สมุดบันทึกของนายจอมขี้เกียจ

ลำดับตอนที่ #4 : ความรักแบบผู้ใหญ่พูดง่ายแต่ทำอยาก

รักแบบผู้ใหญ่ คงเป็น
รักที่ให้อิสระกัน แต่ต้องเชื่อใจกันมากพอ
รักที่ต้องให้เวลากัน แต่บางครั้งไม่ว่างก็ต้องเข้าใจ
รักที่รู้ว่าต่างคนต่างมีหน้าที่ เรียกร้องเกินพอดีไม่ได้
รักที่ขอความช่วยเหลือได้ แต่ต้องดูแลตัวเองให้ได้ด้วย

มันคือความรักที่เน้นการซัพพอร์ทกันเป็นหลัก
ทั้งเรื่องความรู้สึก หน้าที่การงาน และกำลังใจ
แต่ก็มีบางช่วงเวลาที่ต้องเน้นความเข้าใจ
ว่าภาระหน้าที่ของแต่ละคน
อาจทำให้เวลาที่มีต่อกันน้อยลง

ให้เวลาได้เต็มที่
ตราบใดที่ไม่ได้กระทบกับสิ่งที่กำลังโฟกัส
ดูแลในรูปแบบที่ไม่ได้ฝืนเกินไป
ทุ่มเท และพยายาม ในแบบที่พอดี เท่าที่ไหว
เป็นรักที่เน้นความเข้าใจ มากเป็นพิเศษ
ใช้เหตุผลมากกว่าใช้อารมณ์
ใช้ความมั่นคงมากกว่าความหวือหวา
ใช้ความซื่อสัตย์มากกว่าความท้าทาย

.....

แต่ความยากของรักแบบนี้
คือหากหลายครั้งที่เราต้องการเวลา
แต่มันกลับสวนทางกับภาระหน้าที่ในช่วงนั้นของเค้า
ถ้าเราต้องการอะไรบางอย่าง ทั้งการดูแล
และความเอาใจใส่
แต่ความพอดีของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน
และความต้องการไม่ว่าจะของใคร มันก็ไม่เคยพอ

ทำให้รักแบบนี้เป็นรักที่เข้าใจง่าย
แต่หลายครั้งก็ทำตามได้ยาก
ถ้าใครทำได้แบบสบายใจ
เชื่อใจซื่อสัตย์ในตัวกัน
มันจะเป็นความรักที่เข้าใจ และมั่นคง
ไปด้วยกันได้แบบสบายใจ และไม่ฝืน
รวมถึงไม่ได้ดูดเวลาชีวิตของเราไปมากมาย
สามารถทำให้เราทุ่มเทกับสิ่งที่รักได้
ตราบใดที่มันไม่ทำให้คนรักของเราไม่สบายใจ
เราสามารถทำตามหน้าที่ ทุ่มเทในเส้นทางของเรา
โดยที่รู้ว่ามีคนที่เรารัก และรักเราอยู่ข้างๆกาย
คอยดูอยู่ห่างๆ แต่จะอยู่ข้างๆเสมอเมื่อเราต้องการ
รักแบบนี้ เป็นอีกหนึ่งรูปแบบความรักที่ดีมากๆเหมือนกัน :))

(#winniethebook)