คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ทำถูกต้องแล้วใช่มั้ย
“พี่เบน รู้ตัวรึปล่าวว่าพูดอะไรออกมา”
“ปั๋มอาจจะฟังดูตลกนะ แต่พี่จริงใจ ” เห๊ยยย ตลกละ ชักไปกันใหญ่แล้ว
“………”
“ปั๋มเงียบทำไม พี่อยากขอให้ปั๋มให้โอกาส อย่าเกลียดพี่ก้พอ ได้มั้ย” เราทำไม่ดีกับเค้าเหรอ
“ปั๋มว่าพี่เบนอาจจะสับสนอะไรบางอย่าง พี่เบนควรไปนอนได้แล้วล่ะค่ะ”
“ปล่าวนะ พี่ไม่ได้สับสน รู้สึกแบบนั้นกับปั๋มจริงๆ ขอโอกาสพี่ได้มั้ยปั๋ม” ฝรั่งเอ๋ยยย ฉันต้องทำยังไงกับนายดี
“ได้ค่ะ” ฉันตอบไปแบบนั้น จะเป็นอะไรมั้ยนะ
“จริงเหรอปั๋มมม ขอบคุณมากนะคร้าบบบ” เห้ยทำไมน้ำเสียงต่างกับตะกี๊จังวะ
“วางได้รึยัง ปั๋มง่วงแล้ว”
“โอเคค้าบ ฝันดีนะน้องปั๋มคนสวย” แหวะ ยังจะปล่อยมุกเสี่ยวๆอีกน้ะ
“บาย”
“ไม่คิดจะบอกพี่ว่าฝันดีหน่อยเหรอ”
“เรื่องมากจริงๆเลย ได้คืบจะเอาศอก”
“อ๊ากกก ผมขอโทษ งั้นวางแล้วนะจ้ะตัว” ==” อย่ามาพูดแบบน้านมันจั๊กกะจี้อ่ะ
“บาย”
ฉันง่วงนอนนะเนี่ย ทำไมฉันนอนไม่หลับ โอ้ยยยย “ผม ชอบ คุณ” ผมชอบคุณงั้นเหรอ นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย
นอนไม่กลับเลยยยย คำพูดของเค้ามันดังก้องในหูของฉันตลอดเวลา ไม่นะปั๋ม เราต้องสู้ อย่าได้สนใจ
พวกผู้ชายขี้เก็ก ต้องนอนๆๆๆ
5 นาทีผ่านไป
นอนไม่หลับบบบ ทำไมกันคำพูดของคนๆนี้กลับมีอิทธิพลต่อฉัน นี่เราเป็นอะไรไป ร้อยวันพันปี ไม่เคยเป็น
ฝรั่ว ฉันไม่ได้ชอบนายใช่มั้ย ใครก็ได้ตอบฉันที
ณ โรงเรียนแม็คโนเลียส์
“ปั๋มมม มาช้าอีกแล้วอ้ะฉันรอตั้งนาน” เอ่อนิวปกติแกก็มาก่อนฉันอยู่แล้วนี่
“โอ๊ะโอไม่เจอกันคืนเดียวคิดถึงกันแล้วเหรอนิว”
“ป่าว ฉันจะมาคุยเรื่องพี่บอส” ว่าแล้วว นิวเอ๊ยนิว
“แกจะบอกเกรปมั้ย”
“ฉันไม่ได้อยากปิดบังนะแต่ไม่รู้จะบอกมันยังไง” นิวเราตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันแล้วล่ะ
“นิวฉันมีเรื่องจะบอก”
แล้วฉันก้ตัดสินใจเล่าเรื่องเมื่อคืนให้นิวฟังอย่างละเอียดยิบ
“โฮกกก ปั๋ม สุดยอดอ่ะ แล้วนี่แกจะบอกเกรปมั้ย” มันเล่นคำถามเดียวกันเลย
“ฉันก้เหมือนแกอ่ะแหละ ไม่รู้จะบอกยังไงกลัวเกรปจะโกรธอ่ะ”
“ปั๋มฉันถามไรหน่อยสิ”
“ถามมาดิ”
“แกชอบพี่เบนเค้าด้วยรึปล่าว”
“เห้ยนิว ฉันไม่ได้ชอบเค้า” จริงๆแล้วฉันแค่ไม่แน่ใจ แต่ฉันคิดว่าฉันคงไม่ได้ชอบเค้า
“โหย พี่เบนอุตส่าห์เสนอ แกก้ไม่รู้จักสนอง เห้อ ปั๋มแกนี่นะ”
“ นิวววว ปั๋มมมม” เกรปมาแล้ว ฉันกับนิวหัน ควับ มามองหน้าพร้อมกันทันที
“เกรปนั่งก่อนสิ”
“แกสองคนคุยเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ย” เอาไงดีวะ บอกเกรปเลยดีมั้ย
“เอ่อเกรป พี่ปอพี่รหัสเธอเป็นไงบ้าง” นิวรีบตัดบทไวมาก นิวคงกลัวว่าฉันอาจจะพูดอะไรไป
“พวกแกอ่ะ ทำร้ายฉันดูสิ ฉันอยากได้พี่บอสพี่เบน แกสองคนก้เอาไปหมดเลย”
“เกรปฉันไม่ได้แย่งเธอ พี่บอสเค้าจับได้ฉันเอง ส่วนปั๋ม พี่เบนเค้าก้จับได้ปั๋ม ”
“จ้า พวกโชคดีทั้งหลาย แหะๆ พี่ปอของฉันเงียบมากเลยอ่ะแก”
“แกรู้อะไรรึปล่าว พี่ปอยังไม่มีแฟน” นิวมันรู้ได้ยังไงเนี่ย
“พี่ปอจะมีแฟนได้ไงเงียบซะขนาดนั้นฉันชวนพี่เค้าคุยเค้าก็ตอบคำสองคำ ไม่ชวนฉันคุยเลย”
“พี่ปอเค้าอาจจะเขินแกก้ได้เค้าถึงไม่กล้าพูด”
“โอ๊ะปวดฉี่อ่ะ” จู่ๆฉันก้ปวดฉี่ขึ้นมา
“ปั๋มไปห้องน้ำกันเดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน” นิวลุกพรวดขึ้นมาจากเก้าอี้
“เกรปไปด้วยกันมั้ย”
“ไม่ไปอ่ะ ฉันรอในห้องนี่แหละ”
“งั้นรอแป๊บนะ”
“เดี๋ยวปั๋ม ก่อนไป เอาการบ้านมาลอกหน่อยดิ แหะๆ” โถ่เกรป นึกว่าเรื่องอะไร
“หยิบเลยในกระเป๋า จะลอกวิชาอะไรก็ดูละกันนะ” ฉันขี้เกียจเดินไปเปิดหาให้และ ให้เกรปหาเองเลยละกัน
“ปั๋มไปเถอะ”
New talk
“ปั๋มเราจะบอกเกรปเรื่องนั้นไงดีอ่ะ” ฉันเปิดประเด็น
“ไม่รู้ดิ แต่ตอนนี้ฉันไม่พร้อม เอาไว้เกรปสนิทกับพี่ปอก่อนดีมั้ย เผื่อเกรปจะหันไปชอบพี่ปอ” เห้ยเป็นความคิดที่ดีเลย
“เอางั้นก้ดีเหมือนกัน” ปั๋มเป็นคนฉลาดทีเดียว ในทุกๆเรื่อง
แม้กระทั่งเรื่องเรียนปั๋มก็เก่งที่สุดในฉัน ที่ฉันกับเกรปผ่านมาได้หลายๆครั้ง ก้เพราะลอกปั๋มนี่แหละ 55555
ปั๋มปวดฉี่จริงรึป่าวเนี่ยหรือแค่หาเรื่องออกมาจากเกรปเฉยๆ
“ปั๋มแกปวดฉี่จริงๆรึป่าวเนี่ย”
“ก็ปวดดิ๊ ไม่งั้นไม่เดินมาหรอก” อ้าวปวดจริงเหรอ ฉันเดาผิดอีกแล้ว
ห้องน้ำในโรงเรียนตอนเช้า ไม่มีคนเลย สงสัยเด็กโรงเรียนเราจะมาโรงเรียนสายกันมากขึ้นแทบทุกวัน
ปั๋มเข้าห้องน้ำไม่นานก็ออกมา
แต่ระหว่างทางเดินกลับไปที่ห้อง ฉันเจอ พี่บอสสสสสสส พี่เบน !!
“สวัสดีครับสาวๆ” ทักแบบนี้ สไตล์พี่เบนเลย
“สวัสดีค่ะพี่ๆ” ฉันมองไปทางพี่บอสของฉัน แต่พี่บอสไม่มองหน้าฉันเลย
“น้องปั๋มทานข้าวมารึยัง” พี่บอส ไม่มองน้องรหัสคนนี้แล้วยังไปถามปั๋มอีก
“……….” ปั๋มไม่ได้ตอบพี่บอส แห่ะๆ เหมือนรู้ใจฉันเลย
“เห๊ยๆ ไอ่บอส นี่น้องรหัสสุดที่รักของฉัน แกตัดหน้าฉันได้ไงวะเนี่ย” พี่เบนท้วง ฉันกับปั๋มมองหน้ากันควับโดยมิได้นัดหมาย
“น้องปั๋มยังไม่ตอบพี่เลย” ‘ง่ะ พี่บอสถามปั๋มอีกแล้ว
“ยังไม่ทานค่ะ”
“พอดีเลย น้องปั๋ม น้องนิว ไปกินข้าวกัยพี่มั้ยจ้ะ” พี่เบนออกปากชวนฉันด้วยก้จริง แต่ตามองปั๋มไม่กระพริบเลย
“นิวแกว่าไงอ่ะ” ปั๋มหันมาถาม
“ไงก้ได้”
“งั้นพี่จะถือว่าตกลง” แล้วพี่เบนก้รีบจูงมือปั๋ม ไปทันที
“เห้ยยย อย่าวิ่งเร็ว นายฝรั่งง นิวรีบตามมาเร้ววววว ”
ตรงนี้ เหลือเพียงฉันกับพี่บอส
“น้องนิวรีบตามพวกเค้าไปกันเถอะ” Yeah ในที่สุดพี่บอสก็ชวนฉันคุยจนได้ ถ้าไม่จวนตัวแล้วจะไม่พูดกันเลยใช่มั้ย
“ค่ะ”
“น้องนิว เรียนห้องเดียวกับปั๋มใช่มั้ย”
“อ่าค่ะ”
“ปั๋มอยู่ในห้องเป็นยังไงบ้าง คุยเก่งมั้ย” ทำไมพี่บอสถามถึงแต่ปั๋ม
”ถ้าเวลาเรียนแล้วปั๋มจะไม่พูดเลย แต่ถ้าเวลาเม้าท์ก้ เต็มที่เหมือนกันค่ะ”
“น้องนิวเรารีบเดินกันหน่อยเหอะ เดี๋ยวตามสองคนนั้นไม่ทัน” อ๊ากกก พี่บอสจูงมือฉันด้วย เขินนน
“พี่บอสอยากรู้เรื่องปั๋มไปทำไมเหรอคะ”
“อยากรู้จริงๆเหรอ” อยากรู้มากเลยล่ะค่ะพี่
“ใช่ค่ะ”
“พี่ชอบปั๋ม” พี่บอสสสส ชอบ ปั๋ม ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย ฉันรู้สึกหน้ามืด เวียนหัวจัง
Boss talk
พรึ่บบบ น้องนิวล้มเป็นลมใส่ตัวผมทันที
“น้องนิวๆ เป็นอะไร เห้ยเป็นลมไปซะแล้ว” สงสัยยังไม่ทานข้าวเช้า ต้องรีบพาไปห้องพยาบาลก่อนละ
ณ ห้องพยาบาล
ตอนนี้ก้มีแค่น้องนิวเท่านั้นที่รู้ว่าผมชอบน้องปั๋ม เห็นว่าเป็นน้องรหัสนะเนี่ยอุตส่าห์ไว้ใจบอก
แต่ดันมาเป็นลมซะนี่ เป็นไงบ้างเนี่ย ยังไม่ได้สติเลย
ณ ร้านอาหารหน้าโรงเรียน
Ben talk
ผมรีบลากปั๋มหนีออกมเพื่อที่จะได้อยู่สองคนฮ่าๆๆ คราวนี้ผมจะได้กินข้าวกับปั๋มสองต่อสอง
“ถึงแล้ว ร้านนี้แหละ”
“ไม่เห็นต้องออกมากินนอกโรงเรียนเลยนี่” ปั๋มนี่แย้งผมตลอดเลย
“ก้ไม่ชอบนี่ คนเยอะจะตาย กินร้านนี่แหละอร่อยด้วย”
“ทำไมนิวกับพี่บอสช้าจัง”
“เอาเหอะนานั่งก่อนเดี๋ยวเค้าตามมา บอสมันรู้จักร้านนี้ดี”
ระหว่างผมนั่งเลือกเมนูอาหาร
“อยู่กลางทะเลมีน้ำกับทราย มองไปทางใดไม่เคยเห็นใครมา…… ตี๊ด” ไอ่บอสโทรมา
“ฮัลโหล บอสว่าไง”
“……………”
”จิงดิ เป็นไรมากรึป่าว”
“……………”
“อ๋อๆ นายอย่าลืมหาไรกินด้วย แล้วก็หาอะไรให้น้องนิวกินด้วย”
“……………”
“ครับๆ หวัดดีคับ”
“นี่นายสองคนกำลังเล่นตลกอะไรกันอยู่” น้องปั๋มฉลาดซะจริง คิดว่าผมจะแกล้งอีกรึไง
“ป่าวน้องนิวเค้าเป็นลมอ่ะ”
“อ้าวทำไมเราไม่ไปดูล่ะ นั่งกินข้าวสบายใจกันอยู่ได้” ปั๋มลุกพรวดจากเก้าอี้
“นั่งก่อนเหอะน่า เดี๋ยวบอสมันดูแลให้”
“แต่ฉันอยากไปดูเพื่อนฉัน” ห่วงเพื่อนจิงจิ๊งงงง
“ให้สองคนนั้นเค้าได้จู๋จี๋กันบ้างเหอะ” ปั๋มเหมือนยืนคิดอะไรอยู่บางอย่าง แต่แล้วก้นั่งลงโดยดี
“กินอะไรดีครับคุณผู้หญิง”
“อะไรก้ได้ เอาเหมือนนาย” พูดแบบนี้ตามใจเรารึปล่าวเนี่ย ฮีๆๆๆ
“พี่ครับงั้นขอ +#$^)%฿#*& สองที่ครับ”
“ปั๋ม วันหลังมากินข้าวด้วยกันบ่อยๆนะ”
“ได้สิ” แอร๊ยยยยย ตอบรับคำแล้ว
“งั้นมาทุกวันเลยโอเค๊”
“ได้แต่……”
“แต่อะไรครับ”
“พี่เบนต้องช่วยอะไรปั๋มอย่างนึง”
“ว่ามาเลย เบนจมิน จัดให้ทุกอย่าง”
“พี่เบนต้องช่วย ให้นิวสมหวังกับพี่บอส”
“โอ้ยยย สบายมาก พี่เบนคนนี้จะช่วยดัน ช่วยจัดฉากเต็มที่เลย”
“ดีมาก” ปั๋มรักเพื่อนขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“แลกกับการกินข้าวกับพี่ทุกวันนะ”
“ได้ แต่ปั๋มสั่งอะไรพี่เบนต้องทำ”
“ครับผม”
“รีบกินข้าวเถอะเดี๋ยวเข้าโรงเรียนไม่ทัน รั้วประตูจะปิด” 555 คำพูดปั๋มทำให้ผมนึกย้อนถึงวันแรกที่เราเจอกัน
“พี่เบนปั๋มไปเรียนก่อนนะ แยกกันตรงนี้แหละ”
“ไม่เอาพี่จะไปส่ง” ปั๋มกลัวสายตาคนอื่นมองรึไง
“พี่เบน ไม่เชื่อฟังปั๋มใช่มั้ย”
“ครับพี่ งั้นผมขอตัวไปเรียนก่อนนะลูกพี่ ลูกพี่อย่าลืมตั้งใจเรียนด้วยน้า”
Pum talk
นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ยยย เห้อ ต้องไปกินข้าวกับนายฝรั่งนั่นทุกวัน แต่ไม่เป็นไรแลกกับความสุขของนิวล่ะว้ะ
นิวแกต้องสมหวังให้ได้ โย่วววว เห้ย สายละ รีบเข้าห้องเรียนดีกว่าเรา
“ปั๋มมม นี่แกไปฉี่หรือไปสร้างห้องน้ำใหม่ให้โรงเรียนห๊า” เกรปบ่นใหญ่เลย แหะๆ ฉันขอโทษ
“แกลอกการบ้านเสร็จยัง” ฮีๆๆ ขอเปลี่ยนประเด็นเพื่อความไขว้เขว
“นี่แล้วนิวหายไปไหนทำไมไม่มาด้วยกัน” ตายล่ะฉันลืมนิวสนิทเลย
“เกรป คือ นิวเป็นลมอยู่ที่ห้องพยาบาล รีบไปดูกันเหอะ” ฉันรีบจูงเกรปไปห้องพยาบาลอย่างรวดเร็ว
“ทำไมนิวถึงเป็นลม เป็นได้ไง แล้วทำไมแกมา…. บลาๆๆ” เกรปถามมาปุดแต่ฉันไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่มุ่งหน้ามาห้องพยาบาล
“พี่บอส”เกรปร้องเสียงหลงเมื่อเห็นบอสนั่งเฝ้านิวอยู่ข้าวเตียง
“นิวๆ เป็นไงบ้าง” ฉันรีบตรงเข้าไปหา
“น้องนิวยังไม่ได้สติเลยครับ”
“ขอบคุณมากนะคะพี่บอสที่ช่วยดูแลนิว”เกรป ตรงเข้าขอบคุณ
“น้องๆไปเรียนก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่ดูแลนิวเอง” O.O พี่บอส ดูเป็นห่วงนิวจังเลย
“จะดีเหรอค่ะ”
“ดีสิ ปั๋มไปเรียนเถอะตั้งใจเรียนด้วยนะคับ” เย้ย แล้วพี่บอสจะยื่นมือมาแตะมือฉันไว้ทำไมเนี่ย
ฉันรีบดึงมือออก “เอ่อองั้น ฝากนิวด้วยนะคะ”
“แล้วเจอกันที่ห้องชมรมเย็นนี้นะ”
ฉันกับเกรปเดินออกมาจากห้องพยาบาล
“ทำไมพี่บอสถึงได้อยู่กับนิวได้นะ”เกรปสงสัย
“อ่ะอ๋อก้เค้าเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันนี่ อย่าสงสัยเลยไปเรียนกันเถอะ”
ณ ห้องชมรมดนตรี
Ben talk
“เจ้แพรสวัสดีค่ะ” อ่าห๊า คนสวยของผมมาแล้ว
“ปั๋ม พี่เบนอยู่โน่นแน่ะ” แพรชี้นิ้วมาทางผม ปั๋ม โบ้ยหน้าให้ผมทีนึง ฮ่าๆๆ ยิ่งทำยิ่งน่ารักว่ะ
“เห้ยเบน ว่างป่าว เรามีเรื่องจะบอก” ฮ่าๆๆ จะให้ช่วยจีบน้องนิวล่ะซี๊
“อะไรวะบอส”
”ค่อยบอกหลังเลิกชมรมดีกว่า” อ้าวไอ่นี่ บอกให้อยากแล้วจากไป
“น้องๆคะเชิญ แยกซ้อมตามอัธยาศัยได้เลยนะคะ”
Ton talk
แหมนานๆที ผมจะได้ออกโรงซะทีเนอะ เหอ้อวันนี้ร้องรหัสผมไม่เข้าชมรม โดดตั้งแต่สัปดาห์แรกเลยนะเนี่ย
ไปหาผ้าแพรดีกว่า
“แพรจ๋า ทำไรอยู่”
“คอยน้องรหัสอ้ะ ยังไม่มาเลย” โว้ววๆ บังเอิญจังเลย
“เหมือนต้นเลย สงสัยน้องรหัสเราจะโดดกันซะแล้ว”
“งั้นต้นก้นั่งอยู่เป็นเพื่อนแพรสิ”
“แพร ไหนๆ น้องรหัสของเราไม่มาแล้ว เรากลับบ้านกันดีมั้ย”
“กลับเลยเหรอ แพรกลัวเบนจะว่าเอาน่ะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวต้นช่วยพูดให้” ผมวิ่งไปบอกเบน ว่าจะกลับกับผ้าแพรก่อน ขยิบตาสองครั้ง นายคนนี้ก้รู้แผนผมทันที
“กลับบ้านให้สนุกนะสองคนนั้นอ่ะ
“นี่ต้นบอกเบนว่าอะไร”
“ป่าว ต้นก้แค่บอกว่าจะกลับก่อนเท่านั้นเอง”
“แล้วเบนเค้าหัวเราะอะไร” ผ้าแพรเหมือนจะระแวง ฮ่าๆๆ
“ช่างเหอะน่ากลับกันเหอะ”
ผมพาผ้าแพรเดินออกมานอกโรงเรียนเรียบร้อย
“แพร กินติมกันก่อนนะ เดี๋ยวต้นไปส่งที่บ้าน”
“ได้สิ ต้นเลี้ยงใช่ม๊า”
“แน่นอนครับ”
เหอะไอติมวันนี้อร่อยจัง จังหวะนี้ล่ะ ผมคิดว่ามันเป็นโอกาสสำคัญแล้ว ผมจะไม่ปล่อยมันไป
“แพรคือต้นมีเรื่องจะบอก” ผมเอื้อมมือไปจับมือของผ้าแพรเบาๆ เหมือนว่าแพรจะตกใจเล็กน้อย
“ตะ…ต้นนน”
“ตลอดระยะเวลาที่เรารู้จักกัน แพรดีกับต้นมาเสมอต้นขอบคุณแพรมากๆนะ ที่หยิบยื่นสิ่งดีๆให้ต้นเสมอ”
“…………..”
“มันทำให้ต้นรู้สึกดีมากที่ได้อยู่กับแพร มาพักหลังๆนี้ต้นรู้สึกว่าตัวเองไม่อยากห่างจากแพรเลยรู้มั้ย”
“….……....” เหมือนแพรจะหน้าแดงแล้ว ฮ่าๆๆ
“ผ้าแพร เป็นแฟนกับต้นได้มั้ย” โอ้ยยย เทวดาทั้งหลายช่วยผมด้วย ให้เธอตอบตกลงที
“ค่ะ” เย่ๆๆๆๆ ดีใจที่สุดเลยยย
“ต้นสัญญานะ จะรักและก้ดูแลแพรอย่างดีที่สุดเลย”
“ต้น กินไอติมต่อเหอะ แพรเขิน” ^^
กลับมาที่ห้อง ชมรมดนตรี
Ben talk
ปั๋มเดินตามหาอะไรอยู่ล่ะเนี่ย
“ปั๋มหาอะไรอยู่คับ เดี๋ยวพี่ช่วย”
“เจ้แพรไปไหนอ่ะพี่เบน” รู้สึกว่าเธอจะพูดดีกับผมขึ้นเรื่อยๆแล้ว
“แพรเค้ากลับไปนานเกือบชั่วโมงแล้ว”
“งั้นเหรอ ขอบใจ” โด่ ไม่คิดจะคุยกับผมเรื่องอื่นเลยใช่มั้ย ไม่ชวนผมคุยเลยอ่ะ
“ปั๋มชอบกินไรอ่ะ ชอบสีอะไร ชอบกินไอติมมั้ย อ่านหนังสือประเภทไหน ฯลฯ”
“สืบเอง” สั้นมากครับคุณผู้หญิง
“เห้ยเบนมานี่หน่อย” อ้าวบอสเรียกผมและ
จริงๆ วันนี้ผมก็จะบอกเรื่องที่ผมจีบน้องปั๋มให้ไอ่บอสรู้วันนี้แหละ
“เบน เรามีเรื่องจะบอก”
“เราก้มีเรื่องจะบอกเหมือนกัน”
“งั้นเบนพูดก่อนดิ”อ้าว มาโยนให้ก่อนได้ไง ไม่ได้ๆ ฉันอยากรู้เรื่องของนาย
“ก้ได้ เบน เราชอบน้องรหัสนาย ขอจีบ นายคงไม่ว่านะ” หา ชอบน้องรหัสผมเหรอ น้องรหัสผมมันก้น้องปั๋มน่ะสิ
มันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ไง บอสไม่ได้ชอบน้องนิวเหรอ บอสชอบน้องปั๋มได้ไงชอบตอนไหน งั้นผมก้ไม่ควรจะบอกบอสเรื่องที่ผมก้ชอบน้องปั๋มใช่มั้ย
“แล้วนายมีอะไรจะบอกเรา”
“ไม่มีแล้ว ลืมมันซะเถอะ”
-----------จบตอนที่ 4 จ้า------------
ความคิดเห็น