ผีห่าอาคม (ทัศน์พล พจน์สุบรรณ)
"(มึงเอามึงได้ มึงไม่เอามึงเสีย มึงทิ้งมรณา) เป็นศิษย์กูให้จำไว้จนกว่ามึงจะสิ้นใจ" จบวาจาพร้อมกับสัญญาณบ่งบอกถึงเวลาชีวิตที่หมดลง อาจารย์เพียงผู้เดียวได้จากไปแล้ว
ผู้เข้าชมรวม
2,269
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
แฟนตาซี อาคม ตลก คาถา คนขายผัก เด็กพระนคร นักเลง พระเอกเก่ง ต่อสู้ ไม่ฮาเร็ม คาถาอาคม มีคำหยาบ อาทิตย์2-3ตอน เทพ เเฟนตาซี
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทนำ-ตาเฒ่าเล่าความ (ทัศน์พล พจน์สุบรรณ)
“เพลาพัดผ่าน สรรพสัตว์พบพาน กาลไม่ย้อนคืน ดังว่าดังกล่าวที่กูเล่าความไปในเรื่องก่อนยังไม่จบ หากแต่กลัวว่าพวกมึงจะไม่เข้าใจในความสื่อจึงขอพัก หากยังพอว่างฟังนั่งต่อเถิด”
ชายแก่กวาดแกว่งสายตามองกลุ่มคน ทั้งหญิงชายแก่เด็กกำลังจ้องมองมายังเขาเป็นตาเดียวพร้อมกับท่าทีสีหน้าสนใจใคร่รู้ในเรื่องราวที่ตนเล่าสู่ จึงยิ้มย่องอย่างปรีดากระแอมไล่เสมหะเล่าเรื่องต่อ
“เรื่องท่านภูผาต่อจากนี้นั้นเหนือล้ำเกินกว่าความเข้าใจของปุถุชน เกรงว่าเล่าไปจะไม่เข้าใจ กูขอคั่นกลางด้วยเรื่องราวอันไม่สลับซับซ่อน เป็นการบอกเล่าอารมณ์และบรรยากาศของเขตพระนครในสมัยนั้นสักหน่อยก็แล้วกัน”
“เรื่องราวมีอยู่ว่า...”
************-----
ลงสองวันต่อหนึ่งตอนนะค้าบ ลืมว่ามีแฟนแล้วจะนั่งทั้งวันไม่ได้(ฉันนั่งทั้งวันได้แค่4,000-7,000 อักษร
ภาคสองนิยายผีห่าอาคม (ไม่ใช่ภาคต่อ) อย่าอ่านเป็นกลอนนะเฟ้ยข้างบนอ่ะเดี๋ยวมันไม่ลื่น
ผลงานอื่นๆ ของ นายจอมขี้เกียจ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ นายจอมขี้เกียจ
ความคิดเห็น