ผจญภัยในโลกต่างมิติ

ลำดับตอนที่ #6 : การจากลา

ตอนที่ 6 การจากลา

          เบื้องหน้าของกรคือเจ้า Air woof ที่คาบซากกระต่ายคาอยู่ในปาก

          เจ้า Air woof ตัวนั้นเมื่อได้เห็นกร มันปล่อยซากกระต่ายทันทีพร้อม ขู่คำราม แฮ่  แฮ่-

          กรยังมีอาการสั่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด

          กรรีบรวบรวมสติ คิดหาทางออกจากปัญหาตรงนี้   ..ข้างหน้าเจ้า Air woof ก็ดักอยู่ ข้างหลังก็เป็นทางตัน  และพื้นที่โดยรอบก็เป็นเพียงผนังถ้ำ  ซึ่งไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ไม่สามารถหลบหนีและเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเจ้า Air woof ตัวนั้นได้เลย..  กรยังไม่ได้ทันคิดหาทางออกจากปัญหานี้ได้อยู่ๆ เจ้า Air woof ก็พุ่งเข้ามางับแขนกรอย่างรวดเร็ว

          “อ๊าก---”  กรร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก

          กรรีบเอามือขวาชกใส่เจ้า Air woof ตัวนั้นทันที  แต่เจ้า Air woof ก็ไม่ยอมปล่อยแขนกรง่ายๆ

          กรระดมหมัดใส่ไม่ยั้ง   เจ้า Air woof ก็ยังไม่มีทีท่าจะปล่อยแขนกร

          “หมาบ้า  ปล่อยแขนข้าโว้ย-”   กรตะโกนออกมา  พร้อมสะบัดแขนซ้ายที่เจ้า Air woof กัดอยู่อัดเข้ากับกำแพงผนังถ้ำ  และตามด้วยศอกขวาเข้ากลางลำตัวเจ้า Air woof ทันที

          Air woof ถึงกับคลายปากที่งับแขนกรไว้ และนอนแน่นิ่งกองกับพื้นถ้ำ

          “เจ้าหมาบ้า บังอาจมากัดแขนข้า” กรสถมออกมาพร้อมกำลังจะเข้าไปเตะเจ้า Air woof ตัวนั้นเพื่อปิดบัญชี

          “บ๊อก บ๊อก บ๊อก” เสียงเจ้าลูก Air woof ทั้ง 2 ตัว กำลังร้องเรียกแม่ของมัน  พร้อมเลียที่ใบหน้าแม่ของมันที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

          เมื่อกรได้เห็นภาพนั้น  ก็ทำให้กรใจเย็นลงได้  นี่มันไม่ใช่ความผิดของ Air woof   ทีนี่เป็นรังของมัน เป็นหน้าที่ของเจ้า Air woof ที่ต้องคอยปกป้องรังและลูกๆของพวกมัน

เราเป็นฝ่ายผิดเองที่เข้ามาอยู่ในรังของเจ้า Air woof  เราเกือบจะฆ่าพ่อหรือแม่ของพวกมันไปแล้ว   กรจ้องมองดูเจ้า Air woof ที่กำลังนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

MONTER  :   Air woof	LV.    5
ลักษณะนิสัย : มีนิสัยดุร้าย, หวงถิ่นที่อยู่อาศัย และมีจมูกที่ไวต่อ                    กลิ่นมาก

และกรเก็เห็นหลอดเลือดของเจ้า Air woof ตัวนั้น

มันกำลังจะตาย  เราบังเอิญไปฆ่า Air woof ตัวหนึ่งไปแล้ว ถ้าเราฆ่าไปอีกตัว เจ้า Air woof ตัวลูก 2 ตัวนี้คงไม่สามารถรอดชีวิตได้แน่  กรเริ่มรู้สึกหดหู่กับสิ่งที่ตนทำไป

กรรีบหยิบผ้าพันแผล  และน้ำยาฆ่าเชื้อมาจากกระเป๋าเป้  

กรเอื้อมมือจะไปจับเจ้า Air woof ตัวที่บาดเจ็บจากฝีมือของกร  แต่ว่าเจ้าลูกๆของ Air woof ทั้ง 2 ตัวเข้ามางับมือของกร   พวกมันกำลังปกป้องแม่ของพวกมัน  มันคิดว่ากรคือศัตรูที่จะมาพรากแม่ของมันไป

แต่รอยกัดของเจ้าลูก Air woof ทั้ง 2 ก็ไม่สามารถทำความเสียหายอะไรกับกรได้  ก็เพราะพวกมันนั้นยังเล็กอยู่ฟันและกรามยังไม่แข็งแรงมากนักกับการกัดฉีกสิ่งต่างๆได้

กรมองไปทางพวกมันพร้อมรอยยิ้ม 

“ฉันขอโทษ เราไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายครอบครัวของเจ้า เราจะช่วยชีวิตพ่อหรือแม่ของพวกเจ้าเอง” กรพูดพร้อมเอามืออีกข้างลูบหัวพวกมันทั้ง 2 ตัว

เหมือนความรู้สึกของกร จะสื่อถึง Air woof ตัวน้อยทั้ง 2 ตัว มันปล่อยปากที่งับอยู่ที่มือกรทันที

กรรีบการทำการล้างแผลฆ่าเชื้อทันที  พร้อมทั้งพันผ้าพันแผลไว้ด้วย  แต่ดูเหมือนว่า Air woof ตัวนั้นอาการยังไม่ดีขึ้นเลยถึงพยายามรักษาแผลภายนอกแล้ว 

เจ้า Air woof ที่บาดเจ็บนั้นตอนนี้มันรู้สึกตัวแล้ว  แต่ก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้  เหมือนอวัยวะภายในของมันบอบช้ำมาก    เจ้า Air woof มองลูกๆของมันด้วยความอาลัยเศร้าๆ ว่ามันคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน  มันร้องโหยหวนเบาๆ  “บู้ – บู”   ลูกๆของมันรีบวิ่งมาเลียแม่ของมันทันที

กรมองภาพเบื้องหน้าถึงกับสะเทือนใจเป็นอย่างมาก  ว่าเราไปพรากสิ่งสำคัญไปจากพวกมัน ถ้ามีอะไรที่พอจะรักษามันได้ก็คงดี  

“อ๊ะ”  เหมือนกรจะคิดอะไรบางอย่างได้   กรรีบวิ่งไปหลังถ้ำไปเด็ด [บัวน้ำทิพย์] มาทันที และกรก็รีบวิ่งกลับมาที่เดิม

กรพยามยามจะจับหัวของเจ้า Air woof ที่กำลังบาดเจ็บอยู่

“แฮ่-” เจ้า Air woof ตัวนั้นขู่ใส่กร  ราวกับว่าเพราะแกทำให้ฉันเป็นแบบนี้  เป็นเพราะแก  เป็นเพราะแก....

แต่กรไม่สนใจคำขู่ของเจ้า Air woof เลย   เพราะกรรู้ว่าเจ้า Air woof ตัวนั้นไม่สามารถขยับร่างกายไปไหนได้

กรค่อยๆลูบตัวของเจ้า Air woof เพราะคิดว่าการสัมผัสนั้นสามารถสื่อสารได้ดีกว่าคำพูดของตน

กรค่อยๆลูบไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง Air woof ตัวนั้นเลิกขู่  

กรหยิบ [บัวน้ำทิพย์] มาไว้ตรงหน้าเจ้า Air woof   

เจ้า Air woof จ้องหน้ากรอยู่สักพัก  มันก็ดูเหมือนจะรู้ตัวว่ากรอยากให้มันกินเจ้าสิ่งนี้

มันค่อยๆคลาน ไปหา [บัวน้ำทิพย์] และแลบลิ้นไปสัมผัสกับน้ำที่ขังอยู่ในดอกบัว 

“แผล่บ  แผล่บ”  มันกินน้ำนั้นสักพัก  อยู่ๆมันก็เริ่มขยับตัวให้ลุกขึ้นยืนได้ 

มันลองยกขาข้างหน้าซ้ายที  ขวาที  ขาหลังซ้ายที  ขวาที ซ้ำสักประมาณ 2 เที่ยวได้ มันก็วิ่งรอบๆตัวกรทันที  พร้อมกับกระโดดพุ่งเข้าหากร จนกรล้มลงไปขนานกับพื้น

“แผล่บ  แผล่บ  แผล่บ” มันเลียกรที่ใบหน้าราวกับขอบคุณที่ช่วยรักษาชีวิตของมัน  ลูกๆของมันก็มาผสมโรงเลียกรด้วยที่ช่วยชีวิตแม่ของพวกมัน

“ฮา ฮา ฮา   พอ พอ พอแล้ว”  กรเผลอปล่อยหัวเราะออกมาเพราะจั๊กจี้จากการเลีย  กรพูดพอเพื่อเตือนพวกมันให้หยุดได้แล้ว

เจ้า Air woof ก็รีบลงจากตัวกรและรีบไปหยิบซากกระต่ายที่มันคาบตอนกลับรัง และโยนให้กร ราวกับว่าสิ่งนี้เป็นของตอบแทนที่รักษาชีวิตของมันไว้

“ไม่เป็นไร  ข้ารับสิ่งนี้ไม่ได้  เพราะข้าทำให้เจ้าเกือบตายนะ อย่าลืมสิ” กรพูดกับเจ้า Air woof ตัวที่โยนซากกะต่ายให้

แต่เจ้า Air woof กลับเดินเข้ามาใกล้ๆกร และก็ใช้จมูกเขี่ยซากกะต่ายมาให้กร   เหมือนกับมันจะบอกรับไปเหอะนี่เป็นการขอบคุณจากมัน

เมื่อกรเห็นดังนั้น “โอเคเราจะรับซากกะต่ายตัวนี้ไว้”  แล้วกรก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเป้และโยนเนื้อกวางที่เขาเก็บไว้เป็นเสบียงสำหรับการเดินทางวันนี้ให้มัน

เจ้า Air woof ตัวนั้นก็คงรู้สึกถึงความในใจจากการได้จึงคาบเนื้อกวางชิ้นนั้นไป และเอาไปกินพร้อมกับลูกๆของมัน

“งั้นข้าลาละ  ไปก่อนนะ”  กรพูดลาพวกมัน  เพราะตอนนี้เขาหา [บัวน้ำทิพย์] เจอแล้วต้องรีบไปบอกลุงรอน เพื่อจะได้เอาสิ่งนี้ไปรักษาลูกของเขา

แต่ว่า......  เราจะลงจากหน้าผาน้ำตกนี่ได้ไงฟะ  กรคิดในใจ

อยู่ๆ กรก็รู้สึกมีอะไรมาใต้หว่างขาของเขา  กรมองลงไปเห็นเจ้า Air woof มุดมาใต้หว่างขาของเขาเอง

มันร้อง โฮ่ง ราวกับมันจะบอกว่าเดี่ยวพากรลงไปให้   กรพยักหัวตอบรับและกรก็ก้มโค้งเอามือไปประสานระหว่างรอบคอของเจ้า Air woof เพื่อจับไว้ไม่ให้ตกลงไปจากตัวมัน 

เมื่อกรทำการยึดกับเจ้า Air woof เรียบร้อยแล้วนั้น  มันก็พุ่งลงจากหน้าผาอย่างรวดเร็ว   เพราะมันมีกงเล็บที่ขาและเท้าที่ใหญ่ทำให้การขึ้นลงหน้าผานั้นเป็นเรื่องง่ายสำหรับมัน

มันพากรส่งลงพื้นอย่างปลอดภัย

“โชคดีนะ”  กรกล่าวลาอีกครั้ง

เจ้า Air woof ก็ร้อง “โบร้ว— ”  เป็นการกล่าวเหมือนกับว่าลาก่อน  และมันก็ปีนผาน้ำตกกลับเข้าไปในรังของมัน

กรหันหลังกลับ และเดินกลับกะท่อมต่อไป

                                                (จบตอนที่ 6)