คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : - ( s h o r t f i c ) - ส ภ า ว ะ หั ว ใ จ ล้ ม เ ห ล ว ( l o a d i n g )
- ( S H O R T F I C T I O N C H A N B A E K) -
ก็เคยเห็นใครบางคนมีน้ำตาคุกเข่า
เมื่อความรักที่จริงจังพังทลาย เขาดูอ่อนแอและช่างน่าอาย
“ตัวเองวันนี้ไปดูหนังกันไหม”
พอร่างสูงได้ยินคำถามกับท่าทางออดอ้อนของแฟนตัวเองก็เลยเดินเข้าไปโอบเอวคนตัวเล็กของตัวเองเอาไว้พร้อมกับเอาคางเกยไหล่ก่อนจะหอมแก้มฟอดใหญ่จนชื่นใจก่อนจะพูดปฏิเสธ
“วันนี้เค้าไม่ว่างอะ ไอ้จงอินเพื่อนรักมันโดนแฟนบอกเลิกตอนนี้ปางตายอยู่หอ วันนี้มันชวนเค้าไปกินเหล้า ตัวเองจะไปด้วยกันไหม?”
อีกแล้ว... คนตัวเล็กได้แต่แอบน้อยใจ ไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่ชานยอลต้องออกไปกับเพื่อนแบบนี้ตลอดเลย ก็เข้าใจหรอกนะว่าต้องมีเวลาให้เพื่อนบ้าง แต่บางทีมีเวลาให้แฟนบ้างก็ได้
“ไม่เอาอะ ตัวเองก็รู้ว่าเค้าไม่ชอบ เดี๋ยวเค้ารออยู่หอเนี่ยแหละ ตัวเองจะไปกี่โมงอะ กินข้าวเป็นเพื่อนเค้าก่อนไปได้เปล่า”
“ได้สิครับ แบคฮยอนของเค้าน่ารักที่สุด”
นี่ก็เข้าปีที่สามแล้วที่คบกันมา... แบคฮยอนกับชานยอลเป็นนักศึกษาปีสามคณะวิทยาการคอมพิวเตอร์เหมือนกัน คบกันมาตั้งแต่กลางเทอมแรกตอนปีหนึ่ง ตอนแรกก็เป็นแค่เพื่อนสนิทเฉยๆ แต่ไปๆ มาๆ ลักลอบได้เสียกันในห้องน้ำหอในซะอย่างนั้น ทั้งสองคนเองก็จำไม่ได้แล้วเหมือนกันว่าอะไรเป็นตัวจุดชนวนให้สปาร์คกัน แต่ยังไงมันก็คงไม่สำคัญแล้วล่ะ... แค่ตอนนี้ยังคงรักกันดีก็โอเคแล้ว
“เค้าอยากกินสเต๊กอะ ตัวเองทำให้เค้ากินหน่อยดิ”
น่าอิจฉา... ไม่ว่าใครก็ต้องคิดแบบนั้นทั้งนั้น เพราะชานยอลกับแบคฮยอนเข้ากันได้ดีจนน่าอิจฉา ชานยอลเป็นคนช่างเอาใจ แต่ถึงแบบนั้นแบคฮยอนก็ไม่ใช่คนเอาแต่ใจ ชานยอลนอกจากจะเรียนเก่งแล้วยังทำอาหารเก่งอีกด้วย ตอนนี้ทั้งสองคนก็ออกมาอยู่หอนอกด้วยกันแล้ว หอพักแถวนี้ก็เหมาะที่จะไปเรือนหอสำหรับนักศึกษาซะจริง มีทุกอย่างให้ครบครัน รวมถึงห้องครัวด้วย... นั่นจึงเป็นความโชคดีของแบคฮยอน... เพราะมีห้องครัวเขาเลยได้กินอาหารฝีมือของชานยอลเกือบทุกวัน
“หรอ... พรุ่งนี้เดี๋ยวเค้าทำให้กินได้ไหม เค้านัดจงอินไว้ทุ่มนึง นี่ก็หกโมงกว่าแล้ว”
“ก็ได้”
สำหรับชานยอลแล้วแบคฮยอนน่ารักเสมอ เพราะเป็นคนง่ายๆ ต่างจากแฟนคนก่อนๆ ของเขาที่ชอบเอาแต่ใจ อาจเพราะว่าตัวเขาเองเป็นคนชอบตามใจ ตามใจจนแฟนคนเก่าๆ ของเขาเคยตัว จนลืมคิดถึงความรู้สึกของเขา แต่แบคฮยอนไม่เคยเป็นแบบนั้นเลย ถึงเขาจะคอยตามใจมากแค่ไหน แต่แบคฮยอนก็ยังคิดถึงความรู้สึกของเขาเสมอ
เพราะแบคฮยอนเป็นแบบนี้ เขาถึงรักแฟนคนนี้ที่สุด
หลังจากกินข้าวเสร็จ ชานยอลก็พอคนตัวเล็กกลับมาส่งที่หอก่อนไปหาจงอิน โดยที่ไม่ลืมสั่งให้คนตัวเล็กล็อคประตูห้องให้เรียบร้อยด้วย ถึงจะเป็นผู้ชายแต่มันก็อันตราย อย่านิ่งนอนใจไป แถวนี้มีคนงัดห้องกันบ่อยมาก โดยเฉพาะนักศึกษาด้วยกันนี่แหละยิ่งน่ากลัว
“พึ่งสองทุ่มเองหรอ...”
ร่างเล็กเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“ไปหอสมุดดีกว่า”
แม้ว่าชานยอลจะบอกว่าจะรีบกลับ แต่รีบกลับได้เต็มที่อย่างมากก็คงตีสอง เขาไปนั่งหาข้อมูลทำโปรเจคที่หอสมุดดีกว่า ช่วงนี้เป็นช่วงใกล้สอบ... หอสมุดก็เลยเปิด 24 ชั่วโมง... เปิดเป็นร้านปะยางข้างทางเลย... เจ๋งชะมัด
ไม่ต้องบอกชานยอลก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง...
แบคฮยอนคิดในใจและตัดสินใจในทีเดียว ยังไงซะก็กลับมาก่อนอยู่แล้ว โทรไปตอนนี้ก็คงไม่รับสายอีกตามเคย เวลาอยู่กับเพื่อนชานยอลมักไม่ค่อยรับโทรศัพท์เสมอ มันก็น่าน้อยใจอยู่... แต่ก็เอาเถอะ ให้ได้อยู่กับเพื่อนบ้าง เพราะตอนที่ชานยอลอยู่กับเขา... ชานยอลก็ให้เวลาเขาเต็มที่เหมือนกัน
พอหาที่นั่งในหอสมุดได้ร่างเล็กก็วางโน้ตบุคลงบนโต๊ะก่อนจะกางมันออก ข้อดีของการมาหาสมุดคือไม่เปลืองแอร์ที่ห้องแถมมีเน็ตให้ใช้ แบคฮยอนชอบแอบมานั่งคนเดียวเป็นประจำเวลาที่ชานยอลไปข้างนอกกับเพื่อน
“สวัสดีครับ...”
เสียงนุ่มที่ทำให้แบคฮยอนต้องเงยหน้าจากโน้ตบุคขึ้นไปมองทำให้ได้พบกับชายหนุ่มปริศนาที่มานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ผมหรอ?”
คนตัวเล็กยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรว่าอีกคนกำลังคุยกับตัวเองอยู่ เพราะเขามั่นใจว่าเขาไม่รู้จักกับคนๆ นี้แน่นอน
“ใช่ น้องนั่นแหละ”
น้อง?
แบคฮยอนถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก... ดูเหมือนคนๆ นี้จะรู้จักเขานะ แต่ทำไมเขาถึงจำไม่ได้เลยว่าคนๆ นี้เป็นใคร แต่ก็ไม่กล้าถามออกไป เพราะถ้าเกิดคนๆ นี้เป็นคนที่เขารู้จักจริงๆ มันก็คงจะดูแย่ไม่น้อยที่เขากลับจำคนๆ นี้ไม่ได้เลย คงต้องตีเนียนไปก่อน
“เอ่อ... มีอะไรรึเปล่าครับพี่”
“พี่ชื่ออี้ฟาน... เป็นเพื่อนของพี่รหัสน้อง พี่เคยเห็นน้องสองสามครั้งแล้วแต่น้องคงไม่เคยเห็นพี่”
“อ้าวหรอครับ ตอนแรกผมก็นึกอยู่ว่าใคร ก็คิดอยู่ว่าไม่คุ้นหน้าพี่เลย”
“มาคนเดียวหรอ?”
แบคฮยอนพยักหน้า... นั่นเลยทำให้อีกคนถึงกับตาเป็นประกาย
“ขอนั่งด้วยคนนะ”
TBC.
มาลงให้อ่านเล่นๆ กันอีกแล้ว
มาแบบเอื่อยๆ เหมือนเดิม ลงสปอยไปก่อนแล้วกันนะ
ความคิดเห็น