คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Let's go to Hua-hin
“เกรปแกพูดว่าอะไรนะ”
“ฉันเป็นแฟนกับพี่ปอแล้วววว”
“เป็นแฟนกันตอนไหนแกเนี่ย”
“ขี้เกียจอธิบายยาว บอกแค่นี้แหละฮ่าๆๆ มีความสุขจัง” เกรปจะเล่าข่าวทั้งที เล่าก็ไม่จบ ==”
“ปั๋ม นิว วันนี้ฉันอยากกลับบ้านเร็ว”
“รีบไปไหนแกวะ มีนัดกับพี่ปอรึงายยยย”
“ป่าวย่ะ จะรีบไปจัดกระเป๋า โกทูหัวหินต่างหากกกก” โอ๊ยพูดเรื่องหัวหินล่ะตื่นเต้นทุกที
“อยากอาหารทะเล” ฉันหิวตอนนี้นึกถึงแต่อาหารอย่างเดียว ก๊ากๆ
“อยากเล่นน้ำทะเล” สงสัยเกรปกำลังจินตนาการว่าตัวเองเล่นน้ำกับพี่ปอ
“ฉันอยากดูคอนเสิร์ตพี่บอสสส”นิวเดี๋ยวนี้ล่ะไม่ได้เลยนะ
“เห้ยยย มัวแต่โม้เพลิน ปั๋มเอาสมุดภาษาไทยมาเร็ววว ฉันยังไม่ได้ทำ”
“ปั๋มมม สมุดภาษาอังกฤษด้วย เอามาด่วน” อ้าวนิวก็อีกคน สองคนนี้เอาเวลาไปทำอะไรกันนักหนา ไม่ยอมทำการบ้าน
“ค่ะ คุณนายทั้งหลาย เดี๋ยวอิฉันจะหยิบให้เดี๋ยวนี้”
“ปั๋ม ดูวนิดามากไปป่าว พูดเหมือนป้าทองบ้านมหศักดิ์เลย ฮ่าๆๆ” รู้แล้วสองคนนี้เอาเวลาไปดูละครนี่เอง
16.00 น.
Ben talk
“เบนเย็นนี้ไม่ต้องซ้อมหรอกฉันเล่นได้แล้ว” คับพี่บอสคนเก่ง
“ใครบอกนายว่าจะซ้อมกันล่ะ ฉันก็ต้องไปรับน้องปั๋มของฉันกลับบ้านแล้วเหมือนกัน”
“เห๊ย นายเป็นแฟนกับน้องสาวฉันแล้วเหรอ” แพรอย่าถามงั้นได้มะ คิดแล้วมันเศร้า
“ยัง”
“แหมแล้วดูพูดเข้านะ ปั๋มของฉัน โถ่เอ๊ยยยย ฝรั่งขี้โม้” แพรรร พูดทำร้ายจิตใจที่สุดดดดด
“โกรธธธธธแพรแล้ว”
“อะโอ๋ พ่อฝรั่งน้อย อย่าโกรธนะ ดีกันๆ” 5555 สะจายยยย
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่น ใครจะโกรธแพรสุดที่รักกันเล่า”
“เบนนนน ! เอาอีกแล้วนะ ข้ามหน้าข้ามตาฉันตลอด เดี๋ยวก็เอาหัวเม่นแทงเลย” เออวันนี้ไอ่ต้นผมตั้งเหมือนเม่นเลยเว้ยเห้ย
“งั้นคราวหลังฉันเรียกนายว่าเม่นดีมั้ย ฮ่าๆ”
“ไอบ้านี้ เดี๋ยวจับเตะเลย” ผมรีบวิ่งหนีออกไปจากห้องงอย่ารวดเร็ว
“ไปล่ะค้าบบบบ เดี๋ยวที่รักปั๋มจะรอนาน”
ผมรีบวิ่งไปตรงที่ๆนัดกันกับปั๋มเมื่อเช้า
“นายมาสาย” เฮือกกก เธอมายืนรอผมแล้วเหรอเนี่ย
“เอ่ออออ แหะๆ”
“ไม่มีอะไรจะแก้ตัวละสิ” ผมมาสายจริงๆแหละ ไม่น่าโม้อยู่กับพวกนั้นเลย ผมจึงรีบไปเอารถมารับปั๋ม
“รีบไปกันเหอะฉันหิวข้าว”
“หมายความว่าเราจะไปกินข้าวเย็นกันเหรอออ”
“ก็ใช่น่ะสิ มาสายแล้วยังไม่คิดจะเลี้ยงข้าวไถ่โทษอีกเหรอ” ว้าวววเลี้ยงข้าวไถ่โทษงั้นเหรอ ฝรั่งอยากจะกรี๊ดดด ฮ่าๆ เห้ยไม่ได้ๆ เราเป็นผู้ชาย
“เลี้ยงครับเลี้ยงงง ที่รักอยากกินอะไรจ้ะ”
“นี่นายอย่าเรียกฉันด้วยสรรพนามแบบนั้นได้มั้ย”
“จะเป็นไรไปเดี๋ยวก็ได้ใช้แล้วอ่ะ”
“บ้า”
@True Restaurant
ผมเลี้ยงเข้ามาจอดรถในลานจอดรถ วันนี้มีคนในร้านมากพอดู
“นายพาฉันมาที่ไหนน่ะ”
“ร้านประจำของพี่เอง มาเหอะ” แล้วผมก็จับมือเธอเดินเข้าร้าน
“อ้ะ คุณเบน เชิญด้านนี้เลยครับ” แหะๆ พนักงานคนนี้จำผมได้
“ไม่ๆ วันนี้ขอห้อง VIP ”
“อ๋อครับ งั้นเชิญทางนี้เลย มาสองท่านใช่มั้ยครับ”
“ครับผม”
ตอนนี้ในห้องมีเพียงแค่ผมกับปั๋มเพียงสองคนเท่านั้น ดีใจจัง ในที่สุดผมก้ได้กินข้าวกับปั๋มสองต่อสองซะที
“สั่งอะไรดีครับ”
“อะไรอร่อย ของร้าน เอามาสักห้าหกอย่างละกัน”
“รับไวน์เพิ่มมั้ยครับ”
“อ๋อ ไม่ครับ แฟนผมไม่นิยมดื่ม” เอาเท้ามากระทืบเท้าผมใต้โต๊ะ
“แค่นี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวมีอะไรจะเรียกอีกทีนะคะ” แล้วบ๋อยก้เดินออกไปจากห้อง
“ปั๋มมมม พี่เจ็บนะ”
“นายพูดบ้าอะไรของนาย ใครแฟนกันห๊า”
“ไม่เป็นไรหรอกนา เค้าไม่รู้หรอกว่าเราเป็นอะไรกัน”
“แต่ฉันรู้ นายชอบเล่นแบบนี้กับฉันตลอดเลยนะ”
“พี่ก็แค่ซ้อมพูดไง พูดบ่อยๆจะได้ชิน”
“ซ้อมทำไม”
“เดี๋ยวเราก็เป็นแฟนกันนี่ใช่มั้ยยยย” 55555 ชอบพูดคำนี้จริงๆ
“พูดอะไรบ้า จินตนาการไปเอง ชอบเพ้อฝันนะนายเนี่ย”
“ถ้าฝันถึงน้องปั๋มพี่ก็ยอมจ้า”
“แหวะ”
“อาหารมาล่ะคร้าบบบบบ”
เราสองคนกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย แต่ทำไมปั๋มกินน้อยจัง ทั้งๆที่ตัวเองบอกว่าหิว ผมรู้แล้ว สงสัยอยากมากินข้าวเย็นด้วยกันแต่ไม่กล้าพูดแน่เลยฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ย น่ารัก (คิดไปเองตลอดด- ไรเตอร์)
“อิ่มแล้วววว”
“ปั๋มทำไมอิ่มเร็วจัง นี่ยังเหลืออีกเยอะ”
“ถ้านายเสียดายก็ห่อกลับไปกินที่บ้านสิ”
“โด่ปั๋มก็ ว่าพี่ตลอด”
“นายตุ๊ดรึปล่าว ทำไมขี้น้อยใจงี๊”
“ป่าวว เค้าไม่ตุ๊ดนะตัวเอง”
“นายก็ทำตัวให้ชินๆซะสิ” จริงด้วยผมน่าจะทำตัวชิน
“เค้าบอกว่าผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก”
“…………..” ก๊ากกก ปั๋มไปไม่เป็นเลยทีเดียว
“พี่ครับ เช็คบิลเลย”
เวลาแห่งความสุขช่างผ่านไปเร็วจริงๆ งั้นเดี๋ยวผมจะต้องขับรถช้าๆซะแล้ว จะได้อยู่กับปั๋มนานๆ
เราสองคนขึ้นมาบนรถ ผมพยายามจะขับเรื่อยๆให้เต่าที่สุด แต่ทำไมรถวันนี้ไม่ติดเลยวะเนี่ย
“นายขับเร็วอีกหน่อยสิ”
“ก็รถมันเยอะอ่ะ พี่ขับลำบาก”
“นายมีตารึปล่าว ดูข้างหน้าสิ ถนนว่างเป็นร้อยกิโลฯ”
“แล้วน้องปั๋มจะรีบไปไหนล่ะ ที่บ้าน ป๊าก็ไม่อยู่”
“จะไปจัดกระเป๋า ต้องไปหัวหินพรุ่งนี้แล้วฉันยังไม่ได้จัดเสื้อผ้าเลยสักตัว”
“แหมตื่นเต้นจะได้ไปทะเลกับพี่แล้วล่ะสิ”
“คงงั้น” อะไรนะเธอตอบว่าคงงั้นเหรอ เย้ยยยยย ดีใจๆ
“ครับๆๆๆ งั้นเดี๋ยวจะรีบไปส่งที่บ้านเลยน้องหนู”
ถึงแล้วบ้านกิตติมงคลเลิศ ^^ ที่มีลูกสาวสวยที่สุดในประเทศไทย
“ขอบใจนะที่มาส่ง”
“ยินดีครับ พรุ่งนี้ตื่นเช้าๆนะพี่จะมารับ รถตู้โรงเรียนออกแปดโมงตรง”
“นายก็อย่ามารับฉันสายนะ”
“ผมจะมารอคุณหญิงตั้งแต่ตีห้าเลยครับ”
“เว่อร์” 5555 เว่อร์ไปจริงด้วย
“งั้นผมไปนะค้าบ จุ๊บบาย”
เช้าวันใหม่ผมตื่นเร็วเป็นพิเศษมันรู้สึกตื่นเต้นยังไงบอกไม่ถูกเมื่อคืนผมก็แทบนอนไม่หลับเอาแต่นึกถึงหน้าของผู้หญิงที่ผมรักตลอดทั้งคืน เอาล่ะ ได้เวลาไปรับปั๋มแล้ววว
ตอนนี้รถผมมาจอดหน้าบ้านของเธอคนนั้นแล้ว
ปกติผมมองเห็นเธอในชุดนักเรียนที่รวบผมเรียบร้อย แต่วันนี้เธออยู่ในชุดไปรเวทที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมก็ไม่ได้รวบเหมือนวันที่มาโรงเรียน ได้เห็นเธอตอนปล่อยผมมัน เอ่อ ว้าวววว นางฟ้าทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้
“ปั๋มน่ารักจัง”
“มัวแต่ดูอยู่นั่นแหละ รีบมายกของสิเอ้า” เธอคงจะเขินที่ผมพูดชมเธอตรงๆขนาดนั้น
“เห้อเรามาอยู่ในรถคันนี้ด้วยกันอีกแล้วนะครับ”
“แล้วยังไงล่ะ”
“แต่วันนี้มันแตกต่างจากเมื่อวาน”
“ต่างตรงไหน ฉันก็ยังเป็นคนเดิม นายก็ยังเป็นผู้ชายไม่ได้เป็นกะเทยแปลงเพศมา”
“ต่างตรงที่ วันนี้ปั๋มน่ารักกว่าวันไหนๆเลยไงล่ะ”
“…………………..”
“ไม่อยากไปเลยอ่ะ อยากนั่งมองปั๋มอยู่ในรถนี่แหละ”
“ออกรถสิฉันยังอยากไปทะเลนะ”
ณ โรงเรียนแม็คโนเลียส์
Boss talk
ผมเจอน้องนิวในชุดนี้มันทำให้ผมรู้สึกอยากมองเธอตลอดไปเลย
“น้องนิวแต่งตัวน่ารักจังเลยนะวันนี้”
“ขอบคุณค่ะ”
“ทำไมน้องนิวไม่ค่อยพูดเลยอ่ะชวนพี่พูดบ้างสิ”
“นิวเขินอ่ะ แหะๆ” อ๋อออ อย่างนี้นี่เอง
“งั้นเราขึ้นรถกันเถอะได้ไปเลือกที่นั่งก่อน”ผมจูงมือน้องนิวขึ้นรถตู้ ไป
“พี่บอสนั่งหน้ากันเหอะ นิวเมารถ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ขึ้นก่อน”
“ง่าพี่บอสอ่ะ”
“ก็พี่ไม่อยากให้นิวนั่งข้างคนขับนี่นา เดี๋ยวพี่นั่งคั่นตรงกลางเอง”
Parprae talk
“น้องคะ เช็คชื่อที่โต๊ะนี้ก่อนขึ้นรถนะค๊า”ฉันยืนป่าวประกาศกับโทรโข่งคอแทบแตก เห้อง่วงนอนด้วยฉันต้องมาแต่เช้า
“แพรพักบ้างเหอะเดี๋ยวต้นช่วยประกาศเอง”
“ไม่เป็นไรต้น แพรทำได้” แต่ทำไมฝรั่งยังไม่มานะ สงสัยไปรับน้องปั๋มสุดที่รักอยู่แน่ๆ อ้าวนั่นไงมาแล้ว
“อ้าวน้องๆคะประธานชมรมดนตรีมาแล้ว ขอเสียงกรี๊ดดดหน่อยค๊า” ฉันพูดไม่ทันจบประโยค เสียงกรี๊ดจากน้องๆที่จะเข้าร่วมทัศนะศึกษาก็ดังสนั่นขึ้นมาทันที แหมเพื่อนเรามันสเน่ห์แรงจิงจิ๊งงง ทำไมเบนไม่ยอมลงจากรถละเนี่ย
“แพร ก็ไปเรียกความสนใจให้น้องๆเค้าดูว่าเบนมา” อ้าวต้น นี้แพรผิดเหรอ
“แหะๆ”
“เดี๋ยวเค้าก็รู้กันหมดหรอกว่าเบนมากับใคร” เออจริงด้วย แหะๆฉันลืม เพื่อความปลอดภัยของน้องสาวเจ้ เจ้ก็ต้อง ……
“อ้าวววว ทุกคนคะรีบขึ้นรถเลยค่ะรถจะออกแล้ว อีก 5 นาที” เด็กก็รีบไปขึ้นรถกันใหญ่ รีบแย่งกันขึ้นไปหยั่งกะบนรถมีพี่นิชคุณนั่งอยู่งั้นแหละ
เหอะๆ แล้วเบนก็ลงจากรถมาซะที
“เห้ยใครก็ได้มาช่วยยกของหน่อยยยย” เบนตะโกนเรียกซะดังเลย
“นายจะใช้คนอื่นทำไม นายนั่นแหละยกไป ” ปั๋มสั่ง ได้ใจจริงๆน้องเจ้
“ใช่เบน ยกไปเองเลย ทั้งของนายแล้วก็ของปั๋ม” 555 ฉันสนับสนุนปั๋มเต็มที่
ว่าแล้วเบนก็ยกของขึ้นรถเองแต่โดยดี “ขอบคุณค่ะเจ้ นี่มานานรึยังเนี่ย”
“มาแต่เช้าเลย ง่วงจะตายอยู่แล้ว เนี่ยเจ้กะว่าจะไปนอนตายในรถเลย”
“ปั๋มมาขึ้นรถเร็ว”เบนตะโกนเรียกมาจากม้ายรถตู้คันที่เค้าเอาของขึ้นไป
“ไปแล้วๆ ” ปั๋มก้วิ่งไปตามที่เบนเรียก น่ารักกันจริงเนอะสองคนนี้อ่ะ
Pum talk
“นายที่เต็มแล้วอ่ะ ไปนั่งคันอื่นเหอะ”
“นี่ไงเหลือที่นึง” มันเหลือที่เดียวแล้วฉันล่ะ
“จะไปได้ไงที่เดียว”
“ก็นั่งตักพี่ไงขึ้นมาเหอะนา” แล้วนายนั่นก็จับฉันขึ้นไปนั่งบนตัก ทำอะไรไม่คิดถึงสายตาคนอื่นเลยนะ
“นายอายคนอื่นเค้าบ้างสิ”
“อายอะไรใช่มั้ยพวกเรา คนกันเองทั้งน้าน ออกรถเลยค้าบบบบบบบบ”
ฉันต้องนั่งบนตักนายฝรั่งไปจนกว่าจะถึงหัวหิน หลับบ้านตื่นบ้าง แต่นายฝรั่งนี่หลับอย่างเดียวไม่ยอมตื่นเลย ฮ่าๆตลกจริงๆ
ในที่สุดก็ถึงซะที ทะเลจ๋า
“เอ้าน้องๆทุกคนฟังพี่ก่อนนะคะ เดี๋ยวน้องๆมารับกุญแจห้องพักตามรายชื่อนี้นะคะ พอได้ห้องแล้วให้น้องๆเก็บสัมภาระแล้วลงมารวมตัวกันที่นี่นะคะ เดี๋ยวเราจะไปรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกันนะคะ”
“ปั๋มมาเหอะไปดูรายชื่อกัน” เกรปมาจากไหนไม่รู้ลากฉันไปดูรายชื่ออย่างรวดเร็ว
“เกรปปั๋ม ไม่มีชื่อฉันอ่ะ” นิวมาหารายชื่อตอนไหนวะเนี่ย
“ใจเย็นๆ เดี๋ยวฉันช่วยหา” แต่ฉันยังหาชื่อตัวเองไม่เจอเลย
“ปั๋มมม ทำไงดีคนอื่นขึ้นห้องหมดแล้ว”เหลือแต่พวกเรากับพี่ๆที่ฉันไม่รู้จักอีกสองสามคน จะทำไงดีเนี่ย
“นิวใจเย็นๆ ฉันกำลังหาอยู่” แต่หาชื่อเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ แล้วนี่ฝรั่งหายไปไหนพอเวลาอย่างนี้ละหายตัวเลย
“นิว เกรป ปั๋ม ทำไรกันอยู่เอ่ย” เย่ๆ เจ้แพรมาได้เวลาพอดี เห้อรอดแล้วพวกเรา
“เจ้ ปั๋มกับเพื่อนๆไม่มีชื่ออ่ะ แง ไม่มีห้องจะอยู่แน่เลย”
“ฮ่าๆๆๆ”
“พี่ผ้าแพรหัวเราะอะไรคะ”
“นี่กุญแจของน้องทั้งสามอยู่นี่จ่ะ” เอ๊ะทำไมมันอยู่ที่เจ้ได้อ่ะ เรายังไม่ได้เช็คอินกันเลยนั
“น้องสามคนไม่ได้อยู่ในโรงแรมนี่หรอก”
“อ้าวหมายความว่ายังไงอ่ะเจ้” ฉันชักจะ งงๆ แล้วนะเนี่ย
“น้องสามคนต้องไปอยู่ที่รีสอร์ทโน่นนน” ฉันมองตามนิ้วเจ้แพรไป โฮกกกก ไกลงะ
“พี่ผ้าแพร ทำไมเราต้องอยู่รีสอร์ทนั่นด้วย ทำไมเราไม่อยู่ที่โรงแรมกับเพื่อนๆคะ” นิวจะสงสัยเอามากฉันก็ด้วย
“พวกพี่บอส พี่ปอ พี่เบน เค้าก็อยู่ที่นั่นกัน แล้วเค้าก็จองไว้ให้น้องๆทั้งสามด้วย”
“กรี๊ดดดด พี่ปอน่ารักที่สุดเลย ” เกรปมันแสดงอาการคนแรกเลย
“พี่ก็อยู่ที่นั่นเหมือนกัน ตามมาเลยเด็กๆ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ถึงแล้วจ้า เอ้านี่จ่ะกุญแจ”ฉันเป็นคนรับกุญแจ
“พี่ผ้าแพรคะ แล้วพี่ปอพักตรงไหนคะ”
“เนี่ยหลังติดกับกับพวกน้องๆนั่นแหละ” เฮือกกกก ติดกัน O.O
“ขอบคุณเจ้มากๆค่ะที่มาส่ง”
“งั้นเจ้ไปเก็บของก่อนนะ แล้วเดี๋ยวอย่าลืมไปเจอกันตรงโน้นนะ เดี๋ยวทานข้าวเที่ยงด้วยกัน”
เราสามคนแบกกระเป๋าเข้ารีสอร์ทกันอย่างทรหด
“ปั๋มมมม สบายจังเลยอ่ะ เนี่ยเปิดม่านไปก็เห็นชายหาดเลย สวยมากๆ” ใช่ บรรยายกาศก็ดีด้วย
“ฉันอยากเล่นน้ำทะเลไม่ไหวแล้วอ่ะแก พี่ปอไปไหนนะฉันโทรหาพี่ปอดีกว่า”
ฉันเห็นเกรปมันกดโทรหาพี่ปอเหมือนมันจะมีความสุขมากเลยนะนั่น
“ปั๋มดูดิ เกรปมันหน้าระรื่นเลย”นิ้วชี้ให้ดูท่าทางดี๊ด๊าที่เกรปยืนคุยโทรศัพท์หาพี่ปอ
“คนมันกำลังอินเลิฟนี่หว่า แกก็ด้วยไม่ใช่เหรอนิว”
“มันก็ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก” อายม้วนอีกละ อายตลอดเลยแกเนี่ย ขนาดพี่บอสไม่อยู่ตรงนี้อ่านะ
“แกกับพี่บอสเป็นแฟนกันยังวะ”ฉันว่าจะถามนิวหลายครั้งแต่ก็ลืมทุกที ตอนนี้ล่ะเป็นโอกาสพอดี
“ยังหรอก แต่เหมือนจะเป็นแล้วจะบอกยังไงดี คือพี่เค้ายังไม่พูดอย่างเป็นทางการเลย ว่าเราเป็นอะไรกัน”
“อ๋ออออ เข้าใจล่ะ ^^ ”
“ปั๋ม นิววววไปกินข้าวกันเถอะพวกพี่ปอกำลังจะทานข้าวกันแล้ว”
เราสามคนต้องวิ่งไปที่ลานกิจกรรมที่พี่ๆเค้าจัดไว้ให้ พวกเราต้องวิ่งกันไกลกว่าคนอื่น เหนื่อยเป็นบ้าเลย
“เกรปครับๆ มานั่งตรงนี้” ฉันมองไปตามเสียงพี่ปอ ข้างๆของพี่ปอก็มีนายฝรั่งกับพี่บอสนั่งอยู่เหมือนกัน
“พี่ปอออออ”
“ปั๋มมม นิว มานั่งตรงนี้เลยจ่ะ” เจ้แพรเรียกให้ฉันไปนั่งข้างๆ แล้วมันก็ตรงข้ามกับฝรั่งพอดี(อีกแล้ววว) เป็นเจ้แพรตลอดที่คอยช่วยเหลือเรา ไม่งั้นคงยืนง่อยกันไม่รู้ทิศรู้ทางแน่ๆ ฝรั่งบ้าก็ไม่บอกฉันสักคำว่าจองรีสอร์ทไว้ให้แล้ว
“เอ้าทุกคนคะ กินข้าวเลยค่ะ มีเวลากิน 1 ชม. เดี๋ยวเราจะไปทำกิจกรรมนันทนาการกันค่ะ”เจ้แพรยืนพูดกับโทรโข่งจบก็นั่งลงทานข้าว
คนมาร่วมทัศนะกับชมรมเราเยอะเลย สงสัยคงจะเป็นสาวๆแฟนคลับวงของนายฝรั่งแห่กันมาสมัครแหงๆ
บรรยากาศการกินข้าวมื้อนี้ของฉันมันดอึกทึกครึกโครม เหมือนโรงอาหารที่โรงเรียนเลย โอ้ว กับข้าวน่ากินทั้งนั้นเลยยยย ไอ่ฝรั่งมองหน้าฉันทำไม …… เอ๊ะ จ้องอยู่ได้ ข้าวปลาจะไม่กินแล้วใช่มั้ย
“เบน กินข้าวได้แล้วนั่งดูอะไรอยู่” พี่บอสสสสทัก
“อ้อ เอ่อใช่กินข้าวๆ เอ้ากินๆทุกคนๆ” พูดจบ นายฝรั่งก้มองหน้าฉันต่อ อะไรเนี่ย หยุดมองได้มั้ยฉันกินข้าวไม่ได้
“เบนนนน ! มองน้องสาวฉันแบบนั้นได้ไง น่าเกลียด” เจ้แพร ขอบคุณมากค่ะ
“น่าเกลียดตรงไหนน่ารักออก”
“ฉันหมายถึงนายย่ะน่าเกลียด ไปมองน้องแบบนั้นใครจะกล้ากินข้าว”
“ขอโทษคับๆ เอ้ากินข้าวๆ”
“น้องๆจ๋า มารวมตัวกันตรงนี้ค่ะ พี่จะแจ้งรายละเอียดก่อนนะเดี๋ยวเราจะทำกิจกรรมนันทนาการจนถึงประมาณสี่โมงเย็น แล้วพี่ก็จะปล่อยให้น้องๆเล่นน้ำทะเลตามอัธยาศัย แล้วก็อย่าลืมเรามีนัดกันกับมินิคอนเสิร์ตของวงชิพมั้งคอนเสิร์ตจะเริ่มตอนสองทุ่มตรง ให้น้องๆบริหารเวลาให้ดีนะคะ ” เจ้แพรประกาศซะเยอะ ท่าทางจะเหนื่อยน่าดู
“น้องครับเดียวพี่จะให้แบ่งสีนะ ทั้งหมดเราจะมีสามสีใครได้สีไหนก็จะแยกไปทำกิจกรรมต่างกันนะ” พี่ต้นประกาศ
“นิวปั๋ม อยากให้พวกเราอยู้สีเดียวกันจังเลยคงสนุกน่าดู”
“นี่ๆ เธอสามคน”ฉันเหมือนได้ยินผู้ชายที่ไหนมาเสียงกระซิบ
“ปั๋ม นั่นพี่เบน” ฉันหันหลังไปเห็นฝรั่งแอบอยู่หลังพุ่มไม้
“นาย เข้าไปทำอะไรตรงนั้นออกมาๆ”
“ชูวววว์ อย่าดังไปเธอสามคนไม่ต้องจับฉลากเอานี่ไปเลย” นายฝรั่งยื่นผ้าสีแดงมาให้ฉันสามผืน
“นายแอบเอามาเหรอเนี่ย”
“อย่าดังไป รับไปซะ แล้วเราจะได้อยู่สีเดียวกัน”
“เรานี่หมายถึงฉันกับเพื่อน รวมนายด้วยรึปล่าว”
“ก็เราทั้งหมดนั่นแหละ”
“พี่ปอก็อยู่ทีมสีแดงใช่มั้ยคะพี่เบน”
“ครับ รีบๆผูกซะ แล้วเจอกันนะจ้ะน้อง พี่ไปล่ะ” ขอบใจนะนายฝรั่ง ^^
“ปั๋มมม ดีใจจัง ฉันได้อยู่ทีมเดียวกับพวกแก แถมยังได้อยู่ทีมเดียวกับพวกพี่ปออีก”
“สีแดงทางนี้ค้าบบบบ”
“ปั๋มนิว ไปเร็ว พี่เค้าเรียกล่ะ”
-------------------------------------- จบตอนที่ 8 ----------------------------------
ตอนนี้ฝรั่งน้ำเน่าม๊ากมาก ไรเตอร์อ้วกแทบไม่ทันเลย 55
ความคิดเห็น