คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : Everything has Changed
Adiantifolia
Intro : Everything Has Changed
ผมเหนื่อย...เหนื่อยมาริๆ
ทำไมอะไร้อเป็นแบบนี้...
เรายัรู้ัันไม่มาพอ....?
เรายัเป็นหนึ่เียวันไม่แน่นอน...?
ผม....
.
.
.
.. ไม่รู้เลยริๆ
-------------------------------------------
ผมเป็นหนึ่ในนัล่าฝัน ที่ำลัเินามฝัน ้อม...แส...้อม....แส อยู่แบบนี้เรื่อยๆมาั้แ่ 2 ปี่อน ผมและนอื่นๆอี 11 น เราำลัเินามฝัน้วยัน ไปพร้อมๆัน ่วเวลาแห่วามสุ สุริๆ ผมหวัอยู่เสมอว่าให้เราทั้ 12 นเินไปพร้อมๆัน่อไปเรื่อย อี 10 ปี 20 ปี... ผมหวัริๆนะ
วันนี้เป็นอีวันที่ผมอยู่ปัิ่ ทำานหนัเหมือนเย แม้ว่าานวันนี้ะมีแ่พวเราฝั่เอ็ม 6 น แ่ผม็มีวามสุนะ และอีไม่ี่นาที ผมำลัึ้นเรื่อไปเี่ยไฮ้ แล้วล่ะ านโว์เสรั้แรอพวเราทั้ 12 น อ่าาาาาาาาา...ใ่สิ พวเราอี 6 น ำลัเินทาาเาหลี้วย
.
.
..
นั่นไ โอเฮุน มัเน่อเรา็อัพรูปัวเอลไอีไปะแล้ว ไม่ใ่แ่เฮุนนะ น้าๆผม็อัพแล้วเหมือนัน บ้ายบายปัิ่ เอันเี่ยไฮ้นะรับ ~ ให้ายเถอะ เ็พวนี้น่ารัันริๆ ะว่าไปผม็อยาะอัพเหมือนันแหะ.... อ่าาาาาาาา.... ไม่ละัน ิ~
....
..
.
.
.
ถึแล้ววววว ! เี่ยไฮ้ ! แฟนๆมารอที่สนามบินเยอะเหมือนเย เห็นแบบนี้ทีไร ทำให้ผมนึถึสมัย่อน ่วแรๆที่มีไม่ี่นเอที่วิ่ามถ่ายรูปพวเรา อนนี้ือสิ่ที่ทำให้ผมรู้สินะว่า ผมทำสำเร็ไปอี้าวแล้วล่ะ ีใั : ) แ่็นะมันแลมาับวามเหนื่อยอผมนี่นา มัน็ุ้มนะผมว่า เอาล่ะ ้อไป้อม ให้พร้อมสำหรับานโว์เสในวันพรุ่นี้แล้ว ื่นเ้นั
.
.
.
...
“เหนื่อยั” เ็น้อยเริ่มอแอีแล้ว
“เ้ออออออออ~ เหนื่อยยยยยยยยยยยยยยย”
“ย่าห์ ื่อเทา อย่ามาพิันสิ มันร้อนนะ”
“เ้ออ่ะ.... ออมม่าาาาาาาาาาาาาาา ริสเ้อไล่ผมมมมมมมมม” วิ่ไปนู้นะละ เทาเ็น้อย
“ให้าย....”
“ไม่เอาน่าฮยอ...ไปแล้เทามันทำไม”
“านยอล....อย่ามาบ่นฮยอเลยนะ ฮยอเหนื่อยยยยย ”
“ฮ่ะฮ่า ๆ โอเร้าบบๆๆๆๆ”
เ็มไป้วยบรราัวป่วนสินะ เห็นแบบนี้มานินา แ่็อไม่ไ้ที่ะหัวเราะทุทีเวลาริสโนบรราน้อๆ รุมแล้เนี่ย
“ฮยอ”
“หืม” ผมหันไปามเสียเรีย
“อนเพลrun เราะฟรีสไล์ันนิหน่อยใ่มั้ย”
“อืมม..ทำไมหรอ”
“ฮยอไปับผมนะ”
“หืม??...ปิ็มั่วๆันไปอยู่แล้วนี่”
“็ฮยอพูีนไ้นี่” เอาับมัน เ็นี่
“ลู่หานฮยอ็พูไ้ ฮั่นแน่ะ ว่ายัไล่ะ โอเฮุน” เาเบียนหน้าหนีผมหละ น่าสสัยริๆ
“ฮยออะ เอายัไว่ามาเลยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไม่รู้ไม่ี้ ฮ่าๆ”
“ฮยอ......”
..
...
.....
ารแสบลไปไ้้วยี เป็นอะไรที่ผมสบายใที่สุแล้วล่ะ อย่าน้อยๆเรา็มีารแสที่เี่ยไฮ้อย่าเป็นทาารแล้ว ส่วนเฮุน็นะ เา็มาลาผมไป้วยนไ้แหละ แ่เพราะผมอินี้หรือเปล่า แ่ลาๆ เพล เฮุน็วิ่หายไปาผมแล้วล่ะ ฮยออโทษนะเฮุน
.
.
.
ลาึ
ทุนำลัพัผ่อนอย่าสบายใ หลัาเหนื่อยันมามา ส่วนผม..นอนไม่หลับแหะ เลยออมานั่เล่นนอห้อนอน โรแรมที่พวผมอยู่ันนั้นเป็นโรแรมหรูเลยหล่ะ ในห้อๆ นึมีทั้ห้อนั่เล่น ห้อนอนและห้อน้ำพร้อม ผมมีเรื่อบาอย่า้าาอยู่ในใ ริส...
ผมว่ามันแปลๆ แปลมาๆ บนเวทีริสูสนุ มีวามสุ แ่พอลับลมา เ้าลับเียบไป มันูไม่เหมือนเ้าเลย เ้าไม่เยเป็นแบบนี้... หรือว่าผม้อลับเ้าไปถามันนะ?
"เลย์.." เสียเรียนั้น ึผมออาภวั์ แล้วหันมาเผิหน้าับเ้า นที่ผมิถึเมื่อี้
"ว่ายัไ"
"ันอโทษ..."
"อโทษทำไม เป็นอะไรหรือป่าว?"
"เป็นแน่...พรุ่นี้"
...
...
...
...
"เฮ้อ..เป็นอะไร"
"ริส"
“…”
"ริส"
“...”
"อี้ฟาน"
"..."
“...”
"อโทษนะ หลัานี้พวนาน้อเือร้อนเพราะันมาแน่ๆ แ่อให้รู้ไว้นะว่ามันำเป็น.."
"อะไรัน ริส... อย่าทำให้สับสนสิ"
"ันบอลู่หานไปแล้ว.."
"ริส..."
“ันรู้ว่าพวนาย้อโรธมาแน่ๆ โรธสุๆ แ่.. อโทษอีทีนะ"
รู้ัวอีทีผม็เ้าไปอเ้าเอาไว้แล้วรับ เ้าร้อไห้สะอื้นัวโยนเลย ผมไม่รู้ว่าเ้าเป็นอะไร เ้าแอบไปเที่ยวมาหรือยัไ หรือเ้าแอบไปมีแฟน... เรื่อแบบนี้ผมเาไม่ถูเลย....
.
.
เ้าแล้ว ไ้เวลาทานอาหารเ้าแล้วึ้นเรื่อลับเาหลี ผมหันไปมอเีย้าๆ เาไม่อยู่แล้ว สสัยลไปทานอาหาร่อน นี่เาไม่ิะปลุผมเลยั้นสิ!! เมื่อืนว่าผมะไ้นอนเพราะเาเลยนะ หึ่ม!! เล่นร้อไห้ให้ปลอบอยู่ั้นานเนี่ย เหอะ..ไอ่ริสสสสสสสส!!
หลัาผมัารัวเอเสร็แล้ว ผม็ลมาทานอาหารเ้าที่ทาโรแรมัไว้ให้ แ่น่าแปล ผมลมาเป็นนที่สามเอ ่อนหน้าผม็มีแ่ ิ่วหมินฮยอับลู่หานฮยอเท่านั้นเอ แล้วเีย้าๆผมเ้าหายไปไหน??
"เลย์อ่าาาา มานี่มา" ิ่วหมินฮยอวัมือเรีย
"หลับสบายไหมฮยอ"
"ไม่นะ มีเรื่อให้ินิหน่อย"
"เรื่ออะไร? อนเสิร์หรอ"
"ไม่ใ่หรอ ริสหน่ะ..." ลู่หานฮยอยมือมาแะิ่วหมินฮยอเหมือนห้ามอะไรบาอย่า
"ไม่มีอะไรหรอ เลย์.." ลู่หานฮยอหันมาบอผม
"ลู่หาน.."
"เอาหน่า ิ่วหมิน เรายัไม่แน่ใอะไรเลยนะ"
"นี่ยัไม่แน่หรอ แน่ใ้?"
"ันแ่หวั เอาน่าอย่าทำเป็นเ้มสิ"
"ผมมีอะไระบอ" เสียอผมูะเป็นอะไรที่ทำให้พวฮยอหันมาสนใผม
"อะไรหล่ะ?" ลู่หานฮยอถาม
"ริสบอว่า ฝาอโทษทุน้วย"
"อะไรนะ!!"
"เป็นยัไ ลู่หาน.."
"ทำยัไีละ โอ้ยยยยยยย ริสนะริส"
"นี่ มันอะไรันแน่ ฮยออธิบายที"
ฮยอทั้สอนมอหน้าัน แล้วเหมือนิ่วหมินฮยอะพยัหน้าส่สัาอะไรบาอย่าให้ลู่หานฮยอ นี่มันอะไร มันแปล แปลไปแล้ว
"ฟันะ..ริสไปแล้ว"
"ไปไหน..."
"ไปาพวเราแล้ว"
"ยัไ...."
"เ้าเป็นแ่อู๋อี้ฟานแล้ว เลย์..."....
..
.
.
.
.
เ้าแล้ว ไ้เวลาทานอาหารเ้าแล้วึ้นเรื่อลับเาหลี ผมหันไปมอเีย้าๆ เาไม่อยู่แล้ว สสัยลไปทานอาหาร่อน นี่เาไม่ิะปลุผมเลยั้นสิ!! เมื่อืนว่าผมะไ้นอนเพราะเาเลยนะ หึ่ม!! เล่นร้อไห้ให้ปลอบอยู่ั้นานเนี่ย เหอะ..ไอ่ริสสสสสสสส!!
หลัาผมัารัวเอเสร็แล้ว ผม็ลมาทานอาหารเ้าที่ทาโรแรมัไว้ให้ แ่น่าแปล ผมลมาเป็นนที่สามเอ ่อนหน้าผม็มีแ่ ิ่วหมินฮยอับลู่หานฮยอเท่านั้นเอ แล้วเีย้าๆผมเ้าหายไปไหน??
"เลย์อ่าาาา มานี่มา" ิ่วหมินฮยอวัมือเรีย
"หลับสบายไหมฮยอ"
"ไม่นะ มีเรื่อให้ินิหน่อย"
"เรื่ออะไร? อนเสิร์หรอ"
"ไม่ใ่หรอ ริสหน่ะ..." ลู่หานฮยอยมือมาแะิ่วหมินฮยอเหมือนห้ามอะไรบาอย่า
"ไม่มีอะไรหรอ เลย์.." ลู่หานฮยอหันมาบอผม
"ลู่หาน.."
"เอาหน่า ิ่วหมิน เรายัไม่แน่ใอะไรเลยนะ"
"นี่ยัไม่แน่หรอ แน่ใ้?"
"ันแ่หวั เอาน่าอย่าทำเป็นเ้มสิ"
"ผมมีอะไระบอ" เสียอผมูะเป็นอะไรที่ทำให้พวฮยอหันมาสนใผม
"อะไรหล่ะ?" ลู่หานฮยอถาม
"ริสบอว่า ฝาอโทษทุน้วย"
"อะไรนะ!!"
"เป็นยัไ ลู่หาน.."
"ทำยัไีละ โอ้ยยยยยยย ริสนะริส"
"นี่ มันอะไรันแน่ ฮยออธิบายที"
ฮยอทั้สอนมอหน้าัน แล้วเหมือนิ่วหมินฮยอะพยัหน้าส่สัาอะไรบาอย่าให้ลู่หานฮยอ นี่มันอะไร มันแปล แปลไปแล้ว
"ฟันะ..ริสไปแล้ว"
"ไปไหน..."
"ไปาพวเราแล้ว"
"ยัไ...."
"เ้าเป็นแ่อู๋อี้ฟานแล้ว เลย์..."....
..
.
.
.
All I knew this morning when I woke
Is I know something now, know something now I didn’t before
And all I’ve seen since eighteen hours ago
Is green eyes and freckles in your smile
In the back of my mind making me feel right
I just wanna know you better, know you better, know you better now
I just wanna know you better, know you better, know you better now
I just wanna know you better, know you better, know you better now
I just wanna know you, know you, know you
เ้านี้ันรู้แ่ว่า
มันมีบาอย่า, มีบาอย่าที่ันเพิ่รู้, บาอย่าที่ไม่เยรู้มา่อน
และที่ันเห็นลอสิบแปั่วโมที่ผ่านมา
ือวาสีเียวและระบนหน้าเมื่อยามเธอยิ้ม
มันอยู่ในใันลอเวลาและทำให้ันรู้ว่า…
อยาะรู้ัเธอมาึ้น, อยาะรู้ัเธอมาว่านี้
อยาะรู้ัเธอมาึ้น, อยาะรู้ัเธอมาว่านี้....
เรื่อเ่าเอามาเล่าใหม่่ะ สนอนี้ัวเอ อยาเียนฟิโรราม่า
ฝา้วยนะะ เพลมันออะมุ้มิ้ไปหน่อย
แ่อบท่อนแรนาสุ เลยเอามาประอบี้ อิอิ อบุที่ิาม่ะ
ความคิดเห็น