กลลวง..บ่วงรัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

                เสียงที่ดังโหวกแหวกโวยวายในหฤหาสน์หลังโตในย่านธุรกิจใจกลางเมืองกรุงเทพมหานคร เสียงที่ดังสลับกันไปมาระหว่างเสียงทุ้มที่มีอำนาจบ่งบอกถึงอายุที่ผ่านร้อนหนาวมาค่อนชีวิต และ เสียงที่ทุ้มนุ่มแต่บ่งบอกถึงความเอาแต่ใจและไม่ยอมคนของอีกคน ดังจนคนในบ้านไม่กล้าเยี่ยงกรายหรือแม้แต่เฉียดเข้าห้องหรูเรียบที่อยู่ใจกลางบ้าน

                “ไม่ว่าพ่อจะเอาเหตุผลไรมาอธิบาย หรือยกอะไรมาขู่ผมก็ตามแต่ผมไม่มีวันที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงหิวเงินตรงหน้า หากพ่อรักเธอมาก ทำไมไม่แต่งเองเสียเลยล่ะ ผมใจกว้างพออยู่แล้วที่จะรับแม่เลี้ยงอายุน้อยกว่าผม ฮึ!!” เสียงตวาดตอบกลับของผู้เป็นลูกที่ยังไงก็ไม่ยินยอมให้ใครมาบังคับในเรื่องของการแต่งงาน ยิ่งเป็นการแต่งงานที่เจ้าตัวไม่ยินยอมบอกคำเดียวได้เลยว่า “ไม่มีวัน”

                “ถ้าทำได้พ่อทำไปแล้ว แต่นี่พ่อทำไม่ได้แกก็ช่วยพ่อหน่อยไม่ได้เหรอ หนูปลายฟ้าก็ใช่ว่าขี้ริ้วขี้เหร่ แกก็ยังไม่มีใคร เปิดใจรับหนู๋ปลายฟ้าเค้าหน่อยซิ เค้ามีดีกว่าที่แกตั้งข้อรังเกียจเดียจฉันท์ไว้น่ะ” สีหน้าหนักใจ ที่บ่งบอกของผู้ชายสูงวัยตรงหน้าไม่ได้ทำให้คนเป็นลูกเข้าใจเหตุผลคลุมเครือในครั้งนี้ได้เลย กลับยิ่งตั้งข้อรังเกียจผู้หญิงตรงหน้าเป็นยิ่งหนัก

                ผู้หญิงตรงหน้าที่มีใบหน้าเรียวเล็ก แก้มแดงระเรื่อ ดวงตากลมโตแววตาสั่นระริก จมูกเชิดงองุ้ม และริมฝีปากอวบอิ่มที่ตอนนี้โดนผู้เป็นเจ้าของกัดระงับอารมณ์บางอยู่สุดแท้แต่เขาก็จะทราบได้ หากผู้หญิงตรงหน้านี้เขาได้เจอในสถานการณ์อื่น เชื่อได้เลยว่าเขาจะไม่รอช้าในการรู้จักกันเป็นแน่ แต่ในสถานการณ์ตอนนี้ สถานการณ์ที่ผู้หญิงตรงหน้ายอมที่จะแต่งงาน ยอมจดทะเบียนสมรสเพื่อใช้นามสกุล “เอกอัครไพศาล” ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อหวังเศษเงินจากการที่ได้ใช้นามสกุลร่วมกับเขา เขาทำใจยอมรับผู้หญิงตรงหน้านี้ไม่ได้จริงๆ จะเหตุผลอะไรให้คนที่ไม่รู้จักกันยอมทำขนาดนี้ หากไม่ใช่เพราะ “เงิน”

                “เธอยอมที่จะแต่งงานกับฉันเหรอ”

                “เอ่อ ......”

                “ชั้นถามไม่ได้ยินเหรอไง ยัยผู้หญิงหน้าเงิน”

                “ค่ะ ... ชั้นยอม ยอมที่จะแต่งงานกับคุณ ยอมรับข้อเสนอของคุณพ่อคุณ ยอมทุกอย่าง ยอมเป็นตัวอะไรของคุณก็ได้ เพียงแค่คุณ ..... เพียงแค่ คุณยอมรับเลี้ยงดูยัยหนู๋ ยอมเป็นผู้อุปการะยัยหนู๋” ใช่ เธอยอมยอมทุกอย่าง ยอมแลกทุกอย่างในชีวิตนี้ เพียงแค่ เพียงแค่ยัยหนู๋เล็กของเธอจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ได้รับการเลี้ยงดูที่ดีกว่านี้ และได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้ เธอยอมรับอย่างน่าไม่อายที่ยัยหนู๋เล็กต้องประสบชะตากรรมแบบนี้ส่วนหนึ่งก็มาจากเธอ เพราะเธอให้ได้ไม่เต็มที่ เธอเลี้ยงดูไม่ได้เต็มที่ ยัยหนู๋ตัวน้อยของเธอจึงต้องตกอยู่ในสภาวะการณ์ที่เกือบจะเลวร้าย

                “ยอมขายตัว ขายศักดิ์ศรีเพื่อแลกเศษเงินขนาดนี้ ก็ได้ผมยอมพ่อก็ได้ แต่ผมจะไม่ยอมจดทะเบียนกับผู้หญิงคนนี้เพื่อให้มาร่วมใช้นามสกุลเดียวกับผม เพราะคนที่จะเดินเคียงข้างกับผม มีเพียง “น้องหญิง” เท่านั้น ส่วนเธอเป็นได้แค่นางบำเรอ เป็นคนรองรับอารมณ์ และเป็นอะไรก็แล้วแต่ที่ชั้นอยากให้เป็นแต่ที่แน่ๆไม่ใช่เมีย ส่วนเรื่องเงินพ่ออยากให้ผมให้เท่าไรก็บอกล่ะกัน ผมจะจ่ายเป็นรายเดือนแลกกับการขายศักดิ์ศรีของผู้หญิงคนนี้ หมดเรื่องชวนน่าสะอิดสะเอียนนี้แล้วใช่ผมขอตัว”