ใต้กลีบเมฆ

ลำดับตอนที่ #3 : เจ้าหญิงผู้ถูกสาป

   ก้อก ๆๆ เสียงเคาะประตูห้องทรงพระอักษรดังขึ้น

และเมื่อได้รับอนุญาตประตูไม้บานใหญ่ลายวิจิตรก็ถูกเปิด

ออก

" ท่านแม่ ได้ข่าวว่าพี่หญิงโรริน่าจะเสด็จกลับวันนี้หรือเพ
 
คะ" เด็กหญิงวัย 12 เอ่ยขึ้นหลังจากก้าวเข้ามาในห้องอย่าง

รีบร้อน  ราชินีแห่งไวท์โรสพยักหน้าให้ ก่อนจะเอ่ยกับพระ

ธิดาอย่างเอ็นดู " สายข่าวลูกนี่ไวจังนะ เฟโลอา" เจ้าหญิง

น้อยยิ้มรับคำกระเซ้าก่อนจะหุบยิ้มด้วยถ้อยดำรัสต่อมาของ

พระมารดา " ลูกมาก็ดีแล้ว ช่วยนำจดหมายพวกนี้ไปแจก

ตามปราสาทต่าง ๆ หน่อยนะ" ราชินีตรัสพลางยื่นปึกซอง

จดหมายให้

" หม่อมชั้นอีกแล้ว อะไร ๆ ก็เฟโลอาทุกที ว่าแต่นั่นเป็น

จดหมายเชิญมางานเลี้ยงต้อนรับแขกต่างเมืองหรือเพคะ"

ราชินีหันไปมองพระธิดาเป็นเชิงถาม  เจ้าหญิงน้อยจึงรีบ

สารภาพทันที " พอดีเอ็มมี่ไปได้ยินพวกมหาดเล็กคุยกัน

เรื่องการซ้อมรักษาความปลอดภัยน่ะเพคะ" เจ้าหญิงเฟโล

อาทูลตอบ " ที่แท้ก็พวกสอดแนม" ราชินีสรุปแต่คำถามถัด

มาของพระธิดาองค์เล็กทำให้ราชินีผู้องอาจชะงัก อ้าพระโอษฐ์

ค้าง พระเนตรเบิกกว้าง " ท่านแม่ หม่อมชั้นได้ยินมาว่าพี่

หญิงโรริน่าเป็นเจ้าหญิงผู้ถูกสาปจริงหรือเพคะ" ดวงเนตร

ทั้ง 2 คู่ประสานกันนิ่ง ดั่งจะอ่านใจของอีกฝ่าย และไม่น่า

เชื่อว่าผู้ที่หลบพระเนตรก่อนจะเป็นผู้สูงวัยกว่า

.....12 ปีมาแล้วสินะ...ที่โรริน่าถูกแม่มดร้ายแห่งวิชท์แลนด์

สาป....เมื่อเธออายุครบ 19 ผลของคำสาปนั้นจะสมบูรณ์....

แต่ต้องขอบใจราชินีแห่งวิชท์แลนด์ที่ช่วยแก้คำสาป...ถึงจะ

แก้คำสาปไม่ได้หมด....แต่ก็ยังมีทางที่จะทำลายคำสาปนั้น

ได้....ด้วยตัวของโรริน่าเอง

" โรริน่าถูกแม่มดร้ายแห่งวิชท์แลนด์สาปเมื่อ 12 ปี

ก่อน" ราชินีตรัสด้วยพระสุรเสียงเรียบ ๆ

" คำสาปอะไรหรือเพคะ" เจ้าหญิงเฟโลอาทูลถามอย่างสนใจ 

" แม่บอกเจ้าได้แค่นี้ แล้วอย่าพูดเรื่องนี้ให้โรริน่าได้ยิน พี่

เค้าจะเสียใจเข้าใจไหม" ราชินีทรงย้ำด้วยพระสุรเสียงที่

หนักแน่น

     
     ท้องฟ้ายามเย็นฉาบด้วยแสงสีส้มของดวงอาทิตย์

ก่อนลาลับขอบฟ้า นกกาพากันกลับรังเพื่อรอคอยแสง

แห่งอรุณในยามเช้า บรรยากาศที่ชวนวังเวงแต่ไม่ใช่ที่วัง

ไวท์โรสแห่งนี้  ปราสาทตอนกลางถูกตบแต่งอย่างสวยงาม

และหรูหรา พรมสีแดงปูเป็นทางยาวเพื่อรับเสด็จแขกต่าง

เมือง โคมระย้านับสิบแข่งกันส่องแสง โมบายและสายรุ้ง

ห้อยเรียงกันอย่างมีสไตล์  โต๊ะบุฟเฟ่ถูกนางกำนัลฝีมือดี

จัดการตบแต่งอย่างงดงาม  รวมทั้งเสียงดนตรีและเสียง

ทักทายพูดคุยของเหล่าราชนิกูล ทำให้ปราสาทตอนกลางของ

วังไวท์โรสครึกครื้นเป็นพิเศษ

     หวูด !  เสียงแตรรับเสด็จดังขึ้น พร้อมธงประจำชาติ

เลิฟลี่แลนด์ที่โบกสบัดอยู่เหนือกำแพงวัง โรอา เมอชาร์น

คิงแห่งไวท์โรส และเฟมีล่า เมอชาร์น ราชินีแห่งไวท์โรส

ทรงออกมาต้อนรับแขก " ถวายพระพร ฝ่าบาท" ราชินีเฟมี

ล่าตรัสตามมารยาท " เช่นกัน ท่านเฟมีล่า" แอน ฮ็อกก้า

ราชินีแห่งเลิฟลี่แลนด์ตรัสตอบ "เราคงเป็นเมืองแรกที่มา

ถึงสินะ" เค็ท  ฮ็อกก้า กษัตริย์แห่งเลิฟลี่แลนด์ เปิดบท

สนทนากับโรอา คิงแห่งไวท์โรส  คิงโรอาพยักหน้ารับ

พร้อมยิ้มให้และเอ่ยแนะนำพระธิดา " นี่พระธิดาองค์เล็ก

ของข้า เฟโลอา" เจ้าหญิงเฟโลอาทำความเคารพอย่างสง่า

งาม  " และเลโอ โอรสองค์เดียวของข้า"  กษัตริย์เค็ทแนะ

นำบ้าง " องค์นี้น่ะเหรอที่ถูกสาป" ราชินีแอนตรัสถามราชินี

เฟมีล่า " ไม่ใช่หรอกท่าน นั่นเจ้าหญิงโรริน่าธิดาองค์แรก

ของข้า" ควีนเฟมีล่าตอบด้วยพระสุรเสียงแผ่วเบา " พวก

ท่านเดินทางมาไกล ขอเชิญพักผ่อนด้านในดีกว่า" กษัตริย์

โรอาตัดบท

หวูด ! เสียงแตรรับเสด็จถูกเป่าอีกครั้ง  พร้อมธงลายหิมะที่

โบกไสวอยู่เหนือกำแพงวัง  มังกรน้ำแข็งหลายตัวค่อย ๆ

บินต่ำลงและอีกเช่นเคยคำพูดยอดนิยมก็ถูกนำมาใช้อีกครั้ง

" เรายินดีที่ได้มาเยือนไวท์โรส  ไวท์โรสเป็นอีกเมืองที่เรา

ไฝ่ฝันอยากมาเยือน  แล้ววันนี้ความฝันของเราก็เป็น

จริงเสียที" เค็น กษัตริย์แห่งสโนเฟลคตรัส " ทางไวท์โร

สเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านมาเยือน ยินดีต้อนรับ" กษัตริย์

โรอาตรัสอย่างเป็นมิตร

" เราขอแนะนำให้ท่านรู้จักกับเค็นดิว โอรสองค์โตของ

เรา" ราชินีเอ็ทดิว แห่งสโนเฟลคเปิดบทสนทนาบ้าง " ส่วน

นี่เฟโลอา ธิดาองค์เล็กของข้า" ควีนเฟมีล่าผายมือไปทางเจ้า

หญิงเฟโลอา " หากพวกท่านมีอะไรขัดข้อง โปรดแจ้งให้

ทางเราทราบด้วย ไม่ต้องเกรงพระทัย" กษัตริย์โรอากล่าวปิดท้าย 

.....ถึงแม้แขกต่างเมืองที่มาในวันนี้จะเป็นพระสหายเก่า....

แต่พวกเขาก็ไม่ได้เจอกันมานานแล้ว...วันเวลาเปลี่ยน...

คนย่อมเปลี่ยนไปด้วย...โดยเฉพาะกับผู้นำประเทศต่างทวีป...ยากนักที่

จะอ่านใจ

     จากเย็ฯกลายเป็นค่ำ แขกต่างแดนมากันครบแล้ว แต่

กษัตริย์โรอาและราชินีเฟมีล่าก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของโรริ

น่าเลย

" เฟโลอา พี่เราจะกลับมาถึงกี่โมง นี่ก็ค่ำแล้วนะ" ท่านลุง

แอทต้าเอ่ยถามเฟโลอาด้วยความเป็นห่วง " ไม่ทราบเพคะ"

เจ้าหญิงเฟโลอาทูลตอบด้วยความเบื่อหน่าย " เฟโลอา

หลานช่วยไปหยิบน้ำพลับปี้ให้อาหน่อยสิจ๊ะ" ท่านอาจีน่า

ตรัสด้วยพระสุรเสียงเนิบ ๆ  ยังไม่ทันที่เจ้าหญิงน้อยจะได้

ก้าวเดิน โครม ! เสียงดังโครมใหญ่ก็ดังมาจากลานกว้าง

หน้าปราสาทและไม่กี่นาทีต่อมาประตูห้องโถงก็ถูกเปิดออก 

เผยให้เห็นร่างของเด็กสาวผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีเขียว  โรริ

น่า ซึ่งบัดนี้ดูยังไงก็ไม่เหมือนเจ้าหญิงรัชทายาทเลยสักนิด ผมสีน้ำตาล

ยุ่งเหยิง  เสื้อผ้าเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่น  ถ้าสังเกตดี ๆ จะ

เห็นแผลสดตามแขนและขาเดินเข้ามาในห้องโถงและขอ

อภัยแขกต่างเมืองที่ตนมาช้า เธอกลายเป็นจุด talk of the

hall  บางคนก็พูดเรื่องที่เธอมาสาย  บางคนก็คุยกันเรื่องที่

เธอถูกสาป และอีกหลายคนก็พูดถึงตำแหน่งรัชทายาทที่เธอ

ควรสละให้น้องสาว 

" โตเป็นสาวแล้วนะเรา" ราชินีวาน่าแห่งวิชท์แลนด์ทัก

อย่างเอ็นดู  โรริน่ายิ้มให้ " เมื่อกี้ข้าได้ยินเสียงโครมใหญ่

จากด้านนอก เราไปก่อวีรกรรมอะไรอีกล่ะ หือม์" กษัตริย์

โพลาซแห่งวิชท์แลนด์ตรัสพร้อมสรวลเล็กน้อย " หม่อมชั้น

ต้องขออภัยด้วย เรื่องก็คือมังกรพระที่นั่งไม่สบายเป็นลม

กระทันหันเพคะ" แขกทั้งหลายพากันมองโรริน่าอย่างขบ

ขัน " เอ้อ ข้าได้ข่าวว่าเราสอบเข้าที่เจววิสได้ใช่ไหม เก่งนะ

ขนาดโดนคำสาปร้ายนั่น ยังมีกะใจไปสอบอีก อีก 3 ปี คำ

สาปนั่นก็จะสมบูรณ์แล้วสินะ" ราชินีเรน่าแห่งมาเมโล่ตรัส

ขึ้น  โรริน่าพยายามปั้นสีหน้าให้เป็นปกติแล้วก้มหน้าทาน

อาหารที่ตักมาก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อเฟโลอา เจ้าหญิงน้อย

ช่างเจรจาเปรยขึ้นลอย ๆ " ขนาดพี่หญิงโรริน่ายังสอบได้

เจ้าพี่เลโอ  พี่หญิงนาเนีย พี่หญิงวาเน

ซ่า แล้วก็เจ้าพี่ชามมิ่งก็ต้องสอบได้อยู่แล้ว"  ถ้อยคำนั้นทำ

ให้โรริน่าแทบสำลักอาหาร " พูดเก่งจริงนะเรา" ควีน

แอนตรัสด้วยรอยยิ้ม  แต่ก่อนที่โรริน่าจะสกัดกั้นน้ำตาที่

เกิดจากความอายและความเสียใจไม่ไหว เจ้าชายเลโอก็ลุก

ขึ้นเดินไปทางเจ้าหญิงนาเนียหรืออีกนามหนึ่งก็คือ นาเนีย

เฟลอ คนปรุงยาแห่งมาเมโล่นั่นเอง

" เต้นรำกับชั้นซักเพลงสิ" เลโอโค้งให้  นาเนียรีบลุกขึ้น

ทันที แต่โดนขัดเสียก่อน  " แหม เลโอเวลาขอสาวเต้นรำ

น่ะ เค้าพูดกันอย่างนี้เรอะ" เค็ท คิงแห่งเลิฟลี่เเลนด์

กระเซ้าพระโอรส " ไม่ไวเลยนะ เลโอ" ต่อด้วย

ควีนแอนที่ส่งรอยยิ้มและคำหยอกล้อไปให้ " อีกหน่อยเรา

คงต้องเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วกระมัง" ควีนแอนหันไป

ตรัสกับควีนเรน่าและสรวลเล็กน้อย " ท่านตรัสอย่าง

นี้ข้าจะหมายความว่าท่านเอ่ยจองธิดาข้านะ ท่านแอน" แล้ว

สองสหายเก่าก็พากันสรวลอย่างชอบใจ

" ไม่เอากับเค้าบ้างเหรอ เค็นดิว"  ชามัส กษัตริย์แห่งเวนิ

ก้าหันไปส่งคำถามให้เจ้าชายเค็นดิวแห่งสโนเฟลค ผู้ที่เงียบขรึมอยู่

นาน " ใช่ ๆ จะเอาเจ้าหญิงวาเนซ่า อมีเลีย โอปอล เฟโลอา....."  ก่อนที่

กษัตริย์แห่งเลิฟลี่แลนด์จะกล่าวพระนามเจ้าหญิงทั้งหมดในโต๊ะ

เสวย จบ  กษัตริย์เค็นแห่งสโนเฟลคก็ทัดทานขึ้นเสียก่อน " พวก

ท่านอย่ายัดเยียดให้โอรสข้านักเลย" แล้วทั้งหมดก็พากัน

สรวลอย่างเบิกบาน ยกเว้นสาวน้อยผู้มอมแมมแห่งไวท์โรส

     ดวงจันทร์สีนวลดวงโตลอยเด่นอยู่บนนภาอันเวิ้งว้าง

มีเพียงดวงดาวและสายลมเป็นเพื่อนคลายเหงา  เงาของใคร

คนหนึ่งที่นั่งอยู่บนขอบสระสะท้อนลงสู่ผิวน้ำ  นัยน์ตาสี

เขียวมรกดเลื่อนลอยไปไกลและตามมาด้วยเสียงถอนใจ

เฮือกใหญ่

......ดวงจันทร์หนอดวงจันทร์....เจ้าจะเข้าใจชั้นไหม...จะรู้

บ้างไหม....ว่าตำแหน่งไหนที่ชั้นควรยืน...ทำไมโลกนี้ถึงไม่

ยุติธรรม...หรือนี่จะเป็นความจริงของชีวิต...ไม่ใช่ความฝัน

และจินตนาการ...การที่ชั้นสอบเข้าเจววิสได้...มันไม่มีความ

หมายกับไวท์โรสเลยใช่ไหม...ไม่มีใครคิดจะให้กำลังใจ....มี

แต่คำดูถูกเหยียดหยาม....แล้วชั้นผิดหรือที่ถูกสาป พลัน

น้ำตาหยดใส ๆ ก็ไหลรินอาบแก้ม มันคงไม่เป็นเช่นนี้แน่

ถ้าหากท่านพ่อและท่านแม่จะไม่เรียกเธอไปต่อว่าเรื่องการ

ตอบคำถามที่ไม่เข้าท่าเกี่ยวกับมังกร เรื่องที่เธอมาสายกับ

สภาพที่มอมแมม เรื่องที่เธอทำน้ำหกหลังเจ้าชายเค็นดิวขอ

เฟโลอาเต้นรำ และเรื่องที่เธอเป็น talk of the hall แถม

ยังเปรียบเทียบเธอกับเฟโลอาอย่างน่าเจ็บใจ

.....ใครบ้างที่อยากให้มังกรพระที่นั่งเป็นลมสลบเหมือด ใคร

บ้างที่อยากมอมแมมเข้างานสำคัญ....ใครบ้างที่อยากทำตัว

เซ่อซ่าต่อหน้าแขกต่างเมือง....แล้วใครบ้างที่อยากถูกพูดถึง

ในแง่ลบ...ถ้าชั้นเป็นเจ้าหญิงรัชทายาทที่ไม่ได้เรื่อง.....

ทำไมไม่ปลดชั้นออกแล้วแต่งตั้งเฟโลอาเป็นแทน...บางที

ไวท์โรสอาจยิ่งใหญ่และเจริญกว่านี้ก็ได้ จะเอาอะไรกับเธอ

นัก ท่านครูเวโอล่าเคยเล่าให้ฟังว่าตอนที่เธอถูกสาป เธอ

เกิดอาการแพ้คำสาปทำให้เกือบเอาชีวิตไม่รอด ท่านพ่อกับ

ท่านแม่ไม่ขออะไรอีกนอกจากให้เธอฟื้นคืนมา  แล้วเวลา

ผ่านมา 12 ปี กลับเปลี่ยนแปลง มาคาดหวังจะให้เธอทำอย่าง

นั้นอย่างนี้ ถึงจะไม่มากเท่าที่คาดกับเฟโลอา แต่ก็มากพอที่

จะทำให้เธอเครียด เธอจะไม่ขอทำอะไรเพื่อคนอื่นอีกแล้ว

เธอจะสู้เพื่อตัวเธอเอง