ผจญภัยในโลกต่างมิติ

ลำดับตอนที่ #13 : ศึกษาอาชีพของตัวเอง (1)

ตอนที่ 13 ศึกษาอาชีพของตัวเอง (1)

          กร  ปีเตอร์  และโจเซฟ  ตระเวณหาร้านอาหารในเมืองอาวารอน  ในช่วงกลางคืนของเมืองอาวารอนนั้นจะมีการเปิดร้านอาหารต่างๆเปิดขายอยู่มากมายริมทาง พวกเขาทั้ง 3 ร่วมดื่มกินพูดคุยเรื่องราวต่างๆกันได้สักพัก

          “ท่านโจเซฟ  นี่ก็ได้เวลาแล้วเราควรเข้าปราสาทได้แล้วขอรับ”

          “อืม  นั้นสิน่ะ   ขอโทษทีนะกร  พวกเราต้องขอตัวลาตรงนี้นะ”

          “ไม่เป็นไร  โจเซฟ  ปีเตอร์  แค่นี้เราก็สนุกมากพอแล้ว”

          “อ่าส์  จริงสิ..  เงินที่เรายืม 1 เหรียญทองมา  ถ้าเรามีเมื่อไหร่จะเอาไปคืนให้นะ”

          “55+  ไม่เป็นไรกร  เงินแค่ 1 เหรียญทองสำหรับเรามันจิ๊บๆ”

          “แล้วกรจะไปพักที่ไหน  ถ้าไม่รังเกียจไปพักกับพวกเราไหม”

          “ไม่ละ  เดี่ยวข้าหาโรงแรมแถวนี้พักเอาก็ได้”

          “งั้นหรอ   งั้นพวกเราไปก่อนนะบายกร  หวังว่าพวกเราคงมีโอกาสได้พบเจอกันอีกนะ”

          “เช่นกันโจเซฟ  ปีเตอร์  บาย”

          “บายกร”

          “โชคดีนะท่านกร”  

          โจเซฟ และ ปีเตอร์ กล่าวลากร  และเมื่อกล่าวลาเสร็จเรียบร้อยพวกเขาก็มุ่งหน้าไปปราสาท

          กร โบกมือลา โจเซฟ และ ปีเตอร์

          อืม.. จากนี้ไปเอาไงดีหวา  อย่างแรกก็ต้องหาที่นอนก่อนละกัน   เมื่อกรคิดได้ก็รีบหาโรงแรมเพื่อนอน   กรหาโรงแรมในเมืองเพื่อจะหาที่พักแต่ก็ไม่สามารถเช่าห้องได้เนื่องจากโรงแรมในเมืองนี้มีราคาเช่าขั้นต่ำ ก็ 2 เหรียญเงิน  แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวกรมีแค่ 50 เหรียญทองแดง

          เหอ  อะไรมันจะซวยขนาดนี้นิ  ไม่มีโรงแรมไหนให้พักเลย  กรเดินหาโรงแรมไปทั่วในเมืองอาวารอน กรเดินหาแล้วหาอีกแต่ก็ยังไม่มีที่ไหนจะให้กรเข้าไปพักผ่อนได้    กรรู้สึกเคว้งคว้างเป็นอย่างมาก  มารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ตรงหน้าประตูที่กรเข้าเมืองอาวารอนครั้งแรก

          “เจ้าหนู  เจ้าหนูตรงนั้นนะ”  ทหารยามที่เฝ้าหน้าประตูเรียกกร

          “ครับ”  กรร้องตอบในทันที  และเดินเข้าไปหาทหารยาม

          “มาทำไรที่นี่เจ้าหนู” 

          “คือผมมาหาที่พักในโรงแรมในเมืองอาวารอนนะครับ  แต่พอดีผมมีเงินแค่ 50 เหรียญทองแดงจึงไม่สามารถหาที่ค้างคืนได้  ผมเลยเดินมาแบบไม่มีจุดหมายมาถึงที่นี่แหละครับ” กรพูดด้วยสีหน้าหมดหวังจะหาที่พักนอนได้

ถ้าเป็นเวลาปกติละก็กรคงนอนตามพื้นปูนได้แต่ที่นี่เป็นเมืองจึงมีกฎห้ามนอนในพื้นที่สาธารณะ  ถ้านอนในพื้นที่สาธารณะคงโดนจับเข้าคุกและโดนปรับเงิน

          “อืม  งั้นหรือ  ลำบากหน่อยนะ”

          “ข้า ก็ช่วยเจ้าไม่ได้ด้วยสิ  พอดีตอนนี้เป็นกะเฝ้ายามของข้าต่อ  ถ้าไม่ได้เป็นกะเฝ้ายามต่อละก็คงพาเจ้ามานอนบ้านข้าได้” 

          “ขอบคุณมากครับพี่ทหารยาม”

          “ไหนๆ ผมก็ไม่มีที่นอนแล้วผมจะอยู่เฝ้าที่นี่กับพี่ทหารยามเอง”

          “55+ ไม่ได้หลอก  ตอนกลางคืนของเมืองอาวารอนนั้นจะทำการปิดประตูและไม่ให้ผู้ใดเข้าออก  หน้าที่ของข้าคือคอยเป็นเวรยามบนกำแพง  ซึ่งบนกำแพงนั้นคนที่ขึ้นไปได้ต้องเป็นบุคคลระดับ B ขึ้นไป”

          “ถ้ามีบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ระดับทหารขึ้นไปละก็  ต้องมีโทษประหารชีวิตเลยนะ”

          “อะ  แต่ผมก็มีระดับ B เหมือนกันนะครับ ถึงจะเป็นแค่ B[1] ก็เหอะ”

          “ข้าไม่เชื่อเจ้าหลอก   ไหนเอาบัตรประจำตัวมาให้ดูสิ”  ทหารยามยังคงไม่เชื่อใจกร  เพราะตอนแรกที่ทหารยามขอตรวจบัตรประจำตัวของกร  แต่กรไม่ยื่นบัตรให้เขาตรวจนั้นเอง

          “นี่ไงดูสิพี่ทหารยาม”

          ทหารยามรับบัตรประจำตัวของกรขึ้นมาดู

          “และทำไมตอนแรกเจ้าไม่ยื่นมาให้ข้าดูละ”

          “แหะ แหะ”  กรหัวเราะแห้งๆ ก็เพราะตอนแรกกรไม่มีบัตรประจำตัวจะให้ยื่นให้ดูได้ไง

          “ได้ข้าจะอนุญาตให้เจ้าขึ้นไปบนกำแพงเมืองอาวารอนได้  ตามข้ามาเจ้าหนู”

          “ขอบคุณครับ”

          กรรีบเดินตามทหารยามไป  

          “เอ้า  จะนอนที่นี่ก็ได้นะ  เดี่ยวข้าไปเฝ้ายามต่อ”

          “ขอบคุณครับ”  กรรู้สึกขอบคุณพี่ทหารยามจริงๆ  ที่เขาให้นอนบนกำแพงเมืองอาวารอนได้

          “ซู่  ซู่”  ลมพัดผ่านกร  อากาศยามค่ำคืนของเมืองอาวารอนนี่เย็นดีจัง  กรมองไปข้างในเมืองเห็นแสงสว่างตามร้านค้าและบ้านเรือนต่างๆช่างสวยงามจริง   กรนั่งริมขอบกำแพงโดยห้อยขาออกนอกกำแพงเมือง  กรดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองอาวารอน 

          กรเริ่มคิดถึงโลกเก่า  โลกที่มีคุณยายที่กรรักและเคารพมาก  ตอนนี้ยายของเขาจะเป็นไรหรือเปล่า กรคิดถึงคุณยายสุดหัวใจ   กรคิดหาวิธีกลับโลกเก่าแต่ก็ยังคงคิดหาวิธีกลับโลกเดิมของกรไม่ได้สักที

          “เหอ”  กรถอนหายใจยาวออกมา

          และพวกเขาจะเป็นยังไงมั้งนะ  พวกเขากำลังทำอะไรอยู่  พวกเขาจะหามีวิธีกลับโลกได้แล้วหรือยังนะ

(กรนึกถึงผู้ที่ถูกดึงมาโลกนี้ด้วยกันกับกร)

          กรครุ่นคิดเรื่องต่างๆในหัวมากมาย   กรมารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อมีแสงอาทิตย์ส่องมาเข้าดวงตาของกร  กรมองไปทางแสงอาทิตย์ที่ส่องแสงมา

          “ว้าว  วิวทิวทัศน์นี้ช่างสวยงามจริงๆ”  กรมองดูวิวทิวทัศน์จากตรงกำแพงเมืองอาวารอน  ที่มองเห็นพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้าได้

          “เป็นไงเจ้าหนู  วิวที่นี่สุดยอดไหมละ”

          “สุดยอดเลยพี่ทหารยาม   ผมไม่ค่อยได้เห็นวิวดีๆแบบนี้มานานมากแล้ว”

          “ใช่ม่ะ  ที่นี่ข้ามามองดูพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้าบ่อยๆ”

          “เออจริงสิเจ้าหนู   พอดีหมดกะของข้าแล้วเจ้าจะไปหาไรทานที่บ้านของข้าไหม”  

          “ไปได้หรอครับ”

          “ได้สิ  ทำไมจะไม่ได้ละ  ก็บ้านข้าเองข้าชวนเจ้าไปจะมีปัญหาอะไร”

          “ครับ  ขอบคุณมากครับพี่ทหารยาม” 

          “เลิกเรียกข้าว่าพี่ทหารยามเหอะ  ข้าชื่ออานนท์  เรียกข้าว่าพี่นนท์ก็ได้”

          “ครับพี่นนท์  ส่วนผมชื่อกรครับ”

          “อืม    ไปเหอะข้าชักหิว+ง่วงแล้วรีบไปบ้านข้ากันเหอะ”

          “ครับ”

          กรเดินตามอานนท์ ไปจนถึงบ้านเล็กๆหลังหนึ่ง 

          “เอาละ  เข้ามานั่งก่อนสิ  เดี่ยวข้าเอาอาหารมาให้”  อานนท์พูดให้กรนั่งลงก่อนเขาจะไปเอาอาหารมาให้กรกิน

          กรก็นั่งลงตรงเก้าอี้ที่วางไว้ตรงด้านซ้ายของริมบ้านติดกับหน้าต่าง  สักพัก อานนท์ก็กลับมา

          “ตุ๊บ  เอากินเลยกร”  อานนท์โยนขนมปัง 1 แถวให้พร้อมนม 1 ขวด

          “โทษทีนะ  ที่ข้าไม่มีอาหารอะไรดีเลยมาเลี้ยงเจ้า”  อานนท์นั้นเป็นแค่ทหารยามซึ่งเป็นยศต่ำที่สุดในบรรดายศทหารจึงทำให้มีรายได้ต่อวันนั้นน้อยมาก  ที่เขายังพอมีบ้านให้พักอาศัยแค่นี้ก็ดีสำหรับเขาแล้ว

          “ไม่เป็นไรครับพี่นนท์  แค่นี้ผมก็ซาบซึ้งในความมีเมตตาของพี่แล้ว”

          เมื่ออานนท์ได้ยินที่กรพูด  ก็เผลอมีรอยยิ้มที่ใบหน้าอานนท์ออกมา

          “เอ้ารีบกินเหอะ”  อานนท์พูดแก้เขิน

          “ขอบคุณครับ”  กรกล่าวขอบคุณและรีบจ้วงขนมปังและนมเข้าท้องอย่างไว

          หลังจากกินเสร็จ

          “เออ กร  เดี่ยวข้าขอนอนก่อนละกัน  ข้ารู้สึกง่วงมากหลังจากกินอาหาร”

          “อ่อ  ถ้าเจ้าจะอาบน้ำละก็   ห้องน้ำอยู่ด้านหลังข้างขวา เจ้าเข้าไปใช้ได้เลยถ้าทำธุระเสร็จเรียบร้อยแล้วละก็  ถ้าจะเดินทางไปไหนก็ไปได้เลยไม่ต้องปลุกข้า  แค่ปิดประตูหน้าบ้านตอนก่อนไปก็พอแล้ว”

          อานนท์ทำมือปิดปากปิดอาการหาวง่วงนอน  “ข้าไปนอนก่อนและบาย”

          “ขอบคุณมากครับพี่นนท์”

          กรตั้งแต่มายังโลกนี้ก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลยได้แต่แค่เอาน้ำมาล้างหน้าล้างตาอย่างเดียว จึงไม่อยากพลาดโอกาสในการอาบน้ำครั้งนี้เป็นแน่แท้  กรรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าอย่างไวและรีบเข้าไปอาบน้ำโดยทันที

          ……………………..

          ……………………..

          “อ๊าส์   สบายตัวจัง”  กรรู้สึกดีหลังจากอาบน้ำเสร็จ

          พี่อานนท์คงหลับอยู่สินะ  เราคงรบกวนพี่อานนท์ไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว  กรคิดในใจ

          “ขอบคุณครับพี่อานนท์”  กรพูดด้วยเสียงอันเบา  ก่อนจะออกจากบ้านอานนท์ไป

          กรนั้นในตอนนี้ไม่รู้จะทำอะไรดี  ไหนๆเราก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้วก็มาตรวจสอบสถานะตัวเราจริงๆจังๆดีกว่า

          กรเพ็งสมาธิมองไปที่มือของตัวเอง

ชื่อ   :      นายอากร	อายุ   16   ปี
อาชีพ  :   นักสำรวจ   V	LV.     8
HP     180/180                          MP     130/130       อาชีพนักสำรวจ  :    ทักษะ : เพิ่มความอดทน 2%, เพิ่มความว่องไว 1%,                  โอกาสเจอมอนเตอร์ที่หายาก 2%,                โอกาสเจอวัตถุดิบ 2%      สกิลของอาชีพนักสำรวจ  V           สกิลพ้อยท์ [8]

          “โอ๊ะ”  กรถึงกับอุทานออกมา  อยู่ๆก็มีสกิลของอาชีพนักสำรวจโผล่ขึ้นมา  และมีสกิลพ้อยท์ให้อัพได้ตั้ง 8 พ้อยท์แนะ

          กรเพ็งมองไปที่ V ตรงสกิลอาชีพของนักสำรวจ   เมื่อเพ็งมองไปแล้วก็มีสกิลที่สามารถเรียนรู้ได้ดังนี้

          Skill     ตรวจสอบไอเท็ม   LV 0  (LV 1 สามารถตรวจสอบไอเท็มได้วันละ 1 ชิ้น)

                    - สามารถตรวจสอบไอเท็มได้ทุกชนิดว่าไอเท็มชนิดใดเป็นของดีหรือไม่

                       โดยจะสามารถตรวจสอบไอเท็มที่มีค่าได้ไม่เกินเลเวลของนักสำรวจ  สามารถใช้สกิลได้

                       เมื่อจ้องมองไปที่ไอเท็มและพูดคำว่า “สำรวจ” 

          Skill     พันธสัญญาทาส  LV 0  (LV  1  สามารถทำสัญญาทาสกับมอนเตอร์ได้ 1 ตัว)

                   - จงล้มมอนเตอร์ที่ต้องการจะจับแต่ห้ามฆ่าเด็ดขาด  เมื่อล้มได้แล้วจงพูดว่า

                       “ถ้าเจ้ายังไม่อยากตาย  มาเป็นลูกน้องของข้าสะ”

                       **โอกาสทำพันธสัญญาทาสสำเร็จขึ้นอยู่กับ LV ของอาชีพนักสำรวจ กับ LV ของมอนเตอร์ที่จะทำพันธสัญญาต่างกันมากน้อยขนาดไหน (ถ้ามอนเตอร์ที่เราทำพันธสัญญาได้ตายไปไม่สามารถเรียกกลับมาใช้ได้อีก)

          Skill     เพิ่มโอกาสในการดรอปของ 20% LV 0 (LV  1  เป็นระยะเวลา 10 นาที)

                   - โอกาสได้แร่ไอเท็มมากขึ้น  สามารถใช้ได้เมื่อพูดว่า Golden moments

          กรอ่านและศึกษา Skill ของอาชีพนักสำรวจอย่างละเอียด

          Skill     ตรวจสอบไอเท็ม    ดีแหะกรไม่ต้องคิดไรมากอัพไปก่อนเลย 1 พ้อยท์

          Skill     พันธสัญญาทาส     อืมสกิลนี้คล้ายๆ สกิลของหนังสือสีดำของเราเลยแหะ แต่ดีตรงที่ไม่ต้องเสียเงินสักเหรียญด้วยสิ    แต่ข้อเสียของมันไม่สามารถใช้มันได้อีกเป็นครั้งที่ 2 ถ้าเกิดตายไป   อืมเอาไงดีหวา.... อัพไป 1 พ้อยท์ก่อนละกัน  ยังเหลืออีกตั้ง 6 พ้อยท์

          Skill     เพิ่มโอกาสในการดรอปของ 50%  นี่ก็ดีแหะจะได้ดรอปไอเทมดีๆมาให้เราใส่หรือเอามาขายก็จะได้รวยไวๆ    กรกดอัพ Skill นี้แบบไม่ต้องคิดกรอัพไป 5 พ้อยท์  จนสามารถใช้ Skill นี้ได้เป็นระยะเวลา 50 นาที     กรยังคงเหลือพ้อยท์ที่สามารถไว้อัพได้ 1 พ้อยท์

                                                (จบตอนที่ 13)

ขอขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้นะครับ  เนื้อเรื่องอาจจะดำเนินไปช้านิดหนึ่งแต่ก็ขออยากให้ช่วยติดตามด้วยนะครับ

ถ้าอยากให้เพิ่มเติมหรือแก้ไขอะไรก็ comment มาได้ครับผม