คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ไม่ใช่อย่างนั้น
“นี่แกพูดจริงเหรอปั๋ม” เกรปหันมาถาม
“ตัดสินใจดีแล้วเหรอ ฉันไม่อยากให้แกไปอ้ะ” นิวเริ่มฟูมฟาย
“ฉันจะไปปิดเทอมนี้น่ะ คงอยู่กับพวกแกได้อีกไม่กี่สัปดาห์”
“แล้วน้องปั๋มจะกลับมาเมื่อไหร่”
“คงจบไฮสคูลแล้วค่อยกลับค่ะ”
“เห๊ยยย ปั๋มมมม ฉันไม่อยากให้แกไปจริงๆ อย่าไปเลยนะ” นิวเข้ามาเขย่าตัวฉัน
“ปั๋มพี่ว่าคิดดีๆก่อนก็ได้นะ”พี่บอสพูด
“ปั๋มคิดดีแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวฉันจะเมล์มาหาทุกคนบ่อยๆนะ”
“ถ้าแกไปแล้วใครจะช่วยพวกเราเรียนล่ะ”
“เกรป อย่างน้อยเธอก็มีพี่ปอแล้ว เดี๋ยวให้พี่ปอช่วยติวให้ก็ได้”
“ปั๋มฉันว่า ถ้าเป็นเรื่องพี่เบนแกอย่าสนใจเลย อยู่กับพวกฉันเถอะนะ นะๆๆ” นิวฉันไม่อาจทนอยู่ดูเค้าทำร้ายความรู้สีกฉันแบบนี้หรอกนะ อีกอย่าง ป๊าก็ไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
“ป๊าฉันเองก็อยากให้ไปเรียน พวกแกอย่าเพิ่งเสียใจไป ฉันยังไม่ไปวันนี้พรุ่งนี้ซะหน่อย”
“งั้นเราไปเลี้ยงส่งน้องปั๋มกันดีมั้ย” พี่ปอเสนอ
“อย่าดีกว่าค่ะ”
“ไม่ได้นะ แกห้ามปฎิเสธ แกหนีฉันไปเมืองนอกแล้วยังจะไม่ให้เลี้ยงส่งอีกเหรอ ฉันไม่ยอม”เกรปพูด
“ก็ได้ๆ แต่ค่อยไปละกันนะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเที่ยวที่ไหน”
Ben talk
พี่ขอโทษนะปั๋ม ที่พูดแรงๆแบบนั้น พี่เองก็เสียใจ อดทนไปก่อน รอให้พี่จัดการเรื่องพ่อ แล้วพี่จะบอกความจริงกับปั๋มเอง อย่าเพิ่งหนีไปไหนนะ
“พี่เบน เดี๋ยวเย็นนี้มารับนัตตี้กลับบ้านด้วยนะ”
“ไม่ได้”
“อ้าวทำไมล่ะคะ”
“ขี้เกียจ”
“พี่เบนอ่ะ เราเป็นแฟนกันนะ แค่นี้ไปส่งนัตตี้ไม่ได้เหรอ”
“ก็ไม่อยากไป เธอกลับเองล่ะกันนะ ฉันจะไปเรียนล่ะ” ผมแกะมือนัตตี้ออกแล้วเดินไปอย่างไม่สนใจ
“พี่เบนๆ หยุดก่อนนะ พี่เบนนน”เธอเรียกไล่หลังมา เห้อ หนวกหูจริงๆ
ผมเดินมาถึงห้องแล้ว มานั่งที่โต๊ะ ไอ่ปอกับบอส มาหน้าผมใหญ่
“เบนไปรู้จักกับนัตตี้ได้ไงวะ”บอสถาม
“ก็เจอเอาแถวๆนี้แหละ”
“แล้วไปเอายัยนัตตี้มาเป็นแฟนได้ยังไง” ปอถาม เห้อ ผมไม่อยากจะตอบคำถามเลยจริงๆ
“อะไรน้ะปอ นัตตี้คือใคร แล้วทำไมเป็นแฟนเบน แล้วน้องสาวฉันล่ะ” นั่นไง งานงอกแล้ว แพรได้ยินจนได้
“อะไรกัน อย่ามายุ่งได้มั้ยวะนี่มันเรื่องส่วนตัว”
“แพรไม่รู้นะว่าคนที่ชื่อนัตตี้ดีรึปล่าว แต่เบนทำกับน้องสาวแพรแบบนี้ได้ไง เบนเอาปั๋มไปไว้ไหนห้ะ”
“ที่พูดไปตะกี๊ไม่ได้ยินเหรอ บอกว่า อย่ายุ่ง !!”
“เบนเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ว่าเบนจะมีเหตุผลอะไรมาอธิบายนะ แพรบอกเลยว่าแพรไม่ชอบ”
“แพรใจเย็นก่อน” ต้นก็มาอีกคน เห้ออออออ เบื่อ
“ทำไมเบนทำแบบนี้บอกแพรมาสิ บอกมาๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“หยุดได้แล้ว นี่ไงฉันถึงไม่อยากมาโรงเรียนมันน่าเบื่อแบบนี้แหละ” แล้วผมก็เดินออกจากห้องไปอย่างหัวเสีย
แพรเบนขอโทษ เบนไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นนะ แต่ตอนนี้เบนพูดอะไรมากไม่ได้ แพรรู้มั้ยว่าพ่อเบนร้ายกาจขนาดไหน จะทำไงดีวะเนี่ย คงต้องปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อนละกัน
“เบนเดี๋ยวก่อน รอด้วย” บอสวิ่งตามผมมา
“ตามมาทำไม”
“เบน ช่วยบอกเราหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ นายกลับไปเรียนเหอะ”
“รู้มั้ยว่าน้องปั๋มเสียใจอ่ะ”
“ก็ตอนนี้ฉันมีนัตตี้แล้วนี่หว่า”
“นายไม่คิดถึงความรู้สึกปั๋มเลยนะเบน”
“ทำไมเป็นห่วงปั๋มนักเหรอ ยังชอบอยู่ล่ะสิ”
“ป่าวนะ”
“ถ้าอยากได้ก็เอาไปดิฉันยกให้”
“เบน ทีแรกเรานึกว่านายคงมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่ทำกับน้องปั๋มแบบนั้น แต่ตอนนี้เราคิดว่าเราคงมองนายผิดไปจริงๆ”
“อยากคิดอะไรก็เชิญ” พูดจบผมก็เดินหนีบอกออกมาทันที ถ้าผมไม่พูดแรงๆกับบอสแบบนั้น บอสมันคงไล่ตามผมไปอยู่เรื่อยแน่ๆ
“นายเดินหนีอีกแล้วนะ”ยังตามอีกเหรอเนี่ย
“ทำไม พูดไปนายก็ไม่เข้าใจ นายอย่ามายุ่งดีกว่า”
“เบน นายพูดเหมือนว่าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกัน”
“โถ่เว้ยยยยยย” ผมเกลียดตัวเอง ที่ทำอะไรไม่ได้เลย ผมมันโง่จริงๆ
“นายชอบนัตตี้จริงเหรอ”
“ใช่ ฉันบอกปั๋มไปแล้วเมื่อเช้า นายก็ได้ยินนี่”
“นายไม่รักปั๋มแล้วใช่มั้ย” นายถามคำถามที่ฉันไม่อยากได้ยินที่สุดรู้มั้ยไอ่บอส ฉันรักปั๋ม รักมากด้วย
“อือ”
“ถ้างั้น นายอยากจะไปไหนก็ไปเหอะ”
Boss talk
ผมตะลึงกับคำตอบของเบนนะ มันไม่รักปั๋มแล้วงั้นหรอ >.< เห้อ บอสสงง พอผมพูดกับเบนจบ มันก็ออกไปเลยดูท่าทางเหมือนจะออกไปนอกโรงเรียนเลยแหละ
เห้ย นั่นน้องปั๋มนี่นา ทำไมมานั่งคนเดียว
“น้องปั๋มไม่เข้าเรียนเหรอครับ”
“เบื่อๆอ่ะเลยชวนนิวออกมานั่งเล่น” เบนฉันอยากให้นายมาเห็นสภาพน้องปั๋มตอนนี้จริงๆ นายจะรู้มั้ยนะว่านายทำให้เด็กผู้หญิงคนนึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
“นิวไปไหนซะหล่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน บอกว่าเดี๋ยวมาแล้วก็ให้ปั๋มรอตรงนี้”
“ปั๋มดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะ พี่ว่าไปหายามาทานซะหน่อยมั้ย”
“เค้าไม่รักปั๋มแล้วอ่ะพี่บอส” น้องปั๋มร้องไห้ออกมา จนผมตั้งตัวไม่ทันเลย
“ปั๋ม… เอ่อ พี่ว่าเบนมันอาจจะไม่ได้รักนัตตี้จริงๆก็ได้นะ”
“เค้าไม่รักปั๋มแล้ววว T-T ” ปั๋มยังร้องต่อไม่หยุด ผมดึงน้องปั๋มมาซบที่ไหล่เผื่อปั่มจะได้รู้สึกสบายจังบ้าง โหน้องปั๋มตัวนิ่มจริงๆ O.O ไม่ได้ๆ เรามีน้องนิวอยู่แล้ว
“ร้องไปก็เสียน้ำตาเปล่า พี่อยากให้ปั๋มตั้งสติแล้วก็ ลืมเบนซะเถอะ”ผมพูดพลางลูบหัวปั๋มเบาๆ
“เค้าไม่รักปั๋มแล้ววว T-T ” โอ๊ะ ท่าทางจะหนักจริงๆ
“ไม่ต้องห่วงนะ พี่ช่วยปั๋มเองถ้าต้องการอะไรก็บอกพี่ได้นะ”
New talk
“พี่ผ้าแพรขา พี่บอสอยู่มั้ย”ฉันแวะมาหาพี่บอสที่ห้อง
“ไม่อยู่จ้ะ ออกไปแถวๆสนามโน่นอ่ะ”
“เอ่อแล้วพี่เบนล่ะคะ”
“ออกไปเหมือนกันจ้ะ พี่บอสเค้าก็ตามพี่เบนไปพอดีมีเรื่องนิดหน่อย”
“เรื่องอะไรเหรอคะ”
“ก็เรื่องเด็กที่ชื่อนัตตี้นั่นแหละ พี่ล่ะอยากเห็นหน้าจริงๆ” นี่พี่ๆเค้าคงรู้เรื่องหมดแล้วสินะ
“เดี๋ยวหนูค่อยชี้ให้ดูค่ะ เอ่อแล้วพี่บอสไปทางไหนนะคะพี่ผ้าแพร”
“โน่นจ่ะ”
“ขอบคุณค่ะ” ฉันวิ่งไปตามทางที่พี่ผ้าแพรบอก แต่ตรงนั้นมันที่ๆ ฉันให้ปั๋มรออยู่นี่ ใกล้กันพอดีเลย แต่พอไปถึง
O.O พี่บอส ปั๋ม ทำไมซบกันแบบนั้นอ่ะ พี่บอส ลูบผมของปั๋มด้วย T-T พอพี่เบนทิ้งปั๋มไป พี่บอสก็มาแทนงั้นเหรอ พี่บอสอาจจะไม่ได้รักฉันจริงๆก็ได้ แค่พี่บอสแพ้พี่เบนก็เท่านั้น ตอนนี้มันคงเป็นโอกาสที่พี่บอสจะทำคะแนนให้ปั๋มหันมารักสินะ ฉันโดนพี่บอสเขี่ยทิ้งแล้วใช่มั้ย
“พี่บอส !!!”
“น้องนิว” พอพี่บอสเห็นฉันก็ตกใจ รีบเอาหัวปั๋มออกจากไหล่ทันที
“พี่บอสยังชอบปั๋มอยู่ใช่มั้ย บอกนิวได้นะ นิวไม่ว่าอะไร”
“ไม่ใช่นะไม่ใช่”
“นิวว่าแล้วว่าพี่บอสต้องตอบว่าไม่ใช่ เอาให้พี่บอสแน่ใจก่อนละก่อนแล้วค่อยมาบอกนิว”ฉันพูดจบก็วิ่งปาดน้ำตา ก่อนที่พี่บอสจะเห็นมัน
Boss talk
ยุ่งแล้วล่ะสิงานนี้ กลายเป็นเรื่องจนได้ ผมไม่ได้คิดแบบนั้นกับน้องปั๋มตั้งนานแล้ว ผมแค่มานั่งปลอบใจน้องปั๋มก็เท่านั้น แต่ผมก็กลัวว่านน้องนิวจะมาเห็นแล้วเข้าใจผิด สุดท้ายก็น้องนิวเจ๊อะจนได้ ต้องตามง้ออีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย
“ปั๋มเดี๋ยวพี่มานะ”
“รีบไปเถอะพี่บอส นิวกำลังเข้าใจผิด”
“ปั๋มไม่เป็นไรใช่มั้ย”
“ปั๋มบอกให้รีบไปไง”
------------------------------- จบตอนที่ 14 -------------------------------
นัตตี้ไม่ใช่คนไม่ดีนะ เพียงแต่นัตตี้ไม่รู่ก็เท่านั้นเอง 5555 น่าสงสาร
มาเอาใจช่วย ทั้งพี่ฝรั่งกับน้องปั๋ม แล้วก้อ พี่บอสน้องนิวกันด้วยเน่อ
อ่านแล้วเม้นเพื่อความคงอยู่ของฟิคเรื่องนี้
ความคิดเห็น