[Fic/GOT7] Dreamlife (BNior)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

แรงบันดาลใจจาก

© themybutter

เนื้อเรื่อง อัปเดต 21 ก.พ. 58 / 01:46

[Fic] Dreamlife
pairing : JBxJr.
 

note:  กดฟังเพลงไปด้วยตอนอ่านเพื่ออรรถรสที่มากขึ้น.. คิดว่านะ 

*****

ปาร์คจินยองกำลังฝัน

เขาคิดว่าเขากำลังฝันแน่ๆ เพราะไม่มีทางที่เขาจะตื่นขึ้นมาในห้องนอนเก่าของตัวเองสมัยเป็นเจเจโปรเจ็กต์ได้
เปิดประตูห้องออกไปก็เจอสภาพห้องพักที่ต่างจากปัจจุบันโดยสิ้นเชิง
ขณะกำลังยืนประมวลผลความคิดอยู่กลางห้อง ก็โดนสะกิดจนสะดุ้งโหยงหันไปเจอลีดเดอร์ของวงทำหน้าขันผสมงงงวยอยู่
อิมแจบอมบอกเรียกเขามากินข้าวตั้งหลายครั้งแต่เห็นยืนนิ่งอยู่ไม่ยอมเดินมาสักที
พอถามถึงสมาชิกคนอื่นว่าหายไปไหน  ก็โดนมือใหญ่ทาบทับหน้าผากถามว่าไม่สบายเหรอ


เราอยู่กันสองคนนะ
แจบอมบอกอย่างนั้น


ปาร์คจินยองยกมือหยิกแก้มตัวเอง


ความเจ็บคือสิ่งที่เขารู้สึก

 

*****

จินยองลืมตาขึ้นมาอีกรอบเพราะแรงเขย่า

เห็นมาร์คจ้องเขาด้วยความเป็นห่วงแล้วบอกให้ลงจากรถไปพักบนห้อง
เด็กหนุ่มเหลียวมองรอบตัว  นอกจากมาร์คกับเขาแล้วบนรถก็ไม่เหลือใคร

จินยองลงจากรถ มองไปยังประตูทางเข้า
เห็นแจบอมเดินกอดคอคุยกับแจ็คสันอย่างสนุกสนานเข้าไปในตึกแล้ว
เขาพยายามจะเดินตาม
ลืมสนิทว่ามาร์คยังอยู่ด้วย



ประตูลิฟท์ปิดลงตรงหน้าเขาพอดี

 

*****

จินยองโดนสะกิดให้ตื่น

เขาลืมตาเห็นแจบอมกำลังส่งยิ้มมาให้ แล้วฉุดเขาขึ้นมานั่งกับพื้นห้องซ้อม


เพลียแล้วยังจะมาชวนคนอื่นซ้อมพิเศษรอบดึกอีกนะ
แจบอมบอกแบบนั้น

ลีดเดอร์ของวงเดินไปเปิดเพลง แล้วดึงเขาขึ้นมาวอร์มร่างกาย
ทั้งที่เป็นเพลงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ร่างกายกลับเต้นตามได้โดยไม่ผิดท่า


สายตาเขาประสานกับแจบอมผ่านกระจก
แจบอมยิ้ม



เขายิ้มตอบ

 

*****

จินยองลืมตาขึ้นมาเพื่อจะพบว่าตัวเองเผลอหลับหนุนตักแบมแบมไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

หนังที่เปิดดูด้วยกันที่หอเล่นไปถึงตอนไหนเขาตามไม่ทันแล้ว
เขาหันไปมองโซฟาที่ติดผนังอีกฟากของห้อง เห็นแจบอมกำลังแบ่งป๊อบคอร์นกินกับยองแจอยู่

จินยองขอตัวไปพักในห้อง แต่เพราะงีบไปหน่อยแล้วจึงยังหลับต่อไม่ลง
เขาจึงลุกขึ้นไปเปิดตู้เสื้อผ้าดึงลังเก็บของออกมา
ข้างในเป็นของจุกจิกที่เขาเก็บไว้ตอนย้ายของจากหอเก่า
ที่คาดผมหูหมาที่แจบอมเคยซื้อให้ตอนไปสวนสนุกด้วยกันยังอยู่

จินยองหยิบมันมาดูแล้วหวนคิดถึงเรื่องเก่าๆ
หวนนึกถึงความฝันในช่วงนี้ที่มีเพียงเขาและแจบอม


ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความสนิทสนมที่เคยมีมันหายไป
เข้าใจว่าเมมเบอร์มากขึ้น จะให้แจบอมมาคอยดูแลเขาเพียงคนเดียวแบบเมื่อก่อนก็คงไม่ได้
แต่จากที่เคยคิดว่าตัวเองอยู่ในฐานะเมมเบอร์คนสนิท


ตอนนี้เริ่มไม่มั่นใจ


คิดเพลินๆไม่ทันระวัง ที่คาดผมในมือก็ถูกแย่งไป
หันไปเห็นยูคยอมยิ้มเริงร่าเอาไปสวมใส่
ความหวงที่โดนแย่งของที่คิดว่าสำคัญไปเริ่มบังตา จินยองพยายามแย่งคืน
แต่โดนเด็กตัวโตกว่ากวนประสาทจนอดโมโหไม่ได้ ผลักน้องล้มตึง

เมมเบอร์ที่เหลือที่ได้ยินเสียงเอะอะต่างวิ่งมาดู
อิมแจบอมยืนกอดอกมองเขาอยู่หน้าประตูด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความผิดหวังและเสียใจ



จินยองก็มองตอบกลับไปด้วยแววตาที่เสียใจไม่แพ้กัน

 

*****

ปาร์คจินยองสะดุ้งตื่น  เหงื่อโทรมกาย

ก่อนจะมีมือที่คุ้นเคยมาจับมือเขา และน้ำเสียงที่คุ้นหูพร่ำบอกเขาว่าไม่เป็นไร
จินยองบีบมือแจบอมแน่น ก่อนจะเล่าให้ฟังว่าพวกเขาทะเลาะกัน แล้วแจบอมก็จากเขาไป

แจบอมยิ้ม เอามืออีกข้างปัดผมปรกหน้าผากที่ชุ่มเหงื่อของเขาออก
แล้วบอกว่าเขาแค่ฝันไป ไม่ว่าอย่างไรเรายังจะมีกันและกัน


จินยองยิ้มไม่ออก



เพราะเขารู้ว่าคำสัญญาที่ได้ยินนี้เป็นเพียงแค่ความฝัน

ความฝันที่อยากจะให้มาแทนความจริงมากขึ้นทุกที


 

*****

คราวนี้เป็นยองแจที่ปลุกให้เขาตื่น

น้องมองเขาด้วยสีหน้าเป็นห่วงถามว่าเป็นอะไรไหมช่วงนี้เขาถึงตื่นยากกว่าเก่า
จินยองส่ายหัวบอกน้องไม่เป็นไร



ขณะที่มือแอบดันขวดยานอนหลับให้ซ่อนลึกเข้าไปใต้หมอนยิ่งกว่าเก่า

 

*****

จินยองตื่นเพราะรู้สึกถึงน้ำที่หยดลงบนใบหน้า

ลืมตาเห็นแจบอมถือแก้วน้ำอยู่เหนือหน้าเขา
ปล่อยให้ไอน้ำข้างแก้วหยดลงตรงคนที่นอนอยู่
จินยองโวยวายจนอีกฝ่ายหัวเราะ ก่อนจะยอมส่งน้ำให้หนุ่มรุ่นน้องกินแต่โดยดี

วันนี้ริมแม่น้ำฮันสงบเป็นพิเศษ คนไม่พลุกพล่านเหมือนอย่างเก่า
แจบอมหยิบไอพอดขึ้นมาก่อนจะส่งหูฟังข้างหนึ่งให้เขา
ไม่มีใครพูดอะไรปล่อยให้มีแต่เพลงที่ดังอยู่อย่างนั้น

สักพักจินยองเอื้อมมือไปกดปิดไอพอดแล้วดึงหูฟังออก
แจบอมหันไปมองแล้วดึงหูฟังออกตาม


สมมติว่า.. จินยองเริ่มพูด
วันหนึ่งบริษัทยุบโปรเจกต์ของเราแล้วจับเราไปรวมกับเทรนนีคนอื่นเพื่อเดบิวต์เป็นวงใหม่แจบอมจะคิดอย่างไร
แจบอมนิ่งคิด

ไม่รู้สินะ อาจจะเสียดาย ... นี่คือคำตอบที่เขาได้
แต่ถ้ายังได้อยู่ในวงการบันเทิงต่อไป และในวงนั้นมีนายรวมอยู่ด้วย ก็คิดว่าคงไม่เป็นไร


จินยองไม่รู้เหมือนกันว่าสีหน้าของเขาเป็นยังไง แต่สายตาของแจบอมที่มองมากลับอ่อนโยนลง แขนของคนโตกว่าเอื้อมมาโอบไหล่เขา

จริงๆตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว.. แต่ต่อให้เรื่องนั้นเป็นจริง แต่ถ้านายยังอยากทำโปรเจกต์นี้ต่อไป ไว้เราไปขอร้องจินยองพีดีกันดีไหม



จินยองยิ้ม แล้วพยักหน้า

 

*****

เสียงโหวกเหวกของแจ็คสันปลุกให้เขาที่แอบมางีบระหว่างรอแต่งหน้าทำผมเพื่อขึ้นเวทีตื่นขึ้น

เมื่อกี้แอบไปได้ยินพี่โนยองคุยกับแจบอมเรื่องพีดีมีแผนจะให้เจเจโปรเจกต์ออกอัลบั้มอีกรอบล่ะ แจ็คสันแจ้งข่าวก่อนจะโดนแจบอมที่เดินมาตามเขาไปแต่งหน้าชกเข้าที่แขนเบาๆฐานพูดมาก

กำลังอยู่ในช่วงพิจารณา แจบอมบอก... ว่าแต่นายอยากทำอยู่ไหม


จินยองยิ้ม... แล้วพยักหน้า



ดูท่าว่าคืนนี้เขาคงไม่ต้องพึ่งยานอนหลับ

 

*****

แจบอมปลุกให้เขาตื่นเพื่อลงจากรถ

จินยองเอาแขนเสื้อเช็ดคราบน้ำลาย ก่อนจะทำทีป้ายเสื้ออีกฝ่ายแล้ววิ่งหนี

เขากำลังมีความสุข
แต่ชั่ววูบหนึ่งก็อดคิดไม่ได้ว่า
หากเขากลับไปทำเจเจโปรเจกต์แล้วจะยังฝันถึงแจบอมแบบนี้อยู่ไหม

เขาจะยังสามารถมีช่วงเวลาดีๆกับพี่ชายคนสนิททั้งในชีวิตจริงและความฝันได้หรือเปล่า
หากความฝันจบลง เขาคงเสียดายน่าดู


แต่คงไม่เป็นไร
แม้จะเสียแจบอมในความฝันไป แต่ถ้าได้แจบอมในชีวิตจริงกลับคืนมา



เขาก็คิดว่าคงไม่เป็นไร

 

*****

จินยองตื่นขึ้นกลางดึกเพราะรู้สึกหิวน้ำ

เขาย่องผ่านห้องน้องเล็กสองคนที่นอนหลับสนิทเพื่อจะไปยังครัว

หากแต่ไฟจากห้องเมเนเจอร์ที่ลอดออกมาจากประตูที่ปิดไม่สนิท อดจะดึงความสนใจไม่ได้
จินยองเปลี่ยนเป้าหมายการเดิน



ผมไม่รู้จะบอกเขายังไง... เสียงเคร่งเครียดที่คุ้นเคยของลีดเดอร์ดังลอดออกมาจากห้อง
จินยองรักโปรเจกต์นี้มาก ผมเห็นสีหน้าดีใจของเขาตอนบอกข่าวแล้วผมก็พูดไม่ออก


จินยองยืนนิ่งหน้าประตู


ผมจะบอกเขาได้ยังไงว่าผมไม่อยากทำเจเจโปรเจกต์ต่อ จะบอกเขายังไงว่าทุกครั้งที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ผมเห็นแต่ความผิดพลาดที่อยากจะลืม



เขาไม่รู้หรอกว่าผมอึดอัดแค่ไหน ที่เขาพยายามจะฟื้นความหลังว่าเรายังเป็นเจเจโปรเจ็กต์กันอยู่



พี่โนยองพูดอะไรต่อหลังจากนั้นจินยองไม่รับรู้

ความหิวกระหายเหือดแห้งไปหมดแล้ว
มีแต่สมองที่สั่งการให้ขาพาตัวเองออกจากที่นั้นให้เร็วที่สุด

ก่อนจะได้ยินอะไรที่ยิ่งทำให้ใจแหลกสลาย
เหมือนความฝันที่พังทลายไปตรงหน้า



เหมือนแจบอม ไม่ใช่คนที่เขาเคยรู้จักอีกต่อไปตั้งแต่ได้เอ่ยประโยคนั้นออกมา
 

*****

รู้ไหม ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับฮยองแบบนี้คือความฝันที่ดีที่สุดของผม 
เขาเคยพูดกับแจบอมในฝันไว้ครั้งหนึ่ง

ถ้าไม่ต้องตื่นขึ้นไปเจอความจริงอีกเลยก็คงจะดีนะ




ใช่...

ถ้าหากไม่ต้องตื่นอีกเลย


ปาร์คจินยองกลับเข้าห้องมาแล้วล้วงขวดยาออกมาจากใต้หมอน


ก่อนจะหยิบเม็ดที่หนึ่งเข้าปาก
.
.
.
.
ตามด้วยเม็ดที่สอง
.
.
.
.
และเม็ดที่สาม
.
.
.
.
และ
.
.
.
.

ずっと　そばに　言って、
夢なら　覚めないで、

終らないで
ได้โปรดอยู่ด้วยกันตลอดไปเถอะนะ
หากเป็นฝัน อย่าได้ตื่นขึ้นเลย
อย่าได้จบลงเลย

end


เราเขียนฟิคเรื่องนี้ด้วยความรู้สึกว่าจินยองหวงช่วงเวลาที่เป็น JJproject จังเลยนะ
คือดูที่น้องให้สัมภาษณ์หรือดูในคลิปรายการแล้วก็รู้สึกว่าจินยองพราวด์มากเวลาพูดถึงโปรเจกต์นี้
แต่ไม่ได้หมายความว่าเรามองว่าพี่บีไม่รักโปรเจกต์นี้นะ เพียงแค่มันไม่เห็นชัดเท่าจินยองเท่านั้นเอง
อยากเขียนฟิคแสดงความรู้สึกของจินยองที่รักช่วงเวลานั้นมาก
แต่ไม่รู้ทำไมถึงออกมาเป็นรูปแบบนี้ได้ = = 

ขอบคุณที่อ่านจนถึงตรงนี้ค่ะ

ปล. ไม่ได้ตั้งเพลงให้เล่นอัตโนมัติไว้เพราะทำไม่เป็น orz