ผจญภัยในโลกต่างมิติ

ลำดับตอนที่ #10 : มุ่งหน้าสู่เมืองอาวารอน (3)

ตอนที่ 10 มุ่งหน้าสู่เมืองอาวารอน (3)

          พวกเราทั้ง 4 ได้มาแชร์ข้อมูลของพวกเราแต่ละคนกัน

          รอนนั้น อาชีพ   นักธนู           LV  15           (จุดเด่นสามารถโจมตีได้จากระยะไกล)

          ปีเตอร์  อาชีพ   การ์เดียน        LV  23           (เป็นอาชีพที่การป้องกันเป็นเลิศ)

          กร      อาชีพ   นักสำรวจ        LV    2          (มีสายตาในการตรวจสอบพื้นที่เป็นเลิศ)

          โจเซฟ  อาชีพ   - - - -          LV   ?            (ยังเป็นนักเวทย์ฝึกหัดจึงยังไม่สามารถระบุได้ว่ามี LV เท่าไหร่)             

          เมื่อปีเตอร์ได้รู้ข้อมูลของแต่ละคนก็คิดหาวิธีในการจัดตำแหน่งในการต่อสู้ เพราะเขาเป็นผู้เล่นที่ LV เยอะสุด และมีประสบการณ์การต่อสู้มากสุด  ปีเตอร์เสนอว่าให้ (ปีเตอร์อยู่คนหน้า กรคนที่สอง โจเซฟคนที่สาม และ รอนคนที่สี่) โดยให้เหตุผลว่าอาชีพที่มีระยะต่อสู้ประชิดควรนำหน้า และให้พวกโจมตีระยะไกลอยู่แนวหลัง  เพื่อให้มีประสิทธิภาพในการโจมตีและป้องกันสูงสุด

          แต่รอนกลับปฏิเสธ ตำแหน่งการยื่นของแต่ละคน

          “มันมีปัญหาตรงไหนหรอท่านรอน”  ปีเตอร์ถามรอนด้วยความสงสัย

          “จัดรูปแบบนี้มันก็ดีอยู่หลอก  การจัดรูปแบบนี้ได้เราต้องมีกำลังพลมากพอที่จะไม่ให้พวก MONTER อ้อมมาตีพวกแนวหลังได้   ถ้าพวก MONTER หลุดจากโซนแนวหน้าที่ปีเตอร์และกรอยู่ละก็ คนที่เป็นอันตรายที่สุด ก็คงเป็นข้ากับโจเซฟ”

          “แล้วพวกเราควรทำไงดีท่านรอน”

          “เราจัดเรียงแถวตอนเรียง 1 เหมือนเดิม แต่ข้าจะจัดตำแหน่งให้ใหม่  คนแรกปีเตอร์ เจ้าต้องคอยเป็นเกราะคุ้มกันของพวกเราหรือง่ายๆก็คือตัวชน เจ้าต้องล่อการโจมตีของพวก ก๊อบบลินให้ได้มากที่สุด  คนที่สองข้ามอบหมายให้โจเซฟ  ถึงจะเป็นนักเวทย์ฝึกหัดอย่างน้อยเจ้าก็หน้าจะมีเวทที่รักษาหรือเวทโจมตีด้วยใช่ไหม”

          “มีครับ  เวทที่ผมสามารถใช้ได้ตอนนี้มีแค่ 3 อย่างครับ”

          “มีอะไรบ้าง”

          “เวทย์ Accio (เวทย์ที่ดึงดูดเป้าหมายมาหาผม)

           เวทย์  Impact pushed (เวทย์ที่ผลักกระแทกทุกสิ่งออกไป)

               เวทย์ Black hole (เวทย์ที่สามารถดูดทุกสิ่งมารวมกันได้)”

            โจเซฟบอกเวทมนต์ที่เขาสามารถใช้ได้ออกไป

            “อืม  แค่นี้ก็เพียงพอแล้วละถึงไม่มีเวทย์รักษาก็ไม่เป็นไร”

            “ข้าจะอยู่คนที่ 3 เอง ข้าเป็นคนที่โจมตีได้ระยะไกลสุดเพราะฉะนั้นข้าจะคอยสนับสนุนทั้งข้างหน้าและข้างหลัง  ส่วนคนที่ 4 กร  ที่ข้าให้เจ้าอยู่ในแนวหลังเพราะสายตาเจ้าของอาชีพนักสำรวจสามารถหาตำแหน่งก๊อบบลินได้  ถ้าเจ้าเจอตำแหน่งก๊อบบลินละก็ให้รีบบอกพวกเราเพื่อที่ข้าจะได้โจมตีพวกมันได้ทัน”

            รอนอธิบายเหตุผลในการจัดตำแหน่งของแต่ละคน

            พวกเราทั้ง 3 ต่างประทับใจรอนมากในการคิดหาวิธีหาทางจัดขบวนต่อสู้ได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากที่สุด

            “เออ..  มีใครในนี้ให้ผมยืม 1 เหรียญทองไหมครับ”  กรพูดขอยืมเงิน

            “......” ทุกคนถึงกับทำหน้างง  กรจะมาขอยืมเงินทำไมตอนนี้

            “เอานี่รับไปกร”  โจเซฟมอบ 1 เหรียญทองให้กร

            “ใจนะโจเซฟ”

            “Black book on”  

            กรเรียกหนังสือสีดำขึ้นมา  ทุกคนต่างตกใจมากเมื่ออยู่ๆหนังสือสีดำก็โผล่มาตรงหน้ากร

            กรเปิดหนังสือไปที่หน้า Air woof

    รูป Air woof                                    LV. 1

HP   80/80

MP   20/20

   สามารถอัญเชิญได้ [1]  ต้องใช้เหรียญทอง 1 เหรียญ

หากมอนเตอร์ตายลงจะสามารถอันเชิญได้อีก

0 Day 00:00:00

จะอัญเชิญหรือไม่ [YES / NO]

          กรเลือก [YES] เงินในมือกรที่ยืมมาจากโจเซฟก็หายไป  พร้อมอยู่ๆก็มีควันขึ้นและเจ้า Air  woof ก็โผล่ตรงพน้าพวกเขาทั้ง 4  

          รอน  โจเซฟ และปีเตอร์ เห็นเจ้า Air  woof  โผล่มาตรงหน้าถึงกับกระโดดถอยหลังแล้วหยิบอาวุธส่องไปที่ Air  woof ทันที

          “หยุด  หยุด ก่อนครับทุกคน  เจ้า Air  woof ตัวนี้ผมเป็นอันเชิญมา  อย่าไปทำอะไรมันนะครับ”  กรรีบห้ามทุกคน ก่อนที่พวกเขาทั้ง 3 จะโจมตี Air  woof ของเขา

          เมื่อกรอธิบายความสามารถของเขาให้ทุกคน  ทุกคนถึงกับตะลึง เพราะปกติคนที่อัญเชิญมอนเตอร์ออกมาได้มีแต่อาชีพ ชาแมน หรือ จอมเวทย์ระดับสูงเท่านั้น  พวกเขาไม่คาดคิดว่า อาชีพนักสำรวจจะอัญเชิญมอนเตอร์ออกมาได้

          “โห  กรมีเวทมนต์แบบนี้ก็ไม่ยอมบอก  สอนผมมั้งนะ ผมอยากอัญเชิญมอนเตอร์ได้มั้ง” โจเซฟกล่าวชื่นชมกร

          “ไม่หลอก ข้าไม่มีความสามารถขนาดจะไปสอนเจ้าได้หลอกนะ”

          “และที่สำคัญเรื่องความสามารถนี้อย่าไปบอกใครน่ะ”

          กรไม่อยากให้ใครรู้เกี่ยวความสามารถของเขามากนัก  ทุกคนก็พยักหน้ารับปากจะปิดเรื่องเนี้เป็นความลับ

          “โอเค  งั้นให้เจ้าหนูกร กับเจ้า Air  woof คลุมหลังละกันถ้าพบศัตรูละก็รายงานข้าด้วยละ”

          “รับทราบ”  “โฮ่ง”

          เมื่อพวกเขาตกลงกันเรียบร้อยแล้วก็เตรียมหน้าลุยป่าหินไปเผชิญกับพวกก๊อบบลิน

          *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***

          “โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง”  “โฮ่ง โฮ่ง”  เจ้า Air  woof หันหน้าไปทางเบื้องหน้าด้านซ้ายและเห่า 3 ที และด้านหน้าเบื้องขวามันเห่าให้ 2 ที   กรสามารถพูดคุยกับ MONTER ที่เขาอัญเชิญได้

          “ข้างหน้าซ้ายตรงหินก้อนนั้นมีก๊อบบลิน 3 ตัว ส่วนด้านหน้าขวามือ มีก๊อบบลิน 2 ตัวครับ” กรบอกต่อคนในกลุ่ม

          พวกเขาก็เตรียมตัวรับการโจมตีเต็มที่  แต่พวกก๊อบบรินก็ไม่ยักออกมาโจมตีพวกเขา

          “คุณรอน เกิดไรกันขึ้นกันแน่ครับทำไมพวกมันไม่โจมตีพวกเราละ”

          “ข้าก็ไม่แน่ใจนะ  ดูเหมือนพวกมันคงจะล่อให้พวกเราไปอยู่กลางวงล้อมพวกมันแน่เลยก่อนออกโจมตี”

          “แบบนี้ไม่ดีแน่ท่านรอน  เราโจมตีมันก่อนดีไหมถ้าเราไปอยู่ใจกลางพวกก๊อบบลินละก็เราไม่รอดแน่”

          “นั้นสินะ  งั้นพวกเรามาลุยกันเหอะ”

          “โอ้ว------”

          “โจเซฟทำตามแบบแผนที่เราตกลงไว้นะ  รูปแบบ A”

          โจเซฟเริ่มร่ายเวทมนต์   Black hole ในทิศทางข้างหน้าเบื้องซ้ายในตำแหน่งบนอากาศที่บริเวณนั้นมีก๊อบบลิน 3 ตัวอยู่  อยู่ๆก็มีหลุมอากาศสีดำโผล่ขึ้นมามันดึงดูดเจ้าก๊อบบลินทั้ง 3 ตัว ลอยขึ้นไปบนอากาศตรงตำแหน่ง Black hole 

          รอนไม่รอช้ารีบหยิบธนูและยิงออกไปโดยไวทั้ง 3 ดอก  ธนูทั้ง 3 ดอกนั้นโดนเข้าที่จุดตายคอหอยของพวกมันอย่างแม่นยำ  ก่อนที่ร่างของพวกมันจะสลายไป  พวกก๊อบบลินอีก 2 ตัว เมื่อเห็นเหตุการณ์ต่างไม่รอช้ารีบพุ่งเข้าไปโจมตีโจเซฟโดยด่วน

          “Taunt”  ปีเตอร์ใช้ท่าการยั่วยุก๊อบบลิน

          เจ้าก๊อบบลินทั้ง 2 ตัวเมื่อเจอท่ายั่วยุของปีเตอร์เข้าไป ก็เปลี่ยนเป้าหมายมาโจมตีปีเตอร์

          ปีเตอร์ยกโล่ขึ้นมากันการโจมตีของพวกมันทั้ง 2 ตัวได้

          “ฟิ้ว ... ฟิ้ว...” เสียงลูกธนูพุ่งผ่านอากาศมาอย่างเร็วไวและไปโดนเจ้าตำแหน่งคอหอยของเจ้าก๊อบบลินอย่างแม่นยำ  จนเจ้าก๊อบบลินทั้ง 2 ตัวนั้นสลายไป

          “สุดยอดเลยครับ  ทั้งๆที่พวกเราพึ่งสู้รบกันครั้งแรก แต่พวกเราสามารถต่อสู้กับพวกก๊อบบลินได้อย่างง่ายดาย”  โจเซฟพูดออกมาเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าพวกเขาทั้ง 4 ที่ไม่เคยลองสู้รบพร้อมกันมาก่อนแต่สามารถคอยประสานการโจมตีแบบเป็นทีมอย่างไม่ติดขัดเลย

          “ท่านโจเซฟ อย่างพึ่งดีใจไปครับการต่อสู้ ยังไม่จบอย่าพึ่งผ่อนคลายความตึงเครียดในการต่อสู้”

          ปีเตอร์รู้ดีจากประสบการณ์การสู้รบของเขาว่าท่าเราไม่เพ็งสมาธิในการต่อสู้ให้มากพอละก็อาจเกิดเรื่องอันตรายที่จะทำให้ถึงตายได้

          เมื่อโจเซฟได้ยินดังนั้นจึงกลับมามีสมาธิในการระวังตัวต่อไป

          หลังจากการสู้รบกับก๊อบบลินในรอบแรก  พวกเขาก็ไม่เจอก๊อบบลินอีกเลย พวกเขาเดินในป่าหินได้สัก 50 นาทีได้

          “ผมรู้สึกเป็นกังวลจังครับลุงรอน” 

          “ข้าก็เหมือนกัน   นี่มันผิดปกติไปแล้ว”

          พวกเขาทั้ง 4 ต่างก็รู้สึกแปลก

          แฮร่- แฮร่-  เจ้า Air woof ขู่อยู่ในลำคอพร้อมส่ายหน้ามองทั้งซ้ายขวาหน้าหลัง

          “คุณรอนเราแย่แล้วเราตกอยู่ในวงล้อมศัตรูแล้ว” กรรีบพูดออกมา

          “ปีเตอร์ระวังลูกธนู” รอนพูดเตือนปีเตอร์

          เมื่อปีเตอร์ได้ยินเสียงตะโกนของรอนรีบยกโล่มาบังใบหน้า

          “แก็ง” เสียงธนูกระทบกับโล่ของปีเตอร์

          “เกือบไปแล้วสิเรา  ถ้าไม่ได้ยินเสียงเตือนของรอนละก็เราคง...   แต่ว่าเจ้าก๊อบบลินที่ยิงธนูอยู่ไหนนะ”  ปีเตอร์เมื่อตั้งสติได้ก็เริ่มหาที่มาของลูกธนู

          “นั้นมันอยู่ตรงก้อนหินขนาดใหญ่ตรงนั้น” ปีเตอร์พูดเมื่อหาตำแหน่งเจ้าก๊อบบลินที่ยิงธนูมาเจอ

          รอนไม่รอช้ารีบหยิบธนูขึ้นมายิงสวนใส่มันอย่างไว  แต่ด้วยระยะทางที่ไกล และอุปสรรคจากป่าหินที่รายล้อมพวกเขาเจ้าก๊อบบลินตัวนั้นไปหลบหลังหินได้ทัน

          “ชิส์” รอนรู้สึกไม่พอใจที่ธนูของตัวเองพลาดไม่โดนเป้าหมาย

          อยู่ๆ ก็มีพวกก๊อบบลินโผล่มาจากด้านหน้า 5 ตัว และด้านหลัง 2 ตัว

          “ใช้รูปแบบการต่อสู้รูปแบบ B” รอนสั่งคนในกลุ่ม

          โจเซฟเริ่มร่ายเวทย์ Impact pushed ออกจากปลายมือเขา เขาเล็งก๊อบบลินที่มาด้านหน้า

          “Impact pushed”  เหมือนมีแรงลมจำนวนหนึ่งกระแทกใส่ก๊อบบลินด้านหน้า 1 ตัว กระแสลมพัดมันไปโดนกับก้อนหินด้านหลังจนสลายไป

          รอนรีบหยิบลูกธนูใหม่และยิงไปข้างหน้าหนึ่ง 1 ดอก และทางด้านหลังอีก 1 ดอก  ด้วยระยะทางที่ไม่ไกลมาก ลูกธนูของเขาเข้าเป้าอย่างแม่นยำ ก๊อบบลินด้านหน้าตาย 1 ตัว ด้านหลังตาย 1 ตัว เหลือก๊อบบลินด้านหน้า 3 ตัว ด้านหลัง 1 ตัว

          กรและเจ้า Air woof รีบพุ่งเข้าไปโจมตีเจ้าก๊อบบลินที่มาจากด้านหลังเจ้าก๊อบบลินยกดาบและหาดลงเบื้องหน้ากร   กรยังจำการฝึกของปีเตอร์ได้ที่ให้เขาปัดป้องการโจมตีด้วยกิ่งไม้ของเขา  ความเร็วดาบของเจ้าก๊อบบลินตัวนี้ละก็เราสามารถหลบได้   

          กรค่อยเบียงตัวหลบดาบของเจ้าก๊อบบลิน  และกรใช้ดาบไม้ตีไปที่ด้านหลังของขาเพื่อทำให้เจ้าก๊อบบลินเสียหลัก   ก๊อบบลินเมื่อโดนฟาดไปที่ขาถึงกับล้มหงายหลัง ในขณะที่กำลังจะล้มนั้นเจ้า Air woof ก็เข้ามางับที่คอหอยเพื่อปลิดชีพเจ้าก๊อบบลิน

          ส่วนก๊อบบลินด้านหน้าที่เหลือ 3 ตัวนั้น  ปีเตอร์ใช้ท่าบลันทชิลด์ (คือการกระแทกหน้าของศัตรูด้วยโล่อย่างแรงเพื่อให้เกิดอาการสถานนะมึนงง) ใส่เจ้าก๊อบบลินทั้ง 3 ตัว จนทำให้มันติดสถานนะมึนงง และปีเตอร์ก็ซ้ำด้วยดาบของเขาจนมันสลายไป

          แต่ทันใดนั้น “ฟิ้ว” เสียงลูกธนูที่พาดผ่านอากาศด้วยความเร็วพุ่งตรงมาหาปีเตอร์

          “ฉึก”   ลูกธนูของเจ้าก๊อบบรินพุ่งตรงมาปักที่ไหลซ้ายของเขา

          “อ๊าก”  ปีเตอร์ร้องออกมา 

          เจ้าก๊อบบลินธนูนั้นอีกแล้วหรือไงนิ  มันยิงธนูได้ถูกจังหวะทุกครั้งเลย  หรือมันคือตัวจ่าฝูง  รอนคิดในใจ  แต่รอนก็ยังไม่สามารถหาวิธีกำจัดมันได้เหมือนกัน

                                                (จบตอนที่ 10)