ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Collection] My Matter of Interest

    ลำดับตอนที่ #3 : [Fic/SMTM3] Untitled (IronxGiriboy)

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.ย. 58


    Untitled
    pairing : Jung Hunchul x Hong Shiyoung (IronxGiriboy)
    genre : แต่งอย่างอื่นไม่เป็นนอกจาก fluff 
    คลิปในตำนานนี้ https://t.co/gfZWpn4LCU กับดิไอค่อนตอนของกิริบอยจุดประกายค่ะ
    ———————————————————————————————————————————————
     

    ถึงจะอายุแค่ 22 แต่ฮอนชอลก็เป็นถึงไอออนแห่งแดนัมฮยอพ
    ถึงจะชอบแต่งตัวสบายๆด้วยเสื้อผ้ามือสองรองเท้าคนละสีกับหมวกขอทาน แต่ก็แต่งหล่อใส่สูทขึ้นเวทีได้เหมือนกัน
    ถึงจะเกรี้ยวกราดดุดันมาดเท่แอนด์แฮนซั่มบนเวที
    แต่
    .
    .
    .

    จองฮอนชอลก็มีมุมน้อยใจกับเขาเหมือนกันนะ

    **********

    ฮอนชอลนั่งกอดหมอนทำหน้าบู้ใส่หมาขนปุยที่นั่งมองหน้าเขามาได้สักพักละ
    ถึงจะโชคดีกว่าจินฮโยซังรุ่นน้องร่วมกลุ่มที่รักเขาแต่ยังโดนหมาเขากัดก็เถอะ
    แต่เจ้าของหมาก็ใจร้ายไม่แพ้กันเลย

    มีอย่างที่ไหน ฮงชียองเป็นคนชวนเขามานอนค้างหลังจากไปดื่มด้วยกันมาแท้ๆ
    แถมเป็นฝ่ายรุกจูบเขาในลิฟต์ก่อนอีกต่างหาก
    อุตส่าห์หลงดีใจว่านี่แหละจะได้เป็นคืนแรกกับโอปป้า(?!)
    แค่เขาพลาดไม่ทันระวัง เตะขวดแอ๊บโซลูทว๊อดก้ารสพีช(ที่ไม่รู้ทำไมอีกฝ่ายต้องเอามาวางไว้ที่พื้นห้องนอนให้เกะกะเล่นด้วย)หกกลิ้ง (ยังดีที่ไม่แตก)
    รู้ตัวอีกทีก็โดนโยนจากห้องนอนพร้อมฟูกและหมอนมานอนพื้นแล้ว
     


    จะตะกายขึ้นไปนอนบนโซฟาก็ไม่ได้
    คนแก่กว่าบอกจะเอาไว้วางกีตาร์
    คุณชียองใจร้าย!
     


    จองฮอนชอลได้แต่น้อยเนื้อต่ำใจในวาสนาของตัวเอง
    นี่อาจจะเป็นกรรมที่ชอบล้อฮโยซังเวลาเจอหน้าแล้วเห็นแผลหมากัดตามตัวตามสนอง
    ฮงชียองคนหน้าใสยิ้มซื่อ(แต่ใจไม่ได้ใสซื่อตามหน้า)ที่ทำเขาตกหลุมรักรอยยิ้มนั้นแต่แรกเห็น
    กลับเห็นค่าความรัก(?)ของเขาน้อยกว่าว็อดก้าที่หกไปอีก

    ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเรียกว่าคนรักก็คงไม่ถูก 
    เขารักชียอง ชียองก็รู้ว่าเขารัก
    แต่ถ้าปล่อยให้กอดให้จูบแม้จะไม่มีอะไรเกินเลยกว่านั้นมาได้ตั้งนาน
    ฮอนชอลก็ขอเข้าข้างตัวเองหน่อยเถอะว่าอีกฝ่ายก็คิดเหมือนกัน
    จะให้มาจับเข่าคุยสรุปว่านายกับเราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ยก็แลดูจะสาวน้อยมัธยมปลายไป

    แล้วเมื่อกี้ข้ามขั้นมาจนถึงไซร้คอมือล้วงเข้าไปในเสื้ออีกฝ่ายได้แล้ว (ผิวชียองฮยองเนียนดีชะมัด บ้าจริง)
    สวรรค์กลับต้องพังทลายเพียงเพราะว็อดก้านี่มัน…
    จองฮอนชอลของอนฮงชียองได้มั้ย
    งอนที่อีกฝ่ายไม่รู้จักเก็บห้องสักทีนี่แหละ! (บวกกับงอนที่โดนปล่อยให้อารมณ์ค้างนิดนึง)


    เด็กหนุ่มล้มตัวลงนอนด้วยความระอาตัวเอง
    ก็ได้แต่น้อยใจไปงั้น ฮงชียองไม่ได้มารับรู้อะไรกับเขาหรอก

    ที่ผ่านมาเขาก็ยอมอีกฝ่ายมาตลอด ต่อให้เขาเริ่มก่อน แต่หากชียองบอกว่าไม่ ต่อให้อารมณ์ค้างขนาดไหนเขาก็ต้องหยุด

    ฮงชียองถึงจะดูนิ่งๆเอ๋อๆไม่คิดอะไร แต่แค่ตอนอยู่กับเขาเท่านั้นที่อีกฝ่ายจะแสดงทุกอย่างออกมาหมดเปลือก
    และเขาก็อยากจะให้เป็นแบบนั้น ให้ตัวเองเป็นคนที่ได้เห็นทุกด้านของชียอง
    เขาจึงยอมให้อีกฝ่ายทำทุกอย่างได้ตามใจ
    แม้จะมีบางครั้งที่รู้สึกเหมือนคนโตกว่าจะไม่ได้สนใจความรู้สึกเขาเลยก็ตาม
    แต่จองฮอนชอลรับได้




    เคยคิดว่าผู้ชายที่ยอมอีกฝ่ายทุกอย่างนั้นงี่เง่าสิ้นดี
    แต่เวลาอยู่กับชียอง
    เขาก็แค่กลายเป็นคนงี่เง่าคนนั้นเท่านั้นเอง


     



    ฮอนชอลผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
    รู้ตัวอีกทีตอนรู้สึกเหมือนมีอะไรมาเขี่ยแก้ม
    มือคนที่นอนคว้าวัตถุแปลกปลอมหมับก่อนจะลืมตามอง
    แม้สายตาจะยังไม่ชินกับความมืดนัก แต่เขาก็มองออกว่าชียองกำลังมองหน้าเขาอยู่


    “นึกว่านายหลับไปแล้ว” คนมารบกวนพูดเสียงแผ่ว
    “หลับแล้ว แต่โดนกวนเลยตื่น” คนนอนอยู่ตอบเสียงงึมงำ
    “…………..”
    “…………..”
    ชียองแกะมือตัวเองออกจากมือของอีกฝ่าย “แค่มาเช็คดูเฉยๆว่านายนอนได้มั้ยเท่านั้นล่ะ ฉันไม่กวนละ”
    เจ้าของห้องกำลังจะลุกยืนแต่โดนคนที่นอนอยู่คว้ามือเอาไว้

    ก่อนหน้านี้มาค้างที่นี่ตั้งหลายครั้ง ไม่จำเป็นที่คนโตกว่าจะมาดูว่าเขาหลับได้หรือไม่ได้
    ฮอนชอลไม่คิดหรอกว่าอีกฝ่ายจะมาง้อเขา แต่ก็ขี้เกียจจะคิดหาเหตุผลอื่นมาสนับสนุนการกระทำของฮงชียองแล้ว
    “ขอโทษที่ทำว็อดก้าหก”

    “ขอโทษที่ไล่นายออกมาเหมือนกัน”

    “จะต่อมั้ย”

    “ตลกละ” นิ้วเรียวดีดใส่หน้าผากคนเด็กกว่าที่ยิ้มยียวน “นอนเถอะ เหนื่อย”
    “มานอนกับผมเถอะ นอนคนเดียวมันเหงา สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร” 
    ชียองจ้องหน้าอีกฝ่าย ก่อนจะลุกขึ้นแล้วหันหลังเดินกลับห้องนอน ฮอนชอลแอบถอนหายใจ บทชียองจะให้ก็ยอมให้ บทจะไม่ก็ใจแข็งเหลือเกิน วันนี้เขาคงกินแห้วอีกแล้วสินะ
    แต่ยังไม่ทันจะคิดตัดพ้อโชคชะตาเป็นรอบที่ล้าน ชียองที่ยังไม่เปิดประตูเข้าไปก็หันกลับมามอง
    “เคลียร์ที่ให้ด้วย ที่แค่นั้นนอนสองคนไม่พอหรอกนะ ฉันไปหยิบหมอนก่อน”


    จองฮอนชอลยิ้มกว้าง ถึงอีกฝ่ายจะเอาแต่ใจจนบางครั้งเขารู้สึกเหมือนโดนละเลยความรู้สึก
    แต่ฮงชียองก็มีมุมที่น่ารัก
    เพราะงั้นต่อให้อีกฝ่ายจะใจร้ายจนเขาต้องตัดพ้อโชคชะตาอีกกี่หน
    ต่อให้เขาจะกลายเป็นคนงี่เง่าอย่างที่ตัวเองคิดอีกไม่รู้รอบที่จะนับ

     

    แต่ถ้าข้างกายเขายังมีชียองให้นอนกอดอย่างในค่ำคืนนี้
    สุดท้ายต่อให้หมาชียองแว้งมากัดเขา
    เขาก็ยินดี


    end.

    อธิบาย : หมาในอินสตาแกรมนั่นตอนแรกเข้าใจว่าเป็นหมาคุณชียองแต่เพิ่งมารู้หลังจากเขียนเรื่องนี้เสร็จว่าไม่ใช่ค่ะ
    ส่วนที่เล่นเรื่องหมากัด คือจะแซวคิโด้ (จินฮโยซัง) ที่เคยโดนหมาของจิน (BTS) กัดเท่านั้นเอง
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×