน้อย เล็กน้อยจริงๆ เพราะฉันเริ่มชินแล้วละ - -

" ขอโทษนะแก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพาแกไปกินข้าวกลางวันกับพี่โตโต้ " เห็นมั้ยละ อะไรก้พี่โตโต้ T^T

" เออ " เบื่อ นอนดีกว่า - -zZZ

อ๊อดดดด

" นักเรียน อย่าลืมทำการบ้านที่ครูสั่งไปนะคะ กลับบ้านได้คะ "

" ยัยกี๋ ตื่นๆๆ เลิกเรียนแล้วๆ " 

" อือ ตื่นแล้วๆ -0- "

" งั้นฉันกลับแล้วนะ บ๊ายบาย เจอกันพรุ่งนี้ "

" อือ บ๊ะบาย อย่าลืมสัญญานะ ไอมี่ -0- " 

เห้ออ ฉันว่าฉันควรไปล้างหน้าล้างตาก่อนดีกว่า ง่วงชะมัดเลย กลับไปนอนต่อที่บ้าน ยิปปี้ๆ

อ่า สดชื่นนน กลับบ้านดีกว่า แต่ตอนลงบันได ฉันรู้สึกว่า มือใครเสียงคุ้นๆ อยู่ข้างหลังฉัน เสียงนั่น คุ้นๆ

เห้ย ไอคนเมื่อกลางวันนี้หว่า ทไงดี เอ้า วิ่งดิ

" นี่ ยัยตัวดี มานี่เลย " อ๊ากก ไอบ้านั่น วิ่งตามฉันไม่หยุด จนมันใกล้เข้าเรื่อยๆ และแล้ว

ไอบ้านั่นมันก้มาดึงแขนฉันไว้จนได้ - -*

" มากับฉันเลย ยัยตัวดี " ตาย มันฆ่าข่มขืนฉันแน่เลย ฉันก็สวยอย่างงี้ ไม่รอดแน่ๆ T^T